Tíminn - 18.09.1993, Qupperneq 17

Laugardagur 18. september 1992
Tíminn 17
Hetian unga
Fimmtudagsnóttina 10. júlí 1986 vaknaði Bern-
ardo Rodriguez kl. 3.00 á heimili sínu í Miami,
Flórída, við að bankað var á útidyrnar. Er hann
leit út um gluggann sá hann mann sem hann
kannaðist við. Hann opnaði dyrnar og tveir menn
gengu inn.
Fljótlega urðu orðaskipti mannanna
þriggja háværari og brátt vaknaði eig-
inkona Rodriguez, Teresa. Það, sem
fór þeim fjórum á milli, verður aldrei
vitað með vissu, en hávært rifrildi
þeirra varð til þess að yngsti fjöl-
skyldumeðlimurinn vaknaði, 11 ára
gömul dóttir Rodriguezhjónanna. Er
hún opnaði herbergishurðina og kíkti
óttaslegin fram, sá hún foreldra sína í
illdeilum við mann sem henni fannst
hún kannast við. Sá hélt á hnífi og
hinn, sem hún þekkti ekki, hafði tekið
Teresu taki og hélt höndum hennar
aftan við bak. Teresa varð vör við dótt-
ur sína og sagði henni að fara aftur
inn f herbergi sitt og loka dyrunum.
Litla stúlkan hlýddi því.
Næstu mínútur hljóta að hafa verið
skelfilegar fyrir Teresu og Bemardo
Rodriguez. Blessunarlega varð dóttir
þeirra ekki áhorfandi að því sem lög-
reglan sá síðar. Samt sem áður var hin
11 ára gamla stúlka beitt ofbeldi og
mátti teljast lánsöm að sleppa lifandi
frá hinni hræðilegu nótt Meðal ann-
ars var litla stúlkan stungin 11 sinn-
um.
11 ára gamalt
fórnarlamb
Klukkan var 4.40 þegar fyrst barst til-
kynning til næsta sjúkrahúss um að
ung stúlka hefði hlotið áverka af völd-
um hnífstungu. Lögreglunni var gert
viðvart og V. Pidermann lögreglufull-
trúi var fyrstur á sjúkrahúsið og þar
fann hann hina 11 ára gömlu stúlku á
bráðamóttöku, þar sem verið var að
gera að sárum hennar. Hún var með
slæma áverka á bijósti og hafði misst
mikið blóð. Að sögn hjúkrunarfræð-
ings virtist sem enn væru tvö fómar-
lömb eftir á heimili stúlkunnar. Pider-
mann tók niður heimilisfangið og
hraðaði sér til heimilis Rodriguez-
fjölskyldunnar.
Það fyrsta, sem hann tók eftir, var að
útidymar stóðu opnar. Inni vom tvö
Iík. Bemard lá í blóðpolli á eldhúsgólf-
inu og konan hans lá á bakinu í rúmi
sínu, einnig fljótandi í blóði.
Morðdeildinni var gert viðvart og
brátt hófst ítarleg leit að vísbending-
um og sönnunargögnum, ásamt
myndatökum og öðru því er tilheyrir
morðrannsókn á vettvangi. Þótt rann-
sókn myndi e.t.v. leiða eitthvað bita-
stætt í Ijós, var lykillinn að Iausn
málsins á sjúkrahúsinu í grenndinni
og barðist fyrir lífi sínu: hin 11 ára
gamla dóttir Rodriguez-hjónanna. Á
hana hafði verið ráðist, bersýnilega til
þess að hún gæti ekki borið vitni gegn
morðingjunum. Það, sem lögreglan
vissi ekki, var að annað vitni var jafn
þýðingarmikið, stúlka sem var aðeins
ári eldri, og verður hetjudáð hinnar
12 ára gömlu stúlku lengi f minnum
höfð.
Hetjuleg björgun
Morðdeildarmennimir unnu sitt öm-
urlega verk, en aðkoman var þvílík að
reyndustu mönnum varð flökurt. Þeg-
ar búið var að Ijúka forrannsókn inn-
andyra, voru nágrannar yfirheyrðir, ef
ske kynni að þeir hefðu orðið varir við
eitthvað. Svo reyndist ekki vera.
