Réttur - 01.06.1946, Blaðsíða 63

r
Ný ljóðabók:
Jón úr Vör:
Þetta er órímaður flokkur
um þorpið, uppvöxt höfundar-
ins og reynslu — án þess að
bókstaflega só þar talað — og
myndir úr lífi alþýöufólks ur
umhverfi heimahaganna. Bczt
er að taka það fram í þessu
sambandi að skáld lcika sér
að lýginni, og fer ég með stað-
reyndir eftir þeirri reglu.
Eg hygg að aldrei komi til
þess, að íslendingar hœtti að
ríma. Eg fyrir mitt leyti mun
seint geta neitað mér með öllu
nm þá ánægju að ríma. En
kröfur fóiks um rím eiga ekki
alltaf rétt á sér, sumu efni og
sumum skáldum hæfir stundum
betur form hins órímaða ljóðs,
en nokkuð annað_ Brageyra
telst hvort eð er ekki lengur til
nkilningarvita íslenzkrar ai-
þýðu eins og áður, og ljóða-
úhugi er fátíðari nú, en fyrir
tveim tugum ára. Við breytum
ekki þessum staðreyndum með
strangari rímkröfum til skálda
bkkar. Þeir, sem áður fundu
hinn minnsta rímgalla á vísu
eru nú snillingar í vélfræði,
tónlist, hárgreiðslukonur, góö-
ir bílstjórar og dugnaðarforkar
ÞORPIÐ
á öðrum sviðum þjóðmenning-
ar og athafnalífs — jafnvel
kaupsýslumenn. Við þetta fólk
tala skáldin með öðrum hætti
en fyrr.
' Eg á von á því að um bók
mína verði sagt: Þetta eru ekki
ljóð. — Eg svara: Mínir elslcan-
legu, kaiiið það hvað sem þið
viljið. Slcáld hafa löngum sagt:
Mitt er að yrkja, ykkar að
skilja ,og sé það mælt hroka-
laust á það rétt á sér. Ljóð er
ekki hægt að leysa upp eins og
reikningsdæmi. Enginn mun
nokkru sinni mæta sltáldinu i
tjáningu þess augnabliks er
kvæðið varð til. Engu að síður
getur það vakið sterkar og
jafnvel sterkari kenndir, hjá
góðum lesanda en höfundi
sjálfum. Það skiptir mig mestu
að það sem ég geri, verði ein-
hverjum til yndis eða hrelling-
ar, snerti. — Kvæðin eru ort
fýrir greint alþýðufólk og aðra,
sem eiga hugarfar þess, þeim
treysti ég bezt til að koma for-
dómalaust á móts við höfund-
inn í gagnkvæmum skilningi.
t)r viðtall í Þjóðviljanum
13. okt. 194G.
Fæst í öllum bókabúðum
Bókabúð Máls 09 menningar