Morgunblaðið - 29.08.2006, Qupperneq 31

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. ÁGÚST 2006 31
✝ Klara Jóns-dóttir fæddist á
Arnarstöðum í
Eyjafjarðarsveit
30. september
1924. Hún lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
17. ágúst síðastlið-
inn. Foreldar
hennar voru Jón
Vigfússon og
Helga Sigfúsdóttir,
bændur á Arn-
arstöðum. Bróðir
hennar er Sigfús,
f. 28. febrúar 1923, búsettur á
Akureyri.
Klara giftist 30. ágúst 1946
Eiríki Björnssyni, f. 18. nóv-
ember 1923, d. 22. desember
2001.
Þau bjuggu í Arnarfelli 1944–
1984, síðan í Hólsgerði 5 á Ak-
ureyri. Síðustu tvö árin dvaldi
hún á hjúkrunarheimilinu
Skjaldarvík. Börn þeirra Eiríks
og Klöru eru: 1) Heiðbjört, f.
18. október 1945,
gift Geir Guð-
mundssyni, þau
eiga þrjú börn og
sjö barnabörn. 2)
Björn, f. 2. apríl
1948, hann á tvær
dætur og þrjú
barnabörn. Var
kvæntur Steinunni
Guðjónsdóttur, þau
slitu samvistum. 3)
Jón, f. 1. júlí 1949,
kvæntur Unni
Harðardóttur,
hann á tvö börn og
þrjú barnabörn. 4) Örnólfur, f.
7. ágúst 1953, kvæntur Rögnu
Úlfsdóttur, hann á þrjú börn. 5)
Ófeigur, f. 2 desember 1958,
sambýliskona Guðný Jónsdóttir,
hann á þrjár dætur og eitt
barnabarn. 6) Leifur, f. 9. apríl
1964, kvæntur Heiðu G. Vigfús-
dóttur, þau eiga þrjú börn.
Útför Klöru verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku Klara mín. Ég ætla að byrja
á því að þakka þér fyrir hvað þú ert
búin að vera mér yndisleg tengda-
móðir og góð amma barnanna
minna. Ég veit ekki hvort þú veist
hvað þú hefur snert mörg hjörtu með
umhyggju þinni og góðmennsku en
þau eru mörg í gegnum árin. Ég ætla
nú ekki að hafa þetta langt því að ég
er ekki viss um að þú hefðir kært þig
um það. En þessi texti er um kærleik
sem mér finnst lýsa þér svo vel,
elsku Klara mín.
Kærleikur er, hvert góðverk sem þú
vinnur.
Kærleikur, er hvert bros sem þú gefur.
Kærleikur, er að faðma þann sem grætur.
Kærleikur, er að hugga þann sem syrgir.
Kærleikur, er að gefa þeim sem þarfnast.
Kærleikur, er umhyggja fyrir öllu sem
lifir.
Kærleikur, er að biðja fyrir öllum, góðum
sem slæmum.
Kærleikur, er að lifa sáttur við sjálfan sig
og aðra.
Kærleikur, er að dæma ekki.
Kærleikur, er ljósið sem býr í hjarta þínu.
Guð blessi þig og ég veit að núna
ertu komin í faðm eiginmanns þíns.
Að endingu vil ég votta öllum mina
dýpstu samúð.
Þín tengdadóttir
Heiða V.
Elsku amma, eða spora amma eins
og ég kallaði þig oft. Það eru margar
góðar minningar sem renna í gegn-
um hugann á þessari stundu. Öll frá-
bæru sumarfríin sem við fjölskyldan
eyddum hjá ykkur afa áður en við
fluttum til Akureyrar eru mér ofar-
lega í huga.
Þá var mikið tilhlökkunarefni að fá
að fara út í garð og tína upp kart-
öflur, rabarbara og jarðarber, leika
sér á sólpallinum sem síðar varð sól-
hús, fara í göngutúra út á klappir og
tína ber og blóm handa þér. Það var
alveg sama hvað ég kom með marga
vendi heim, alltaf fannstu ílát til að
nota sem blómavasa.
