Morgunblaðið - 01.12.2007, Qupperneq 46

46 LAUGARDAGUR 1. DESEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ RagnheiðurIngibjörg Ás-
mundsdóttir fæddist
á Hvítárvöllum í
Borgarfjarðarsýslu
23. ágúst 1920. Hún
lést á Landspítala í
Fossvogi hinn 21.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Ás-
mundur Jónsson, f.
27. apríl 1896, d. 4.
desember 1967, og
Jónína Kristín Ey-
vindsdóttir, f. 26.
janúar 1901, d. 13. september
1982.
Ragnheiður giftist 1. nóvember
1941 Jóhanni Kr. Jóhannessyni, f.
10. nóvember 1914, d. 2. nóvember
1995. Börn þeirra eru: 1) Ásmund-
ur, f. 17. apríl 1941, kvæntur Rúnu
Diðriksen, hann á sex börn, 2)
Dóttir, f. 13. maí 1942, d. 26. júní
1942, 3) Jóhannes Gylfi, f. 16. maí
1943, kvæntur Ásu Guðmunds-
dóttur, hann á fimm börn, 4)
Ragnar Björn, f. 13. október 1944,
kvæntur Sæunni
Jónsdóttur, þau eiga
tvær dætur, 5) Jó-
hann Már, f. 18.
október 1946,
kvæntur Guðrúnu
Sigurbentsdóttur,
þau eiga þrjú börn,
6) Gísli Margeir, f.
20. nóvember 1949,
hann á fjögur börn,
og 7) Tryggvi, f. 17.
október 1952,
kvæntur Sesselju
Björnsdóttur, hann
á fjögur börn.
Ragnheiður og Jóhann bjuggu
allan sinn búskap í Borgarnesi,
fyrst í húsi sem nefnt er Klettur og
síðan á Bröttugötu 4b. Ragnheiður
ólst upp í Dal í Borgarnesi og var
oft kennd við það hús, en síðar var
hún kölluð Ragga í Klett eins og
gerðist í þá daga. Afkomendur og
makar þeirra eru 74, svo hópurinn
er stór.
Útför Ragnheiðar fer fram frá
Borgarneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Það var milt og fallegt vetrarveður
þegar tengdamóðir mín kvaddi þenn-
an heim og fjörðurinn okkar spegil-
sléttur.
Hún kvaddi eins og hún hafði sjálf
óskað sér að fara, að þurfa ekki að
vera lengi rúmföst, og alls ekki upp á
aðra komin, það gat hún ekki hugsað
sér.
Það er svo ótal margs að minnast
eftir 44 ára samveru og lengstan
hluta þess tíma í sama húsi. Þú og Jói
þinn á efri hæðinni og við niðri. Síðar
þegar Jói veiktist skiptum við og þú
fluttir þig niður. Það verður skrítin
tilfinning að heyra engan umgang og
það meira að segja fram eftir nóttu,
því báðar vorum við óttalegir nátt-
hrafnar. Þú lást í skáldsögum og ætt-
fræðibókum, ég bara í skáldsögum og
hafði ekki nokkurn áhuga á ættfræð-
inni sem þú gast þulið afturábak og
áfram án þess að líta í bók, þvílíkt
minni.
Við áttum fleira sameiginlegt en að
vera nátthrafnar og liggja yfir bók-
um, hög í höndum gat hvorug okkar
talist og við flissuðum stundum að því
að ekki yrði hægt fyrir barnabörnin
okkar að minnast okkar í greinum
fyrir að hafa prjónað svo og svo mörg
sokkaplögg eða rósavettlinga. Eða
allar pönnukökurnar, þú slettir þó oft
í pönnsur, svo þú hafðir vinninginn
mín kæra.
En þú hafðir annað sem var svo
miklu miklu meira virði. Þú varst sú
besta amma sem hægt var að hugsa
sér. Þó sagðir þú einhvern tímann að
þú hefðir aldrei verið mikið fyrir
börn, en samt gast þú endalaust leik-
ið og sagt sögur. Þú hefðir orðið góð-
ur barnabókahöfundur hefðirðu
fengist til að skrifa niður sögurnar
þínar. Þá var gamli kistillinn vinsæll
með einföldum leikföngum fyrri
tíma, leggjum, hornum og tvinnakefl-
um.
Ég veit fyrir víst að mínar dætur
eiga eftir að sakna þess að geta sagst
ætla að kíkja aðeins niður til ömmu,
og gleymt sér svo þar, því þú gast sko
talað mín kæra og barnabörnin mín
öll fimm voru varla komin inn úr dyr-
unum hjá okkur þegar þau vildu fara
niður til löngu sinnar, og þá voru oft-
ar en ekki tekin niður talgleraugun
og lesgleraugun sett á nefið, lesið fyr-
ir þau, spilað, leikið og sungið. Já, þú
varst mikið elskuð.
