Morgunblaðið - 23.05.2007, Side 19

Þ
etta var nú eiginlega ekki mín hug-
mynd upprunalega,“ segir Þor-
valdur Þórsson hógvær þegar
hann er inntur eftir því hvernig í
ósköpunum það hafi komið til að
hann ákvað að klífa 100 hæstu tinda Íslands og
það á einu ári. „Þetta er nokkuð vinsælt í Skot-
landi, kallast „Munro Bagging“ og gengur út á
að safna fjöllum með því að ganga á alla tinda
sem eru hærri en 3.000 fet eða um 914 metrar.
Vinur minn vildi koma einhverju svipuðu á hér
á Íslandi og stakk upp á því að ég prófaði þetta.
Og af því að ég verð fimmtugur á árinu datt
mér í hug að fara á 50 hæstu tindana.“
Hugmyndin vatt upp á sig því Þorvaldur
fékk þá flugu í höfuðið að miða við alla tinda yf-
ir 1.400 metra hæð. „Og þar sem þeir voru ná-
lægt því að vera 100 talsins varð þetta úr.“
Hann þurfti þó að leggjast í talsverða rann-
sóknarvinnu til að ná saman upplýsingum um
fjöllin. „Ég hafði samband við Landmælingar
áður en ég byrjaði og þeir keyrðu út alla
punkta á landinu sem voru hærri en 1.400
metrar fyrir mig svo ég vissi nokkurn veginn
hvar ég átti að leita.“
Þorvaldur viðurkennir að eitt ár sé heldur
lítill tími til að ljúka ætlunarverkinu. „Hins
vegar gerði ég nákvæma áætlun þar sem ég
teiknaði á korti allar ferðirnar sem ég ætla að
fara í og hvaða tinda ég klíf í hverri þeirra. Ég
setti niður hvert ég þarf að keyra, hvar ég
byrja, hvers konar útbúnað ég þarf o.s.frv. og
reiknaði út áætlaðan fjölda kílómetra sem ég
geng, áætlaða hækkun í landi og keyrslu. Nið-
urstaðan varð 16 þúsund eknir kílómetrar, um
1.400 kílómetrar gengnir og 40–50 kílómetra
hækkun.“
Nýári fagnað í Tindfjöllum
Fljótlega í undirbúningnum áttaði Þorvaldur
sig á því að það væri helst tvennt sem gæti sett
strik í reikninginn. „Það er heilsan annars veg-
ar og veðurfarið hins vegar sem hefur líka ver-
ið ansi rysjótt. Mars var hörmulegur því þar
liðu yfir 30 dagar milli ferða og þá fór nú að
fara svolítið um mig. Það bjargaði málunum að
ég var kominn svolítið á undan áætlun í febr-
úarlok og apríl var mjög góður svo mér hefur
nánast tekist að vinna þetta upp. Hvað heilsuna
varðar hef ég verið heppinn því ég hef ekki
fengið svo mikið sem kvef á árinu.“
Þorvaldur sinnir fullri vinnu meðfram verk-
efninu en hefur nýtt helgarnar vel í vetur auk
þess sem hann býst við því að sumarfríið verði
honum drjúgt í fjallgöngunum. Og ekki hefur
skort ferðafélagana. „Ég er stjórnarmaður í Ís-
lenska Alpaklúbbnum og hef verið í Hjálp-
arsveit skáta í Reykjavík þannig að ég á stóran
vinahóp sem í eru miklir fjallamenn. Ég byrj-
aði m.a.s. verkefnið með vinum mínum á nýárs-
dag. Í staðinn fyrir að sofa út vöknuðum við
snemma og gengum á tvo toppa í Tindfjöllum í
frábæru veðri. Annars hef ég skilgreint á
hvaða toppa ég verð að taka aðra menn með
mér, öryggisins vegna. Til dæmis þarf ég alltaf
að hafa einhvern með á jöklum því þar eru
sprungur og detti maður ofan í þær þarf ekki
að spyrja að leikslokum sé maður einn á ferð.“
Undirbúningurinn fyrir verkefnið hefur
staðið yfir frá því í janúar á síðasta ári en Þor-
valdur hóf sérstaka líkamsþjálfun síðastliðið
haust. „Ég stefndi að því að 1. janúar yrði ég í
þokkalegu ástandi en engu súperformi því
hættan á álagsmeiðslum eykst mikið við stífar
æfingar. Síðan hef ég verið að byggja upp
formið í gegnum göngurnar og þannig taka
minni áhættu en ella.“
Tæknihliðina þurfti líka að undirbúa en Þor-
valdur tekur svokallaða GPS-slóð úr bíl og upp
á hvern einasta topp sem hann klífur. Sérstakt
tölvuforrit getur svo sýnt honum línur á fjallinu
þar sem hann gekk og þannig er hægt að
reikna út hversu mikil hækkunin var, fjölda
kílómetra og klukkan hvað hann var á hverjum
toppi. Yfir þessum upplýsingum liggur hann
svo milli ferða. „Ég skrái nákvæma dagbók
þannig að eftir hverja ferð liggur 5–10 blað-
síðna doðrantur þar sem fram kemur hvenær
ég lagði af stað og hvenær ég kom niður, hve-
nær við vorum búnir að keyra á staðinn o.s.frv.