Þegar ég var tólf ára kom tímabil
þar sem ég hélt mikið upp á Bítlana
og hlustaði varla á annað. Þá dróstu
fram úr fataskápnum fermingarfötin
hans pabba og nokkrar skyrtur og
gafst mér.
Ég var svo montin með þessi nýju
föt og gekk í þeim út um allan bæ, þó
að þau væru nú ekki í tísku á þessum
tíma.
Hjá ykkur afa var ávallt fullt hús
matar og komst maður ekki hjá því
að fara saddur heim frá ykkur því þú
barst iðulega fram góðgæti sem eng-
an veginn var hægt að neita sér um.
Þú fylgdist líka vel með heilsu fjöl-
skyldunnar og hringdir daglega í
þann sem var veikur hverju sinni til
að spyrja frétta.
Takk fyrir allar stundirnar sem þú
passaðir okkur systurnar.
Við vildum helst hvergi annars
staðar vera í pössun en hjá þér.
Kysstu og knúsaðu afa og Spora frá
okkur systrum.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Heiðbjört Ósk Ófeigsdóttir.
Minningarnar um Ömmu Klöru
eru margar og flestar líka tengdar
Eiríki afa, blessuð sé minning hans,
því samrýndari hjón er erfitt að
hugsa sér.
Ef einhverjum dettur í hug að
halda að það sé eitthvað annars
flokks að vera húsmóðir hefði sá hinn
sami átt að kynnast ömmu. Í minn-
ingunni var hún, húsmóðirin, sem
hafði yfirsýn yfir allt, hvort sem það
var búskapartengt eða fólkinu henn-
ar. Það var hún sem vissi alltaf hvað
við vorum að gera og ótrúlegt hvað
hún var t.d. alltaf vel upplýst um það
hvar ég var staddur í lífinu. Og um
tíma var það nú kannski ekkert sér-
staklega létt verk í mínu tilfelli
vegna tíðra vinnuskipta og ört fjölg-
andi barna. Oft velti ég því fyrir mér
hvernig hún færi að því að hafa
svona góða yfirsýn yfir öll barna-
börnin, barnabarnabörnin, fóstur-
barnabörn, vinnumenn úr Arnarfelli
og börnin þeirra, sveitunga úr Saur-
bæjarhreppi hinum forna, barna
þeirra og barnabarna o.s.frv. Í ein-
hverjum vangaveltum þá fann ég
svarið; Manneskjur og velferð þeirra
skipti ömmu máli. Enda hefur það
verið þannig að á hverju sem gengið
hefur í mínu lífi þá hefur alltaf verið
tryggt öruggt skjól og athvarf hjá
ömmu. Fyrst í Arnarfelli og síðar í
Hólsgerði. Þar gat maður alltaf stól-
að á bakkelsi með kærleik. Og um
leið fengið greinargott yfirlit yfir
stöðu mála í fjölskyldunni og þar
fann ég alltaf fyrir því að ég skipti
hana máli. Velferð mín og minnar
fjölskyldu kom ömmu við og móttök-
urnar sem maður fékk voru alltaf
höfðinglegar. Heimsóknirnar til
ömmu voru sem sagt mannbætandi
og gáfu manni alltaf einhvern yl í sál-
inu.
Klara amma var því fulltrúi þeirr-
ar kynslóðar sem komst vel áfram í
lífinu með lítillæti, hógværð, um-
burðarlyndi, ósérhlífni og dugnaði.
Gilda sem okkur sem lifum í sam-
tímaþjóðfélagi skortir svo oft en
þurfum svo sannarlega verulega á að
halda.
Guð blessi minningu Klöru ömmu,
afa Eiríks og allra sporanna þeirra.
Heiðar Ingi Svansson.
Björn föðurbróðir minn Eiríksson
keypti jörðina Arnarfell í Eyjafjarð-
arsveit árið 1942 og hóf þar búskap
ásamt fjölskyldu sinni. Björn var
Húnvetningur að ætt og uppruna, og
ungum tókst honum að afla sér
nokkurrar menntunar í heimahéraði
og að því búnu bauðst honum að
kenna börnum austur í Landeyjum.
