Morgunblaðið - 13.08.2007, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 13. ÁGÚST 2007 27
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
LEGSTEINAR
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
✝
Elskuleg mamma okkar, tengdamamma og amma,
RAGNHILDUR JÓNSDÓTTIR,
sem lést þriðjudaginn 31. júlí, verður jarðsungin frá
Dómkirkjunni í Reykjavík, þriðjudaginn 14. ágúst
kl. 13.00.
Stefanía Vilborg Sigurjónsdóttir, Axel Eiríksson,
Jón Sigurjónsson, Inga Sólnes,
Sigrún Sigurjónsdóttir, Robert A. Spanó,
Stefán Sigurjónsson, Guðrún Dröfn Marinósdóttir
og barnabörn.
✝ Guðrún Al-bertsdóttir
fæddist á Ísafirði
18. ágúst 1929.
Hún andaðist á
hjúkrunarheim-
ilinu Sunnuhlíð 4.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Þórdís Magn-
úsdóttir, f. 14.
febrúar 1888, d.
30. september
1950, og Albert
Einarsson útvegs-
bóndi á Búðum í
Súðavík við Álftafjörð, f. 29.
september 1888, d. 8 ágúst
1979. Guðrún var ásamt tví-
burasystur sinni Margréti
yngst sex systkina. Lúðvík Júl-
íus var elstur, þá kom Ásgrím-
ur, Sigríður og Einar. Hún var
11 ára þegar fjölskyldan flutt-
ist til Hellissands. Á ferming-
arári Guðrúnar fluttist fjöl-
skyldan til Siglufjarðar.
Maki Guðrúnar var Rögn-
valdur Rögnvaldsson bifreið-
arstjóri, f. 14 júlí 1921, d. 31.
október 2002. Þau áttu saman
fjögur börn, þau eru: 1) Anna,
f. 16. júlí 1949. Börn hennar
eru Rögnvaldur Daði Ingþórs-
son, f. 20. maí 1968, Hlynur Jó-
hann Hjaltason, f. 30. sept-
ember 1982, d. 25. ágúst 1997,
Benedikt Örn Hjaltason, f. 23.
ágúst 1984, Albert Pétur
Hjaltason, f. 16. júlí 1986, og
María Klara Hjaltadóttir, f. 28
júlí 1988. 2) Þórdís, f. 7. apríl
1951. Maki Páll Níels Þor-
steinsson. Börn
þeirra eru Burkni,
f. 29. desember
1974 og Frosti, f.
29. desember 1974
3) Gunnar Albert,
f. 30. október
1956. Maki Sigrún
Þormar Gutt-
ormsóttir. Börn
þeirra eru Valdís,
f. 15 apríl 1982 og
Gunnar Freyr, f.
26. desember 1987.
4) Þorbjörg, f. 18.
maí 1959, d. 11.
apríl 2007.
Eftir gagnfræðipróf vann
Guðrún ýmis störf svo sem á
Símstöð Siglufjarðar. Guðrún
varð snemma virk í baráttu
verkalýðs fyrir bættum kjörum
og högum. Guðrún gegndi for-
mannsstörfum í verkakvenna-
félaginu Brynju og verka-
mannafélaginu Vöku á
Siglufirði. 1968 fluttist fjöl-
skyldan til Kópavogs og hóf
Guðrún þá störf sem gjaldkeri
hjá Endurskoðunarskrifstofu
N. Manscher & Co (nú Price-
waterhouseCoopers hf.), sem
hún gegndi til starfsloka. Guð-
rún var einnig virk í stjórn-
málum og gegndi meðal annars
um tíma formennsku í Alþýðu-
bandalagsfélagi Kópavogs.
Seinna gegndi hún einnig for-
mennsku í Söngvinum, sem er
kór aldraðra í Kópavogi.
Guðrún verður jarðsungin
frá Digraneskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
(Jónas Hallgrímsson.)