Söngurinn var þitt yndi og starf-
aðir þú í áratugi með kirkjukórnum
og prófaðir líka að bregða fyrir þig
leiklistinni hér fyrr á árum.
Já, það var oft kátt í höllinni á
kirkjuholtinu þegar strákarnir þínir
og fjölskyldan öll var saman komin,
þá var oftar en ekki sungið dátt og
sagðar sögur. Frásagnargleði þín var
í sérflokki og alla tíð varstu drifkraft-
ur gleði og glaðværðar, og alltaf boð-
in og búin að rétta hjálparhönd. Það
vil ég þakka fyrir hönd okkar allra.
En skaplausar vorum við ekki í
þessu húsi, stundum hvessti og hrikti
í en fyrirgefningin var yfirleitt ekki
langt undan.
Þín er sárt saknað elsku Ragga af
okkur öllum en við munum ylja okkur
við allar góðu minningarnar. Hvíl í
friði og hafðu þökk fyrir allt og allt.
Sæunn (Sæa)
Elskuleg tengdamamma mín er
fallin frá. Hún kvaddi aðfaranótt 21.
nóv. eftir stutta legu á Landspítalan-
um í Fossvogi.
Ragga var afar skemmtileg kona
og mjög lífsglöð. Að kvarta var ekki
hennar „bolli af tei“, hún einblíndi á
kosti fólks, dvaldi ekki við leiðindi og
rak auðveldlega augun í skoplegar
hliðar hluta eða viðburða.
Ragga hafði mikinn áhuga á mat-
reiðslu og bakstri. Hún hafði verið á
húsmæðraskóla á yngri árum en þótt
áhugi væri til frekara náms á þeim
tíma leyfðu aðstæður það ekki. Hún
hitti þá elsku Jóa sinn og saman hófu
þau farsælt líf, eignuðust sjö börn.
Tengdapabbi féll frá 2. nóv. 1995.
Ragga var ótrúlega minnug á nöfn
og ártöl enda ættfræðin hennar ær
og kýr. Eitt sinn vantaði Ragnheiði,
dóttur mína, upplýsingar um nöfn
forfeðra Jóa afa, fyrir skólaverkefni.
Þá lá beint við að hringja í ömmu.
Amma setti í gírinn og símtalið tók
hátt í klukkutíma. Ragnheiður sagði
eftir það hálfhissa: „Ég ætlaði bara
að vita hvað langömmur og langafar
mínir hétu.“
Öll elskuðum við hana, barnabörn-
in ekki síst, enda komu þau ekki að
tómum kofunum hjá henni. Barna-
dótið beið alltaf uppraðað í þvotta-
húsinu og svo lék amma við þau,
sagði þeim sögur og hafði alltaf tíma
fyrir hvern og einn.
Eitt sinn þegar kosningar voru í
Nesinu bakaði Ragga mín pönnsur
og fór með á allar kosningaskrifstof-
urnar handa fólkinu sem þar vann. Á
þeim tíma tengdust hún og hennar
fólk flestum flokkum sem í framboði
voru nema einum, en hann fékk auð-
vitað líka, því ekki mátti skilja neinn
útundan. Þetta var mín kona, alltaf
heil og sönn.
Þegar aldurinn færðist yfir kaus
hún að vera heima. Hún var þakklát
þeirri heimahlynningu sem hún fékk
síðustu árin og hrósaði þeim af ein-
lægni.
Ragga bjó á neðri hæðinni hjá
Birni syni sínum og Sæunni tengda-
dóttur. Henni fannst það mikið lán og
þau og dætur þeirra voru henni alltaf
innan handar og kunnum við Ási
þeim sérstakar þakkir fyrir.
Að lokum þakka ég tengdamömmu
minni dýrmæta samfylgd í 30 ár.
Rúna Didriksen.
Mikið er allt einkennilega tómlegt
án þín elsku amma mín. Það kom ein-
hver verkur hérna í hjartanu, sagði
Alexandra litla langömmustelpan
þín, og verkurinn í hjartanu mínu
varð miklu meiri þegar hún sagði
þessi orð. Ég á eftir að sakna þín svo
mikið og það verður svo skrítið að
geta ekki sagt við pabba og mömmu:
„Ég ætla að kíkja niður til ömmu,“ og
gleyma sér svo hjá þér í eldhúsinu við
sögur frá því þegar þú varst lítil eða
liggja saman uppi í rúmi og stúdera
daginn og veginn og gefa mér góð
ráð. Ég kveið einhvern tíman fyrir
því að hún Viktoría okkar væri að
verða unglingur, þá gastu nú ráðlagt
mér sitt af hverju enda áttuð þið afi
sex stráka og þú vissir sko aldeilis
hvernig ætti að ala upp börn. Nú veit
ég ekki hvernig við Viktoría eigum að
takast á við sorgina.
