Morgunblaðið - 10.06.2006, Qupperneq 59

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. JÚNÍ 2006 59
MINNINGAR
inn í búr og náð í dótið handa krökk-
unum og besta bakkelsið tekið fram.
Síðan var myndavélin tekin fram og
teknar myndir af langömmubörnun-
um. Mikið hafa þau fengið af sokkum
og vettlingum frá þér, sem nýst hafa
vel í sveitinni. Þú varst alltaf svo
dugleg að prjóna og föndra handa
okkur. Mörg listaverkin eigum við
frá þér. Pokakerlingin í eldhúsinu,
lyklahúsið sem passar upp á lyklana
okkar, dúkkurúm í barnaherberginu
og margt fleira fallegt.
Það á eftir að vera skrítið að koma
suður á Selfoss og geta ekki lengur
kíkt í heimsókn til þín. Mikið eigum
við öll eftir að sakna þín.
Þín
Steinunn Elfa.
Elsku amma Bára. Það er svo
ótrúlegt að þú sért farin til himna.
Það er svo sárt að hugsa til þess að
hitta þig ekki aftur í bráð. Okkur
þótti svo vænt um þig, amma. Þú
varst alltaf svo blíð og góð. Alltaf að
gefa okkur eitthvað, bæði stórt og
smátt. Við komum oft heim til þín
eftir skóla og þú bjóst alltaf til svo
góðan mat handa okkur og alltaf átt-
irðu kökur í búrinu sem þú hafðir
bakað. Þú hjálpaðir okkur við heima-
námið og þegar við urðum þreyttar
lögðum við okkur við hliðina á þér og
kúrðum saman. Þú varst svo oft að
prjóna eða búa eitthvað fallegt til og
þá tókum við líka stundum þátt, það
var gaman. Við spiluðum líka oft við
þig og þú gafst þér alltaf tíma til að
spjalla og gera eitthvað með okkur.
Þú gafst góð ráð og lést okkur líða
vel þegar okkur fannst allt vera öm-
urlegt. Þú varst mikil listakona, allt-
af að föndra eitthvað fallegt sem þú
gafst svo öðrum til að gleðja, þú vild-
ir öllum svo vel. Þín besta gjöf var
samt það að fá að kynnast þér. Þú
varst góður vinur og skemmtileg
amma og við söknum þín sárlega.
Minningin mun fylgja okkur alla tíð.
Erna og Lena Björg.
Elsku amma. Þú hefur verið veik
síðan ég man eftir mér en þrátt fyrir
það hefurðu alltaf verið svo dugleg
að það er bara með ólíkindum. Þú
varst alltaf svo góð við alla og hugs-
aðir vel um fjölskylduna þína. Þú
prjónaðir ófáa lopavettlingana handa
okkur og hjálpaðir mér meðal annars
með „herta köttinn“ þó þú værir með
ofnæmi fyrir lopanum. Það brást
ekki að á eldhúsborðinu væri yatzy
og þegar ég var yngri spiluðum við
það aftur og aftur. Ég veit um fáar
jafn góðar húsmæður og þig, en það
voru næstum alltaf til nýbakaðar
kökur, kleinur eða pönnsur þegar ég
kom í heimsókn. Ég gæti talið upp
endalaust af hlutum en ætla að láta
þetta gott heita.
Elsku amma, takk kærlega fyrir
allt.
Þín
Andrea.
Skjótt skipast veður í lofti. Ekki
datt mér í hug, þegar ég sat hjá þér
fyrir tveimur vikum, að ég ætti ekki
eftir að hitta þig aftur. Við áttum
góða stund saman, bara tvær, spjöll-
uðum ýmislegt, einlægar hvor við
aðra, þú varst mikið veik og þreytt,
svo ég stoppaði ekki lengi, en ég verð
alltaf þakklát fyrir þessa heimsókn.
Ég á þér líka margt annað að þakka.
