Morgunblaðið - 15.02.2006, Síða 31

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. FEBRÚAR 2006 31
MINNINGAR
✝ Katrín SólveigJónsdóttir fædd-
ist í Garðshorni í
Arnardal í Eyrar-
hreppi í Norður-Ísa-
fjarðarsýslu 5. nóv-
ember 1929. Hún
lést á Hrafnistu í
Reykjavík 5. febr-
úar síðastliðinn.
Faðir hennar var
Jón Jóhann Katarí-
nusson, bóndi, sjó-
maður og síðar
verkamaður í
Reykjavík, f. í
Fremri-Húsum í Arnardal 18. júlí
1898, d. 11. des. 1987 og móðir
hennar var Guðjóna Jóhannesdótt-
ir, húsfreyja í Arnardal, seinna bú-
sett á Ísafirði og í Hafnarfirði, f. í
Bolungavík 10. sept. 1904, d. 31.
júlí 1957. Foreldrar Katrínar
f. 25. apríl 1937, maki Börkur Áka-
son. 10) Katarínus, f. 3. ágúst 1938,
maki Guðný Kristín Þorleifsdóttir.
11) Óli Jón, f. 13. sept. 1939, maki
Guðrún Kristófersdóttir (skilin).
Katrín giftist 9. sept. 1951 Hlöð-
veri Helgasyni, sjómanni og skip-
stjóra frá Vestmannaeyjum, síðar
bifreiðastjóra í Reykjavík, f. 11.
sept. 1927. Þau byrjuðu sinn bú-
skap í Vestmannaeyjum og
byggðu Hásteinsveg 55. Þau
bjuggu þar til þau fluttu til Hafn-
arfjarðar og voru síðar lengst af
búsett í Reykjavík. Börn þeirra
eru: Sævar, maki María Péturs-
dóttir, Hjálmar Kristinn, maki El-
ínborg Pétursdóttir, Guðjón Hlöð-
ver, maki Björg Ragnarsdóttir,
Hafdís, maki Sigmar Teitsson,
Gunnar, maki Sigurlaug M. Ólafs-
dóttir, og Valgerður Oddný, maki
Pétur Andrésson. Barnabörnin
eru 25 og barnabarnabörnin 23.
Hlöðver átti fyrir Sigurð Helga og
Hlöðver.
Útför Katrínar fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
skildu. Katrín var
fimmta í röð 11 systk-
ina: 1) Einar, f. 28.
júní 1923, d. 19. nóv.
1997, maki Margrét
Guðrún Kristjáns-
dóttir. 2) Guðbjörg
Guðlaug, f. 15. sept.
1924, d. 14. mars
1989, maki Kristján
Jörgen Hannesson. 3)
Halldóra, f. 1. nóv.
1926, d. 18. maí 1927.
4) Drengur, f. 27. okt.
1927, d. 28. okt 1927.
5) Katrín, sem hér er
minnst. 6) Oddur Jóhannes Jóns-
son, f. 26. júlí 1931, maki Kristín
Ferdinandsdóttir. 7) Jón Kati, f.
13. jan. 1933, d. 29. ágúst 1935 8)
Vilmundur, f. 7. nóv. 1935, d. 13.
feb. 1999, maki Salvör Sigríður
Georgsdóttir. 9) Kristín Margrét,
Elsku móðir, þegar hugurinn leit-
ar til fortíðar, hversu sterk þú varst,
þó veikindi þín yrði á stundum þér
fjötur um fót, en það bugaði þig ekki.
Þegar frístundir gáfust á sumrin var
það útivera, stangveiði í vötnum sem
átti hug þinn.
Líf sjómannskonunnar að ala upp
sex börn hefur ekki verið dans á rós-
um en það leystir þú vel úr hendi.
Gegnum hugann flýgur ótal margt
en erfiðara er að festa það á blað. Að
lokum segi ég, þökk sé þér móðir
fyrir allt, guð blessi þig og varðveiti.
