Tíminn - 07.10.1995, Blaðsíða 12

12

Laugardagur 7. október 1995
Frambærileg skemmtun
Nokkub ber á ofbeldisatribum í„Nei er ekkert svar" en þab er skobun undir-
ritabs ab þab orki mjög tvímcelis ab banna myndina innan 7 6 ára.
dráttum má segja aö hér sé um
sambland af Veggfóöri, Resevoir
Dogs og Pulp Fiction aö ræöa, en
þó em nokkur frumleg og vel
gerð atriði í myndinni, sem gefa
henni meira vægi.
Aðalsöguhetja myndarinnar er
Sigga (Heiðrún Anna), sem í upp-
hafi hennar gefst upp á lífinu í
sveitinni og skellir sér til Reykja-
víkur. Dídí (Ingibjörg), systir
hennar, er að fara að ganga frá
sölu á eiturlyfjum, þegar hún
bankar upp á hjá henni. Sigga
flækist síðan óafvitandi í málið
og reynir þá að hjálpa systur
sinni við að sleppa frá laganna
vörðum og misvitrum glæpa-
mönnum á milli þess sem hún
lendir í smávegis ástarævintýri.
Söguþráðurinn er ekki flókinn
og hver sena er ein heild, þar
sem ekkert er klippt, og því er
nokkurs konar „uppákomustíll"
yfir öllu saman. Senurnar eru
eins og stutt leikrit, sem tengjast
síöan í atburðarás. Til að leggja
áherslu á þetta og efnistök
myndarinnar er kvikmyndataka
Úlfs Hróbjartssonar hrá og
skemmtileg í ætt við það, sem
kallað hefur verið heimildar-
myndastíll og Carlo Di Palma
fullkomnaði í mynd Woody
Allens, Husbands and Wives.
Þetta hefur ekki sést áður að
nokkru ráði í íslenskum kvik-
myndum og ferst Úlfi þetta að
mestu leyti mjög vel úr hendi.
Tæknivinnslunni er þó ábóta-
vant að mörgu leyti, en henni
virðist einatt fórnað til að halda
kostnaðinum niðri í íslenskum
myndum og eins og svo oft áður
kemur það verst niður á hljóð-
inu.
Leikstjórinn, Jón Tryggvason,
sem gerði Foxtrott á sínum tíma,
getur verið ánægður með a.m.k
tvennt við myndina. Honum
tekst vel upp í að virkja leikarana
og að gera frambærilega afþrey-
ingu. Á köflum er myndin
spennandi og oft fyndin, en
uppgjörið undir lokin hefði þó
mátt vera frumlegra. Við þetta
má bæta að Nei er ekkert svar
mun líklega eldast betur en
Foxtrott.
Leikararnir standa sig flestir
með ágætum og sérstaklega kem-
ur Heiörún Anna Björnsdóttir á
óvart í öðru aðalhlutverkanna.
Þótt óreynd sé er frammistaða
hennar til mikillar fyrirmyndar;
framsögnin er skýr og hún virkar
„ekta" í túlkun sinni. Leikur
Ingibjargar Stefánsdóttur er
nokkuð kaflaskiptur, stundum
góður og stundum lélegur, og
framsögnina verður hún að laga.
Aðrir leikarar eru í minni hlut-
verkum og af þeim standa Ari
Matthíasson og Skúli Gautason
sig vel í hlutverkum misheppn-
aöra glæpamanna og Magnús
Jónsson er góður í hlutverki
unnusta Siggu.
Nei er ekkert svar var sjálfsagt
ekki ætlað að verða stórvirki í
kvikmyndagerð. Hún er þó hin
frambærilegasta skemmtun og
Jón Tryggvason á sitt tækifæri
skilið við úthlutun styrkja úr
KvikmynfJasjóði. Fyrst hann gat
gert þessa mynd fyrir 32 milljón-
ir, sem er sáralítiö, meira að segja
á íslenskan mælikvarða, þá hlýtur
hann að géta gert mjög góða hluti
með meira fjármagn á bak við sig.
Að lokum er það skoðun gagn-
rýnanda að fáránlegt sé að banna
þessa mynd innan 16 ára þegar
ljótari hlutir í erlendum kvik-
myndum nægja ekki til að tekið
sé svo hart á þeim af Kvikmynda-
eftirlitinu. Kannski eru íslensk
kvenmannsbrjóst eitthvað verri
en erlend, eins og einhver benti á.
Q S (U ^3
E ^
<

s
S v
^ s s
'ts vg
§ ®
O 'N
Nei er ekkert svar ★*
Handrit: Marteinn Þórisson og Jón
Tryggvason.
Kvikmyndataka: Úlfur Hróbjartsson.
Leikstjóri: jón Tryggvason.
Abalhlutverk: Heibrún Anna Björnsdóttir,
Ingibjörg Stefánsdóttir, Ari Matthíasson,
Skúli Cautason, Roy Scott, Michael Liebm-
an og Magnús jónsson.
Bíóborgin.
Bönnub innan 16 ára.
Upphaf myndarinnar er nokkuð
skondið, því þar sést ung stúlka á
hestbaki með íslenska náttúm í
bakgmnni og maður gæti haldið
að hér væri komin enn ein ís-
lensk kvikmynd, þar sem náttúr-
KVIKMYNDIR
ÖRN MARKÚSSON
an og umhverfið væri í einu að-
alhlutverkanna. Það kemur þó
fljótt í ljós að persónurnar em
með allt aðra náttúm í huga en
hina íslensku fjallasýn. Rauði
þráðurinn í myndinni er nefni-
lega eimrlyfjaviðskipti og uppá-
komur tengdar undirheimum
Reykjavíkurborgar. í grófum