Réttur - 01.10.1933, Síða 12

bankaauðvaldið að sínuleytieinsogtogaraauðvaldið.*)
Sá samruni birtist m. a. vel í samsetningu bankaráð-
anna. Og þegar svo bankaauðvaldið heimtar sparnað^
af hinum fátæku, heimtar að bændur neiti sér um
jafnvel ýmsar lífsnauðsynjar, til að geta staðið í skil-
um með vexti og afborganir, þá er S. í. S. og kaupfé-
lögin eins og verkfæri í hendi þess til að framkvæma
sparnaðinn með því að hætta að flytja ýmsar vörur,
hafa þær alls ekki til, — og J. J. gerist sjálfur einhver
aðalboðberinn að þessari blekkingarkenningu banka-
auðvaldsins.
Ef J. J. langar til að fá að vita um einstök dæmi
um hvernig kúgun bankavaldsins kemur fram við ein-
stök fyrirtæki bænda, þá má nefna það hvernig Bún-
aðarbankinn kúgaði Mjólkurbú Ölfusinga til að
ganga inn í mjólkurhringinn með hótunum um að
ganga að því ella. — Og Búnaðarbankinn kvað vera
„beinlínis undir yfirstjórn kjósenda í landinu“ að
sögn J. J. (bls. 26), líklega undir yfirstjórn smá-
bænda!
Þá er að athuga áhrif útlenda auðvaldsins. J. J.
staðhæfir að allt um „áhrif erlendra banka á íslenzk
stjórnmál" séu hreinn uppspuni kommúnista.
Hann heldur m. ö. o. að erlent bankavald, sem á
um 80 miljónir króna hjá ríkinu, bönkunum, bæjun-
um og einkafyrirtækjum sé áhrifalaust á íslenzk
stjórnmál! Aðeins renturnar af þessari fúlgu: 4 mil-
jónir króna myndu nægja til að kaupa handa lands-
mönnum allt hveiti, rúgmjöl, sykur, olíu og benzín,
*) Það er jafnvíst að S. í. S. myndi ekki þola það að banka-
auðvaldiS gengi að því (eins og auðvitað fœst fyrirtæki á íslandi),
eins og hitt er víst að engin auðvaldsstjórn á íslandi myndi virki-
lega þora að gera S. I. S. upp, þrátt fyrir allt kjaftæði kaup-
mannaklíkunnar gegn því, og það sökum þess að slíkt „uppgjör“
myndi óhjákvæmilega, gera meginþorra bænda á Islaudi hyltinga-
sinnaðan og knýja þá til baráttu undir forystu verkalýðsins og
Iv. F. I. gegn fjármálaauðvaldinu og auðvaldsskipulaginu yfirleitt.
204