Morgunblaðið - 13.08.2007, Blaðsíða 26

26 MÁNUDAGUR 13. ÁGÚST 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ingileif FjólaPálsdóttir
fæddist í Hafn-
arfírði 22. nóv-
ember 1909. Hún
lést á Sankti Jós-
efsspítala í Hafn-
arfirði 1. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Páll
Briem Jónsson
smiður frá Hlíð-
arenda í Ölfusi, f.
1872, d. 1951 og
Ragnhildur Magn-
úsdóttir frá Digra-
nesi í Kópavogi, f. 1867, d. 1940.
Hálfsystkini Fjólu, sammæðra,
voru Jón Ingólfur Axelsson, f.
1902, d. 1906 og Soffía Axels-
dóttir, f. 1904, d. 1926, giftist
1925 Jóni Mathiesen kaupmanni,
f. 1901, d. 1973. Uppeldisbróðir
Fjólu var Þorvaldur Axel Sig-
urðsson, frá Stekk við Hafn-
arfjörð, f. 1911, d. 1952, þau
voru systkinabörn.
Fjóla giftist 1932 Sigurði Eiðs-
syni sjómanni frá Klung-
urbrekku á Skógar-
strönd, f. 1908, d.
1989. Þau eign-
uðust fímm börn,
þau eru: 1) Soffía,
f. 29.4. 1933, gift
Markúsi Krist-
inssyni, f. 2.10.
1930. Þau eiga sjö
dætur. 2) Eiður, f.
1.5. 1936. 3) Hrafn-
hildur, var gift
Ólafi Árna Pálma-
syni, f. 7.5. 1931, d.
11.5. 2001. Þau
eiga þrjá syni og
eina dóttur. Sambýlismaður
Hrafnhildar er Eðvarð Jónsson,
f. 29.4. 1931. 4) Páll, f. 9.11.
1946, kvæntur Benný Þórð-
ardóttur, f. 21.11. 1946. Þau eiga
þrjá syni. 5) Ragnar, f. 9.11.
1946, kvæntur Unni Guðnadótt-
ur, f. 23.5. 1947. Þau eiga þrjá
syni. Afkomendur Fjólu og Sig-
urðar eru 73.
Fjóla verður jarðsungin frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
Fallin er frá í hárri elli tengda-
móðir mín Fjóla Pálsdóttir. Ég
kynntist Fjólu og Sigurði Eiðssyni
fyrir um 57 árum þegar ég og eldri
dóttir þeirra Soffía, felldum hugi
saman.Tengdamóður minni og mér
kom alltaf vel saman, enda hafði
hún þann mann að geyma að hún
vildi halda frið við alla menn. Hún
var hæglát í fasi og þægileg í allri
umgengni og reyndist mér, konu
minni og dætrum einstaklega vel í
alla staði. Aldrei heyrði ég hana
lasta nokkra manneskju eða hnýta
í neinn öll þau ár sem leiðir okkar
lágu saman. Það var þó fjarri lagi
að hún væri huglaus eða hefði ekki
skoðanir á hlutunum. Hún var
meira að segja mjög skoðanaföst
og hafði meiningar varðandi flest
sem máli skipti. Henni var bara
lagið að koma sínum skoðunum á
framfæri með hæglæti og stillingu
sem margur hefði mátt læra af.
Þegar ég kom fyrst inn á heimili
tengdaforeldra minna var mér vel
tekið og fann ég aldrei annað en
Fjóla væri fyllilega sátt við mig
sem tengdason. Þegar ég lít til
baka þá sé ég að minningar mínar
um Fjólu eru flestar á þann veg að
hún er að hafa til mat eða bjóða
upp á kaffi og meðlæti eða annað
því tengt. Hún var fyrirmyndar-
húsmóðir og lagði metnað sinn í að
hugsa vel um heimili sitt og börn
og helgaði því alla krafta sína.
Hún gekk til verka sinna á hljóð-
látan hátt og lét ekki mikið yfir
sér. Hún vann öll almenn heim-
ilisstörf eins og ráð var fyrir gert
á þeim tíma. Hún var sérstaklega
hreinleg og vandvirk og mjög flink
hannyrðakona bæði með útsaum,
fatasaum, prjónaskap og annað
sem nýttist heimilinu. Eins og
tíðkaðist á þessum árum þá tók
hún slátur, sultaði rifsið og rab-
arbarann úr garðinum og útbjó
mat að gömlum íslenskum sið.
