Morgunblaðið - 29.08.2006, Page 33

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. ÁGÚST 2006 33
MINNINGAR
✝ Bergur ÓskarHaraldsson, fv.
framkvæmdastjóri,
fæddist í Sól-
heimum í Blöndu-
hlíð í Skagafirði
hinn 8. nóvember
1926. Hann lést á
heimili sínu, Hraun-
tungu 22 í Kópa-
vogi, hinn 17. ágúst
síðastliðinn. Hann
var sonur hjónanna
Haraldar Jóhann-
essonar, bónda á
Bakka í Viðvík-
ursveit í Skagafirði, f. 21.12. 1903,
d. 11.6. 1994, og konu hans Önnu
Margrétar Bergsdóttur húsfreyju,
f. 7.6. 1897, d. 27.1. 1991. Haraldur
var sonur Jóhannesar Bjarnason-
ar, bónda í Grundarkoti í Blöndu-
hlíð, og konu hans Bjargar Sigfús-
dóttur, refaskyttu og bónda í
Hringey í Vallhólma, Jónassonar.
Anna var dóttir Bergs Jónssonar,
bónda á Hofsá í Svarfaðardal, og
konu hans Óskar Valdínu Rögn-
valdsdóttur frá Klængshóli. Systk-
ini Bergs eru: Kjartan bifreiða-
stjóri á Sauðárkróki, f. 18.9. 1928,
látinn; Margrét húsfreyja á Sleitu-
stöðum í Skagafirði, f. 15.1. 1932;
Rögnvaldur Hreinn fv. fulltrúi í
Reykjavík, f. 17.6. 1934, og Bjarni
Jóhannes Birgir, fv. bóndi, Bakka
í Viðvíkursveit í Skagafirði f. 1.2.
1937.
Bergur kvæntist hinn 26.2. 1949
Kristínu Láru Valdemarsdóttur
sjúkraliða og húsmóður, f. 22.4.
1927. Hún er dóttir Valdemars
Sigvaldasonar, bónda á Blámýrum
í Ögurhreppi við Ísafjarðardjúp,
og konu hans Ingibjargar Fel-
Hólum í Hjaltadal. Árið 1950 lauk
Bergur sveinsprófi í pípulögnum
frá Iðnskólanum í Reykjavík.
Hann öðlaðist meistararéttindi í
greininni 1953 og stundaði síðan
framhaldsnám 1953–1954 við Nat-
ional Foreman Institute í Banda-
ríkjunum. Bergur starfaði hjá
Gísla Halldórssyni pípulagn-
ingameistara á árunum 1945–51.
Var hjá Sameinuðum verktökum
og Íslenskum aðalverktökum
1951–64. Starfaði við fast-
eignasölu 1964–66 en hóf síðan
störf hjá Félagi vatnsvirkja 1967
og vann þar uns hann lét af störf-
um sökum aldurs 1996. Þar var
hann verklegur framkvæmda-
stjóri 1969–71 og þá fram-
kvæmdastjóri til 1996. Bergur sat
í stjórn Félags vatnsvirkja frá
1969–96, sat í stjórn Sameinaðra
verktaka í 23 ár, þar af varafor-
maður og formaður í þrjú ár.
Hann sat í stjórn Vatnsvirkjans hf.
um árabil sem fulltrúi Félags
vatnsvirkja.
Bergur sat í stjórn Hestamanna-
félagsins Gusts í Kópavogi og var
formaður þess félags í tvö ár. Sat
hann fjölmörg ársþing Lands-
sambands hestamanna sem
fulltrúi Gusts.
Bergur og Kristín reistu sér bú
árið 1948 á Bókhlöðustíg í Reykja-
vík. Þaðan lá leiðin á Njálsgötu 92.
Árið 1956 hófu þau húsbyggingu í
Víðihvammi 18 í Kópavogi og
bjuggu þar til ársins 1967 að þau
fluttu í nýbyggt hús, Hrauntungu
22 í Kópavogi, þar sem hefur verið
heimili þeirra síðan.
Útför Bergs verður gerð frá
Digraneskirkju í Kópavogi í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
ixdóttur húsfreyju.
Börn Bergs og Krist-
ínar eru; 1) Frosti,
fjárfestir í Reykja-
vík, f. 30.12. 1948,
kvæntur Halldóru M.
Mathiesen kerf-
isfræðingi og eiga
þau Berg, f. 1995.
Börn Frosta með
fyrri konu sinni El-
ínu Guðmundsdóttur
eru a) Freyr arkitekt
í Reykjavík, f. 1970,
sambýliskona Sóley
Kristjánsdóttir nemi
og eiga þau nýfædda dóttur. Son-
ur Freys er Viktor Þór, f. 1992. b)
Anna Dóra sálfræðingur í Reykja-
vík, f. 1975, sambýlismaður
Tryggvi Kornelíusson sölumaður.
Uppeldissonur Frosta og sonur
Halldóru er Matthías Árni Ingi-
marsson nemi, f. 1983. 2) Valdimar
framkvæmdastjóri, f. 27.9. 1953,
búsettur í Garðabæ, kvæntur
Helgu M. Geirsdóttur bankaféh-
irði. Börn Valdimars eru Kristín
Berglind leiðsögumaður, f. 1974,
Katrín Brynja nemi í St. Péturs-
borg, f. 1977, Sigríður Regína
nemi, f. 1986, og Haraldur nemi, f.
1989. 3) Anna Rós kennari í
Garðabæ, f. 8.1. 1961, búsett í
Hafnarfirði, gift Haraldi Guð-
finnssyni sölustjóra og eru dætur
þeirra María Kristín nemi, f. 1985,
Ingibjörg Huld nemi, f. 1987, og
Ragnheiður Harpa nemi, f. 1992.
Bergur ólst upp hjá foreldrum
sínum á Frostastöðum í Blöndu-
hlíð í Skagafirði. Hann lauk
barnaskólaprófi frá Flugumýr-
arskóla í Blönduhlíð og búfræði-
prófi 1945 frá Bændaskólanum á
Það er mikill missir að Bergur
Haraldsson tengdafaðir minn hef-
ur nú kvatt og haldið í sína hinstu
för. Andlát hans bar brátt að.
Hann hafði ætíð verið hraustur og
ekki kennt sér meins. Það varð því
mikið áfall er hann veiktist alvar-
lega og skyndilega í byrjun sum-
ars. Okkur varð ljóst að mikil al-
vara var á ferðum. Þessi hrausti og
aðsópsmikli maður sem jafnan var
hrókur alls fagnaðar hvar sem
hann fór háði baráttu sína við
sjúkdóminn af því æðruleysi og
þeirri einurð sem við þekktum úr
fari hans.
Þegar ég kom inn í fjölskyldu
Kristínar og Bergs fyrir 22 árum
tóku þau vel á móti mér og hefur
alla tíð verið hlýr vinskapur okkar
á milli.
Bergur var sterk persóna með
mikla framkvæmdaþrá, þar sem
fyrsti tíminn var besti tíminn,
skapgóður og með hlýja nærveru;
og umfram allt Skagfirðingur.
Kristín, tengdamóðir mín, hefur
persónueinkenni fólksins sem ólst
upp við Ísafjarðardjúp, rólegri en
bóndi hennar en fór það og gerði,
sem hún ætlaði sér, á dugnaði og
festu. Þau áttu greinilega vel sam-
an Skagfirðingurinn og Vestfirð-
ingurinn og það var eins og þau
löðuðu fram bestu eðliskostina í
fari hvort annars.
Verklægni var Bergi eðlileg og
glöggur var hann að sjá hlutina
fyrir sér. Þetta kom sér örugglega
vel í lífsstarfinu þar sem reyndi
mjög á útsjónarsemi og kunnátt-
usamlega verkþekkingu. Hann var
líka einstaklega úrræðagóður.
Mörg góð ráðin hef ég því þegið af
honum, sem öll hafa reynst mér og
fjölskyldu minni vel.
Bergur tengdafaðir minn var
maður sem hófst af sjálfum sér.
Þegar hann, skagfirski bóndason-
urinn, hleypti heimdraganum norð-
an úr Skagafirði og hélt á vit nýrra
viðfangsefna og tækifæra hafði
hann í farteski sínu þann dugnað
og áræði sem einkenndi hann ætíð.
Hann var vel til forystu fallinn og
byggði upp með öðrum myndarleg-
an atvinnurekstur. Eljusemi hans
var einstök og fátt vissi hann verra
en verkleysi. Að loknum löngum
og erilsömum vinnudegi tóku
áhugamálin við. Þar birtist líka
dugnaður hans.
Bergur var mjög stoltur af skag-
firskum uppruna sínum. Þau hjón-
in fóru oft norður og áttu þar góð-
ar stundir. Laufskálarétt var
ómissandi á hverju hausti og
hrossin frá Enni skoðuð með
glöggu auga.
Hestamennska var Bergi mikið
áhugamál. Ferðaðist hann um
landið með félögum sínum og vin-
um og hafa þeir lagt að baki mikið
svæði. Bergur var með hesta í
Gusti í Kópavogi frá stofnun þess
félags eða í 40 ár og gegndi m.a.
formennsku þar ásamt öðrum
trúnaðarstörfum. Þar, sem í öðru
sem hann tók sér fyrir hendur,
lagði hann fram mikið og óeig-
ingjarnt starf.
Mikla vinnu lagði Bergur í
hrossin sín. Þau voru vel hirt og
aðstaða þeirra öll til sóma, þetta
voru góð hross sem margir muna.