Mér fannst alltaf best að kúra inni í
svefnherbergi því að þar var alltaf
svo hlýtt og notalegt, þar fóru um-
ræðurnar alltaf á flug, meira að segja
þegar ég var lítil þá lágum við oft
saman uppi í rúmi og sögðum hvor
annarri sögur. Skemmtilegustu sög-
urnar voru um Kalla kisu. Svo þegar
frændsystkinin frá Reykjavík komu í
heimsókn í Nesið vildi ég endilega að
þú segðir þeim Kalla kisu-sögurnar
sem þú sagðir mér en þá urðu þær
aldrei eins þannig að alltaf fékk ég að
heyra nýja og nýja sögu. Oft langaði
þig til að skrifa niður sögurnar sem
þú sagðir okkur krökkunum en því
miður varð ekkert af því. Þú hefðir
orðið frábær barnabókahöfundur.
Nú eftir að ég varð fullorðin þá
komst þú til mín á Selfoss í nokkra
daga í senn, þá skemmtum við okkur
vel, t.d. tókum við okkur góða bíltúra
um Gull-hreppana og þér fannst svo
gaman að því hvað Björgvin vissi
mikið um sveitina sína.
Ég veit ekki hvernig ég á að vera
án þín, ég hef alltaf verið með þér,
fæddist meira að segja í svefnher-
berginu þínu. Ég á eftir að sakna þín
svo ofsalega mikið og hvernig á ég að
segja Birni Jóel, 3 ára langömmust-
ráknum þínum, að þú sért ekki leng-
ur niðri hjá ömmu og afa þegar við
förum í Borgó? Það fyrsta sem börn-
in mín segja alltaf þegar þau koma í
Nesið er: „Megum við fara niður til
löngu?“
Elsku besta amma mín, þakka þér
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir mig
og börnin mín, þú hefur alltaf verið
mér fyrirmynd, trúnaðarvinur, stoð
og stytta.
Elsku amma, ég veit að þér líður
Ragnheiður Ingibjörg
Ásmundsdóttir
✝ Óskar Hálf-dánsson fæddist
í Bolungarvík 2.
febrúar 1942. Hann
varð bráðkvaddur í
Bolungarvík 24.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru hjónin Petrína
Halldóra Jónsdóttir
frá Bolungarvík, f.
25. september 1918
og Hálfdán Ein-
arsson skipstjóri frá
Bolungarvík, f. 25.
febrúar 1917. Systk-
ini Óskars eru Einar, f. 1939, Anna
Jóna, f. 1940, Sigríður Lovísa, f.
1944, d. 1948, Sigríður Jónína, f.
1947 og Jóhanna, f. 1951.
Óskar kvæntist 21. maí 1966
Karitas Hafliða frá Hnífsdal, f. 5.3.
1945. Foreldrar hennar eru Níels-
ína Þorvaldsdóttir frá Hnífsdal, f.
18.8. 1927, og stjúpfaðir Benedikt
Valgeir Jakobsson vélstjóri, frá
Reykjafirði, f. 23.9. 1925, d. 21.1.
1990. Börn Óskars og Karitasar
eru: 1) Benedikt Níels tölvunar-
fræðingur, f. 5.2. 1965, sambýlis-
kona Heiðrún Helgadóttir við-
6.5. 1973, sambýlismaður Guð-
mundur Bjarni Björgvinsson
rekstrarstjóri, f. 17.10. 1972, son-
ur þeirra er Einar Freyr, f. 27.3.
2003.
Óskar ólst upp ásamt systkinum
hjá foreldrum sínum í Bolung-
arvík . Um 8 ára aldur fór Óskar
fyrst í sveit á Hóli í Bolungarvík,
og átti þar mörg yndisleg sumur.
Hann byrjaði ungur að fara til sjós
með föður sínum, fyrst 1953 og
var svo með honum samfellt í 6 ár
frá 1957-1963. Síðar hóf hann
störf við smíðar hjá Jóni Fr. Ein-
arssyni byggingaverktaka í Bol-
ungarvík. Hjá honum starfaði
hann þar til Jón hætti rekstri, en
þó með hléum því hann sagði aldr-
ei alveg skilið við sjómennskuna.