Allar stundirnar sem þú passaðir
Arnar fyrir mig, hann var alltaf vel-
kominn til ykkar í Laufhagann og
eins var hann oft hjá ykkur fjölskyld-
unni, meðan þið bjugguð á Ljósa-
fossi. Þið Sverrir áttuð fallegt heimili
sem var alltaf opið fyrir öllum, bæði
vinum og vandamönnum. Þar áttum
við mæðgin margar góðar stundir.
Það var gott og gaman að vera í ná-
vist ykkar.
En ykkar leiðir skildu eins og
margra annarra. Bæði funduð þið
aftur hamingjuna með nýjum maka.
Þið Jón áttuð mörg ár saman og ég
trúi að þið hafið verið lánsöm að hitta
hvort annað.
Takk fyrir góðar stundir, Guð
geymi þig. Innilegar samúðarkveðj-
ur til Jóns og ykkar, elsku Dóra,
Steindór, Ríkharður og fjölskyldur.
Það er mikið á ykkur lagt.
Ingibjörg Jóna (Bíbí).
Tíminn – hann er fugl
sem flýgur hratt;
hann flýgur máski úr augsýn þér
í dag.
Ég rakst á þessar línur í bókinni
minni gömlu sem ég hef skrifað í
sitt lítið af hverju í daganna rás.
Þær lýsa vel hugrenningum mínum
síðan systir mín kvaddi þennan
heim, hvarf úr augsýn. Í bókinni er
líka að finna þessar línur:
Þú gafst mér gjafir
án þess að vita um þær.
Minningar um þig.
Í dag eru þessar gjafir dýrmæt-
ari en allt annað. Ég minnist allra
sólskinsdaganna fyrstu árin okkar
á Akureyri. Skrýtið, þar var alltaf
sólskin. Svo fluttum við til Reykja-
víkur fimm og sjö ára hnátur. Því-
lík ljósadýrð í þessari stóru borg.
Ég man þegar við fengum nýju
fínu íbúðina í Mjóuhlíðinni, sem var
svo ógnarstór í okkar augum, þótt
þar væru bara tvö herbergi. Mjóa-
hlíðin, fyrsta hlíðin sem byggðist.
Næsti nágranni Geir í Hlíð með
hesthúsið sitt, hænsnin og alla
sveitalyktina. Allir góðu vinirnir
sem við eignuðumst og lékum við,
kýló, hornabolta, fallin spýtan –
einkum á hlýjum vorkvöldum.
Söngurinn, glaumurinn og gleðin
með Ellu og Böggu. Svo tók alvara
lífsins við – skólinn. Þú útskrifaðist
gagnfræðingur frá Gaggó aust.
Ógleymanlegar minningabækurnar
sem þú skreyttir svo fagurlega fyr-
ir bekkjarfélagana. Og leiðin lá
strax út á vinnumarkaðinn – beint í
bókhaldið hjá Flugfélagi Íslands.
GUNNHILDUR
SNORRADÓTTIR
✝ GunnhildurSnorradóttir
fæddist á Akureyri
25. janúar 1939.
Hún lést á Landspít-
ala – háskólasjúkra-
húsi við Hringbraut
þriðjudaginn 16.
maí síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Fella- og
Hólakirkju 24. maí.
Mikill virðingarauki í
mínum augum þegar
þú varst farin að
vinna fyrir föstum
launum. Eftir að ég
flutti til Ísafjarðar
hófust bréfaskriftirn-
ar, 5–10 blaðsíður
hvert bréf. Þá eyddi
fólk ekki aurunum
sínum í símtöl. Svo
komuð þið mamma til
að vera hjá mér þeg-
ar frumburðurinn
fæddist. Svo fór af-
komendunum að
rigna niður, sjö börn á ellefu árum,
þú fjögur, ég þrjú. Á þessum tíma
kom Svavar auðvitað inn í líf þitt,
lífsförunauturinn glaði og góði.