Þessar hendingar komu ósjálfrátt
upp í huga minn þegar Dísa hringdi
til mín og sagði mér lát Rúnu móður
sinnar og vinkonu minnar, en hún
andaðist á Hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð laugardaginn 4. ágúst sl.
Við Rúna áttum hálfrar aldar vin-
áttu að baki og má því nærri geta að
margs er að minnast og margs að
sakna á svo langri leið.
Rúna vinkona mín var fædd og
uppalin ásamt systkinum sínum í
Súðavík við Álftafjörð vestur. Þær
tvíburasystur, Margrét og Guðrún
(Rúna), voru yngstar í systkina-
hópnum. Að lokinni fermingu flutt-
ust þær systur ásamt foreldrum sín-
um til Siglufjarðar og þar var ég svo
lánsöm að kynnast Rúnu. Frá Gagn-
fræðaskóla Siglufjarðar tók hún
gagnfræðapróf en upp úr því tók
amstur daganna við. Rúna vann í
nokkur ár á símstöðinni á Siglufirði
en um þetta leyti kynntist hún Valda
sínum, ættuðum úr Húnaþingi. Þau
hófu búskap á Siglufirði þar sem þau
bjuggu í mörg ár. Valdi maður Rúnu
lést 31. október 2002. Á Siglufirði
var mikið félagslíf og tók Rúna þátt í
því. Hún söng í Kvennakór verka-
lýðsfélagsins og fleiri kórum, einnig
eftir að hún flutti suður. Rúna starf-
aði mikið að verkalýðsmálum og var
í nokkur ár formaður Verkakvenna-
félagsins Vöku á Siglufirði. Hún var
mjög listræn og menningarlega
sinnuð enda bar heimili hennar og
Valda vott um fegurð og glæsileika.
Í kringum 1970 fluttu Valdi og Rúna
svo í Kópavoginn vegna atvinnu-
ástands á Siglufirði. Áfram hélst
vinátta okkar Rúnu og hittumst við
oft.
Það er svo ótal margt sem of langt
er upp að telja en eitt er það sem
nauðsynlegt er að minnast á þegar
rifjaðar eru upp liðnar samveru-
stundir og það er saumaklúbburinn.
Þar lét Rúna sig aldrei vanta, enda
var slík samkoma okkur öllum ómet-
anleg. Þessi saumaklúbbur var
stofnaður á Siglufirði kringum 1950
og hélst óslitið með sömu meðlimum
að mestu leyti eftir að við fluttum
„suður“. Að hittast í saumaklúbb var
einstök upplifun sem aldrei gleymist
og var Rúna dugleg að mæta allt
fram á síðustu stundu.
Rúna og Valdi eignuðust fjögur
börn, Önnu, Þórdísi, Gunnar og Þor-
björgu, sem lést fyrr á þessu ári.
Langar mig að setja hér lítið ljóð,
Grátur, sem Rúna sendi mér eitt
sinn og sýnir það hug þess sem lítur
yfir farinn veg að dagsverki loknu.
Ég sit í þögn
er að lesa blöðin
þegar barnsgrátur
kveður sér hljóðs úti á götunni
mikill og sár.
Hann vekur ósjálfrátt upp
minningar frá löngu löngu
liðnum dögum
þegar eyru mín og hjarta þekktu hvern
tón
í hljómkviðu grátsins í götunni.
Að endingu vil ég þakka minni
kæru vinkonu fyrir allar okkar sam-
verustundir. Þótt sár og mikill sökn-
uður ríki nú í huga mér veit ég að
minning um góða manneskju mun
lifa.
Fjölskylda mín sendir börnum og
öðrum aðstandendum innilegustu
samúðarkveðjur. Blessuð sé minn-
ing Guðrúnar Albertsdóttur.
Hulda Steinsdóttir.