Sævar H.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Það var á sunnudagsmorgun að
símtalið kom um að mamma væri dá-
in, ég veit að að þessu kemur en mað-
ur er aldrei nóg undir það búinn.
Ég man á unglingsárunum er við
bjuggum á Óðinsgötunni að við fór-
um oft í göngu í bæinn, endaði hún
oft inná Hressó í gómsætri tertu eða
inn á Brauðbæ í smurbrauð, hún var
mikil tertukona og við gátum spjall-
að lengi saman. Hún var mikil hann-
yrðakona og saumaði margar mynd-
ir, stórar og smáar, sem prýddu
þeirra heimili og allar peysurnar
sem hún gerði á barnabörnin, henni
virtist ekkert muna um það. Og gam-
an þótti henni að veiða, var þá oft
farið upp að Hítarvatni, var þá oft
stór hópurinn sem fór með þeim,
gaman var að hlusta á þau spila, þá
var glatt á hjalla, mikið hlegið. Hún
mamma var ekki bara mamma held-
ur góð vinkona mín, ég gæti haldið
lengi áfram en læt þetta duga.
Þín dóttir,
Hafdís.
KATRÍN SÓLVEIG
JÓNSDÓTTIR
✝ Grétar Jónssonfæddist 19.
mars 1945. Hann
lést 2. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans eru hjónin Jón
Höjgaard, d. 2002
og Ragnheiður
Hannesdóttir. Grét-
ar er elstur átta
systkina. Systkini
hans eru Ólöf, gift
Kristni Ástvaldsyni,
þau eiga þrjú börn;
Hafdís, í sambúð
með Jens Gíslasyni,
hún á tvær dætur; Hannes, í sam-
búð með Ölmu Þorláksdóttur,
hann á eitt barn; Hrönn, gift
Halldóri Ingólfssyni, þau eiga
fjögur börn; Sigrún, gift Herði
Tómassyni, þau eiga sex börn;
Fjalar, kvæntur Agnesi Jónsdótt-
ur, þau eiga eitt
barn; og Brynjar,
kvæntur Hólmfríði
Óskarsdóttur, þau
eiga tvö börn.
Grétar kvæntist
3. mars 1995 Jónu
Sigurbjörgu Gísla-
dóttur, f. 3. mars
1947, d. 2. júní
2002. Foreldrar
hennar voru Gísli
Ólafsson frá Vind-
heimum í Tálkna-
firði og Hildur
Hjálmarsdóttir frá
Hofi á Kjalarnesi.
Grétar var lengi til sjós, starf-
aði 20 ár í Dósagerðinni en vann
síðustu 9 ár hjá ORA.
Grétar verður jarðsunginn frá
Áskirkju í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Það er erfitt til þess að hugsa að
Bobbý bróðir sé horfinn á braut og
þungt að þurfa að sætta sig við að fá
aldrei að sjá hann aftur. Hann var
elstur okkar systkinanna og fjöl-
skylda hans kallaði hann aldrei annað
en Bobbý. Þegar fréttirnar bárust af
skyndilegu andláti hans voru fyrstu
viðbrögð okkar allra systkinanna
vantrú. Við trúðum því ekki að
Bobbý, sem aldrei kvartaði eða
kenndi sér meins, gæti verið farinn.
Við trúum því vart ennþá.
Við munum vel eftir Bobbý heima á
Suðurlandsbrautinni og í Kópavogin-
um á meðan við bjuggum í foreldra-
húsum. Systkinahópurinn var náinn
og er enn. Bobbý var samt langdvöl-
um fjarri fjölskyldu sinni og vinum.
Hann var lengi til sjós, á togurum,
millilandaskipum og um hríð hjá
Landhelgisgæslunni. Kunni hann
margar skemmtilegar sögur af lífinu
á sjónum sem hann sagði okkur
systkinunum gjarnan þegar heim var
komið. Það voru skemmtilegar stund-
ir. Þegar systkinahópurinn ásamt
foreldrum kom saman til að gera sér
glaðan dag var hann ætíð hrókur alls
fagnaðar.
