Morgunblaðið - 13.08.2007, Síða 25

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 13. ÁGÚST 2007 25
MINNINGAR
✝ Þorbjörg Eyj-ólfsdóttir fædd-
ist í Hákoti á Álfta-
nesi 18. nóvember
1904. Hún lést á
Hrafnistu í Hafn-
arfirði 2. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Eyj-
ólfur Þorbjarn-
arson, f. 26. júlí
1867, d. 16. júlí
1933 og Guðný
Þorsteinsdóttir, f.
31. janúar 1873, d.
10. apríl 1956.
Systkini Þorbjargar voru Guð-
rún, f. 1898, d. 1981, Kristín, f.
1900, d. 1966, Valgerður, f.
1903, d. 1904, Þorsteinn, f. 1906,
d. 2007 og Sigríður, f. 1909, d.
1943.
Hinn 6. október 1928 giftist
Þorbjörg Björgvini Helgasyni
sjómanni, f. 10. júlí 1904, d. 20.
júlí 1967. Þau eignuðust þrjú
börn, sem öll eru á lífi: 1) Sól-
veig, f. 1929, gift Jóhannesi Páli
Jónssyni, f. 1930. Dætur þeirra
eru: a) Björg, f. 1952, gift Sig-
urði Skagfjörð Steingrímssyni,
f. 1954. Dætur þeirra eru Sól-
veig Hlín, f. 1981, í sambúð með
Ríkarði Erni Ragnarssyni, f.
1978, og María Lind, f. 1989. b)
Signý, f. 1959, gift Magnúsi Inga
Óskarssyni, f. 1960. Synir þeirra
eru Óskar Ingi, f.
1986, Jóhannes
Páll, f. 1992 og
Árni Freyr, f. 1997.
c) Sif, f. 1964, gift
Ingólfi Arnarssyni,
f. 1963. Börn
þeirra eru Steinar
Páll, f. 1990, Þor-
björg Hekla, f.
1994, Jón Örn, f.
2000, og Helgi Val-
ur, f. 2002. 2) Eyj-
ólfur, f. 1933,
kvæntur Elsu Rúnu
Antonsdóttur, f.
1939. Sonur þeirra er Anton
Björgvin, f. 1970. 3) Guðfinna, f.
1937, gift Sigurði Gunnari Em-
ilssyni, f. 1931. Synir þeirra eru:
a) Guðmundur Emil, f. 1959, í
sambúð með Gerði Guðjóns-
dóttur, f. 1958. Sonur hennar er
Bergsveinn Norðdahl, f. 1989. b)
Björgvin, f. 1963, kvæntur Sig-
urbjörgu Margréti Sigurð-
ardóttur, f. 1965. Börn þeirra
eru Sigurður Gunnar, f. 1989,
Finnur Emil, f. 1991, Aldís
Helga, f. 1997 og Matthildur
Veiga, f. 2006. c) Ingvar Þór, f.
1971, í sambúð með Rósu Dögg
Flosadóttur, f. 1975. Dóttir
þeirra er Eva Dís, f. 2005.
Útför Þorbjargar verður gerð
frá Víðistaðakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Elsku mamma, Nú hefur þú feng-
ið hvíldina 102 ára gömul, en Þor-
steinn bróðir þinn dó í apríl sl. 100
ára að aldri. Þið voruð bæði á Hrafn-
istu í Hafnarfirði. Lífinu eigum við
öll eftir að skila og enginn veit hver
annan grefur.
Hugurinn reikar til bernskuár-
anna. Ég var svo lánsamur að vera
aldrei sendur í eiginlega sveit á
sumrin. Þess í stað var ég sendur til
systra þinna Stínu og Gunnu í Garð-
inum. Þar var gaman að vera. En
heimþráin var sterk og þegar ég
kom heim aftur hljóp ég í faðm þinn,
móðir mín. Það var eins og að koma í
nýjan heim. Allt var svo gott hjá þér.
Þú varst stolt af börnunum þínum
þremur. Faðir minn Björgvin var lít-
ið heima. Hann var á togara til að
afla heimilinu tekna. Þá tíðkaðist
ekki að mæður ynnu utan heimilis
enda nóg að gera heima. Húsið
Norðurbraut 1 var reist á einu sumri
árið 1929 að mig minnir, af ömmu
minni og afa, Eyjólfi og Guðnýju.