Árið 1977 lögðuð þið land undir
fót og fluttuð til Malmö í Svíþjóð
og fyrr en varði helltir þú þér í
sænskunámið og varst orðin deild-
arstjóri í Tempo, verslunarmiðstöð
hverfisins. Þér leið vel í Malmö, en
árið 1980, þegar Hekla gaus túr-
istagosinu sínu, var aftur haldið
heim á Frón. Þá varstu búin að
ráða þig til starfa á skrifstofuna
hjá Leigubílstjórafélaginu Frama,
þar sem þú vannst fram á síðasta
dag.
Baráttan við vágestinn mikla
stóð í rúmt ár og þú stóðst sann-
arlega meðan stætt var. Þú þurftir
að ljúka við ársreikningana, sagðir
þú mér, og það gerðir þú með sóma
og sann. Síðustu vinnudagarnir
voru um páskana. Þá var þrekið
þrotið, baráttuviljinn búinn og þú
sofnaðir inn í sæluna eilífu.
Við skulum gleðjast,
þiggja með þökkum
það líf
sem guð gaf okkur.
Þakka þér samveruna í þessari
jarðvist, Guð blessi minningu þína.
Pálína Snorradóttir
(Pála systir).
Hún Gunna frænka mín, eða
„Gunna flænka“ eins og sumir úr
fjölskyldunni minni hafa kallað
hana á fyrstu árum sínum, kannski
líka ég, er farin í annan heim.
Gunna frænka hefur verið hluti af
lífi mínu alla tíð. Ég minnist henn-
ar í öllum fjölskylduboðum æsku
minnar, þar sem hún kom alltaf
með best skrifuðu kortin, hún hafði
svo fallega rithönd. Sem barn man
ég eftir því þegar hún kom á gulu
Vauxhall Vívunni sinni, sem Svavar
hafði gefið henni, með öll börnin
sín fjögur, til okkar í Hveragerði.
Þegar leið að heimferð þurftum við
„stóra“ Magga aðeins að skreppa
út, fórum þá bak við næstu gróð-
urhús og biðum þess að Vauxhall-
inn færi, í þeirri von að „stóra“
Magga fengi að vera eftir. Þegar
Gunna var svo loksins farin gerð-
um við okkur lafmóðar og þóttumst
hafa hlaupið heim eins hratt og við
gátum og vorum „daprar“ yfir því
að hafa misst af brottförinni.
Seinna urðum við hissa á því að all-
ir höfðu fattað „plottið“ hjá okkur,
en enginn sagt neitt. Ég man líka
vel eftir því, þegar við mæðgurnar
heimsóttum Gunnu og fjölskyldu til
Svíþjóðar sumarið ’78, það var
gaman. Á kveðjustundu langar mig
að þakka frænku minni samfylgd-
ina í gegnum lífið og óska henni
góðrar ferðar í ný heimkynni.
Fjölskyldu og vinum votta ég
mína dýpstu samúð og bið góðan
Guð að vaka yfir þeim.
Elsku Gunna mín, vertu Guði fal-
in og skilaðu kveðju frá mér til
allra ættingjanna sem taka á móti
þér.
Margret Ísaksdóttir
(„litla“ Magga) og fjölskylda.
Á árunum 1969 til 1971 voru
margir íslendingar við störf hjá
Kockums í Malmö í Svíþjóð. Meðal
starfsmanna þar var Svavar Guð-
mundsson vel fær og vandaður
málmiðnaðarmaður. Eiginkona
hans Gunnhildur Snorradóttir sem
hér er minnst var þá vanfær heima
á Íslandi og átti annað barn þeirra
hjóna sumarið 1969. Gunnhildur
kom í heimsókn til Malmö á þess-
um tíma og kynntist borginni.
