Tíminn - 05.12.1992, Blaðsíða 14

14 Tíminn
Laugardagur 5. desember 1992
Útdráttur úr bókinni íþróttastjörnur þar sem Heimir Karlsson ræðir við þá Pétur Guðmundsson, Atla Eðvaldsson og
Sigurð Sveinsson. Sigurður Sveinsson:
„Það er vegna þess að ég
er með asna sem þjálfara"
Út er komin bókin íþróttastjörnur sem rituð er af Heimi Karlssyni,
íþróttafréttamanni á Stöð 2, og er hún byggð á viðtöium við þijá af
mestu afreksmönnum í íþróttum sem íslendingar hafa átt, þá Atla
Eövaldsson, knattspyrnumann með KR og fyrrverandi atvinnu-
mann, Pétur Guðmundsson körfuknattleiksmann sem náði því að
leika með LA Lakers, þar sem hann lék með Magic Johnson og fleiri
heimsfrægum mönnum og Sigurð Sveinsson handknattleiksmann
og einn vinsæiasta íþróttamann íslendinga. Við grípum hérna niður
í bókinni íþróttastjömur þar sem Sigurður Sveinsson lýsir sam-
skiptum sínum við Bogdan Kowalczyk.
Fyrsta stórmótið
Fýrsta stórmótið sem ég tók þátt
í með íslenska landsliðinu var B-
keppnin í Frakklandi árið 1981.
Eins og ávallt voru miklar kröfur
gerðar til liðsins en þjálfari liðsins
á þessum tíma var Hilmar Bjöms-
son. í stuttu máli sagt gekk allt á
afturfótunum í þessari B-keppni. í
kjölfar lélegs árangurs komu ýmis
leiðindamál upp á meðal okkar,
leikmanna og þjálfara.
Við leikmenn urðum niðurbrotn-
ir og þungir í skapi eftir að ljóst
yrði að við næðum ekki að standa
undir þeim vonum sem við okkur
voru bundnar. Við reyndum þó að
hressa okkur við með því að
skreppa á veitingastað eitt kvöldið.
Þjálfarinn heimilaði það, en lagði
þunga áherslu á að við kæmum
heim á hótel eigi síðar en kl.12 á
miðnætti. Daginn eftir áttum við
nefnilega að leika síðasta leik okk-
ar á mótinu. Raunin varð sú að
helmingur leikmanna kom ekki
heim á hótel fyrr en undir morgun
næsta dag. Ég var þó ekki í þeim
hópi.
Þeir sem til þekkja gera sér grein
fyir því að svona háttemi er mjög
alvarlegt agabrot og leit Hilmar
þjálfari að sjálfsögðu þannig á
málið. Hann velti því alvarlega fyr-
ir sér að láta aðeins þá okkar sem
ekki höfðu óhlýðnast skipunum
hans, leika sfðasta leik íslands á
mótinu. Við vorum átta og það
hefði óneitanlega vakið mikla at-
hygli og orðið þeim sem agabrotið
frömdu til mikillar skammar. En á
endanum var horfið frá því. ísland
mætti með fullskipað landslið og
það fengu allir að spila.
Agabrot sem þetta heyra nú sög-
unni til hjá landsliðinu. Nú hvarfl-
ar ekki að nokkrum landsliðs-
manni að brjóta settar reglur
landsliðsþjálfara enda má líkja
agalausu liði við höfuðlausan her.
Bogdan kemur til
sögunnar
Þegar Bogdan Kowalczyk kom til
skjalanna breyttist margt í íslensk-
um handknattleik.Æfingum fjölg-
aði til muna og auk þess Iagði
Bogdan gríðarlega áherslu á mik-
inn aga, bæði í leikjum og á æfing-
um. Menn leyfðu sér hvorki að
koma of seint á æfingar né spjalla
saman á æfingum, eins og áður
hafði tíðkast. Aðrir þjálfarar tóku
upp aðferðir Bogdans og starfa
margir þeirra enn þann dag í dag
eftir þeim.
Það er engum vafa undirorpið að
Bogdan var íslenskum handbolta
að mörgu leyti sem gjöf að himn-
um ofan. Að vísu var ég ekki alltaf
sammála honum í einu og öllu og
var heldur ekki hrifinn af öllum
hans aðferðum, t.d. þeirri að leika
nær eingöngu kerfisbundinn
handbolta í íslenska landsliðinu.
Það var m.a. þess vegna að ég fór
smátt og smátt að detta út úr
myndinni hvað landsliðið áhrærði
Sigurður var f landsllðl sam tók þátt I
ólympiulelkunum I Los Angeles 1984.
og lék ekki mikið með því næstu
tvö til þrjú árin eftir að Bogdan tók
við. Það hafði einnig sitt að segja
að Kristján Arason var á hátindi
ferils síns um þetta leyti og Bogd-
an kaus frekar að tefla honum
fram en mér.
