Réttur - 01.06.1946, Qupperneq 24

104
RÉTTUR
Verzlunin þótti mjög spillast á þessum árum, og bar
margt til. Danir höfðu hvorki nægan skipastól né
reynslu til að annast þessi viðskipti, ónógan markað fyrir
íslenzkar afurðir og varningur þeirra lélegri en Ham-
borgara. Hins vegar voru verzlunarleyfin bundin við
einstakar hafnir og þar með girt fyrir samkeppni að
mestu leyti. Hamborgarmönnum varð þó ekki bolað al-
veg frá verzluninni að sinni, en jafnan áttu þeir öðru
hvoru i illdeilum við fulltrúa konungsvaldsins.
Dönsku valdstjórninni þótti Islendingar draga taum
Hansamanna í þessum átökum, og er það ekki ósenni-
legt. Má geta þess m. a., að sama ár og vopnaburður er
afdæmdur, er gerð alþingissamþykkt gegn „ótilbærileg-
um kaupskap og vondri vöru“ og jafnframt ráðizt gegn
„forpaktan hafnanna", sem verði „til fordjörfunar og
landsins endilega undirgangs", svo sem komizt er að orði.
Á sama þingi er sent bréf til konungs, þar sem kært
er yfir leiguhögun á höfnunum og vondri vöru. Eru þar
nefndar til hafnir eins og Hafnarfjörður, Rif, Skagi og
Vopnafjörður og þess getið t. d., að engin sigling hafi
verið á Rif. Þá er þess beiðzt, að höfnunum „verði haldið
opnum fyrir „góða vöru“ og verzlun háttað svo sem áð-
ur var. i
Með þessari samþykkt rísa landsmenn öndverðir gegn
allri stefnu og fyrirætlunum konungsvaldsins í þessum
efnum, og þegar þar við bætist, að einstakir íslendingar
íeins og t. d. Eggert Hannesson) eru hafðir fyrir sökum
um stuðning við Hamborgara, er ekki f jarri lagi, að þessi
mál kunni að hafa verið átyllan til vopnabannsins.
Tildrög og aídrif Vopnadóms
Þess er áður getið, að í forsendum Voj^nadóms sé
hermt frá vopnabanni því, er þá hafði verið samþykkt
fyrir fimm árum. Síðan eru færð rök fyrir nauðsyn þess,