Það var ekki fyrr en nokkrum
klukkustundum síðar sem maður gaf
sig fram og leiddi litla, óttaslegna
stúlku sem hann sagði að hefði orðið
vitni að skelfilegum atburðum. Hún
hafði verið gestkomandi og legið sof-
andi í rúmi sínu í næsta herbergi við
hliðina á vinkonu sinni, þegar hún
vaknaði við skelfingaróp Teresu. Líkt
og yngri stelpan opnaði hún dymar,
en Teresa skipaði henni að fara aftur
inn í herbergið og loka að sér. Áður en
hún gerði það hafði hún heyrt rödd
spænskumælandi manns, sem fór inn
í herbergi yngri stúlkunnar, og rétt á
eftir heyrði hún skelfingaróp vinkonu
sinnar.
Þrátt fyrir að vera hálflömuð af skelf-
ingu, brást nú unga stúlkan hárrétt
við, enda um líf og dauða að tefla. Hún
opnaði herbergisgluggann og smokr-
aði sér á náttfötunum út. Með ótrú-
legri fyrirhyggju hafði hún með sér
smámynt og hringdi í ffænda sinn úr
sjálfsala og kom frændinn skömmu
síðar, þegar allt var afstaðið. Á meðan
hún beið hafði hún legið á gólfinu í
símklefanum á milli vonar og ótta um
að illmennin fyndu hana. Þegar
ffændi hennar kom fór hann rakleiðis,
eftir hennar tilsögn, inn í herbergi
litlu frænkunnar og síðan á sjúkra-
húsið. Þau tvö höfðu síðan yfirgefið
spítalann og meiningin hafði verið að
skipta sér ekki frekar af málinu, þar
sem frændi hennar óttaðist að þau
yrðu í lífshættu ef þau gæfu lögregl-
unni upplýsingar. Síðar hafði hann
séð sig um hönd og ákveðið að segja
lögreglunni alla söguna.
Hin 12 ára hetja hafði ekki aðeins
bjargað eigin lífi, heldur bárust nú
þær góðu fréttir frá sjúkrahúsinu að
yngri stelpan væri á góðum batavegi
eftir velheppnaða aðgerð og komin úr
lífshættu.
Saga stúlkunnar var hreint með ólík-
indum. Bónusinn fyrir Ed Santos, lög-
regluforingjann sem stjómaði rann-
sókninni, var sá að eftir að stúlkan var
búin að róa sig niður, sagðist hún
þekkja morðingjann af röddinni. Hún
hafði verið í fóstri um 6 mánaða skeið
hjá Rodriguez- fjölskyldunni, var
skyld Teresu og dvaldi þar tímabundið
vegna óreglu foreldra hennar. Hún
sagði að á þessum sex mánuðum hefði
iðulega komið maður í heimsókn sem
hét Henry og hún var fullviss um að
það hefði verið rödd hans sem hún
heyrði áður en hún bjargaði lífi sínu
með því að stökkva út um gluggann.
Þetta voru gríðarlega mikilvægar
upplýsingar fyrir Santos og menn
hans, en þó var ljóst að erfitt yrði að
sakfella morðingjann á röddinni einni
saman, og það samkvæmt framburði
12 ára gamallar stúlku.
Það tók aðeins nokkrar klukkustund-
ir að finna þann „Henry" sem stúlkan
talaði um, þótt þeir skiptu hundruð-
um í Miami. Er yfirvöld töldu sig hafa
hinn eina rétta, Henry Espinosa, var
tekin kópía á myndasafni lögreglunn-
ar af hinum grunaða og sýnd litlu
stúlkunni. Hún var handviss í sinni
sök, er hún sá myndina. „Þetta er
hann,“ sagði hún ákveðin.
Annar hand-
tekinn
Gefin var samstundis út handtöku-
skipun og birt mynd af hinum grun-
aða í sjónvarpi. Aðeins mínútum
seinna bárust ábendingar um hvar
síðast hafði til hans sést, og aðeins 16
klukkustundum eftir morðin héldu
Santos og menn hans til áætlaðs gisti-
staðar hins grunaða og þar var honum
veitt fyrirsát. Tveimur tímum seinna
var Espinosa handtekinn fyrir utan
heimili sitt.