Hún kenndi dóttur sinni til verka
og hefur heimili okkar Soffíu notið
góðs af þeim lærdómi sem hún
lærði í foreldrahúsum og fyrir það
verð ég tengdamóður minni æv-
inlega þakklátur. Slíkt veganesti
er ómetanlegt fyrir framtíðarkyn-
slóðir.
Sigurður tengdafaðir minn sem
lést árið 1989 var öðruvísi skapi
farinn og hafði hann sérstakt yndi
af að koma af stað rökræðum um
stjórnmál og tókum við margar
rimmurnar við eldhúsborðið, enda
á öndverðum meiði hvað varðar
stjórnmálaskoðanir. Ég áttaði mig
ekki á því þegar ég var ungur, en
ég hef áttað mig á því eftir að ég
fullorðnaðist, að hann hafði
kannski ekki endilega öndverða
skoðun á við mig, en hann hafði
gaman af að láta sem svo væri til
að hleypa mér upp, og ég féll fyrir
þessu árum saman! Það var alltaf
gott að koma á heimili Fjólu og
Sigga. Þar var alltaf opið hús og
allir velkomnir, enda gestagangur
mikill. Stórfjölskyldunni, frænkum
og frændum í langfeðgatal fannst
sjálfsagt að koma við á Suðurgöt-
unni og var heimili þeirra fasta-
punktur í tilveru fjölmargra ætt-
ingja og vina. Eins var um mig og
mína fjölskyldu. Við áttum hjá
þeim ótal ánægjustundir og vil ég
nú að vegferð lokinni þakka
tengdaforeldrum mínum samfylgd-
ina. Ég kann vel að meta allt það
góða sem þau hafa til mín lagt. Ég
bið tengdamóður minni Guðs
blessunar. Far þú í friði, friður
Guðs þig blessi. Hafðu þökk fyrir
allt og allt!
Markús Kristinsson.
Nú hefur hún elsku besta amma
kvatt í hinsta sinn. Við erum Guði
afskaplega þakklátar fyrir að hafa
leyft okkur að njóta þess munaðar
að hafa ömmu Fjólu hjá okkur
svona lengi en hún hefði orðið 98
ára í nóvember á þessu ári hefði
hún lifað.
Amma Fjóla var fædd í Pálshúsi
– Suðurgötu 39 í Hafnarfirði.
Pabbi hennar, hann Páll langafi
okkar byggði húsið og amma
fæddist þar og bjó þar alla sína
ævi og flutti aldrei neitt annað.
Það var ætlun hennar að deyja í
þessu húsi, en hún varð að gefa
eftir og taka næstbesta kostinn
sem var að fara á St. Jósepsspít-
alann sem er við hliðina á húsinu
hennar og fá að deyja þar. Það var
reyndar mjög góður kostur því að
starfsfólkið þar reyndist henni af-
skaplega vel og var hvað öðru ynd-
islegra við hana og viljum við færa
því öllu okkar bestu þakkir fyrir.
Við systurnar eigum allar okkar
sérstöku minningar um ömmu
Fjólu. Hún var hlý og góð amma
og alltaf afskaplega þolinmóð og
fór sér að engu óðslega. Hún átti
marga góða kosti sem við óskuðum
okkur að erfa og sumt höfum við
fengið í vöggugjöf en annað höfum
við lært af ömmu í gegnum tíðina,
en margt eigum við samt enn
ólært á mörgum sviðum. Okkur er
sérstaklega minnisstætt þegar
amma var að siða okkur til þegar
við vorum krakkar og höfðum ver-
ið að þrasa eða ósætti hafði komið
upp. Þá sagðir amma ævinlega
með sinni hæglátu og ljúfu rödd:
„Elskið þið friðinn og strjúkið þið
kviðinn!“ Þetta verkaði einhvern
veginn eins og köld gusa á stríðs-
bálið sem geisaði þá stundina hjá
okkur systrunum en venjulega lét-
um við okkur segjast fljótlega.