Við andlát Guðrúnar Albertsdótt-
ur vil ég fyrir hönd fyrrverandi sam-
starfsmanna hennar hjá Endurskoð-
unarskrifstofu N. Manscher & Co
(nú PricewaterhouseCoopers hf.),
flytja ættingjum hennar samúðar-
kveðjur og færa á blað nokkur minn-
ingarorð. Guðrún réðst til starfa hjá
félaginu á skrifstofu þess í Reykja-
vík árið 1971, en þá voru ekki mörg
ár frá því hún fluttist til Reykjavíkur
frá Siglufirði. Á Siglufirði hafði hún
starfað á skrifstofu Verkalýðsfélags-
ins Vöku í nokkur ár. Góð meðmæli
fylgdu henni þaðan og síðar kom í
ljós að hún stóð undir þeim öllum.
Guðrún var gjaldkeri og bókari hjá
endurskoðunarskrifstofunni um
tuttugu og fimm ára skeið og átti
samskipti við alla starfsmenn og við-
skiptamenn félagsins á þessum ár-
um í tengslum við launagreiðslur,
innheimtumál og annað sem hún
hafði umsjón með. Henni var létt að
eiga samskipti við fólk og eignaðist
því marga vini í hópi samstarfs-
manna sinna og viðskiptavinir fé-
lagsins báru henni vel söguna. Þegar
illa stóð á hjá einhverjum sem hún
var að innheimta hjá gerði hún
munnlega samninga sem flestir
virtu við hana og greiddu á umsömd-
um tíma.
Guðrún var róleg að eðlisfari,
samviskusöm og nákvæm og vildi
helst skilja við skrifborðið sitt hreint
að kvöldi vinnudags, því henni þótti
gott að koma að því þannig að
morgni. Á hennar starfstíma kom
aukin tækni inn í starf skrifstofu-
fólks og hún fylgdi breytingum vel,
fór létt með að flytja sig úr hand-
færðu bókhaldi, yfir í kortabókhald
og síðan tölvuvinnslu. Allan tímann
vildi hún þó halda í að handfæra inn-
borgunarbókina og fylgjast með
henni daglega.
Í samræðum við Guðrúnu kom
fram að hún hafði á Siglufirði tengst
verkalýðsmálum og starfi verkalýðs-
félagins. Hún var vinstri sinnuð í
skoðunum og lét það ekkert trufla
sig þó vinnuveitendur hennar væru
flestir annarrar skoðunar. Ef pólitík
bar á góma á kaffistofunni fór ekk-
ert á milli mála hverjum hún fylgdi
og hverja hún kaus og því fékk eng-
inn haggað.
Hún gerði okkur samstarfsmönn-
um sínum alltaf ljóst að hún ætlaði
að láta af störfum þegar hún næði
lífeyrisaldri og sagðist ekki í vafa
um að við gætum spjarað okkur án
hennar, þó það yrði kannski erfitt
fyrst með bókhaldið. Hún ætlaði að
snúa sér að ýmsum hugðarefnum,
læra á gítar og fleira hafði hún á
prjónunum. Þetta gekk eftir og von-
andi hefur hún tekið nokkur góð lög
á gítarinn og sungið með eins og hún
gerði gjarnan á skemmtunum sem
starfsmenn stóðu fyrir.
Þó að samskipti við Guðrúnu
væru ekki mikil á síðustu árum feng-
um við reglulega fréttir af henni og
hennar fólki og ég efa ekki að hún
hefur fylgst með okkur einnig, því
hún bar hag félagsins alltaf fyrir
brjósti. Fyrrum samstarfsmenn hjá
N. Manscher & Co minnast Guð-
rúnar með þakklæti og virðingu.
Reynir Vignir.
Guðrún Albertsdóttir sem vitaljós er varðar veginn veraldar um braut
lýsir eins og leiðar stjarna
lífs í gleði og þraut.
Frelsarans við fótskör krjúpum
færum þakkargjörð
til hans sem okkur lánar líf
og leiðir hér á jörð
við biðjum hann að blessa þig
og bera í dýrð hjá sér
þar eilíf vakir elskan hans
og aldrei náðin þver.
(Sigurunn Konráðsdóttir)
Hafðu þökk fyrir allt, elsku
amma.
Þín
Fjóla.
Látin er í hárri elli Fjóla Páls-
dóttir í Hafnarfirði, ávallt kölluð
innan okkar fjölskyldu Fjóla
frænka. Þegar kemur að kveðju-
stund eru mér minnisstæðar heim-
sóknir mínar með föður mínum,
móðurbróður Fjólu, á æskuheimili
hennar sem er sama hús og hún
fæddist í og bjó alla sína tíð. Slíkt
er fátítt í þéttbýli nú til dags.
Samskipti þeirra systkina frá
Digranesi, Guðmundar föður míns,
Ragnhildar móður Fjólu og Sig-
urðar sem bjó í Stekk við Hafn-
arfjörð voru mikil á þeim tíma er
ég var drengur. Þegar við Nanna
vorum búin að stofna heimili í
Reykjavík, fórum við fljótlega til
Fjólu og fengum hjá henni rifsber,
en þau ræktaði hún á lóðinni hjá
sér. Það var síðan fastur liður í
haustverkunum að heimsækja
Fjólu. Það entist fram á þennan
dag. Í þessum heimsóknum var
margur kaffisopinn drukkinn, og
mikið spjallað enda skemmtilegt
að ræða við Fjólu, því húmorinn
var aldrei langt undan. Fjóla sagði
okkur margt frá fyrri árum, hún
mundi vel ýmislegt sem fróðlegt
og skemmtilegt var að heyra, með-
al annars þegar hún 5 ára fór með
mömmu sinni og móðurbróður
Guðmundi austur í Grímsnes. Þau
systkin voru að fara í kaupavinnu,
einn hestur var með í ferðinni og
var Fjóla látin sitja á honum hjá
mömmu sinni. Þetta var ferðamát-
inn á þeim árum, eigin fætur eða
hestur. Og Fjóla fylgdist einnig
vel með því sem var að gerast í nú-
tímanum, hlustaði og horfði á
fréttir. Hugur hennar var svo vel
vakandi.
Þau kynni sem ég hef haft af
Fjólu gegnum árin, hafa fært mér
heim sanninn um að þar fór vel
gerð og greiðvikin kona. Hún vildi
hafa og hafði eftir því sem hægt
var allt í reglu. Ekki ætla ég að
tína upp alla kosti hennar. Ég er
viss um að það væri ekki að henn-
ar skapi. En verð að segja að hún
bar með sér manngæsku og lífs-
visku þannig að augljóst var þeim
sem við hana áttu samskipti.
Það er nú þannig að okkur er
skammtaður tími hér á jörð en
mislangur er sá tími. Fjóla var
nær 98 ára er hún lést og hélt
hugsun og minni þannig að furðu
vakti. Síðasta stund okkar Nönnu
með henni á sjúkrahúsinu, þar sem
hún tjáði sig á sinn hljóðláta hátt,
færði okkur sanninn um að hennar
andlegi styrkur var enn til staðar.
Ógleymanleg stund og dýrmæt að
muna.
Við þökkum hér með fyrir þær
stundir, ekki síst seinni ára, sem
við áttum með Fjólu. Við vottum
börnum hennar og öðrum aðstand-
endum samúð og biðjum þeim öll-
um Guðsblessunar.
Kristján og Nanna.
Elsku mamma okkar, tengdamamma og amma,
RAGNHILDUR JÓNSDÓTTIR,
Austurbrún 33, Reykjavík,
sem lést þriðjudaginn 31. júlí , verður jarðsungin
frá Dómkirkjunni í Reykjavík þriðjudaginn 14.
ágúst kl. 13.00.
Elsku pabbi, í dag
er dagurinn ykkar
Maríönnu, 13. ágúst.
Orðin 8 ár síðan þú fékkst litla
afastelpu í afmælisgjöf. Það sem
við vorum nú montin og glöð bæði
tvö. Og montin er hún og glöð í
dag, 8 ára afmælisstelpan, að eiga
sama afmælisdag og afi Snjólfur.
Ég vildi að hún og Róbert, sem og
litlu ömmustrákarnir mínir, Adam
Ingi og Aron Breki, hefðu fengið
að kynnast þér miklu betur og
lengur elsku pabbi minn. En eitt
er víst að ekki hefur liðið sá dagur
að við tölum ekki um afa Snjólf og
rifjum upp góðar og skemmtilegar
minningar sem endalaust er hægt
að leita í. Róbert minn sagði við
mig einn daginn: Mamma, ég veit
að þú saknar afa en veistu að þó að
hann sé farinn að þá er hann alltaf
í hjarta þér. Það eru þó orð að
sönnu. Ég hef saknað þín óenda-
lega mikið og finnst stundum við
hafa átt eftir að ræða svo ótal-
margt. Ég finn þó nálægð þína öll-
um stundum, í hug mér og hjarta.
Fyrir mér varstu og ertu óenda-
lega góður faðir og vinur sem létt-
ir mér svo oft lífsróðurinn, með ást
þinni og hlýju. Án þín og mömmu
hefði róðurinn okkar Svenna og
Hugrúnar oft orðið svo miklu,
miklu erfiðari. Mig skortir orð yfir
það hvað mér þykir vænt allt það
sem að þú varst honum Svenna
mínum, takk fyrir það allt. Þið
voruð og verðið tengdir órjúfan-
legum böndum, alla tíð. Hann
saknar þín líka og spyr oft um þig.
Ég reyni að útskýra fyrir honum
af sannfæringu og trú að nú líði
þér vel, búinn að hitta afa og
ömmu, Óla bróður þinn og Ólöfu
Snjólfur Björgvinsson
✝ Snjólfur Björg-vinsson fæddist í
Borgargerði á
Djúpavogi 13. ágúst
1934. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Seli á Akureyri
mánudaginn 22. jan-
úar síðastliðinn og
var jarðsunginn frá
Akureyrarkirkju
31. janúar.
sem og aðra sem þér
voru kærir. Segi hon-
um, að samt sem áð-
ur sértu hjá okkur
öllum stundum, þar
sem við umvefjum
þig okkar fegurstu
hugsunum kærleika
og hlýju. Guð gæti
þín pabbi, ég elska
þig.
Þín, Ásdís.
Ásdís Snjólfsdóttir
Elsku afi.
Ó, afi hve mig langar
þér söknuð minn að sýna.
en sumt er mér svo erfitt.
Ég veit þú skilur það.
Því ætla ég bara
að biðja ömmu mína
bænarorð og þakkir
að festa á þetta blað.
Þið hugsið kannski ekki
sem heil til skógar gangið,
hvílík gleði streymdi
að brjósti lítils manns.
Er góður afi og hjálpsamur
greip hann upp í fangið.
Svo gat ég líka fengið
að sitja á öxlum hans.
Ég man hve það var gott
að halda í hendi þína,
svo hlýja og svo sterka,
það gaf mér von og þor.
Þú varst svo heill og sannur
og vildir alltaf sýna
mér virðingu og ást
og létta öll mín spor.
Ó, hjartans góði afi,
ég hef svo margs að sakna.
Ég horfði á þig veikan.
Ég grét oft yfir þér.
Nú hugga ég mig við það
hve var þér gott að vakna
vafinn Drottins örmum.
Svo bíðurðu eftir mér.
(Hrefna Hjálmarsdóttir.)
Sjáumst síðar, besti vinurinn
minn.
Þinn
Sveinn.