Guðný amma var í heimilinu og betri
en engin. Það voru ekki margir dag-
ar í þau rúmlega fjörutíu ár, sem lið-
in eru síðan ég fluttist til Reykjavík-
ur, að ég hefði ekki samband við þig í
síma. Þú varst svo fréttafróð, einlæg
og skemmtileg. Það kom í hlut syst-
ur minnar Guðfinnu og Sigurðar
Gunnars, eiginmanns hennar, að
vera þín aðalhjálparhella árin sem
þú dvaldir á Hrafnistu, auk starfs-
fólks Hrafnistu, sem annaðist þig af
nærgætni. Guð blessi þig, móðir
mín, og hafðu þökk fyrir allt. Þinn
sonur,
Eyjólfur.
Tengdamóðir mín Þorbjörg, eða
Bogga eins og hún var ávallt kölluð,
er látin í mjög hárri elli. Hún hélt
andlegri heilsu sinni og reisn til
dauðadags. Ég vil hér með þakka
henni fyrir yfir 40 ára samfylgd og
vináttu, einnig vil ég þakka henni
fyrir alla ást og umhyggju í minn
garð og fjölskyldu minnar. Bogga
var skemmtileg kona, glaðlynd, gáf-
uð og fróð. Hún var líka ákaflega góð
í sér. Aldrei heyrði ég hana hallmæla
nokkurri manneskju.
Bogga var Hafnfirðingur og bjó á
Norðurbraut 1 ásamt eiginmanni
sínum Björgvin og börnum þeirra
hér um bil allan sinn búskap. Þar var
oft mikill gestagangur enda var hún
vinsæl og átti hún ótal margt vina-
fólk. Hún var mjög myndarleg og
dugleg húsmóðir. Hún eldaði góðan
mat og bakaði meðal annars afar
góðar flatkökur. Jólaboðin, sem hún
hélt fyrir fólkið sitt, voru skemmti-
leg. Einnig kom hún til okkar Eyj-
ólfs og Antons um jólin á meðan
heilsan leyfði. Hún dvaldi á Hrafn-
istu í Hafnarfirði síðustu 15 árin og
ber að þakka góða umönnun þar.
Hún á stóran hóp afkomenda sem
syrgja hana.
Bogga var mjög trúuð kona. Það
eru margar góðar og skemmtilegar
minningar sem ég á um Boggu. Ég
kveð hana með söknuði, virðingu og
þakklæti og bið henni guðs bless-
unar.
Elsa Rúna Antonsdóttir.
Í dag kveð ég hinstu kveðju
tengdamóður mína Þorbjörgu Eyj-
ólfsdóttur. Þorbjörg, eða Bogga,
eins og hún var ávallt kölluð, var
fædd að Hákoti í Bessastaðahreppi
árið 1904 og hefði því orðið 103 ára í
haust, ef hún hefði lifað það.
Þorbjörg ólst upp í Hákoti, ásamt
fjórum öðrum systkinum, en heim-
ilið var mikið rausnar- og fyrirmynd-
arheimili í alla staði. Árið 1928 giftist
Þorbjörg Björgvini Helgasyni frá
Brekku á Álftanesi og stofnuðu þau
heimili í Hafnarfirði og bjuggu þau
lengst af á Norðurbraut 1. Björgvin
var sjómaður og var hann mikið á
togurum eða í rúm 30 ár af þeim 40
sem hann var til sjós. Það kom þá í
hlut Þorbjargar að sjá um heimilið
og börnin og þann starfa rækti hún
með slíkum myndarbrag að til fyr-
irmyndar var.
Þorbjörg var mjög starfssöm kona
og féll henni sjaldan verk úr hendi.
En þegar stund gafst frá hinu dag-
lega amstri var hún mikið að prjóna,
bæði fyrir heimilið eða til gjafa. Svo
seldi hún í verslanir prjónavörur og
voru þær mikið eftirsóttar, enda vel
gerðar. Þá var henni mjög umhugað
að hafa snyrtilegt í kringum sig og
lét hún t.d. lagfæra og mála húsið
reglulega. En Þorbjörg var ekki
síðri í matargerð og var það alltaf
sérstök tilhlökkun að fara í matar-
boð til hennar, að ekki sé talað um
heita súkkulaðið á hátíðisdögum.