Hann var nokkur ár á sjó með
Magnúsi Snorrasyni á Arnþóri ÍS
og með Vagni M. Hrólfssyni á
Hauki ÍS. Síðustu árin vann hann
við verslunarstörf hjá Vélvirkj-
anum sf. í Bolungarvík. Óskar var
mjög virkur í ýmiskonar fé-
lagsstörfum, einna helst í björg-
unarsveitinni Erni í Bolungarvík
en einnig í Ungmennafélagi Bol-
ungarvíkur og Verkalýðsfélagi
Bolungarvíkur.
Útför Óskars verður gerð frá
Hólskirkju í Bolungarvík í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
skiptafræðingur, f.
17.2. 1970. Dóttir
þeirra óskírð, f.
17.10. 2007. Fyrrver-
andi eiginkona Ragn-
heiður H. Jónsdóttir,
börn hennar: Jón
Skúli Traustason og
Helga Guðmunds-
dóttir. 2) Hálfdán
stýrimaður, f. 31.3.
1966, unnusta Rósa
Sigríður Ásgeirs-
dóttir, f. 27.2. 1968,
börn Hálfdáns eru: a)
Áslaug Katrín, f.
16.11. 1989, móðir Guðrún Benný
Finnbogadóttir, b) Magnús Óskar,
f. 15.1. 1997, móðir Guðný Magn-
úsdóttir, c) Anna Kristín, f. 22.1.
1997, móðir Drífa Birgitta Gunn-
laugsdóttir. 3) Ingibjörg klæðskeri
og fatahönnuður, hún á tvær dæt-
ur með fv. sambýlismanni sínum,
Páli Vigni Magnússyni, þær eru: a)
Karitas Guðrúnu, f. 9.3. 2000, og
b) Írisi Mjöll, f. 8.6. 2001. Sam-
býlismaður Guðmundur S. Brynj-
ólfsson bókmennta- og leik-
húsfræðingur, f. 20.11. 1964. 4)
Halldóra viðskiptafræðingur, f.
Ég kveð í dag ástkæran föður
minn.
Elsku pabbi, kallið kom heldur
snöggt hjá þér og fyrirvaralaust. Ég
held við séum fæst búin að átta okkur
á því að þú ert farinn, að minnsta
kosti ekki ég. Ég bíð þess enn að þú
birtist, finnst þú bara vera rétt ókom-
inn úr einhverri gönguferðinni. Það
var alla jafna viðkvæðið er maður
spurði eftir þér, þá var svar mömmu
ætíð á þá leið að pabbi hefði farið út í
göngutúr eða á gönguskíði upp á
heiði, eða á snjósleða út í Skálavík til
að líta til eftir sumarbústaðnum.
Huggun harmi gegn, þá varstu þó
staddur þar sem þú undir þér vel og
að gera það sem þér þótti mjög
skemmtilegt.
Þú varst fyrirmyndar faðir og lifðir
samkvæmt formúlunni um heilbrigt
og heilsusamlegt líf, bæði í mataræði
og hreyfingu. Það er því óskiljanlegt
að þér hafi ekki verið gefinn lengri
tími hér á jörðu, en kannski er þér
umbunað með því að njóta þeirra for-
réttinda að fara svo snögglega. Þetta
er samt ansi erfitt fyrir okkur sem
eftir sitjum, að hafa ekki fengið að
kveðja þig hinsta sinn. Þetta var líka
alltof snemmt, efri árin voru rétt að
byrja hjá þér og brátt hefðir þú getað
eytt öllum þínum tíma í útivistina
sem gaf þér svo mikið.
Í uppeldinu lagðir þú meðal ann-
ars mikla áherslu á vinnusemi, reglu-
semi og stundvísi sem hefur verið
mér gott veganesti út í lífið. Einnig
smitaði mig áhugi þinn á íþróttum og
útivist. Ég á margar ljúfar minning-
ar um okkur á skautum fram á Syðri-
dalsvatni, á skíðum upp í Tröð, fram í
Hvolum eða upp á heiði, á snjósleða, í
fótbolta úti á túni, í berjamó út í
Skálavík, að veiða í ánni og svo voru
nú ófáar fjallgöngurnar sem við fór-
um í, bæði lengri og skemmri.
Ég vil þakka þér fyrir allar þær
stundir sem þú hefur gefið mér og
fjölskyldu minni. Þú varst barngóður
með meiru og vildir allt fyrir barna-
börnin þín gera. Það er sárt að vita til
þess að Einar minn eigi ekki eftir að
njóta nærveru þinnar meir, hann
naut þess sérstaklega vel að heim-
sækja ykkur mömmu út í Skálavík.