Ég á líka yfir 100 myndir úr þessum túrum.
Síðar meir ætla ég að gera þessar upplýsingar
aðgengilegar almenningi, annaðhvort í bók-
arformi eða á vefnum. Það væri gaman ef það
yrði að hálfgerðu sporti hér á landi að ganga á
100 hæstu toppana og þá er ekki verra að hægt
sé að sækja þessar upplýsingar á einn stað.“
Í kröppum dansi í Kerlingarfjöllum
Eitt af því sem Þorvaldur hefur þurft að
huga að varðandi verkefnið er kostnaðurinn
sem er umtalsverður að hans sögn. „Til dæmis
kostar yfir 400 þúsund krónur að keyra 16 þús-
und kílómetra,“ segir hann en bendir á að
nokkrir aðilar hafi aðstoðað við að láta draum-
inn verða að veruleika. „R. Sigmundsson sá
Morgunblaðið/G. Rúnar
Ferðbúinn Þorvaldur þarf að halda á spöðunum því það þýðir ekkert hangs þegar klífa á 100 hæstu tinda landsins á einu ári.
Markmið Þorvaldur ásamt Róberti Halldórs-
syni sem fagnar á toppi Neðri-Dyrhamars.
Sumir láta sér ekki nægja að
klífa Hvannadalshnjúk heldur
ætlar ein fjallageitin að skella
sér á þá 99 toppa sem eru næstir
honum í hæð að auki … og allt á
einu ári. Bergþóra Njála Guð-
mundsdóttir komst að því að
Þorvaldur Þórsson setur sér
hærri markmið en flestir.
mér fyrir GPS-tæki sem hefur reynst mjög vel
og ég hef fengið mikla velvild í Útilífi varðandi
útbúnað. Danól hefur aðstoðað mig með mat og
drykki og ég hef verið að nota Iridium-
gervihnattasíma frá Símanum sem hefur kom-
ið að miklum notum. Eiginlega þyrftu allir sem
eru að ferðast á háfjallaslóðum að vera með
svona tæki.“
Þetta sýndi sig í einu ferðinni þar sem Þor-
valdur var einn á ferð, í Kerlingarfjöllum. „Ég
lenti í hríð og aftakavindi uppi í 1.470 metra
hæð og sá ekkert svo ég gekk alveg eftir GPS-
tækinu. Síðan kláraðist rafhlaðan og þá var ég
einfaldlega blindur. Samtímis var að myndast
snjóflóðahætta svo ég ákvað að lækka mig þar
til ég taldi mig vera kominn á nokkuð öruggan
stað. Þar notaði ég gervihnattasímann til að
láta vita af mér. Annars hefði þurft að leita að
mér sem hefði kostað hjálparsveitirnar millj-
ónir.“ Þess í stað sóttu hann vélsleðamenn, sem
voru staddir á landsmóti sínu í Kerling-
arfjöllum. „Eina skiptið sem ég hef orðið
hræddur á þessum ferðalögum mínum var á
vélsleðanum því það var ekkert grín að sitja á
honum í þessu hrikalega landslagi.“
Fyrir venjulegar skrifstofublækur er nánast
óskiljanlegt hvað dregur menn áfram í að
reyna svona á líkamleg og andleg þolrif og það
af fúsum og frjálsum vilja. „Þegar ég geng á
tind í algerri heiðríkju og logni og horfi yfir
landið finnst mér mikil forréttindi að fá að
njóta svona mikillar náttúrufegurðar. Minning-
arnar um slíkar stundir halda mér gangandi.
Svo er ég fyrrverandi keppnismaður í frjálsum
íþróttum og þarf alltaf að hafa eitthvað að
stefna að. Draumurinn er að klára þetta fyrir
afmælið mitt í október en þá verða níu og hálf-
ur mánuður liðnir frá því að ég byrjaði. Ef það
tekst ekki held ég mig bara við ársáætlunina.“
Áætlunin er þó ýmsu háð og til að mynda
hefur listinn yfir fjöllin 100 tekið nokkrum
breytingum frá því Þorvaldur lagði á fyrsta
tindinn. „Ég er búinn að fá ábendingar um tvo
toppa sem voru ekki á listanum en eru yfir
1.400 metrar. Hins vegar reyndist einn af topp-
unum sem ég er búinn að ganga á ekki 1.400
metrar þannig að hann datt út. Þess vegna hef
ég verið að ganga á fleiri toppa en þessa 100,
svo enginn geti sagt að ég hafi sleppt ein-
hverjum. Ég vil frekar ganga á fleiri fjöll en
færri.“
ben@mbl.is
|miðvikudagur|23. 5. 2007 | mbl.is
daglegtlíf
Það eykur líkurnar á hjartaáfalli
og kransæðastíflu að upplifa sig
sem einstakling sem verður
fyrir ranglæti í lífinu. » 21
rannsókn
Sykursýki tvö er sífellt algeng-
ari meðal bandarískra barna og
fjölgar þeim börnum hratt sem
taka lyf vegna hennar. » 20
heilsa
Vill frekar ganga á fleiri fjöll en færri
Á toppnum
Miðtindur
Hrútfjallstinda
sigraður í stór-
kostlegu veðri.