Tíminn - 24.10.1982, Blaðsíða 30

‘jet ;u '&: ;<> n
SUNNUDAGUR 24. OKTÓBER 1982
■ Dalla Cliiesa og kona hans í bíl sínum rétt eftir hina hryllilegu morðárás. Chiesa lögreglustjóri hafði lifað af Ijögur tilræði Rauðu herdeildanna á fimm árum, en Mafían „afgreiddi“ hann á 127 dögum.
ÓGNARVALD
MAFÍUNNAR
Á SIKDLEY
— 105 manns hafa verið drepnir á þessu ári í átökum
Mafíunnar um heroinmarkaðinn í Palermo
n Heitan vindblæ frá Afríku ber um
strætið Via Isidoro Carini og hann feykir
með sér bréfsneplum, plastpokum og
ryki. Þetta er lítil og sóðaleg verslunar-
gata í miðbæ Palermo og iíkt og í
höfuðborginni allri má sjá að einhvern-
tíma hefur þar verið álitlegra umhorfs.
Á gagngséttinni standa blóm í háum
kirkjugarðsblómavösum. Það eru sverð-
liljur, og þær eru þegar nær sölnaðar í
öllum þessum hita. Á veggjum húsanna
má sjá för eftir riffHkúlur. Við hliðina á
lítilli fatahreinsun hangir handskrifaður
seðill sem á er ritað: „Hér dó von
heiðarlegra Palermobúa."
Á þessum stað var lögreglustjórinn
Carlo Alberti Dalla Chiesa, 63ja ára að
aldri, myrtur, ásamt konu sini, Emanú-
elu, 32ja ára. Ódæðið var unnið að
undirlagi Mafíunnar. Skothríð úr fjölda
Kalaschinikow-riffla lék þau hjón svo
herfilega að nánustu ættingjum var
bannað að sjá líkin.
Eins og jafnan á Sikiley, þá voru engin
vitni til staðar. Enginn íbúanna hafði
neitt séð eða heyrt. Frændi Dalla
Chiesa, Goffredo Naselli segir: ;,í
þessari-bölvaðri borg eru allir blindir og
heyrnarlausir."
Líkt og jafnan á Sikiley verður
lögreglan því að fálma í
myrkrinu. Ugo Viola, lögregluforingi,
segir: „Annað hvort stöndum við þá að
verki eða við verðum að treysta
eingöngu á Guð og lukkuna". Enginn sá
mennina, bílarnir voru brunnir, engin
leið er að semja auglýsingar með lýsingu
á glæpamönnunum, því enginn vill neitt
segja.
Gallharður veiðari
hryðjuverkamanna
Dalla Chiesa hafði verið fjóra mánuði
í borginni. í fjögur ár þar áður hafði
hann unnið á fastalandinu og verið
drjúgur við að hafa uppi á hryðjuverka-
mönnum. Vonast var til að honum yrði
eins vel ágengt við að hafa uppi á
Mafíumönnum á Sikiley, er hann var
gerður að lögreglustjóra þar. En Mafían
sýndi hér enn einu sinni hvers hún er
megnug. Hryðjuverkamönnum hafði
ekki tekist að vinna á Chiesa í fjórum
tilræðum við hann á fimm árum, en
Mafíunni tókst það aðeins 127 dögum
eftir að hann kom til Sikileyjar.
Prófessor einn segir við höfund
þessarar greinar og ypptir öxlum: „Því
miður, en það er ekki eins einfalt að fást
við Mafíuna og menn ætla. Hingað
koma dæmigerðir Norður-ítalir og ætla
sér að leika einhverjar hetjur. Hvað
hafði lögreglustjórinn svo upp úr
krafsinu: Hann er dauður og Mafían
hrósar enn sigri yfir stjórnvaldinu.“
Þetta var einfaldur sigur: Þegar Dalla
Chiesa kom með flugvél til Sikileyjar
hinn 30. apríl sl. hélt hann þegar með
leigubíl til embættisskrifstofu sinnar í
lögreglustöðinni og lét blöðin vita
nákvæmlega af fyrirætlunum sínum.
