Morgunblaðið - 29.08.2006, Síða 29

Þegar hún skildi við var ég ásamt
eiginkonu minni og dætrum stadd-
ur að Laugum í Reykjadal, en ein-
mitt þar fæddist Maja 29. júlí árið
1940. Ég var í Laugaskóla í fyrsta
sinn og naut þess að skoða skóla-
spjöld frá fyrstu árum skólans. Þar
voru ljósmyndir af Maju, afa og
ömmu, pabba og fleiri ættingjum
mínum fyrir norðan.
Maja var mér sem mörgum öðr-
um í fjölskyldunni afar nákomin. Á
yngri árum dvaldi ég mikið á heim-
ili þeirra hennar og Hannesar, jafn-
vel svo mánuðum skipti, m.a. þegar
ég var að klöngrast í gegnum stúd-
entspróf fyrir tæplega 30 árum.
Það voru sérstök forréttindi að hafa
fengið að kynnast þeim jafnvel og
raun ber vitni. Ég gat alltaf leitað
til Maju og Hannesar í gleði og
sorg. Eftir sigra gat ég baðað mig í
athygli þeirra og í kjölfar áfalla
stóð ekki á hjálp þeirra og leiðsögn.
Það byggðist ekki hvað síst á hæfi-
leika Maju að geta verið í mörgum
heimum samtímis.
Þau voru mér og eflaust ýmsum
öðrum fyrirmynd hvað varðar hug-
arfar og lífsstíl, en heimili þeirra
var einstaklega vistlegt og smekk-
legt. Þar var allt þaulhugsað, en
þau blönduðu saman með listilegum
hætti gömlu og nýju, ættargripum
og því sem þau fundu sjálf, bæði
hér heima og erlendis. Hver hlutur,
stór sem smár, átti sinn stað, sem
endurspeglaði þeirra tilvist. Þau
settu allt í afar áhugavert sam-
hengi, hvort sem um var að ræða
hugmyndir, hluti eða athafnir dag-
legs lífs. Áhrifa Maju og Hannesar
gætti í mörgu, og ekki víst að mað-
ur gerði sér alltaf grein fyrir því.
Sem dæmi má nefna að þegar við
hjónin bjuggum í Svíþjóð tókum við
hálft ár í að leita að stofuborði sem
svipaði til þess sem Maja og Hann-
es áttu. Fannst það loks undir hús-
gagnahrúgu á flóamarkaði, en
stofuborð með þessari lögun eru nú
komin í tísku. Og það fór afar gott
orð af þeim víða í samfélaginu og
naut ég þess m.a. þegar ég sótti um
starf í sumarlögreglunni kornungur
maðurinn. Maja var lögreglukona í
þrjú ár áður en hún ákvað að nema
félagsráðgjöf í Danmörku og greini-
legt var að yfirmenn lögreglunnar
höfðu ekki gleymt henni þegar ég
sótti um starfið. Eins og þá tíðk-
aðist var ég spurður í starfsviðtali
hverra manna ég væri og þegar ég
minntist á Maju þá varð mér ljóst
af viðbrögðum manna að björninn
væri unninn. Þetta þættu sérkenni-
leg vinnubrögð í dag, en svona var
þetta.
Söknuður okkar allra er sár, við
höfum misst bæði Maju og Hannes
á besta aldri. Vertu blessuð Maja
mín og bestu þakkir fyrir allt sem
þú hefur gefið mér; samtölin, hug-
myndirnar, stuðninginn og innblást-
urinn.
Bergur.
Nú er hún Maja föðursystir mín
horfin á braut. Hennar er sárt
saknað enda fór hún allt of
snemma. Ekki bjóst ég við að þetta
yrði í síðasta sinn sem ég hitti
hana, þegar hún bauð mér til sín í
hádegismat einn bjartan góðviðr-
isdag um miðjan júlí. Það lá vel á
henni og hún mjög áhugasöm um
að fá fréttir af fjölskyldunni og
ræða lífið og tilveruna. Maja var
búin að koma sér vel fyrir í fallegri
íbúð miðsvæðis í Reykjavík eftir að
hún missti eiginmann sinn, Hannes,
fyrir tæpum þremur árum. Hún
vildi vera í nálægð við fólk og
menningarlíf bæjarins.
Maja og Hannes lifðu hamingju-
sömu hjónabandi enda voru þau
mjög samrýnd. Í gegnum tíðina var
alltaf gott að koma í heimsókn til
þeirra þegar þau bjuggu í Safamýr-
inni og síðar í Fossvogsdalnum.
Þau tóku okkur fjölskyldunni alltaf
vel enda fannst þeim gaman að
ræða málin og njóta góðra veitinga.
Þau voru mjög áhugasöm um lífið
og tilveruna og fylgdust vel með því
sem var að gerast í þjóðfélaginu.
Þau ferðuðust mikið um heiminn og
nutu þess að kynnast ólíkum menn-
ingarheimum. Áhugi þeirra laut
einnig að fjölskyldunni og vildu þau
fá að fylgjast með því sem við vor-
um að fást við hverju sinni. Lögðu
þau áherslu á að rækta samband
sitt vel við ættingja og vini, enda
vinamörg. Mér eru sérstaklega
minnisstæð jólaboðin þeirra, en sú
hefð var að hittast hjá þeim á jóla-
dag og komu þá bæði ættingjar og
tengdafólk Maju og Hannesar. Var
þá margt um manninn og nutu sín
allir vel, jafnt börn sem fullorðnir.
Samverustundirnar okkar með
Maju og Hannesi voru þó dálítið
stopular, þar sem við systkinin og
foreldrarnir bjuggum í lengri eða
skemmri tíma erlendis. Þrátt fyrir
miklar vegalengdir voru þau dugleg
að heimsækja okkur þar sem við
vorum stödd hverju sinni.
Mínar fyrstu æskuminningar af
Maju eru þegar ég var sex ára og
hún heimsótti okkur fjölskylduna
alla leið til Ísraels árið 1965 þar
sem faðir minn var í námi. Ári síðar
heimsóttum við Maju og Hannes í
Danmörku þegar þau voru sjálf í
námi. Voru þau dugleg að fylgja
okkur á staði eins og tívolí og dýra-
garðinn, enda mjög barngóð. Þegar
ég var komin á unglingsár og við
bjuggum í Svíþjóð birtist Maja
óvænt við opnun myndlistarsýning-
ar móður minnar, sem kom
skemmtilega á óvart.
Eins og að líkum lætur átti Maja
erfitt með að sætta sig við andlát
Hannesar. Þrátt fyrir það var alltaf
gott að koma í heimsókn til hennar
og hún alltaf tilbúin að spjalla um
allt milli himins og jarðar. Hún gat
verið gagnrýnin á samfélagið og
beinskeytt enda hreinskilin og op-
inská að eðlisfari.
Maja hafði sérstakan áhuga á
tónlist og var í kirkjukór Laug-
arneskirkju í tæp fjörutíu ár. Hún
naut þess að fara á sinfóníutónleika,
í leikhús og á myndlistarsýningar.
Jafnframt hafði hún áhuga á garð-
rækt og var garðurinn hennar í
Huldulandi mjög fallegur. Listáhugi
hennar naut sín á heimilinu þar
sem fallegar myndir voru á veggj-
um, húsgögn falleg og hverjum hlut
smekklega fyrir komið.
Maja sýndi mikinn áhuga á því
að hitta okkur reglulega og sér-
staklega þegar eitthvað var um að
vera eins og barnaafmæli, jólaboð
eða aðrir viðburðir. Einnig sendum
við stundum tölvupóst með fréttum
úr daglega lífinu, þótt ekki væri
langt á milli okkar. Er ég mjög
þakklát fyrir að hafa notið sam-
vistar Maju á aðfangadagskvöld um
síðustu jól, en þá var hún hjá okkur
hjónunum, ásamt börnum, foreldr-
um mínum og bróður. Áttum við
ánægjulega stund saman og er það
okkur mikils virði að eiga þá minn-
ingu þegar við kveðjum Maju með
söknuði og von um góðar stundir á
nýjum slóðum.
Okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur til aðstandenda og vinafólks.
Lilja og fjölskylda.
Það húmar að kvöldi. Tíminn
flýgur og vinirnir hverfa einn af
öðrum.
Maja okkar er farin svo skyndi-
lega og eftir stöndum við vinkonur
hnípnar og sorgmæddar. Þegar við
nú kveðjum Maju erum við að
kveðja hluta af okkur og lífi okkar,
en allar höfum við gengið lífsveginn
saman frá bernsku og allar fæddar
árið 1940. Hópurinn hefur þynnst,
Lillý Svava og Kolla eru farnar og
nú Maja.
Við gengum saman í skóla, við
áttum sömu vinina og öll árin höf-
um við og lífsförunautar verið sam-
an þótt búseta í ýmsum löndum hafi
skilið okkur að um lengri eða
skemmri tíma. Alltaf vorum við í
sambandi, hvort heldur var í bréfa-
sambandi eða með gagnkvæmum
heimsóknum.
Maja var mjög listræn, músíkölsk
og ljóðelsk. Hún og Addí æfðu og
dönsuðu ballett í Þjóðleikhúsinu.
Maja var fastur gestur á sinfón-
íutónleikum í Háskólabíói í áratugi
og hún söng með kirkjukór Laug-
arneskirkju í mörg ár. Við skóla-
systkinin úr MR stofnuðum lítinn
kór, MR60, og höfum sungið saman
um nokkra hríð. Þar var Maja auð-
vitað ómissandi.
Þorgeir Sveinbjarnarson, faðir
Maju, var gott skáld og við vitum
að Maja var mjög liðtæk og skrifaði
sjálf ljóð þótt ekki færi það hátt.
Einnig er Þorgeir bróðir hennar
gott ljóðskáld.
Á menntaskólaárunum hittust
Maja og Hannes, bundust ævilöng-
um tryggðaböndum, luku stúdents-
prófi vorið 1960 og gengu í hjóna-
band hinn 18. ágúst 1962.
Það voru góðar og glaðar stundir
og lífið brosti til okkar allra. Þau
héldu utan til Kaupmannahafnar til
framhaldsnáms, Hannes lagði stund
á verkfræði og Maja lauk þar prófi
í félagsráðgjöf, sem hún vann við
alla tíð.
Vinahópurinn dreifðist vítt og
breitt. Í Bandaríkjunum tóku ból-
setu um lengri og skemmri tíma
þær Addý, Anna, Lára, Rangý og
Svava. Í Köln og Aachen í Þýzka-
landi voru Drífa og Lucinda. Á Ís-
landi voru Kolla og Lillý Svava. En
þessar fjarlægðir höfðu engin áhrif
á vináttuna og tryggðaböndin héld-
ust og haldast ósnortin.
Maja og Hannes lögðu oft land
undir fót og heimsóttu vinina. Þau
komu títt í heimsóknir til okkar
hjóna bæði til Kölnar og Aachen og
minningarnar eru allar bjartar og
yndislegar, þá vorum við ung og
nutum lífsins. Þau hjónakorn fóru
líka í heimsóknir vestur um haf til
vinanna þar og voru alls staðar au-
fúsugestir.
Skemmtilegasta ferðin sem við
fórum öll saman var í nóvember
2000, þegar boðið var til brúðkaups
Þóru Kötu, dóttur Svövu og Norm-
an í Boca Raton í Flórída, sem
haldið var hinn 4. nóvember. Þang-
að héldum við með eiginmönnum
okkar og nutum samvista sem aldr-
ei fyrr. Þær sem bjuggu á Íslandi
flugu til Flórída og þær sem bjuggu
fyrir vestan óku suður og öll hitt-
umst við á sama hótelinu í Boca,
þvílík gleði og hamingja.
En ekki var lífið alltaf dans á rós-
um hjá Maju og Hannesi. Hún hafði
átt við erfiðan sjúkdóm að etja,
fékk krabbamein, læknaðist af því,
en var aldrei heilsuhraust eftir það.
Fyrir ferðina til Flórída hafði
Hannes fengið krabbamein og
þurfti að fjarlægja annað nýrað.
Hann stóð það af sér og allt leit vel
út. En sjúkdómurinn tók sig upp
aftur og nú af alefli, engin vægð og
Hannes lá banaleguna heima hjá
Maju sinni.
Það voru erfiðir tímar, allir vissu
að hverju stefndi, en allir sem elska
vona að bati verði.
Svo reyndist þó ekki og Hannes
lést heima hinn 2. júní 2003.
Eftir andlát Hannesar, sem hún
syrgði svo mjög, fann Maja aldrei
lífsneistann, hann var farinn.
Maja átti einn bróður, Þorgeir,
og Hannes átti þrjá bræður, þá
Garðar, Júlíus og Þórð. Allir eru
þeir kvæntir og eiga börn, sem
voru Maju og Hannesi mjög kær.
Nokkru eftir brottför Hannesar
flutti Maja úr húsinu þeirra og
keypti sér yndislega íbúð í miðbæ
borgarinnar. Þaðan var stutt í allt,
þar var mannlífið á næstu grösum,
en gleðina vantaði eftir að Hannes
fór.
Við vinkonurnar allar og fjöl-
skyldur þökkum fyrir að hafa átt
hana og þau bæði og vonum að þau
hafi fundið hvort annað aftur.
Lucinda Grímsdóttir.
Listdansinn í leikhúsinu við
Hverfisgötu leiddi okkur Maju sam-
an um tólf ára aldurinn. Hún vakti
fyrst athygli mína vegna þess að
hún hafði svo fallegt hrokkið hár,
mitt var svo ömurlega slétt. Á
fyrstu nemendasýningu listdans-
skólans skörtuðum við bleikum
búningum en höfðum þá ekki getu
til að setja upp táskó. Það kom allt
seinna eftir áralangar æfingar við
slá og á gólfi þar sem fylgt var
reglum klassískrar danslistar undir
styrkri stjórn Lisu Kæregaard og
Eriks Bidsted. Maju tókst þetta allt
afar vel. Síðar á dansferlinum sát-
um við sem bergnumdar á gesta-
sýningu nútímadansflokks Jerome
Robbins þar sem nýir möguleikar
þessa tjáningarforms birtust okkur.
Dansinn og leikhúsið áttu hug okk-
ar þessi ár og í þessari undraveröld
gafst nemendum listdansskólans
tækifæri til að koma fram í fjöl-
mörgum sýningum.
Það rifjast upp fyrir mér þegar
ég skoða ljósmyndirnar á borðinu
mínu að við klæddumst framand-
legum búningum sem hæfðu hverju
tilefni hvort sem um var að ræða
barnaleikrit, söngleiki eða jafnvel
frumsaminn íslenskan ballett, „Ég
bið að heilsa“, sem sýndur var
ásamt klassísku „Tchaikovsky-stefi“
þar sem við vorum komnar á táskó.
Listdansferli okkar beggja lauk þó
skömmu eftir stúdentspróf, þá tóku
önnur áhugamál við. En allt þetta
og vinahópurinn frá menntaskóla-
árunum batt okkur ævarandi vina-
böndum.
Dansinn gleymdist þó aldrei.
Löngu síðar sem fullorðnar konur
spreyttum við okkur á því að læra
Sevilliana á Flamenco-dansnám-
skeiði og líkt og áður fór María hin
fagra þar á kostum og dansaði allra
kvenna best, svo eftir var tekið.
Ekki síst birtist þessi sköpunar-
kraftur dansarans og listhneigð í
dálæti hennar og þekkingu á tónlist
og söng, ljóðum og textagerð, öllu
litavali og í ógleymanlegum litum
og tegundum blómjurta í garði
þeirra Hannesar í Huldulandinu.
Nú málar hún vonandi fallegu litina
úr sjölunum og blómunum sínum í
skýin og hefur fundið nýja braut til
að feta.
Takk fyrir allt, elsku Maja, og
fyrir dansinn.
Arndís S. Árnadóttir.
 Fleiri minningargreinar um Mar-
íu Þorgeirsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: Hjördís H. Hjart-
ardóttir og Sigríður H. Hjörleifs-
dóttir, Þórey Guðmundsdóttir, Sig-
rún Júlíusdóttir.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. ÁGÚST 2006 29
Heilsa og aukin lífsgleði
Glæsilegur blaðauki um heilsu og hollan lífsstíl fylgir
Morgunblaðinu þriðjudaginn 5. september.
Meðal efnis er líkamsrækt, lífrænt ræktaður matur, réttur fótabúnaður
í íþróttum, vetraríþróttir, fjallgöngur, heilsudrykkir og hollur matur,
jógaiðkun og margt fleira.
Auglýsendur! Pantið fyrir kl. 16.00 föstudaginn 1. september.
Allar nánari upplýsingar
veitir Katrín Theódórsdóttir
í síma 569 1105 eða kata@mbl.is