Tíminn - 11.11.1995, Blaðsíða 15

Laugardagur 11. nóvember 1995

15
Hér reyndu strokupiltarnir ab stela bíl.
Hann heyrði raddir satans hvísla
„Ég var staddur undir
brúnni þegar ég fór ab
heyra raddirnar aftur og
þœr ágeröust í eyrunum á
mér þangaö til satan var
farinn aö öskra á mig.
Hann sagöi: Ceröu eitt-
hvaö iilt. Eitthvaö veru-
lega slcemt. Hentu honum
í vatniö. Drekktu honum.
Þá hœtta raddirnar."
Þab ríkti uppnám á betrunar-
hælinu fyrir vandræðaung-
linga í smábænum Miami,
Oklahoma, 18. apríl 1994. Þriggja
drengja var saknað. Sést hafði til
þeirra allra við morgunverðar-
boröib, en enginn skilaði sér til
hádegisverðar. Lögreglunni var
tilkynnt um atburðinn og hóf
hún leit að strokupiltunum.
Sá yngsti var Johnny Lee Tal-
bot, 14 ára, hávaxinn drengur
miðað vib aldur, en ívið minni en
félagar hans tveir. Johnny var
mjög taugaveiklaður og hafði ver-
ið vistaöur á ýmsum stofnunum
síðustu þrjú árin.
Hinir voru Cory Wade Husel-
ton, 15 ára, og Michael Harjo, 16
ára. Cory var sjálfstæður og í
bestu jafnvægi af þeir þremur.
Hann var ekki álitinn ógn við
samfélagið og vonuðust læknar
til að hann yrbi nýtur þjóðfélags-
þegn með réttri meðhöndlun.
Harjo var með rakað höfuð og
með svart og mikið yfirvarar-
skegg. Hann hafði stöbugt átt í
útistöðum við lögin og var búiö
að dæma hann fyrir ýmis afbrot.
Honum var stöbugt haldið niðri
með lyfjum, hann fékk daglega
þrjár gerðir af sterkum geðlyfjum,
enda sagðist hann heyra raddir
satans ef slakab var á lyfjagjöf-
inni. „Þær hvísla ab mér aö gera
eitthvaö verulega vont."
Þegar flóttinn spurbist út, kom-
ust yfirvöld á hælinu aö því að
Harjo hafði ekki tekið lyfin sín í
þrjá daga og var hann því álitinn
mjög hættulegur.
Seint um kvöldið fékk lögregl-
an ábendingu. Fólk í verslunarer-
indum hafbi tekiö eftir þremur
drengjum, sem voru ab brjótast
inn í rauöan Chevrolet sem stóð á
bílastæði. Drengirnir voru að
reyna að tengja framhjá, þegar til
þeirra sást og lögreglan var kölluð
til. Drengirnir tóku á rás og nábu
að hlaupa inn í skóglendi
skammt frá, áður en löggan kom
á vettvang. Lýsingar vitna svör-
uðu nákvæmlega til Talbots,
Husletons og Harjos.
„Það veröur ekki langt að bíða
þess að við höfum hendur í hári
þeirra," sagði talsmaður lögregl-
unnar. „Þessir drengir kunna ekki
Morbstaburinn'.
annað en að stela og það verður
ekki langt þangað til þeir misstíga
sig næst."
„Þeir verða allir bak við lás og
slá áður en nóttin er öll," sagði
kollegi hans.
Það stóð heima. Það var ekki
orðið stjörnubjart þegar tilkynn-
ing barst, og eftir nokkurn elting-
arleik hafði lögreglan hendur í
hári drengjanna. En einn þeirra
vantaði, Cory Husleton.
Talbot var náfölur og virtist
ekki þora að segja neitt, en Harjo
svaraði ab þeir hefðu skilið við
hann nokkm áður og vissu ekki
hvar hann héldi sig núna. í yfir-
heyrslu lögreglunnar kom fram
að drengirnir höfðu ítrekað reynt
Koch.
að stela sér bíl, „til að komast eitt-
hvað burt, ekki neitt sérstakt".
Þeim draumum lauk hjá Talbot
og Harjo, sem voru vistaðir í
strangri öryggisgæslu um nóttina.
Afdrif hins unga Corys Huselton
vom ókunn. Um þab bil sólar-
hring seinna fannst lík á floti í Tar
Creek. Það virtist vera morð.
Skömmu ábur hafði borist
ábending um að eitthvað flyti
niður ána, sem talið var að gæti
verið lík. Lögreglan notaði kyndla
til að finna líkið. Það þurfti ekki
vísan mann til að álykta að
drengurinn hefði verið myrtur.
Áin er aðeins um 60 cm djúp á
þessum slóðum og vatnið allt of
kalt til að nokkrum dytti í hug að
baða sig í því. Það kom heldur
ekki á óvart, þegar staðfest var að
líkið væri af Cory Huselton.