Við getum þó varla talað um
ömmu Fjólu nema minnast líka á
Sigga afa. Siggi afi lést árið 1989
og höfðu þau þá verið gift í fimm-
tíu og sjö ár. Þau voru afskaplega
ólík hjón hvað skapgerð varðaði en
þó samhent. Siggi afi var sjómaður
lengst af og varð fyrir vinnuslysi
um borð í togara og missti fing-
urna á hægri hendi. Hann lét það
samt ekki á sig fá og lærði að nota
hendurnar á nýjan hátt. Hann bað
aldrei um aðstoð og lét ekki sitt
eftir liggja þó þetta slys hefði
komið til. Afi og amma voru bæði
afskaplega fallegt fólk. Þau báru
sig vel og voru mjög myndarleg á
velli. Þau voru bæði mjög dökk yf-
irlitum og dökkeygð, enda hefur
franskt duggarablóð eflaust lætt
sér inn í ættirnar einhvern tíma
fyrr á öldum. En þau voru íslenskt
alþýðufólk, sterk, heiðarleg, vinnu-
söm og unnu vel úr sínu og sýndu
trúmennsku í öllu sem þau gerðu.
Það er tæplega hægt að reisa sér
merkilegri bautastein en þann sem
gefur slíkan vitnisburð eftir langa
ævi.
Lífsbaráttan var eflaust oft hörð
hjá ömmu og afa eins og öðrum á
fyrri hluta 20. aldar og mörg hand-
tökin sem þurfti að vinna. Þau
unnu samhent og æðrulaus við að
koma upp stórum barnahópi, en
þeim varð fimm barna auðið og lifa
öll foreldra sína. Við barnabörnin
erum 17 talsins, langömmubörnin
33 og langalangömmubörn 18,
þannig að afkomendurnir eru
orðnir 73 talsins.
Við viljum þakka ömmu Fjólu og
Sigga afa fyrir allt það sem þau
gáfu okkur. Við munum geyma það
allt í hjarta okkar og varðveita það
og biðjum þess að við berum gæfu
til að miðla því öllu til afkomenda
okkar. Þá getum við verið sáttar
við okkar daga!
Helga, Fjóla, Hulda,
Svala, Lilja, Árdís og
Sædís Markúsdætur.
Meira: mbl.is/minningar
Kveðja frá nöfnu
Margar myndir, muni geymir
minja í dýrum sjóð
frá æsku að elli engu gleymir
en unir í bjarma af glóð
frá kærleiks eldi er kona kveikti
sem kyrrlát prýddi rann
ástúð mildi og æðruleysi
arin vermdi þann.
Hún gladdist oft á góðum stundum
gömlum og ungum með
yndi ríkti á þeim fundum
ó hve ljúft var geð
barnsins harmi í bros hún breytti
þá blítt hún strauk þess kinn
því öryggi við öllu veitti
upp við barminn sinn.
Móðir, kona, kæra amman
kærleiks verkin þín
aldrei gleymist okkar huga
af þeim ljóminn skín
Ingileif Fjóla
Pálsdóttir
Það er mikill heið-
ur aðhafa fengið að
kynnast „ömmu Stínu“. Ég kynnt-
ist henni aðeins síðustu árin. Ein-
ar hefur talað mikið um dvölina
hjá ömmu Stínu og Einari frænda
í gegnum árin og hvað honum
fannst gott að vera þar. Þegar við
bjuggum í Danmörku bauð Viðar
honum að koma í Hólminn og laga
vegg í húsinu, það var góður tími.
Amma Stína bakaði kökur í dreng-
ina sína og var alltaf hlaðborð á
Höfðagötu 4.
Þegar ég hitti loks Kristínu
varð mér ljóst að þetta með kök-
urnar voru engar ýkjur hún var
orðin mjög roskin en lét það ekki
hindra sig í því að elda mat og
baka. Hún reyndist oft sannspá
þegar um fæðingar barna var að
ræða og hafði dágóða reynslu sjálf
af því.
Hún hafði ótrúlegt minni og gat
munað nöfn og afmælisdaga
Kristín Brynhildur
Davíðsdóttir
✝ Kristín Bryn-hildur Davíðs-
dóttir fæddist á
Hraunhálsi í Helga-
fellssveit 14. júní
1908. Hún lést á St.
Franciskusspít-
alanum í Stykk-
ishólmi mánudaginn
6. ágúst síðastliðinn
og var jarðsungin
frá Stykkishólms-
kirkju 11. ágúst.
barnabarna sinna
mun betur en allir
aðrir í fjölskyldunni.
Hún fylgdist vel með
því sem gerðist í
þjóðfélaginu og hafði
sínar skoðanir á því.
