Réttur - 01.01.1985, Qupperneq 64

éVé.
NEISTAR
Það borgar sig
Vígbúnaöarfyrirtækin í Banda-
ríkjunum gæta þess vel aö koma
sem flestum af „sínum mönnum"
í æöstu löggjafarstofnanir landsins.
Fyrir kosningarnar í nóvember
1984 lögðu þau fram í kosninga-
baráttu þeirra manna, sem reynst
höfðu „nothæfir" í öldungaráðiö,
samkvæmt opinberum gögnum,
allt aö einni milljón dollara. Þrír
fjórðu hluta þessarar upphæðar
fóru til frambjóöenda Republik-
anaflokksins, alveg sérstaklega til
þeirra, sem sæti áttu í hermála-
nefnd öldungaráðsins. Gjöfulastir
á framlög voru auðhringarnir Boe-
ing, General Electric, Grumman,
Lockhead, Honeywell og Hughes
Aircraft.
Þeir skera ekki við neglur sér
framlögin „kaupmenn dauðans".
Sósíalisminn
— framtíðarvonin
Þorsteinn Erlingsson
heilsar fyrsta
Alþýðublaðinu 1906
„Ég þykist sjá af þessu fyrsta
númeri Alþýðublaðsins, að þið
hafið töluvert hugboð um, hvert
þið munið stefna og að hverju þið
ætlið að vinna, en fulíkomlega Ijóst
verður þetta auðvitað fyrst með tim-
anum, þegar reynslan er búin að
kenna hverjir vegir séu hagkvæm-
astir af þeim, sem fært er að fóta
sig á; en það þykist ég sjá í hendi
minni, að verkmannasamtökum og
verkmannablaði eða alþýðumanna
getur því aðeins orðið lífs auðið
og framgangs, að þau snúi sér
með fullri djörfung og heilshugar
að þeirri stefnu, sem heimurinn
kallar Sósíalismus og nú er aðal-
athvarf verkmanna og lítilmagna
hins svokallaða mentaða heims.
Mér er sú menningarstefna
kærust af þeim, sem ég þekki, og
hefur leingi verið, ekki síst af því,
að það er sá eini þjóðmálaflokkur,
sem helst sýnist hafa eitthvert
land fyrir stafni, þar sem mönnum
með nokkurri tilfinningu eða rétt-
lætis — og mannúðar-meðvitund
er byggilegt."
Þorsteinn Erlingsson.
í greininni: „Verkefnin“ í
2. tölublaði 1. árgangs
„Alþýðublaðsins"
31. janúar 1906.
Herstöðvar og sjálfstæði
„En hverju máli skiftir þetta um
tilmælin um herstöðvar? Getum
við ekki haldið óskertu frelsi voru
og fullveldi, þjóðerni og menningu,
þótt slík ítök séu veitt?
Mér virðist að ekki þurfi lengi að
velta vöngum yfir því, að her-
stöðvar erlends ríkis á landi ann-
arar þjóðar höggvi stórt skarð í
umráðarétt hennar yfir landi sínu.
Vil ég leyfa mér að vitna því til
stuðnings fyrst og fremst í her-
verndarsamninginn frá 1941. Þar
segir: „að strax og núverandi
hættuástandi í milliríkjaviðskiftum
er lokið, skuli allur her og sjóher
látinn hverfa á brott þaðan, svo
að íslenska þjóðin og ríkis-
stjórn hennar ráði algerlega yfir
sínu eigin landi.“ Með þessum
orðum er ótvírætt lýst yfir þeim
skilningi, að til fulls geti þjóðin ekki
ráðið yfir landi sínu, meðan er-
lendur her er í landinu..." —
„Eins og málin liggja fyrir ber
því hiklaust að velja þriðja kostinn:
Engar erlendar herstöðvar.
Óskoruð yfirráð íslendinga yfir öllu
íslensku landi“...
„En frelsi voru viljum vér ekki
farga. Landsréttindum viljum við
ekki afsala“.
Gunnar Thoroddsen:
í ræðu sinni 1. desember
1945 á fullveldisdaginn.
„Gods own country“
( Bandaríkjunum búa 34 milljón-
ir manna eða 15% íbúanna við
lífskjör sem eru undir fátæktar-
markinu þar. í hinum 10 löndum
Efnahagsbandalagsins draga 40
milljónir manna fram lífið við sam-
svarandi kjör.
i Bandaríkjunum kann þriðji
hver fullorðinn maður hvorki að
lesa né skrifa.
Svo kalla sumir Bandaríkja-
menn land sitt: „Guðs eigið land“.
En auðvald Bandaríkjanna hef-
ur vopn til að útrýma öllu mann-
kyni.
Og svo þykjast þessi ríki sjálf-
sögð til að vera forusturíki heims.
64