John Koch hjá lögreglunni var
falin rannsókn málsins.
Það var um þetta leyti, sem
Johnny Talbot gekk á fund ráð-
gjafa og sagbist verða að skýra frá
hræbilegum hlut, sem hann heföi
orðið vitni að.
„Hve alvarlegt er þab?" spurði
ráðgjafinn.
„Mjög alvarlegt. Ég sá dreng
Michael Harjo.
SAKAMÁL
myrtan á mánudaginn. Það voru
átök og læti og svo var hann allt í
einu dáinn. Ég er hræddur um líf
mitt, en ég verö að segja einhverj-
um þetta," sagði Talbot og augu
hans flóðu í támm.
Talbot var færbur til aðalstöðva
lögreglunnar og tekin af honum
skýrsla. Hann var mjög tauga-
veiklaður og illa haldinn, en sam-
vinnuþýður. Talbot sagði ab
hann, Harjo og Huselton hefbu
lagt á ráðin um að strjúka af hæl-
inu með nokkurra daga fyrirvara.
Mánudagurinn rann upp, en þá
var öryggisgæsla minni en venju-
lega, vegna vaktaskipta á hælinu.
Allt gekk eins og í sögu, þeir kom-
ust út óséðir og sátu á veitinga-
húsum og reyktu, keyptu gos-
drykki og gerðu að gamni sínu.
Þeir gættu þess að lítib færi fyrir
þeim, en hápunktur dagsins var
þegar þeir fundu hóp stúlkna,
sem lágu „topplausar" í sólbaði.
Þeir fylgdust með þeim úr fjar-
lægð, en fóm síðan aö reyna að
stela sér bíl. Tilraunir þeirra mis-
tókust og þeir flúðu inn í skóg-
inn. Ákveðið var að kveikja eld,
en samkomulag Huseltons og
Harjos versnaði skyndilega og fyrr
en varði voru þeir farnir að slást.
Átökin færðust yfir á árbakkann
og Talbot sá sér til skelfingar
hvernig Harjo tók um höfuð Hu-
seltons, sem var ekki nærri eins
sterkur og hann, og hélt því niðri
í vatninu. Óhugnanlegt glott lék
um varir hans meðan hann hélt
Huselton niðri í vatninu og hann
hætti ekki fyrr en síðustu dauða-
kippirnir fóru um hinn 15 ára
gamla dreng. Talbot stóð sem la-
maður og gat sig ekki hrært, þótt
hann hefði feginn viljað.
Talbot viðurkenndi síðar að
hann hefði ekki þoraö að blanda
sér í átökin, því hann hefði verib
of hræddur um eigið líf. „Harjo
var með hníf," sagði hann alvar-
legur. „Hann er ekki í lagi. Hann
haföi ekki tekið lyfin sín og hann
er geöveikur. Stórhættulegur."
Harjo fékk Talbot eftir morðið
til ab fylla vasa fórnarlambsins
með steinum, svo hann sykki til
botns, en straumurinn kom í veg
fyrir að þab tækist og líkinu skaut
upp eftir nokkra stund.
Koch handtók Harjo og bar
undir hann söguna. Hann geröi
enga tilraun til að bera af sér
glæpinn, ávarpaði hann kurteis-
lega sem „sir", en var dauflegur til
augnanna og virtist ekki gera sér
grein fyrir alvöru málsins.
Þegar formleg skýrsla var tekin
af Harjo, rann lögreglumönnum
kalt vatn milli skinns og hörunds.
Harjo þrástagabist á satan og virt-
ist sannfærður um að hann væri í
stöbugu sambandi við kölska.
„Ég var staddur undir brúnni
þegar ég fór að heyra raddirnar
aftur og þær ágerðust í eyrunum á
mér þangaö til satan var farinn að
öskra á mig. Hann sagði: Gerðu
eitthvað illt. Eitthvað verulega
slæmt. Hentu honum í vatniö.
Drekktu honum. Þá hætta radd-
irnar."
Harjo sagðist hafa öskrað á
móti: Ég get ekki drepið hann. Og
þá hættu raddirnar smástund, en
byrjuðu svo aftur og í næsta sinn
hlógu þær innra með honum.
Harjo sagöist aðspurður aldrei
gera slíkan hlut aftur og honum
liði hræðilega vegna þessa. Hann
hefði bara ekki ráöið við sig. „Ef
ég heyri þær aftur mun ég drepa
sjálfan mig, en ekki einhvern
annan," sagbi hann.
Réttvísin tók mildilegar á máli
Harjos en mörgum líkaði. Hann
var ákærður fyrir morb af annarri
gráöu og fékk 45 ára fangelsi, en
gæti sloppið með ab sitja inni í 20
ár. Ekki var lögb fram ákæra gegn
Talbot.
„Mér þykir mjög fyrir þessu,"
sagbi Harjo vib ættingja fómar-
lambsins eftir réttarhöldin. „Gul)
blessi ykkur!"