Það sýnir ákveðni
Kristínar að þrátt
fyrir að hún vildi
ekki láta fara mikið
fyrir sér og fór ekki
mikið síðustu dagana
þá dreif hún sig að
kjósa, og var elsti
íbúi Stykkilshólms
sem kaus. Það er ekki laust við að
finnast tíminn hafi stoppað inni
hjá Kristínu og Einari syni henn-
ar. Stofan full af myndum og dúk-
ur á borði allt svo lítið og sætt.
Þrátt fyrir þrengslin var nóg
pláss. Þegar við komum með
strákana okkar í heimsókn var
alltf búið að dekka borð og nó af
öllu. Umhyggjan var mikil og
sjaldan að maður upplifi þessa ró
þar sem allir skipta máli. Linda er
búin að vera þeim til halds og
trausts og Kristín talaði mikið um
Lindu og var henni þakklát. Krist-
ín vildi vera heima það varð öllum
það ljóst og því var ekki haggað. Í
síðustu heimsókn okkar til hennar
strauk hún fallega hvíta hárið sitt,
því henni var mikið í mun að líta
vel út. Það gerir hún enn í hugum
okkar allra. Hvíl í friði.
Elísabet, Einar og synir.
Elsku amma
Far þú í friði,
Sigurlaug
Guðmundsdóttir
✝ Sigurlaug Guð-mundsdóttir
fæddist á Siglufirði
8. mars 1934. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Sauð-
árkróks að morgni
3. ágústs síðastlið-
ins og var útför
hennar gerð frá
Sauðárkrókskirkju
11. ágúst.
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú
hljóta skalt.
(Vald.Briem)
Við biðjum góðan
Guð að styrkja afa,
aðra ættingja og vini í
þeirra miklu sorg.
Guð geymi þig,
ávallt, þín,
Þóra, Hrafnhildur
og Brynjar Lárus
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgrímur Pétursson.)
Það er sárt að kveðja, sárara en
orð fá lýst. Elsku vinkona til margra
ára hefur kvatt langt, langt fyrir ald-
ur fram. Við Binna kynntumst ung-
ar, ekki orðnar tvítugar, og aldrei
bar skugga á þá vináttu sem þá varð
til. Hún Binna var yndisleg, falleg og
góð. Við unnum saman um tíma og á
milli okkar var fullkomið traust og
reyndist hún mér oft vel, sem ég hef
ávallt verið þakklát fyrir. Þrátt fyrir
að okkar samverustundir hafi ekki
verið margar síðustu ár, kannski
vegna breytinga í mínu lífi, þá áttum
við samtöl í síma sem voru okkur
dýrmæt. Ég mun sakna þín.
Lífið er svo hverfult.
Ekki fyrir mörgum dögum ákvað
ég að láta verða af því að heimsækja
Binnu á Stapann, kíkja aðeins við á
ferð okkar Grímkels austur. Ef ör-
Brynhildur
Þorsteinsdóttir
✝ Brynhildur Þor-steinsdóttir
fæddist á Jafn-
askarði í Stafholt-
stungum í Borg-
arfirði 21. apríl
1944. Hún varð
bráðkvödd á Arn-
arstapa aðfaranótt
föstudagsins 20. júlí
síðastliðins og var
útför hennar gerð
frá Bústaðakirkju
31. júlí.
lögin hefðu ekki gripið
inní hefðum við hist
degi fyrir andlát henn-
ar.
Ég hugsaði oft til
þín, Binna mín, og bað
Guð að vaka yfir þér.
Elsku vinkona, Guð
leiði þig í ljósið og
kærleikann.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Við Grímkell biðjum Guð að blessa
og styrkja Rikka, Gerði, Svandísi og
fjölskyldu þeirra í þungbærri sorg
og senda þeim kjark til að horfa fram
á veginn.
Esther.
Kveðja frá Félagi íslenskra
snyrtifræðinga
Brynhildur Þorsteinsdóttir var
ötul og virk félagskona í Félagi ís-
lenskra snyrtifræðinga meðan
starfskrafta hennar naut við. Hún
var mikill gleðigjafi og hrókur alls
fagnaðar hvar sem félagskonur
komu saman. Hún hafði einstaka út-
geislun og vilji hennar og hug-
myndaauðgi til starfa innan félags-
ins var öðrum hvatning. Hún starfaði
af krafti og dugnaði fyrir félagið
hvort sem var í stjórn eða nefndum
þess. Þar nutu hæfileikar hennar sín
vel þar sem hún var einstaklega
skipulögð, framtakssöm og hug-
myndarík. Fyrir hennar góða starf í
þágu félagsins þökkum við.
Hvíl þú í friði.