Ég held að Bogdan hafi hrifist af
Kristjáni fyrst og fremst fyrir það
hversu góður alhliða leikmaður
hann var. Ég var hins vegar
ómögulegur varnarmaður að áliti
Bogdans og fékk sjaldnast að
spreyta mig í Ieikjum, nema stað-
an væri orðin vonlaus og ekkert
nema tap sem blasti við. Þá átti ég
að koma inn á og bjarga öllu.
Við vorum engir vinir
Við Bogdan vorum engir vinir, það
eitt er víst. Mér þótti hann oft
ómanneskjulegur og ruddalegur í
framkomu sinni gagnvart þeim
leikmönnum sem honum þótti
ekki standa sig í leik eða á æfing-
um. Þá hrutu af vörum hans setn-
ingar eins og: Réttast væri fyrir
ykkur að hlaupa upp á Suður-
landsbraut og kasta ykkur fyrir
strætó," eða: „Best væri að þið
keyptuð ykkur byssu og skytuð
ykkur í höfuðið." Þetta voru al-
gengir frasar í eyrum okkar lands-
liðsmanna sem lékum undir stjórn
Bogdans.
Mér þótti afskaplega leiðinlegt að
við þetta svar mitt og Bogdan kall-
aði samstundis saman fund með
leikmönnum. Ég og framkoma
mín var efni fundarins. Þar tók
Bogdan til máls með það fyrir aug-
um að gera lítið úr mér. Eg kærði
mig kollóttan um það, var vanur
slíku frá Bogdan, en verra þótti
mér þegar hann hóf að gera lítið
úr konunni minni á þessum fundi.
Hann lét m.a. þau orð falla, sem
vitanlega komu málinu ekkert við,
að menn skyldu átta sig á því að ég
væri ekki háskólamenntaður frek-
ar en konan mín og því værum við
einfaldlega heimsk. Ég hafði tak-
markaðan áhuga á að svara þess-
um bjánalegu orðum en sagði þó:
sjá hvemig Bogdan kom fram við
suma leikmenn og hvað hann var
grófur og leiðinlegur í mannleg-
um samskiptum. Ef hann beindi
orðum sínum að mér með slíkum
hætti svaraði ég honum ýmist full-
um hálsi eða hlustaði einfaldlega
ekki á hann.
Æfingamar hjá kallinum voru
góðar. Eg fékk mikið út úr þeim og
tók ávallt vel á. Hann náði upp
góðum aga og það er ekkert nema
gott eitt um það að segja. Ég var
aðallega svekktur út í hann fyrir
það hversu lítið ég fékk að leika
með fslenska landsliðinu. Ég var
skiptimaður fyrir Stjána Ara og
þótt Stjáni ætti ekki góðan dag
skipti það oftast engu máli. Ég
fékk ekki að spila. Það kom þó ekki
niður á samskiptum okkar Stjána.
Við höfum ætíð verið mestu mátar
og aldrei hlaupið snurða á þráðinn
milli okkar.
Hvort Bogdan hefur haft eitthvað
á móti mér veit ég ekki en sú til-
hneiging mín að svara honum
fúllum hálsi ef mér fannst hann
óréttlátur í minn garð hefúr ef-
laust farið í taugarnar á honum.
Gott dæmi um það er þegar við
eitt sinn vorum að spila á sterku
móti í Júgóslavíu. Ég hafði spilað
ágætlega á mótinu og ég held að
Bogdan hafi ekki getað kvartað
undan frammistöðu minni. En í
einum leikjanna fól hann mér að
taka vítakast sem hefði fært okkur
sigur í leiknum, hefði ég skorað úr
því. Vítið var varið hjá mér og kall-
inn varð súr.
„Hann er algjör asni“
í matsalnum eftir leikinn sat ég
við hliðina á Bogdan. Hinum meg-
in við hann var læknir landsliðsins
og voru þeir eitthvað að spjalla
saman. Þá heyri ég Bogdan segja
Siggi Sveins I Þróttarabúnlngnum.
Það var ekkert sirstaklega hlýtt milll Bogdans Kowalczyk og Siguröar.
eitthvað á þessa leið: „Það þýðir
ekkert að láta Sigga taka fleiri víti;
hann er algjör asni.“ Ég lét ekki
bjóða mér þetta og svaraði um
hæl: „Það er vegna þess að ég er
með asna sem þjálfara."
Það varð bókstaflega allt vitlaust
„Þessa háskólamenntun sem þú
hefur frá Póllandi gætirðu alveg
eins nýtt í að pakka inn Prins Póló
súkkulaði." Eftir það gekk ég út
öskureiður. Ég ákvað að leika ekki
fleiri leiki á þessu móti.
(Millifyrirsagnir eru blaðsins)