Réttur - 01.10.1933, Side 23

engu gleymt af svívirðingunum, sem þýzku kratarnir
létu dynja yfir Thálmann, þegar þeir sjálfir kusu
Hindenburg til að vernda þjóðina fyrir — Hitler! Nú
lætur J. J. sömu svívirðingamar dynja á okkur komm-
úniistum um að við séum að hjálpa íhaldi og fasisma
til valda með því að kjósa okkar eigin flokk gegn sam-
einuðum fasisma og sosialfasisma allra hinna.
Eg ætla ekki að deila við J. J. um þróunina í Þýzka-
landi, — heldur vísa til ritgerðar þýzka kommúnista-
foringjans Heckert í „Rétti“ 1933: „Hvað er að gerast
í Þýzkalandi“.
Sagan afhjúpar sjálf með hverjum mánuðinum,
sem líður, Ifirrur J. J. oglhjal hans um ,,sök“ kommún-
ista á vexti fasisman^.
í Austurríki verður fasismi Dollfuss ofan á í mann-
skæðri borgarastyrjöld, þótt verkalýðurinn gerði ein-
hverja hetjulegustu uppreisn nútímans. Af hverju?
Var verkalýðurinn isvo klofinn eða kommúnisminn svo
sterkur, — eins og J. J. og kratabroddamir álíta að
þurfi að vera til slíks? Nei, — kommúnisminn var
afarveikur, en sósíaldemokrataflokkurinn — „lýðræð-
isflokkur“ alveg í anda J. J. — var geysisterkur, hafði
9/10 verkalýðsins á bak við sig, hafði yfirgnæfandi
meirihluta í Wien og stærstu boi'gum Austurríkis, átti
fjölda „fyrirmyndar-sjóða og banka og allskonar
samvinnufyrirtækja“. Verkalýðurinn var ,,óklofinn“,
en það þýddi bara að 9/10 hlutar hans fylgdu erind-
rekum auðvaldsins og trúðu þeim, — m. ö. o. verka-
lýðurinn var klofinn á þann íhörmulegasta hátt, sem
hugsast gat, — yfirgnæfandi meiri'hluti hans var
undir áhrifum erindreka andstæðingsins. Og sosial-
demokratiska foringjaklíkan, sem verkalýðurinn fekk
völdin 1918, sveik hann í hendur burgeisaistéttarinnar,
afvopnaði hann eins og hún frekast gat, brást hon-
um í hvert sinn, er á reyndi eins og t. d. 1927 í Vínar.
uppreisninni, og kórónaði svo svik sín með því að ráð-
ast aftan að honum í uppreisninni 12. febr., eyði-
215