Tvær systur Þorbjargar, þær
Kristín og Guðrún, sem búsettar
voru í Gerðahreppi, voru giftar sjó-
mönnum, og bróðir hennar Þor-
steinn var um áratugaskeið mjög
farsæll togaraskipstjóri. Yngsta
systir hennar, Sigríður, sem bjó á
Bíldudal, fórst með m/s Þormóði
ásamt eiginmanni og syni, og var
það mikil sorg fyrir Þorbjörgu og
aldraða móður hennar, sem þá bjó
hjá henni. Sjómannsstarfið var því
stór þáttur í lífi Þorbjargar, og hug-
ur hennar var oft bundinn við sjóinn
þegar veður voru vond. En Þorbjörg
var mjög trúuð kona og á erfiðum
tímum sótti hún mikinn styrk í
trúna. Einu bækurnar á náttborðinu
hennar voru hugvekjur og bæna-
bækur og hún fór aldrei að sofa án
þess að lesa í þeim.
Nú eru liðin rúm 50 ár síðan ég
kynntist Þorbjörgu og fjölskyldu
hennar. Síðar giftist ég yngstu dótt-
ur hennar og byrjaði minn búskap á
loftinu hjá Þorbjörgu þar til að við
fluttum í okkar eigið hús.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið að kynnast Þorbjörgu, þakk-
látur fyrir vináttu hennar og tryggð,
sem ég mun aldrei gleyma. Síðustu
15 árin dvaldi hún á Hrafnistu í
Hafnarfirði og naut þar mjög góðrar
aðhlynningar og er öllu starfsfólki
Hrafnistu færðar bestu þakkir.
Blessuð sé minning hennar.
Sigurður Gunnar Emilsson.
Elsku amma.
Nú er komið að kveðjustund. Þú
hefur verið svo stór hluti af lífi okk-
ar, bæði vegna þess að þú bjóst svo
nærri okkur og mikilla samskipta við
þig í gegnum lífið.
Þú varst sterk ættmóðir og hélst
vel utan um þinn hóp. Þér var um-
hugað um okkur öll og fylgdist vel
með mönnum og málefnum líðandi
stundar fram á hinsta dag.
Þú varst dugleg, sjálfbjarga og
flott kona og fórst þínu fram.
Minningarnar eru svo margar eft-
ir svona langt lífshlaup og þær
geymum við í hjarta okkar. Eitt
verðum við þó að nefna því það lifir
með okkur og oft haft á orði, „Æi, ég
sagði þetta nú bara svo þið gætuð
hlegið“ og svo hlógum við öll.
Þú hélst fullri hugsun alla tíð og
við systur vorum mjög stoltar af þér.
Þú gafst okkur mikið með tilveru
þinni.
Þetta kvæði raulaði amma oft fyr-
ir okkur nú í seinni tíð og notum við
það sem kveðjuorð.
Gaman væri að gleðja hana ömmu
og gleðibros á vanga hennar sjá,
því amma hún er mamma hennar mömmu
og mamma er það besta sem ég á.
Í rökkrinu hún segir mér oft sögur,
svæfir mig er dimma tekur nótt,
syngur við mig kvæði fögur,
þá sofna ég bæði sætt og vært og rótt.
(Björgvin Jörgensson)
Sofðu vært, elsku amma, og algóð-
ur Guð geymi þig.
Þínar
Björg, Signý og Sif.
Góðar stundir á Norðurbrautinni,
fallegir prjónavettlingar, sláturgerð
á Þúfubarðinu, frábærar kleinur,
Unnurarmaturinn hennar Boggu
ömmu, heitt súkkulaði og vínar-
brauð, bestu flatkökur í heimi og
skemmtilegar heimsóknir á Hrafn-
istu. Já, margs er að minnast þegar
litið er til baka og rifjaðar eru upp
stundir með Boggu ömmu.
Það eru mikil forréttindi að fá að
hafa átt ömmu eins og Boggu ömmu.