Bobbý var hjartahlýr og óeigin-
gjarn. Hann var alltaf meira fyrir að
gefa en þiggja. Bobbý var barngóður
og átti auðvelt með að eignast vini.
Hann var ekki mikið fyrir marg-
menni og kaus heldur að kíkja bara í
kaffi eða mat þegar þannig lá á hon-
um.
Það er erfitt að hugsa til þess að
Bobbý verði ekki með okkur næst
þegar fjölskyldan kemur saman til að
gleðjast. Stórt skarð hefur verið
hoggið sem aldrei verður fyllt.
Kveðja,
systkinin.
Mig langar að minnast með fáein-
um orðum bróður míns, Grétars
Jónssonar, eða Bobbýs, eins og við
ættingjar hans og vinir kölluðum
hann jafnan. Andlát hans kom okkur
algjörlega á óvart og er eins og reið-
arslag, en hann varð bráðkvaddur á
heimili sínu. Er erfitt að átta sig á og
sætta sig við að hann skuli horfinn frá
okkur og komi ekki lengur í heimsókn
og segi eitthvað hnitmiðað og
skemmtilegt, eins og hans var háttur.
Bobbý var elstur í átta systkina
hópi. Fyrir mér var hann ávallt hinn
stóri og trausti bróðir. Hann reyndist
mér vel jafnt í uppeldinu á heimili for-
eldra okkar sem og síðar eftir að við
Halldór fórum að búa saman. Fram-
an af starfsævinni stundaði hann sjó-
mennsku og var á farskipum. Utan
þess dvaldi hann á heimili foreldra
okkar, en hann festi ráð sitt síðar en
flest hinna systkinanna. Eigum við
það honum að þakka að hann var alla
tíð mjög góður og natinn við foreldra
okkar, jafnt á meðan hann bjó með
þeim sem síðar, þegar hann hafði
stofnað sitt eigið heimili.
Bobbý var ánægður eftir að hann
kynntist og kvæntist Jónu S. Gísla-
dóttur, og áttu þau vel saman. Hún
varð þó því miður ekki langlíf og lést
eftir erfiðan sjúkdóm árið 2002. Var
það vitaskuld erfitt fyrir Bobbý að
missa lífsförunaut sinn. Þessu mikla
áfalli tók hann þó með æðruleysi og
hélt sínu striki í lífinu. Nú sameinast
þau á ný eftir skemmri viðskilnað en
við hin áttum von á.
Margs góðs er að minnast úr sam-
ferð okkar í gegnum lífið. Bobbý var
einstaklega orðheppinn og skemmti-
legur og hafði lag á að létta þeim geð
sem hann umgengust. Hann og Hall-
dór urðu snemma góðir vinir og
skemmtu sér vel við að gera góðlát-
legt grín að sjálfum sér og öðrum úr
fjölskyldunni. Ég minnist með
ánægju tíðra heimsókna Bobbýs á
heimili mitt og Hafdísar systur þegar
við systur bjuggum í sitt hvorri íbúð-
inni í sama húsi í Vesturbænum.
Eitt sinn fór ég og Randý systir í
ferðalag til Ameríku, en Halldór mað-
ur minn tók að sér að annast um elsta
son okkar, sem þá var ungur að árum.
Halldór fékk góða aðstoð frá Bobbý,
enda mjög barngóður. Héldu þeir
þrír saman í ferðalag norður á
Strandir til að heimsækja Hafdísi
systur, sem rak þar sumarhótel. Hall-
dór ók, en Bobbý hugsaði um barnið.
