Fréttablaðið - 21.02.2009, Side 104

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 512 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 512 5313, fax: 512 5301, ritstjorn@frettabladid.is PRENTUN: Ísafoldarprentsmiðja
Auglýsingadeild: auglysingar@frettabladid.is DREIFING: dreifing@posthusid.is Veffang: visir.is EF BLAÐIÐ BERST EKKI: 512 5060
VIÐ SEGJUM FRÉTTIR SMÁAUGLÝSINGASÍMINN ER 512 5000
GÓÐAN DAG!
Sólarupprás Hádegi Sólarlag
Reykjavík
Akureyri
Heimild: Almanak Háskólans
BAKÞANKAR
Guðmundar
Steingrímssonar
Í dag er laugardagurinn 21.
febrúar, 52. dagur ársins.
9.02 13.41 18.21
8.54 13.26 18.00
Sem ég keyrði þjóðveginn um eitthvert kvöldmatarleytið í
vikunni brast á með kvöldfréttum
í útvarpinu. Ég hækkaði í tækinu.
Þulurinn vatt sér beint að efninu
og boðskapurinn var magnaður: Á
Íslandi er engin framtíð. Ég var,
auðvitað, eins og gefur að skilja,
sleginn. Ja, hérna. Þetta voru
aldeilis fréttir. Var Ísland hætt?
Lífið tilgangslaust?
Í framhaldinu skýrðist myndin:
Vangaveltur þessar, sem voru vel
fram settar af hagfræðiprófessor
og rökstuddar, lutu að mikilvægi
þess að tryggja góðan aðgang
Íslendinga að erlendu fé. Ef ekkert
fengist féð, yrði framtíðin engin.
Fyrirtækin færu á hausinn, ný
yrðu ekki stofnuð og fólk flytti til
útlanda.
ÉG get tekið undir þetta. Þjóðin
þarf fé. Annars gerist ekki neitt.
Enginn getur komið hugmyndum
sínum í framkvæmd, stofnað til
nýrrar uppbyggingar, án fjár. Ef til
að mynda Íslandsbanki hefði ekki
verið stofnaður í upphafi 20. aldar
með dönsku fé hefði aldrei komið
til skipakaupa og stórútgerðar á
þeim tíma á Íslandi.
EN hvað sem sannleikskorninu
líður velti ég þó fyrir mér hinu:
Hér er trommað fram með ansi
stóra yfirlýsingu í fréttatíma undir
fyrirsögninni engin framtíð. Ógnin
er jú til staðar. Viðfangsefnið er
stórt. En er kannski mögulegt að
dramatíkin í framsetningunni hafi
verið full mikil? Aðgangur Íslend-
inga að fé. Er þetta ekki spurning
um að bretta upp ermar? Vinda
sér í verkið? Leysa málið? Og þótt
Geir hafi klikkað á því: Hringja til
útlanda?
SJÁLFUR get ég vel hrist haus
og dæst. Ef til svartsýniskeppni
kæmi gæti ég vel sett mig í gír-
inn. Ég gæti orðið mjög ofarlega
í samkeppni um svörtustu fram-
tíðarmyndina ef sá gállinn væri á
mér. Hér er jú allt meira og minna
að fara á hausinn. Er ekki næst á
dagskrá að ganga í húsin í nepjunni
og auglýsa fyrirhugaða brottför?
Ding, dong, og svo rám rödd undan
svörtum kufli: Góða kvöldið. Þjóð-
in flytur á mánudaginn. Bless.
EN það er líka sterkur þráður í
mér og ég finn hann sem betur
fer sterkan í fari annarra, að nú
sé ekki tíminn til þess að hrópa
„þetta er búið!“ í rokinu. Skref
fyrir skref vinnum við okkur út
úr þessu. Við vitum öll að vandinn
er stór, en nú er tími aðgerða og
lausna. Ég keyrði áfram þjóðveg-
inn. Víst er framtíð.
Fé og framtíð