Hún varð tæplega 103 ára og lengst
af var hún við góða heilsu. Bogga
amma fékk því að fylgjast með fjöl-
skyldu sinni og vinum vaxa og dafna
lengur en margir aðrir fá tækifæri
til. Þá fengum við fjölskylda hennar
og vinir sömuleiðis að njóta samvista
með henni vel og lengi og fyrir það
verðum við ævinlega þakklát.
Það var margt sem einkenndi
Boggu ömmu en eitt af því var ein-
skær og innilegur áhugi hennar á
fólki, líðan þess og því sem það var
að fást við hverju sinni. Þetta átti
bæði við um fjölskylduna og vini en
ekki síður aðra þá sem hún um-
gekkst og jafnvel þá sem hún um-
gekkst lítið sem ekki neitt en þekkti
þó til. Það var fátt sem fjölskyldu-
meðlimir og aðrir vinir tóku sér fyrir
hendur sem Bogga amma vissi ekki
um. Hún hafði ótrúlega yfirsýn yfir
daglegt líf stórfjölskyldunnar og það
sem meðlimir hennar voru að fást
við.
Þegar við áttum von á okkar
fyrsta barni fyrir tæpum þremur ár-
um síðan vorum við ekki viss um að
það fengi tækifæri til að hitta lang-
ömmu sína enda hún þá orðin 100
ára gömul. Önnur varð þó raunin og
fyrsta heimsóknin sem Eva Dís fór í
var til Boggu, langömmu sinnar,
sem beið spennt eftir að fá að sjá
barnið með eigin augum. Eva Dís
hefur nú verið svo lánsöm að fá tæki-
færi til að umgangast langömmu
sína í rúm tvö ár og voru þær afar
góðar vinkonur. Það var gaman að
fylgjast með þeim saman, Eva Dís
var óspör á hlýjuna í garð langömmu
sinnar og vildi sífellt vera að kyssa
hana og klappa henni þegar hún kom
til hennar. Það er ekki ofsögum sagt
að báðar hafa þær notið þeirra fjöl-
mörgu stunda sem þær áttu saman
og það var falleg stund þegar þær
vinkonurnar kvöddust í síðasta sinn
daginn áður en Bogga langamma
hennar kvaddi þennan heim.
Bogga amma var afar trúuð og
lífsgildi hennar voru einföld og fal-
leg. Þær voru ófáar bænirnar sem
hún fór með fyrir fjölskyldumeðlimi
og vini þegar þeir þurftu á því að
halda. Ef okkur afkomendum henn-
ar og vinum auðnast að tileinka okk-
ur þó ekki sé nema brot af því góða
sem í henni bjó þá mun okkur farn-
ast vel í lífinu.
Við nutum hverrar stundar með
Boggu ömmu. Það var alltaf til-
hlökkunarefni að heimsækja hana og
því reyndum við að gera sem mest af
því enda samverustundirnar með
henni alltaf skemmtilegar og lær-
dómsríkar.
Að leiðarlokum þökkum við
Boggu ömmu fyrir allan þann góða
tíma sem við höfum átt saman og allt
sem hún hefur kennt okkur. Hún var
einstök kona.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Ingvar Þór Sigurðsson
og fjölskylda.
Á kveðjustund er margt sem kem-
ur upp í huga manns. Ég minnist
Boggu ömmu á margan hátt en þó
sérstaklega fyrir góðmennsku og
dugnað. Það var alltaf gott og gaman
að koma í heimsókn til hennar á
Norðurbrautina og fá kaffi og
kringlur. Ég man þann tíma meðan
hún hafði heilsu og styrk, þá prjón-
aði hún mikið og gaf okkur ófáa vett-
lingana og sokka. Einnig fór hún
með vinkonum sínum til Reykjavík-
ur til að selja afraksturinn og var þá
mikið kapp í þeim vinkonum. Einnig
passaði hún okkur bræðurna þegar
foreldrar okkar voru að vinna eða
þurftu að skreppa út.
Það voru þung spor fyrir hana
þegar hún seldi Norðurbraut 1 og
fór á Hrafnistu í Hafnarfirði, því það
var svo stutt fyrir hana að fara niður
í bæ í sínum erindagjörðum og í
heimsókn til vinkvenna sinna en nú
var það bara síminn.