Farkosturinn var eðalgulur en aldur-
hniginn Moskvits, sem einnig þurfti
umönnunar við, til dæmis að gæta
þess að hurðir opnuðust ekki þegar
illa stóð á. Skopsögur sem sagðar
hafa verið úr þessu ferðalagi eru
löngu orðnar sígildar í fjölskyldunni
og var það áreiðanlegra ekki síðra en
ferðalag okkar systra til Ameríku.
Ég minnist einnig með þakklæti
hjálpsemi bróður míns og mágkonu í
gegnum árin jafnt á heimili okkar í
Vesturbænum sem og við bygginga-
framkvæmdir í Grafarvogi, við
barnapössun og fleira. Þá þykir mér
vænt um að við systkinin stóðum að
því sameiginlega í fyrra að halda upp
á sextugsafmæli Bobbýs. Þar lék
hann á als oddi og var mjög þakklátur
fyrir framtakið. Ég er sömuleiðis
þakklát fyrir þær stundir sem við átt-
um saman á aðfangadagskvöld und-
anfarin ár, þegar hann var á heimili
okkar Halldórs.
Mér þykir við hæfi að ljúka þessari
fátæklegu kveðju með ljóðlínum eftir
lífsförunaut Bobbýs.
En lífið heldur áfram á landi handan grafar
þar líður öllum betur þar hittumst við á ný.
Þegar að við flytjum þá finnumst við án tafar
og fögnum ástvinum ég þori að lofa því.
(Jóna S. Gísladóttir.)
Blessuð sé minning Bobbýs bróð-
ur.
Hrönn Jónsdóttir.
Er vaknaði bjartur dagur í dróma,
döggin þig grætur með hugljúfum tárum.
Minningar fagrar í huganum hljóma,
himnanna litir mig faðma í sárum.
Þú réttir faðm á lífsins leið,
lýstir margan efa.
Þér ávallt virtist gatan greið,
grátinn vildir sefa.
Með trega í hjarta ég missi mátt,
minnist þá góðra funda.
Ljósið þér stefni í nýja nátt,
nægt er þar gleðistunda.
(Jóh. Gunnars.)
Kveðja,
Sigrún systir.
Angrið sækir okkur tíðum heim
sem erum fávís börn í þessum heim
við skynjum fátt, en skilja viljum þó
að skaparinn oss eilíft líf til bjó,
að upprisan er öllum sálum vís
og endurfundir vina í paradís.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Kveðja, þín systir,
Hafdís.
Grétar Jónsson er látinn, 60 ára að
aldri. Nafn sitt fékk hann frá móð-
urömmu sinni Margréti Einarsdótt-
ur, ættaðri úr Borgarnesi. Hún fékk
aftur sitt nafn frá föðurömmu sinni
sem var hin fræga skáldamóðir Mar-
grét Þorláksdóttir úr Dölunum. Mar-
grét Þorláksdóttir var skörungur
mikill og átti börn með þremur Jón-
um og einum Böðvari. Frá Margréti
þessari eru komin fjöldi skálda og rit-
höfunda og má þar telja Halldór Lax-
ness, Guðmund Böðvarsson og Stef-
án Jónsson barnabókahöfund. En
Jón faðir Stefáns og Margrét amma
Grétars voru systkini. Margrét Ein-
arsdóttir átti níu börn og sjö þeirra
náðu tvítugsaldri. Sex barna Mar-
grétar skírðu eftir henni og koma þar
fjórar Margrétar og tveir Grétarar,
sem síðan hafa sent nöfnin niður til
sinna niðja. Þetta er sagan um nafnið
hans Grétars, sem var reyndar oftast
kallaður Bobby af vinum og vanda-
mönnum, nema þegar hann var
skammaður, þá hét hann Grétar.
Hann var elstur barna þeirra Ragn-
heiðar Hannesdóttur og Jóns Höj-
gaard, en þau áttu saman átta börn.
Grétar ólst upp á Suðurlandsbraut
94 en þar bjuggu Ragna og Jón í
mörg ár. Reyndar var það ansi
skondið að tvær systur Rögnu, þær
Ásta og Lúlla, bjuggu í næstu húsum.