Henni mun hafa litist vel á. enda
fór svo að þau hjónin settust að í
Malmö árið 1977. Til marks um
hæfni og þekkingu Gunnhildar má
geta þess að hún varð deildarstjóri
í verslunarmiðstöð hverfisins í
Malmö en þar bjuggu þau til ársins
1980 er þau fluttust heim til Ís-
lands á ný. Heim komin tók hún til
starfa á skrifstofu Bifreiðastjóra-
félagsins Frama. Hún starfaði þar
allt fram undir síðustu stundu og
var þar sá öruggi klettur sem allt
starf skrifstofunnar byggðist á.
Hún hóf störf á Frama með fyrsta
formanni félagsins, Bergsteini
Guðjónssyni, og setti sig inn í þau
fjölmörgu verkefni sem þar þurfti
að leysa og vann þau með brosi á
vör, einstaklega vel og ljúfmann-
lega. Gunnhildur var sannkölluð
sómakona sem mikill söknuður er
að meðal leigubifreiðastjóra. Allt
bókhald og skrifstofuhald Frama
byggðist á þekkingu hennar og hún
reyndist nýjum stjórnendum
Frama og þá einkanlega nýjum og
óreyndum formönnum hin mesta
gersemi og fróðleiksbrunnur. Eftir
tíma Bergsteins tók hún á móti eft-
irtöldum nýjum formönnum Frama
og kynnti þeim verkefni félagsins:
Úlfi Markússyni, Guðmundi Valdi-
marssyni, Ingólfi Ingólfssyni, Sig-
fúsi Bjarnasyni, Ástgeiri Þor-
steinssyni og Daníel B. Björnssyni.
Alla þessa menn studdi hún dyggi-
lega og hélt í raun um tauma fé-
lagsins allan tímann.
Engum eiga félagsmenn, stjórnir
og formenn Frama meira að þakka
en Gunnhildi þann aldarfjórðung
sem hún starfaði við félagið.
Það er með mikilli virðingu og
þakklæti sem félagar Frama
kveðja góða og vandaða konu. Ég
votta Svavari eiginmanni hennar,
börnum þeirra og ættingjum sam-
úð mína á erfiðum tímum. Það er
gott að eiga minningu um góða og
elskulega konu.
Kristinn Snæland
leigubifreiðastjóri.
Svo viðkvæmt er lífið sem
vordagsins blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann
allsherjardóm
sem ævina telur í dögum.
(Friðrik Steingrímsson.)
Guð geymi þig elsku
frænka.
Guðný, Atli og Steinunn.
HINSTA KVEÐJA
Það var eitt af
mestu gæfusporum í
mínu lífi að ráðast
tólf ára gamall sem
sumarvinnumaður að Nesjum í
Grafningi hjá merkishjónunum
Jónasi S. Jónassyni og Ástu G.
Pjetursdóttur. Fjölskylda mín
hafði skömmu áður eignast sum-
arbústað í Hestvík og aðdráttarafl
sveitabæjarins á Nesjum var mikið
fyrir borgarbarnið. Mér er enn í
fersku minni er ég fékk það verk-
efni í minni fyrstu heimsókn þang-
að að halda á heimalningi og gefa
honum úr pela. Mátti vart á milli
sjá hvor skalf meira, heimalning-
urinn eða ég. Mesta athygli mína
vakti þó glæsilegt hestastóðið,
ættað úr Skagafirðinum eins og
Jónas.
Næstu sumur dvaldi ég á Nesj-
um og vann við hin ýmsu sveita-
störf. Mér var fljótlega kennt að
sitja hest og fór oft í reiðtúra í
hinu óviðjafnanlega landslagi
Nesja á barnahestinum Hyltingi,
sem var á óræðum aldri, ásamt
Jónasi sem reið hinum jarpskjótta
gæðingi Faxa og Ástu sem sat
ÁSTA GUÐRÚN
PJETURSDÓTTIR
✝ Ásta GuðrúnPjetursdóttir
fæddist á Heiðarbæ
í Þingvallasveit 28.
september 1919.