Mér fannst þú oft vera sérvitur og
mikill sveitamaður í þér að vilja
hvorki né hafa þörf fyrir að fara eitt-
hvað annað en út í Skálavík. Hin
seinni ár tel ég mig samt hafa náð
þeim þroska að skilja hvers vegna.
Aðalatriðið er auðvitað að vera þar
sem manni líður vel, á stað sem er
fallegur og nærir mann bæði andlega
og líkamlega og auðvitað með þeim
sem manni er annt um. Þetta allt
uppfyllti Skálavíkin í þínum augum,
þú þurftir ekki að leita langt yfir
skammt eins og mörg okkar í dag
sem halda að grasið sé grænna hin-
um megin.
Ég veit þú ert á góðum stað núna
og í góðum félagsskap og það allt
hjálpar mér að takast á við sorgina
sem þessu fylgir. Það verður öðruvísi
að koma heim þegar þú ert ekki leng-
ur til staðar, en minningin um þig er
ljós í lífi okkar.
Elsku mamma, ég bið góðan Guð
að veita þér þann styrk sem þú þarft
á að halda til að komast yfir þetta
áfall. Guð veri með okkur öllum og
leiði okkur erfið spor.
Hvíl í friði, elsku pabbi.
Þín dóttir,
Halldóra.
Elsku pabbi. Það var sárt að frétta
að þú hefðir þurft að kveðja okkur
svona skyndilega. Þú varst á leið í
enn eina gönguferðina en í þetta
skiptið varð ekkert af henni. Ég er
viss um að tilgangurinn er einhver og
að hann eigi eftir að koma í ljós.
Þú varst góður faðir, þú ert fyr-
irmynd mín í að vinna verkefni
skipulega, vandlega og af heilindum.
Uppeldi þitt á mér einkenndist af
hæversku og umhyggju, þú sagðir
ekki mikið en stundum kom það fyrir
að þér líkaði alls ekki það sem ég ætl-
aði mér, t.d. að ganga yfir nokkur
snjóflóð í Óshlíð til að komast á ball á
Ísafirði. Ég lét mér ekki segjast í það
skiptið en gerði það þó oftast.
Þú tókst okkur bræðurna 6 og 7
ára með þér í rækjutúr á spegilslétt
Ísafjarðardjúpið á bátnum Arnþóri.
Tólf og þrettán ára fórum við með
þér á handfæri þegar þú fékkst trill-
una Tíma lánaða hjá afa á Bökk. Það
voru stoltir feðgar sem sigldu inn
fyrir brimbrjótinn að loknum veiði-
ferðunum dag eftir dag, gott fiskirí
og vænn þorskur.
Þú fékkst greinilega eitthvað af
berjamós- og kartöflugenum for-
eldra þinna. Minnisstæðar eru berja-
mósferðirnar sem við fjölskyldan
fórum með þér í ásamt ömmum og
öfum og/eða fjölskyldum systkina
þinna. Fjölskyldan kom stolt heim
með fullar fötur af aðalbláberjum.
Bolvísk börn og unglingar nutu
mjög góðs af kröftum þínum við störf
í gegnum UMFB við skíðalyftuna
sem færð var á milli Traðar, Hvols
og Skálavíkurheiðar eftir snjóalög-
um og árstíma. Þessi dugnaður og
þrautseigja ykkar UMFB-manna
þessi ár, m.a. við öll skíðamótin sem
þið hélduð, lagði grunninn að mörg-
um góðum skíðamanninum.
Björgunarsveitin Ernir naut
krafta þinna og útsjónarsemi. Þú
lagðir þig mikið fram við björgunar-
sveitarstörfin, menn gátu treyst því
að þú mættir á fundi, æfingar, í út-
köll, gæslu- og fjáröflunarstörf. Það
var mér mikils virði og góð reynsla
að þú leyfðir mér að koma með ykkur
á æfingar, sérstaklega í snjósleða- og
snjóbílaferðir, t.d. páskaferðina á
Drangajökul. Mér er sérstaklega
minnisstæð stórslysaæfingin í Hól-
unum, þar lék ég lík og reyndi mikið
á þolinmæði björgunarmanna
hversu þögull ég var yfir því hvar ég
væri slasaður.
Öllum þeim sem kynntust þér varð
ljóst að Skálavík var þér mjög kær,
það kæmi þér ekki á óvart ef hún yrði
valin fallegasti staður á jörðinni. Það
var gaman að hjálpa ykkur Tryggva
við uppbyggingu Breiðabóls, sem þú
Óskar Hálfdánsson