Hinn 3. september sl. fór hann svo í
óbrynvörðum bíl til Via Isidore Carini
og var kona hans við stýrið. Hann hafði
ekki aðra fylgd en einn mann sem ók í
bíl rétt á eftir honum. „Vera má að ég
persónulega beri nokkurn ugg í brjósti,"
sagði hann í vinahópi. „En sem
■ Morð á almannafæri eru daglegt brauð á Sikiley og hér leika böm
vettvangsrannsókn lögreglunnar, - lögregluþjónn dregur útlínur líksins á götunni!
lögreglumaður má ég aldrei láta það
uppi.“
Hugrekki Dalla Chfesa er aðdáunar-
vert, þegar haft er í huga að hann var
kominn til starfa í borg þar sem enginn
stjórnmálamaður leyfir sér að nefna
orðið „Mafia" upphátt. En jafn litla
virðingu sýndi líka Mafían þessu
hugrekki. Hún drap hann og konu hans,
eins og hún hafði drepið 103 manneskjur
aðrar á árinu, en yfirstandandi ár er hið
blóðugasta í heldur rauðleitri sögu
Mafíunnar í Palermo í áraraðir.
Meira að segja á klósettinu
er dómarinn ekki óhultur
Giovanni Falcone, 43ja ára gamall
rannsóknardómari í Palermo, gefur
skýringu á því hvers vegna glæpum hefur
fjölgað svo geysilega á vestur-hluta
Sikileyjar og í Palermo frá 1977, þar
sem Mafían á ætt ogóðul:
„Sikiley er mikilvægasta miðstöð
vinnslu og dreifingar á heróíni í
heiminum nú á dögum,“ segir hann.
Falcone dómari hefur árum saman
staðið í stríði gegn Mafíunni. Það að
hann skuli enn vera á lífi þakkar hann
það að hann hagar lífsháttum sínum svo
að varla nokkur vildi leika það eftir.
Þrjátíu til fjörutíu lögreglumenn
skiptast á daglega um að verja Falcone.
Þegar hann fer á klósettið utan við
réttarsalinn fylgja honum aldrei færri en
tveir þungvopnaðir lögreglumenn. Þeg-
ar hann hættir á að synda á ströndinni
gæta minnst tveir lögreglumenn strand-
arinnar og bátur með vopuðum lögreglu-
mönnum lónar úti fyrir. Einkalíf á þessi
skeggjaði lögreglumaður ekkert. Hann
fer varla neitt nema á milli dómhallar-
innar og íbúðar sinnar sem er byggð eins
og loftvamarbyrgi. Heima að morgni og
heim að kvöldi, alltaf í brynvörðum
Álfa-Romeo og í fylgd minnst tíu
þrautþjálfaðra varða.
Falcone: „Þeir slátra hverjir öðrum í
baráttunni um eiturlyfjamarkaðinn. Við
álítum að hagnaðurinn af eiturlyfjasöl-
unni færi Mafíunni árlega upphæð sem
nemur 1.5 milljarði þýskra marka (þ.e. 9
milljarðar ísl. króna) Þar sem heróinsal-
an er nú farin að skila jafn miklum
hagnaði á tveimur mánuðum og áður á
tveimur árum, þá hefur mjög tekið að
hrikta í stoðum innan Mafíunnar.
Enginn af gömlu Guðfeðrunum getur
talið sig óhultan lengur."
Flokkastríðið í Mafíunni hefur þegar
útrýmt heilu fjölskyldununt, eins og
Inzerillos fjölskyldunni í Palermo, sem
þar var eitt sinn mjög voldug. Sá
alvoldugasti Guðfeðranna á Sikiley,
Rosario di Maggio, taldi árið 1977 að
hann væri orðinn of gamall til þess að
standa í þessum óþrifalegu viðskiptum,
sem með hverjum deginum urðu
hættulegri. Þessi trúnaðarmaður allra
höfðingja í „Costa Nostra“ í New York,
fékk því völd sín í hendur frænda sínum
Salvatore Inzerillo, sem var orðinn
gallharður á þessu athafnasviði, þótt
hann væri aðeins 33ja ára.
Inzerillo ríkti með ægistaf yfir Mafíu-
starfseminni á Sikiley í samvinnu við
fjölskylduna Bontade frá Villagrazia, en
venslabönd voru á milli fjölskyldnanna.
Bontade-fjölskyldan átti náið samstarf