Og enn fyndnara var að menn Rögnu
og Lúllu, þeir Jón og Davíð, voru
bræður. Systurnar þrjár voru dug-
legar og í þessum þremur húsum
fjölgaði börnunum ört. Ásta átti
fimm, Lúlla átti tvö sem upp komust
og Ragna var með sex börn á þessum
tíma. Yngstu tvo synina átti hún eftir
að hún og Jón fluttu í Kópavoginn.
Svo að þarna var mikið fjör og mikið
gaman hjá öllum þessum barnaskara,
þrettán stykki samtals. Ekkert gerði
til þó að einhver systirin brygði sér af
bæ, alltaf var einhver heima í einu af
þessum þremur húsum og alltaf hægt
að sníkja mjólk og kringlu alls staðar.
Bobby var fæddur árið 1945 og frá
árinu 1947–1955 átti alltaf einhver
systirin barn. Smá stopp árið ’56 og
síðan komu tvö árið 1957. Þessi þrett-
án börn voru því nær því að vera
systkini en frændsystkini, því að öll
gengum við inn og út hjá hvert öðru
og lékum okkur því mikið saman.
Bobby var að sjálfsögðu elstur af
þessari kynslóð og því urðum við hin
að taka tillit til. Hann var að sjálf-
sögðu fyrirliðinn á meðan að hann
nennti því en svo sneri hann sér að
strákum á sínu reki og vildi ekkert
með allan þennan stelpufans gera, því
af þessum 13 börnum voru bara þrjár
strákar. Ég man að á þessum árum
voru vinir Bobbys þeir Reynir og
Mundi og svo seinna var hann mikið
með Ómari vini sínum.
Bobby þótti alltaf vera hnyttinn í
tilsvörum og ég ætla að kveðja hann
með orðunum sem hann lét falla í
jarðarför hjá fullorðnum manni í ætt-
inni. Bobby þótti mikið um gamal-
menni í kirkjunni og sagði við móður
sína að það tæki því nú varla fyrir
þetta lið að fara heim úr kirkjunni,
þeir væru hvort sem er að fara yfir
um.
Fyrir hönd okkar systkininna sem
bjuggu á Suðurlandsbraut 95 vil ég
senda Rögnu frænku og eftirlifandi 7
börnum hennar, okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Blessuð sé minning
Grétars.
Ingunn Óskarsdóttir.
Elsku Grétar minn. Mig langar að
skrifa nokkur kveðjuorð til þín, sem
ég bjóst ekki við að þurfa að gera
svona fljótt. Þú varst vinur í raun,
alltaf var hægt að leita til þín, hvað
sem á bjátaði. Ég á eftir sakna þín
mikið. Hver föstudagur mun sérstak-
lega minna mig á þig, því þeir voru
alltaf skemmtilegir. Þegar þú komst í
heimsókn var spjallað um líf og dauða
og margt annað. Alltaf áttir þú þinn
skemmtilega húmor og tilsvörin þín
voru alltaf fyrir hendi sem ég held að
eigi eftir að lifa með mér það sem eft-
ir er.
Ég sendi samúðarkveðjur til móð-
ur þinnar og þeirra sem eiga um sárt
að binda.
Þín vinkona
Alma.
GRÉTAR
JÓNSSON
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
FALS FRIÐJÓNSSONAR
frá Sílalæk,
Grenivöllum 24,
Akureyri.
Sigurvina Kristjana Falsdóttir, Ástþór Harðarson,
Sigríður Hrönn Falsdóttir,
Elva Björk Einarsdóttir,
Þórir Már Einarsson,
Daði Ástþórsson, Lilja Sævarsdóttir,
Sigmundur Pétur Ástþórsson,
Ævar Ísak Ástþórsson,
Katrín Lea Daðadóttir.