Hún lést á líknar-
deild Landspítala
Landakoti 9. maí
síðastliðinn og var
jarðsungin frá Dóm-
kirkjunni 19. maí.
hina þýðu Blesu sína.
Nær daglega fór ég
að vitja um netin á
Þingvallavatni með
Erni, syni þeirra
hjóna, sem var smám
saman að taka við
búinu.
Segja má að Jónas
og Ásta hafi á mínum
unglingsárum verið
mér sem aðrir for-
eldrar og stend ég í
þakkarskuld við þau
fyrir hlýju þeirra í
minn garð. Við Jónas
vorum sérstaklega nánir og eru
mér ógleymanlegar ferðir okkar á
Willys-jeppanum um hina stóru
landareign þar sem við könnuðum
ástand girðinga og „spekúleruð-
um“, eins og hann komst að orði.
Uppi á fjöllum raulaði hann ávallt
sömu ljóðlínuna, „þegar tónarnir
síðustu deyja“. Jónas er einn allra
besti maður sem ég hef kynnst og
tók ég það mjög nærri mér þegar
hann lést árið 1984, 64 ára að
aldri.
Ásta var vel gefin, lífsglöð og
ung í anda. Þykir mér líklegt að
þessir eðliskostir hafi hjálpað
henni að takast á við fráfall Jón-
asar. Ásta var ræðin og hafði gam-
an af að segja frá, en var ekki síð-
ur góður hlustandi. Fátt fannst
henni skemmtilegra en að heyra
ævintýralegar frásagnir hinna fjöl-
mörgu gesta á Nesjum og kvað
hún þá gjarnan við, „það er
ómögulegt“ og hló sínum sérstaka
hlátri. Ásta bar mikla virðingu fyr-
ir hinni fögru náttúru Nesja og
vildi t.d. stemma stigu við fjölgun
sumarbústaða á jörðinni.
Ásta reyndist mér afar vel, tók
ávallt vel á móti mér og lét sér
annt um velferð mína og minna.
Mér þótti afar vænt um að ná að
kynna konu mína, Ólöfu Sigríði,
fyrir Ástu í minni síðustu heim-
sókn til hennar og var eins og þær
hefðu þekkst alla tíð.
Dýrmætar minningar mínar um
þau Jónas og Ástu eru samofnar
minningum um að vera á hestbaki
í einstakri náttúru Nesja, í fjörum
Þingvallavatns, í hrauninu, lautum,
dölum, giljum, á heiðum, fjöllum
og firnindum; af rómantískum
baggaheyskap í góðum og sam-
hentum félagsskap fyrir tíma full-
kominnar vélvæðingar; af æsilegri
smalamennsku, fyrst gangandi en
síðar ríðandi; af bátsferðum á
spegilsléttu vatninu umvöfðu
glæstum fjallahringnum; og af
stjörnubjörtum hausthimninum
þar sem maður kemst hvað best í
snertingu við eilífðina og upplifir
smæð sína gagnvart henni.
Guð blessi minningu Jónasar S.
Jónassonar og Ástu G. Pjeturs-
dóttur og vaki yfir hinum fögru
Nesjum.
Tómas H. Heiðar.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is
(smellt á reitinn Morgunblaðið í fliparöndinni – þá birtist valkosturinn „Senda
inn minningar/afmæli“ ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyr-
ir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur renn-
ur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki lengri en 2.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem kvadd-
ur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir formáli, sem nánustu aðstandendur senda
inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá, sem fjallað er um,
fæddist, hvar og hvenær hann lést, um foreldra hans, systkini, maka og börn
og loks hvaðan útförin fer fram og klukkan hvað athöfnin hefst. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minn-
ingargreinunum.
Undirskrift Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinunum.
Myndir Ef mynd hefur birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með minning-
argrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að senda
hana á myndamóttöku: pix@mbl.is og láta umsjónarmenn minningargreina
vita.
Minningargreinar