Við yfirheyrslur kom í ljós að Espin-
osa var fymim stjómarhermaður í
Nicaragua og hafði meðal annars ver-
ið sérhæfður í að yfirheyra fanga. Því
vissi Santos að erfitt yrði að koma
honum á kné. Espinosa játti að hafa
þekkt Bemardo og Teresu Rodriguez,
en kunningsskapur þeirra hefði alltaf
Mauricio Beltran hlaut að iokum sama
dóm og félagi hans, þótt hann væri
samvinnuþýöari.
Saumuö voru átta spor f höndina á Beltran eftir átökin viö Teresu. Hann geröi
þau mistök aö leita sér lækninga á opinberri heilsugæslustöö.
an, sem sýndi að hönd hans hafði ver-
ið saumuð nóttina áður á heilsu-
gæslustofú. í þriðja lagi fundust svo
ýmis skjöl, þar sem nöfrí Espinosa
sjálfs og Mauricios Beltran komu ít-
rekað fyrir.
Kvalalosti
Santos hafði ekki enn haft tíma til að
athuga niðurstöður krufningar. Hann
hringdi því að húsleitinni lokinni og
fékk að vita að Bemardo hafði verið
Henry Espinosa var þjálfaður f pyntingum og vflaöi ekki fyrir sér aö reyna aö
státra heilli fjölskyldu.
stunginn þrisvar með hnífi, tvisvar í
hálsinn og einu sinni í neðri vörina.
Það hafði orsakað miklar innri blæð-
ingar, sem sennilega hefðu leitt til
dauða hans. En ekki var öll ofbeldis-
sagan sögð. Auk þess hafði hann verið
skotinn af mjög stuttu færi með
skammbyssu í bakið. Þá vakti það sér-
staka athygli að svo virtist sem morð-
inginn hefði „flysjað" skinnið af
vinstri kinn fómarlambsins, sem bar
vott um kvalalosta morðingjans.
Teresa hafði verið stungin fimm
sinnum, en dánarorsökin var köfnun.
Ýmislegt benti til að hún hefði náð að
verjast árásarmanninum að einhverju
Ieyti og því var ekki útilokað að hann
hefði eitthvað slasast í átökunum.
Enn bárust góðar fréttir af 12 ára
gamla munaðarleysingjanum, sem nú
var farin að geta tálað og í meginatrið-
um var frásögn hennar í samræmi við
framburð vinkonunnar, hetjunnar
sem hafði bjargað lífi hennar.
verið góður, að hans sögn, og hann
sagðist aldrei geta gert þeim neinn
skaða. Hann var fyrmm nágranni
þeirra, en kunningsskapurinn hafði
haldist eftir að hann flutti úr hverfinu.
Síðast hafði hann séð Bemardo Rodr-
iguez nokkmm vikum áður, þegar
hann hafði reynt að útvega vini sínum
vinnu.
Að sögn Espinosa hafði hann sjálfur
varið nóttinni á heimili sínu, farið fyrr
um kvöldið á ítalskan veitingastað, en
snemma í rúmið. Hann hafði verið að
koma frá bifreiðaverkstæði, þar sem
bfllinn hans þarfnaðist viðgerðar, rétt
áður en hann var handtekinn.
Santos tók eftir skrámu á nefi hins
grunaða. Þegar hann spurði um það,
sagðist Espinosa hafa skrámað sig á
tré í bakgarðinum fyrir utan heimili
sitt. Santos spurði þá hvað hann hefði
verið að gera í bakgarðinum, en Esp-
inosa neitaði að svara og virtist ekki
lengur eins samvinnuþýður og áður.
Að lokum neitaði hann að tjá sig frek-
ar, nema í viðurvist lögfræðings, og
þar við sat. Hann var ákærður fyrir
tvöfalt morð og tilraun til morðs og
settur í varðhald.
Það tók skamma stund að útvega
húsleitarheimild og hún reyndist
leiða ýmislegt í ljós. í fyrsta lagi fund-
ust blóðugir sokkar, sem teknir voru
til rannsóknar. í öðru lagi fannst kvitt-
un, stfluð á Mauricio nokkum Beltr-
Hringnum lokaö
Mauricio Beltran varð að finna hið
bráðasta. Með handtöku hans sá Sant-
os fram á að mögulega væri málið að
mestu leyti leyst, enda glæpurinn með
þeim hætti að stórhættulegt var fyrir
samfélagið að láta slíka menn ganga
lausa. Þar sem Beltran hafði leitað
læknis, var hægt að finna skráð aðset-
ur hans. Áður en hann var heimsóttur,
var gerð teikning af honum eftir lýs-
ingu vitna á heilsugæslustöðinni og
eina eftirlifandi fómarlambinu var
sýnd myndin. Stúlkan þekkti mann-
inn samstundis og sagði að myndinni
svipaði mjög til mannsins sem hafði
ráðist á hana.
