Réttur - 01.06.1946, Síða 26

lOfi
R É T T U R
Undir kóng og kirkju er
komið vort góss, en stirðna hót.
Út af landi flýgr og fer,
fátæktin þar tekst á mót.
Mega það allir augum sjá,
sem eru að visu hyggnir menn,
vort mun land ei lengi stá,
liðinn þess ég blóma kenn.
Því skal hugsa hver mann til,
hann af guði skapaður er,
föður síns landi víst í vil
að vinna til gagns það þörf til sér.
Ekki stunda á eigið gagn,
annars nauðsyn líta á,
sem hann hefur til matt og magn,
mætti landið uppreisn fá.
Enginn veit, hve miklu má
maðurinn orka, ef viljinn er
hörmung landi hjálpa frá,
að höndum eftirdæmið fer.
Þessi hugsun Magnúsar kemur og glöggt fram í af-
skiptum hans af verzlunarmálunum, er hann reynir að
hrinda okri kaupmanna með kaupsetningu. Og þetta
hugarfar gengur í arf. Ari sonur hans, sýslumaður í
Ögri, verður síðar einn skeleggasti andstæðingur ein-
okunarkaupmanna.
I Vopnadómi er svo ákveðið, að allir skattbændur
skyldu eiga ,,eina luntabyssu og þrjár merkur púðurs“
og „arngeir eða annað lagvopn gott og gilt“. Einhleyp-
ingar áttu að eiga ,,lagvopn“ eða „stikkhníf". Þá skyldu