Þar kynntist hann ungri stúlku, Auð-
björgu Guðmundsdóttur frá Hvíta-
nesi. Þau gengu í hjónaband og hófu
búskap í Krosshjáleigu, sem var
nánast rétt við túngarðinn á kirkju-
staðnum Krossi í Austur-Landeyj-
um og þótti ekki mikið til jarðarinnar
koma, enda rýrðar- og forarkot sem
nú er löngu aflagt.
Jarðnæði lá ekki á lausu á fyrstu
áratugum 20. aldarinnar og ungu
hjónin máttu við það una að búa
þarna í áratug.
Tókst þeim þá að fá á leigu jörðina
Horn í Skorradal þar sem aðstæður
voru gjörólíkar en samt erfiðar.
Þar búnaðist þeim vel og sáu brátt
fram á að geta eignast sína eigin bú-
jörð; fluttu þau þá með búslóð sína
og syni þrjá: Eirík, Kristin og Gunn-
laug, norður að Dvergsstöðum í
Eyjafjarðarsveit, en tveimur árum
síðar keyptu þau jörðina Arnarfell
sem er lengra frammi í Eyjafjarð-
ardal, en í sömu sveit, og er um
margt þægilegt og búsældarlegt
býli. Bæirnir Arnarfell og Arnar-
staðir eru nánast á sömu torfunni og
á Arnarstöðum var ung og blómleg
heimasæta og dóttir bóndans þar,
Klara Jónsdóttir, og var búin að slíta
barnsskónum.
Er ekki að orðlengja það að þau
Eiríkur og Klara, börn bændanna
þar á torfunni, felldu strax hugi sam-
an og áttu svo samleið ævina út sem
einkenndist af gagnkvæmri tillits-
semi, ást og eindrægni í búsæld og
barningi lífið út í gegn. Þeim bar
aldrei neitt á milli svo vitað væri.
Bæði vildu búa í sveit, bæði höfðu
yndi af viðfangsefnum sveitalífsins
og voru sammála um nánast hvað-
eina. Þegar Björn, tengdafaðir
Klöru, sannfærðist um einlægan
ásetning þeirra og vilja til að stunda
búskap í sveit, bauð hann þeim að
standa upp af jörðinni og fá hana
þeim í hendur og lét ekki sitja við
orðin tóm, flutti burt, keypti jörð
handa sér, konu sinni og sonum og
hélt áfram sínum búskap í öðru ey-
firsku sveitarfélagi.
Klara Jónsdóttir var viðfelldin
kona í framgöngu með góðu yfir-
bragði, skyldurækin, traust og
ábyrgðarfull, hún lét lítið yfir sér,
var nægjusöm, orðvör og gætin. Í
ætt hennar var þekkt fólk sem hafði
til að bera dulræna hæfileika og má
vel vera að hún hafi fundið til slíkra
hæfileika í eigin barmi þótt ekki vissi
ég til að hún hefði orð á eða þess yrði
vart.
Lengi voru mikil umsvif á heimili
þeirra Klöru og Eiríks á Arnarfelli;
þau eignuðust sex börn, eina dóttur
og fimm syni sem öll eru hið ágæt-
asta fólk og dugmikið. Oft var á
heimilinu gestagangur því að Eirík-
ur tók mikinn og drjúga þátt í fé-
lagsmálum og ýmsir leituðu til hans
og ræddu sín mál, enda maðurinn
skarpgreindur og ráðsnjall og með
eindæmum viljugur og fús að láta
gott af sér leiða, og því hlóðust á
hann trúnaðarstörf fyrir sveitina og
samfélagið í svo ríkum mæli að við lá
að hann ofgerði sér. Sannaðist þá
sem oftar „að maðurinn einn er ei
nema hálfur, með öðrum er hann
meiri en hann sjálfur.“
Klara var hans góði förunautur,
rólynd og sterk og vinur í blíðu sem
stríðu. – Og nú er komið að kveðju-
stund hennar, tæpum fimm árum
eftir burtför Eiríks af þessum heimi.