Þrátt fyrir þennan háa aldur hafði
hún gott minni og fylgdist vel með
fréttum jafnt innanlands sem er-
lendis. Einnig fylgdist hún vel með
sínum börnum og barnabörnum og
fjölskyldum þeirra. Á haustin var
Bogga í essinu sínu þegar hún var
sótt til að hjálpa mömmu þegar hún
var að taka slátur, því það klikkaði
aldrei hjá þeim. Annað sem aldrei
klikkaði hjá ömmu var Unnurarmat-
urinn og dagarnir voru lengi að líða
þegar maður vissi að hún var búin að
bjóða í Unnurarmat.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Að lokum, amma, viljum við þakka
þér samfylgdina, þín verður sárt
saknað og ferðirnar á Hrafnistu
verða ekki fleiri að sinni.
Emil, Gerður og fjölskylda.
Það var haustið 1969 sem við hjón-
in kynntumst Þorbjörgu Eyjólfs-
dóttur. Við höfðum leitað eftir hent-
ugu leiguhúsnæði í heilt ár og áttum
um þetta leyti að yfirgefa fyrri dval-
arstað þegar við fréttum að laust
væri á loftinu hjá Boggu. Hún hélt
sig til hlés í fyrstu og vildi gaumgæfa
okkur vel áður en hún tók okkur inn
en dag frá degi jukust samskiptin
þar til við á endanum eignuðumst
vináttu hennar fyrir lífstíð.
Bogga var gestrisin og hafði létta
lund. Hún var áhugasöm um sam-
ferðamenn sína og kom sér upp heilu
tengslaneti af fólki sem hún ræktaði
vel. Henni var annt um vini sína og
vandamenn og gerði sér far um að
setja sig inn í aðstæður annarra.
Bogga var minnug og hafði afmæl-
isdaga allra þeirra sem hún þekkti á
hraðbergi, nöfn og heimilisföng.
Áhugi hennar á fólki endaði ekki
við garðsendann. Hún fylgdist alla
tíð vel með stjórnmálum á Íslandi en
ekki síður með heimsmálunum. Gilti
þar einu þó hún væri komin á tíræð-
isaldur. Bogga hafði einstakan hæfi-
leika til þess að fanga kjarna flók-
inna hræringa og færa þá í búning
persónulegra samskipta. Þjóðarleið-
toga gat hún lesið og séð í gegnum af
sama næmi og fólk sem stóð henni
nær. Sjón hennar náði langt út fyrir
skynjun augnanna.
Árin fjögur á Norðurbraut 1 voru
okkur afar ánægjuleg. Ófáar stundir
sátum við í eldhúsi Boggu yfir kaffi-
bolla eða kvöldmat og ræddum um
heima og geima. Hún miðlaði okkur
óspart reynslu sinni og reyndist okk-
ur sannur trúnaðarvinur. Börnum
okkar tók hún eins og sínum eigin
barnabörnum.
Það var gæfa að hitta á Boggu nú
tveimur vikum fyrir andlát hennar
og geta óafvitandi kvatt góðan vin í
síðasta sinn. Minning um góða konu
lifir.
Skúli Valtýsson og fjölskylda.
Þorbjörg Eyjólfsdóttir
Við fráfall minnar kæru
tengdamóður, Þorbjargar
Eyjólfsdóttur, koma upp í
hugann, eftir nær 57 ára
samfylgd, margar minningar
sem ég þakka. Hún; sjó-
mannskonan, hvunnsdags-
hetjan, ættmóðirin, sinnti
hlutverkinu með sóma. Hélt
andlegri reisn til hins síðasta
og þá nær 103 ára.
Með ljóði Jóhanns Jóns-
sonar kveð ég hana með virð-
ingu og þökk.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
Hnigin er sól í sjó.
Sof þú í blíðri ró.
Við höfum vakað nóg.
Værðar þú njóta skalt.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
Jóhannes Páll Jónsson.
Elsku langamma
Við þökkum þér fyrir um-
hyggjuna, hlýjuna, kærleik-
ann og allar bænirnar.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Guð geymi þig.
Steinar Páll, Þorbjörg
Hekla, Jón Örn og
Helgi Valur.
HINSTA KVEÐJA
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning