Morgunblaðið - 09.09.2007, Side 62

62 SUNNUDAGUR 9. SEPTEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Geir Harðarson
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
JÓNA BJÖRNSDÓTTIR,
Núpalind 6,
Kópavogi,
áður Vorsabæ 9,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut sunnu-
daginn 2. september, verður jarðsungin frá
Árbæjarkirkju mánudaginn 10. september
kl. 13.00.
Gylfi Einarsson,
Einar Gylfason, Sigríður Magnúsdóttir,
Margrét Gylfadóttir, Peter Stegemann,
Björgvin Gylfason, Guðný Inga Þórisdóttir,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
FRIÐGEIR KEMP,
Hólavegi 20,
Sauðárkróki,
sem lést sunnudaginn 2. september, verður
jarðsunginn frá Sauðárkrókskirkju mánudaginn
10. september kl. 14.00.
Þeir sem vilja minnast hans láti sjúkrahúsið á Sauðárkróki njóta þess.
Elsa Geirlaugsdóttir,
Björgvin G. Kemp,
Lúðvík R. Kemp, Ólafía Kristín Sigurðardóttir,
Elísabet Kemp, Jóhann Ólafsson,
Friðgeir Kemp Lúðvíksson, Hulda Hákonardóttir,
Elsa Jóhannsdóttir,
Eva Björg Jóhannsdóttir,
Rósa Kristín Kemp.
✝
Elskuleg móðir okkar,
INGIBJÖRG ÓLAFSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
Ljósheimum 1,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Langholtskirkju mánudaginn
10. september kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
Hjartaheill.
Ásta Gunnarsdóttir,
Sigurður Bjarni Gunnarsson
og fjölskyldur.
✝
Útför elskulegrar eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
HRAFNHILDUR G. SIGURGÍSLADÓTTIR
BOLAND,
Haddý,
sem lést á The Lutheran Home í Moorestown, NJ.
miðvikudaginn 22. ágúst, fer fram föstudaginn
14. september kl. 13.00 í Lágafellskirkju.
Fyrir hönd aðstandenda,
James L. Boland
✝
Elskulegur bróðir okkar og frændi,
JÚLÍUS DALMANN FRIÐRIKSSON,
áður bóndi
Gröf,
Svarfaðardal,
sem lést miðvikudaginn 29. ágúst á Dalbæ, Dalvík,
verður jarðsunginn frá Dalvíkurkirkju þriðjudaginn
11. september kl. 13.30
Systkini hins látna og aðrir aðstandendur.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ANDRÉS REYNIR KRISTJÁNSSON
Hátúni 6a,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut
föstudaginn 31. ágúst, verður jarðsunginn frá
Dómkirkjunni þriðjudaginn 11. september kl. 15.00.
Dóra Gígja Þórhallsdóttir
Guðrún Andrésdóttir
Þórhallur Andrésson Sigríður Thorsteinsson
Kristján Ottó Andrésson
Dóra Gígja Þórhallsdóttir Atli Sævar Guðmundsson
Ragnar Þórhallson
✝ Þorleifur Þor-leifsson skip-
stjóri fæddist í Nes-
kaupstað 2. febrúar
1929. Hann lést á
Landspítalanum 25.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Ingibjörg
Sigurðardóttir frá
Stuðlum í Norðfirði,
f. 10. ágúst 1903, d.
14. október 1988, og
Þorleifur Guð-
jónsson skipstjóri
frá Hafnarnesi við
Fáskrúðsfjörð, f. 8. maí 1903, d. 17.
desember 1932. Alsystir Þorleifs
er Ólína, ekkja Björgvins Jóns-
sonar útgerðarmanns. Hálfsystur
Þorleifs, dætur Ingibjargar og Ey-
þórs Þórðarsonar seinni manns
hennar, eru Hallbjörg gift Stefáni
Pálmasyni og Elínborg gift Sigfúsi
Guðmundssyni.
Yngst var Eygerður
sem lést í æsku.
Þorleifur kvæntist
5. desember 1963
Ellen Ólafsdóttur
frá Seyðisfirði, f. 30.
apríl 1943, og áttu
þau þrjú börn. Þau
eru Ólafur, í sambúð
með Eddu Waage.
Börn hennar eru
Ester Ósk og Stein-
dór Gestur. Sig-
urður, í sambúð með
Áróru Ásgeirs-
dóttur. Börn þeirra eru Atli Már
og Adam Norðdal. Sólveig, gift
Bjarka Jakobssyni. Börn þeirra
eru Huldís Inga, Eydís Klara,
Tinna Dís og Aron Þorleifur.
Útför Þorleifs var gerð frá Þor-
lákskirkju í Þorlákshöfn í kyrrþey
5. september.
Hann er fallinn frá eftir stutt en
erfið veikindi hann Bóbó frændi.
Þegar við systkinin voru lítil var
hann okkar uppáhaldsfrændi enda
bróðir mömmu. Þegar hann kom í
heimsókn kom hann alltaf færandi
hendi. Hann fór snemma til sjós og
var á ýmsum bátum og togurum. Ég
átti því láni að fagna að Bóbó leyfði
mér að koma með sér á síld sumarið
1959 á Dalaröstinni sem hann var
skipstjóri á og Glettingur h/f átti en
Gletting stofnuðu Bóbó, faðir minn
Björgvin Jónsson og Eyþór fósturafi
minn. Það var ógleymanlegt fyrir 12
ára polla. Næsta sumar var ég hálf-
drættingur og svo á fullum hlut á
sumrin til 1965 en þá var Dalaröstin
seld til Þorlákshafnar. Þessi tími var
ómetanlegur, að vera með manni
eins og honum, hamhleypu til verka,
ósérhlífnum skapmanni og afburða-
fiskimanni, það var dýrmætur skóli.
Bóbó átti alltaf flotta bíla þótt
hann hefði ekki mikinn tíma til að
nota þá. Hann fór á vetrarvertíðir á
Dalaröstinni til Vestmannaeyja en
bíllinn var náttúrulega á Seyðisfirði
þar sem við bjuggum. Það þurfti ein-
hver að hafa auga með bílnum og lét
hann mér það eftir með fyrirmæl-
unum: ,,Settu hann í gang svona einu
sinni í viku, geskur“. Ég fór eftir
þessu til að byrja með en fór svo að
liðka bílinn aðeins til og svo fór að
lokum að Erlendi sýslumanni og
Birni póla þótti nóg um og kvörtuðu
þeir við Bóbó þegar hann kom um
vorið. En hann sagði bara: ,,Ég bað
strákinn um að gera þetta,“ og var
ekki gert meira mál úr því. Frá árinu
1965 til ársins 1970 lágu leiðir okkar
ekki mikið saman. Hann var skip-
stjóri á ýmsum bátum og alltaf frá
Vestmannaeyjum á vetrarvertíð og
án undantekninga í efstu sætum
hvað aflabrögð varðaði eins og raun-
ar allan hans skipstjóraferil. Árið
1971 er fyrirtækið Glettingur end-
urvakið og ný Dalaröst keypt og að
sjálfsögðu undir skipstjórn Bóbós.
Hann var á togveiðum yfir sumarið
en um veturinn réri hann frá Þor-
lákshöfn. Það var ekki að sökum að
spyrja að karlinn fiskaði vel. Árið
eftir fór Glettingur út í að reisa fisk-
verkunarhús og hasla sér völl í Þor-
lákshöfn og sama ár var keyptur bát-
ur frá Djúpavogi, Jón á Hofi. Bóbó
varð skipstjóri á honum þar til hann
tók við Höfrungi III sem hann var
oftast kenndur við.
Þessi mikli aflamaður og farsæli
skipstjóri var harður sjósóknari og
oft harður við sína undirmenn en
alltaf harðastur við sjálfan sig.
Árin snéru hlutverkum okkar við
og ég varð framkvæmdastjóri Glett-
ings og urðu því samskipti okkar á
öðrum nótum og þurfti hann stund-
um að hlýða mér ,,pollanum“ og kom
það fram í ýmsu svo sem þegar hann
þurfti að gefa mér upp afla á land-
leið. Kvótablaðið, sem hann hafði til
að gefa upp afla eftir, var nú ekki í
miklu uppáhaldi hjá honum því að
hann vissi sem var að aðrir skipstjór-
ar félagsins hefðu það líka og fylgd-
ust með í gegnum talstöðina. Eitt
sinnið er hann lenti í fiskiríi sagði
hann við mig í stöðina: „Við verðum í
landi kl. 20.30 og aflinn er, æ, æ, æ
hver andskotinn, þar fauk kvótablað-
ið út um gluggann“. Ekkert var því
gefið upp en ég þekkti taktinn og
reiknaði með miklu sem og varð en
einhvern veginn var kvótablaðið til
staðar nokkru síðar.
Bóbó hætti sem skipstjóri 1994 og
vann í landi nokkur ár.
Mikilfenglegur og góður maður er
nú genginn.
Ég votta Ellen, Ólafi, Sigurði, Sól-
veigu, tengdabörnum og barnabörn-
um innilega samúð mína.
Þorleifur Björgvinsson.
Mér hlýnar um hjartaræturnar
þegar ég nú minnist þess við leið-
arlok hvernig hann Bóbó heilsaði
mér oft á sinn austfirska hátt: ,,Sæll
venur, hvernig hefur þú það nú gesk-
urinn?“ Ég fann alltaf væntumþykju
og innileik í þessu ávarpi.
Þorleifur Þorleifsson fæddist á
Norðfirði snemma á Þorra 1929, son-
ur hjónanna Ingibjargar Sigurðar-
dóttur og Þorleifs Guðjónssonar
skipstjóra. Ungu hjónin áttu fyrir
dótturina Ólínu, sem er tengdamóðir
mín. Lífið virtist brosa við ungu fjöl-
skyldunni. En óveðursský hrönnuð-
ust upp. Heimilisfaðirinn og börnin
fengu berkla sem leiddu til dauða
hins unga föður og litlu munaði að
sonur hans og nafni færi sömu leið.
En sá stutti var seigur og lifði af.
Erfiðleikar ekkjunnar voru miklir
með tvö börn á framfæri og kreppan
komin en Ingibjörg tók alla þá vinnu
sem bauðst. Systur hennar og
tengdamóðir reyndust henni vel, svo
og mágar hennar á Fáskrúðsfirði
þeir Magnús og Jón Guðjónssynir,
sem báðir voru skipstjórar. Á þess-
um harðindaárum skipti samheldnin
sköpum en þrátt fyrir samhjálp var
víðast þröngt í búi svo að lá við
hungri og kynding húsa var munað-
ur. Sem dæmi um þetta sagði
tengdamóðir mín mér að einn vet-
urinn hefðu matarbirgðirnar verið
hálftunna af saltkjöti og poki af
bankabyggi. Eins og að líkum lætur
varð veisla í kotinu ef kvartél af bút-
ungi barst frá mágum hennar en
slíkur happafengur áskotnaðist
henni sem betur fer býsna oft.
Undir lok kreppunnar kynntist
Ingibjörg seinni manni sínum Ey-
þóri Þórðarsyni kennara í Neskaup-
stað og varð þeim hjónum þriggja
dætra auðið og Eyþór gekk börnum
Ingibjargar í föðurstað og reyndist
þeim ákaflega vel.
Ungir piltar á Neskaupstað fóru
gjarnan á sjóinn fljótlega eftir ferm-
ingu. Bóbó réði sig á sjóinn fjórtán
ára gamall. Eftir það varð ekki aftur
snúið. Hann fór svo á vetrarvertíð og
þær urðu margar. Á sumrin var svo
síldin og línan á haustin og um hríð
var hann háseti á togurum. Leiðin lá
í Stýrimannaskólann en þaðan lauk
hann hinu meira fiskimannaprófi og
fékk í kjölfarið stýrimannspláss á
fiskibáti.
Árið 1958 hófu þeir útgerð saman
Bóbó og Björgvin Jónsson mágur
hans, ásamt Eyþóri fósturföður hins
fyrrnefnda. Hét útgerðin Glettingur
h/f og varð skipstjórn á fiskibátum
félagsins hlutverk hans nær óslitin
allt til starfsloka hans á sjó eftir um
hálfrar aldar sjómennsku. Ferill
hans var ákaflega farsæll og feng-
sæll. Með sanni má segja að honum
hafi þar kippt í kynið því að fjöldi
aflasælla og farsælla skipstjóra er í
nánasta frændgarði hans.
Hjá Glettingi hóf hann skipstjórn
á m/b Dalaröst en lengst var hann
með m/b Höfrung III ÁR og á hon-
um sótti hann frá Þorlákshöfn fyrst-
ur manna, að því ég best veit, ,,aust-
ur í Kant“. Þar lagði hann trossurnar
í djúpkantinn á 130-200 föðmum, ein-
skipa fyrstu árin. Á þessum slóðum
er vetrarsjórinn þungur, straumar
stríðir og langt í var en Bóbó hafði
ætíð afburðasjómenn með sér og
sjálfur var hann hörkutól af gamla
skólanum, sem fátt beit á. En nú er
kappinn fallinn eftir harða baráttu
við manninn með ljáinn enda var það
ekki siður hans að gefast upp átaka-
laust.
Um leið og ég sendi eiginkonu Bó-
bós, Ellen Ólafsdóttur, og afkomend-
um þeirra hjóna, svo og vandamönn-
um öllum innilegustu samúðar-
kveðjur, vil ég freista þess að senda
,,austur af sól og suður af mána“ eft-
irfarandi kveðju: Vertu sæll, vinur,
og gangi þér allt í haginn á nýjum
miðum, gæskurinn.
Ingvi Þorkelsson.
Þorleifur Þorleifsson