Allir sem hana þekktu og umgengust
kveðja þessa velviljuðu og kærleiks-
ríku konu í virðingu og þökk fyrir
allt sem hún var og stóð fyrir; sjálfur
árna ég henni velfarnaðar og bless-
unar hvar sem leið hennar liggur um
ókunna stigu framlífsins.
Ég lifi og þér munuð lifa, sagði
sjálfur frelsarinn, munum það.
Ég þakka þær stundir sem ég átti
með þeim Klöru og Eiríki, þær voru
innihaldsríkar og skemmtilegar og
því eftirminnilegar.
Far nú vel, kæru vinir, – minn-
ingin lifir.
Snorri Jónsson.
Klara Jónsdóttir
Elsku amma Klara mín. Ég
sakna þín rosalega mikið. Ég
elska þig mikið. Mér fannst svo
gaman að púsla hjá þér. Ég er oft
að tala um þig og ég veit að þú
munt fylgjast með mér. Þín
Berglind Rós.
HINSTA KVEÐJA
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
GUÐMUNDUR PÉTUR SIGMUNDSSON,
andaðist á Landakotsspítala föstudaginn
25. ágúst síðastliðinn.
Guðfinna Elísabet Benjamínsdóttir,
Kristján Guðmundsson, Helga Þórðardóttir,
Sigmundur Guðmundsson, Arna Rún Óskarsdóttir,
Eiríkur Ómar Guðmundsson, Margrét Kristín Blöndal
og barnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
ANNA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Sóleyjarima 3,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum að morgni föstudagsins
25. ágúst.
Útförin verður auglýst síðar.
Björn Björnsson,
Hrönn Björnsdóttir, Jón Pálsson,
Katrín Björnsdóttir, Gunnlaugur Friðrik Kristjánsson,
Björn Steinar Jónsson,
Ásbjörg Jónsdóttir,
Bjarki Snær Jónsson,
Anna Bryndís Gunnlaugsdóttir,
Kristján Friðrik Gunnlaugsson,
Birna Hrönn Gunnlaugsdóttir.
Eiginmaður minn,
JÓN ÓLAFUR HERMANNSSON
frá Flatey,
Hjarðarhóli 10,
Húsavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga laugardag-
inn 26. ágúst.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Stefanía Jóhannesdóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, dóttir, systir og tengdadóttir,
DÓRÓTHEA ELÍSA JÓNASDÓTTIR,
Hamrabyggð 2,
Hafnarfirði,
sem lést á heimili sínu að morgni föstudagsins
25. ágúst, verður jarðsungin frá Hafnarfjarðar-
kirkju föstudaginn 1. september kl. 13.00.
Sigurður Kristinsson,
Sólveig Helga Sigurðardóttir, Hlynur Jóhannsson,
Sigurbjörg Kristín Sigurðardóttir,
Sólveig Einarsdóttir, Helgi Einarsson,
Ragnheiður Helgadóttir, Runólfur Bjarnason,
Matthildur Helgadóttir,
Harpa Helgadóttir, Árni Örn Jónsson,
Sigurbjörg Vigfúsdóttir, Kristinn Torfason.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
LEIFUR HREINN ÞÓRARINSSON
bóndi, Keldudal,
Skagafirði,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri sunnu-
daginn 27. ágúst.
Útför hans verður frá Sauðárkrókskirkju laugar-
daginn 2. september kl. 13.00.
Jarðsett verður í Rípurkirkjugarði.
Kristín Bára Ólafsdóttir,
Ólöf Elfa Leifsdóttir, Alfreð Schiöt,
Stefanía Hjördís Leifsdóttir, Jóhannes Helgi Ríkharðsson,
Þórarinn Leifsson, Guðrún Lárusdóttir,
Kristbjörg Leifsdóttir, Magni Þór Samsonarson,
Guðleif Birna Leifsdóttir, Eysteinn Leifsson,
Álfhildur Leifsdóttir, Sölvi Sigurðarson
og barnabörn.