Beltran var handtekinn og yfirheyrð-
ur. Það varð snemma ljóst að auðveld-
ara yrði að buga hann en félaga hans,
Espinosa. Santos beitti vægum þrýst-
ingi til að byrja með, en smátt og
smátt ágerðist álagið á Beltran. Loks
þóttist hann reiðubúinn að segja
sannleikann, í von um að það yrði til
að milda refsinguna.
Tilefni morðanna var skitnir 3.000
dollarar, sem Rodriguez hafði fengið
að láni frá Espinosa, sem stundaði
umfangsmikla okurlánastarfsemi.
Rodriguez-hjónin urðu síðan fyrir því
óláni að missa bæði vinnuna og þar
með fór „vináttan" við Espinosa fyrir
lítið. Þeim hafði verið gefinn frestur
til að borga lánið, en þau áttu enga
peninga.
Ólíkleg saga
Þetta kvöld höfðu Espinosa og Beltr-
an drukkið sig nokkuð ölvaða á ítölsk-
um veitingastað og eftir það héldu
þeir til Rodriguez. Tllgangurinn var
að innheimta skuldina „í eitt skipti
fyrir öll“, eins og Beltran orðaði það.
Saga Beltrans var ólíklegri eftir þetta.
Hann sagði að sér hefði síðan sjálfum
snúist hugur og hann hefði reynt að
ganga á milli Bemardos og Espinola,
með þeim afleiðingum að hann skarst
á hendi. Síðan hafði hann forðað sér
og vissi ekki hvað hafði gerst eftir það.
Santos útskýrði nú fyrir sakbom-
ingnum það sem Beltran vissi ekki áð-
ur, að það væm hvorki fleiri né færri
en tvö vitni á lífi sem myndi sverja í
vitnastúku að sekt hans væri miklu
meiri en hann vildi vera láta. Svo virt-
ist sem Beltran brygði og í ógáti
missti hann út úr sén „Er stelpan ekki
dauð?“
Réttlát refsing
Þessir tveir menn virtust algjörlega
tilfinningalausir gagnvart fómar-
lömbum sínum og við réttarhöldin
var erfitt að tryggja öryggi þeirra, þar
sem fjöldi fólks vildi helst taka þá aí
lífi án dóms og laga. Framburður
þeirra stangaðist í veigamiklum atrið-
um á, en Beltran gaf sig um síðir og
viðurkenndi að hafa reynt að myrða
hina 11 ára gömlu stelpu og lagt til
hjónanna.
Þegar endanlegur dómur féll, vom
morðingjamir tveir taldir samsekir og
fengu báðir dauðadóm. Espinosa var
auk þess grunaður um fleiri morð þar
sem tilefnið var líklega jafn ómerki-
legt og í þessu tilfelli, að reyna að
myrða heila fjölskyldu vegna 3.000
dollara (u.þ.b. 210.000 ísl kr.). Það
orkar oftast tvímælis þegar dauðarefs-
ingu er beitt í Bandaríkjunum, en í
þessu tilfelli virtust allir sammála um
að hegningin væri við hæfi.
Góö málalok
Á meðan Espinosa og Beltran bíða
rafmagnsstólsins, hafa sár Rodriguez-
stúlkunnar gróið, á ytra borði að
minnsta kosti. Fjöldi fólks var reiðu-
búinn til að taka hana að sér og á end-
anum fór svo að hún og vinkona
hennar, hetjan sem bjargaði lífi þeirra
beggja, vom ættleiddar af sömu hjón-
unum. Því hefur ræst úr þeirra hög-
um eftir því sem aðstæður leyfa, þótt
eitt sé víst: þær hafa verið rændar sak-
leysi bemskunnar og munu aldrei
geta litið heiminn sömu augum og áð-
ur.