Ég man vel fyrsta góða hestinn
sem ég eignaðist, Bergur og Krist-
ín gáfu mér hann þegar ég varð
fertugur. Grár gæðingur sem kom
mér fyrir alvöru af stað í hesta-
mennskunni. Þessi vísa, ort af
Bergi, fylgdi gjafakortinu:
Þér við gefum fagran fák
frægt ber nafn úr goðafræði
Hrímfaxi mun Harald strák
hiklaust bera um jörð og græði.
Það var því mikill og góður skóli
fyrir mig að hafa Berg með mér
frá því ég byrjaði í hestum. Þar
hef ég fengið margvíslegan fróð-
leik sem ég mun búa að alla tíð.
Anna Rós mín mátti þola hávaða
frá mér þegar ekki gekk allt sem
skyldi, en þau feðginin, hún og
Bergur, höfðu það engu að síður af
að koma mér í gegnum erfiðleik-
ana sem mættu manni stundum í
upphafi hestamennskunnar.
Bergur kunni ógrynni af sögum
og kveðskap og var fljótur að finna
viðeigandi vísu eða sögu í
tengslum við atvik sem upp komu.
Ef ekki var til passandi vísa þá
setti hann hana saman sjálfur og
eru til margar frábærar vísur eftir
hann.
Upp í hugann koma mörg kvöld
og stundir austur í Tröð í Land-
eyjum þar sem við fjölskyldan átt-
um frábærar stundir. Þar er
margs að minnast, til dæmis þegar
komið var úr sleppitúr eða að
loknu puði í landinu.
Í endurminningunni lýstur upp
mynd af Bergi með lítil afabörnin í
fanginu. Hann var einstaklega góð-
ur afi, hlýr barnabörnunum og þol-
inmóður, þótt þolinmæði væri hon-
um kannski ekki mjög eðlislæg,
ákafa- og dugnaðarmanninum
þeim. Þarna birtist manni líka önn-
ur hlið athafnamannsins en sú sem
kannski blasti við í fyrstu kynnum.
Hlýja og umhyggja ástríks afa og
fjölskylduföður sem sýndi enn eina
hlið margbrotins merkismanns
sem hann sannarlega var.
Eftirminnilegt verður mér ætíð
þegar Kristín og Bergur sátu í
stofunni sinni í Hrauntungunni og
lásu hvort fyrir annað, skiptust á
vísum og röbbuðu. Það verða
ógleymanlegar stundir. Maður sá
þá kannski best hvað þeim þótti
vænt hvoru um annað. Þetta voru
yndisstundir þeirra beggja. Þau
voru sannarlega ólík, höfðu kynnst
ung að árum og einlæg væntum-
þykja einkenndi sambúð þeirra. Í
farsælu og löngu hjónabandi voru
ánægjustundirnar margar, oft í
hópi góðra vina og fjölskyldunnar.
En þau tvö undu sér þó best og
nutu þess að vera saman í þeirri
sönnu ást og gagnkvæmu virðingu
sem einkenndi þau alltaf. Kristín
skóp manni sínum og börnum gott
heimili, sem var fjölskyldunni allri
ómetanlegt. Þetta verður því erfitt
nú þegar við þurfum að kveðja
þennan mikla höfðingja og heið-
ursmann. En minningin um góðan
mann, umhyggjusaman föður, afa
og tengdaföður mun lifa með okk-
ur.
Þótt allmörg ár skildu okkur að
byggðist samband okkar Bergs á
traustri vináttu sem aldrei bar
skugga á.
Anna Rós, María Kristín, Ingi-
björg Huld, Ragnheiður Harpa og
ég eigum eftir að sakna hans mikið.
Við biðjum góðan Guð að styrkja
Kristínu í sorg hennar.
Hinsta kveðja frá tengdasyni,
Haraldur Guðfinnsson.
Ég vil kveðja hann afa Berg með
þessum sálmi sem ég hef valið.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Elsku afi ég mun sakna þín og
hugsa til þín á hverjum degi.
Megi Guð fagna komu þinni.
Þinn nafni,
Bergur Frostason.
Þegar við hugsum til komandi
ára er svo skrítið að vita til þess að
þú verður ekki lengur með okkur,
afi. Frá því við munum eftir okkur
hefur þú alltaf verið stór hluti af lífi
okkar fjölskyldunnar. Þær fáu
minningar sem við eigum af ferðum
okkar heim til Íslands, þegar við
bjuggum í Englandi, eru heimsókn-
ir okkar til þín og ömmu í Hraun-
tunguna. Þar sast þú í stólnum þín-
um eins og sannur höfðingi og þótti
okkur systrunum ekkert betra en
að fá að liggja á ístrunni þinni og
heyra þig tala um hestana þína sem
þér þótti svo vænt um.
Fljótlega eftir heimkomuna kom-
umst við ekki hjá því að smitast af
hestadellunni þinni. Stundirnar
sem við áttum saman í hesthúsinu
eru ógleymanlegar. Þar gátum við
gleymt okkur tímunum saman við
að dunda okkur í kringum hestana.
Þá gátum við spjallað saman um líf-
ið og tilveruna. Okkur þótti svo
skemmtilegt og fróðlegt að hlusta á
þig tala um ævintýri þín og ferða-
lög. Þú hafðir svo gott lag á því að
segja frá.
Nú er komin sú stund þar sem
við þurfum að kveðja þig, elsku
besti afi, þó svo að við séum ekki
alveg tilbúnar að segja bless strax.
Fyrir okkur varstu alltaf kletturinn
okkar sem hægt var að leita til
þegar eitthvað bjátaði á og hafðir
alltaf svo góðar lausnir og ráð.
Við vitum að þú ert núna á þeim
stað sem þér leið svo vel, ríðandi
um fjöll og firnindi í góðra vina
hópi á Ölvari þínum.
Missir ömmu er mikill og biðjum
við góðan Guð að halda utan um
hana og gefa henni styrk.
Takk fyrir allar yndislegu stund-
irnar.
Lóurnar þínar,
María Kristín, Ingibjörg
Huld og Ragnheiður Harpa.
Við munum þegar við vorum það
lítil að við gátum setið á öðru lær-
inu hans afa, hlustað á hann segja
okkur sögur þar sem ímyndunar-
aflið fékk lausan tauminn. Oftar en
ekki endaði lærsetan á afa með
stóru knúsi frá honum.
Við munum hvað okkur fannst
spennandi og gaman að fara í bíltúr
niðrí hesthús með afa. Oft til að
fara á bak eða hjálpa til að moka og
gefa hestunum.
Við munum eftir því hvað okkur
fannst gaman að horfa á afa segja
sögur og fara með vísur. Sögurnar
hans voru óteljandi og afskaplega
skemmtilegar, sérstaklega þegar
þær enduðu með bakföllum af
hlátri.
Við munum hvað okkur fannst
alltaf gaman að koma í heimsókn í
Hrauntunguna til ömmu og afa í
Kóp. Þar þótti spennandi að vera í
pössun sem barn, húsið og garð-
urinn stór og hlýlegur. Enn í dag
finnum við fyrir afa þarna þegar
við heimsækjum ömmu, það er sér-
staklega góð tilfinning.
Við munum hvað okkur fannst
skemmtilegt að fara austur með afa
og ömmu í Kristínarkot, sumarbú-
staðinn sem afi og amma byggðu. Á
leiðinni vorum við ávallt spurð um
nafn kirkju á leiðinni og situr því
Kotstrandarkirkja föst í minni okk-
ar. Í dag spyrjum við okkar börn
að því sama.
Við munum eftir öllum skemmti-
legu samræðunum sem við áttum í
stofunni í Hrauntungunni um bæk-
ur, ættfræði, þjóðsögur og umdeild
þjóðfélagsmál, enda lá afi aldrei á
sínum ákveðnu skoðunum. Því var
svo sannarlega gaman að ræða mál
líðandi stundar við hann, hvort sem
við vorum sammála honum eður ei
voru þessar stundir ómetanlegar.
Við munum þær góðu stundir
sem við áttum undanfarin ár á
Steinsstöðum í Skagafirði. Þar var
gaman að sækja ykkur heim og
gista hjá afa og ömmu. Þar sem afi
var svo sannarlega ákveðinn í því
að veðrið í Skagafirði væri alltaf
gott, töluvert betra en í nærliggj-
andi fjörðum og sveitum! Enda var
hann svo sannarlega sannur Skag-
firðingur.
Við munum eftir öllum góðu
stundunum sem við áttum með afa
á Flórída um síðustu páska. Öll
fjölskyldan samankomin undir einu
þaki í tvær vikur í sól og afslöppun.
Þvílík stund! Sá tími er manni í
fersku minni og förum við systkinin
reglulega í gegnum þær ótal ljós-
myndir sem teknar voru í þeirri
ferð.
Við munum eftir lífsgleðinni,
sterka og litríka persónuleikanum
og öllum dýrmætu stundunum og
minningunum með afa Berg.
Elsku afi, við munum þig. Þín
afabörn,
Freyr Frostason og
Anna Dóra Frostadóttir.
Bergur Óskar Haraldsson
 Fleiri minningargreinar um Berg
Óskar Haraldsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: Þóra Ásgeirsdóttir,
Bjarnleifur Bjarnleifsson, Björn Sig-
urðsson, Þórey (Eyja).
Fallegir legsteinar á góðu verði í sýningarsal okkar
Englasteinar
Helluhrauni 10
220 Hafnarfjörður
Sími 565 2566
www.englasteinar.is