Morgunblaðið - 10.12.2007, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. DESEMBER 2007 23
MINNINGAR
✝ Karl MagnúsGunnarsson
fæddist við Fram-
nesveginn í Vest-
urbæ Reykjavíkur
hinn 20. apríl 1938.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi, fimmtudag-
inn 29. nóvember
2007. Foreldrar
hans voru Margrét
Ágústa Magn-
úsdóttir, f. í
Reykjavík 21.
ágúst 1894, d. 1.
desember 1973, og Gunnar
Bjarnason verkamaður, f. í Ný-
lendu í Langholtssókn í V-
Skaftafellssýslu 10. nóvember
1892, d. 7. júní 1980. Systkini
Karls eru Katrín, f. 1927, d.
1997, Óskar Finnur, f. 1929, d.
1981, Ingi Friðbjörn, f. 1931, d.
2006, Kristjana Matta, f. 1932, d.
1965, og Svanhvít, f. 1935, d.
1982. Þá var einnig Magnús Að-
alsteinsson, f. 1924, uppeld-
isbróðir hans.
Birna, f. 1998. 4) Snorri leigubif-
reiðarstjóri, f. 1964, kvæntur
Ingibjörgu Fells Elíasdóttur,
vinnur við skrifstofustörf, búsett
í Reykjavík börn þeirra eru Arn-
ar Fells, f. 1987 og Anna Lind
Fells, f. 1997. Dóttir Snorra og
Mörtu Jörgensdóttur er Steina
Dröfn, f. 1984, í sambúð með
Gunnsteini Helga Maríussyni,
dóttir þeirra er Apríl Emma, f.
2006, þau búa í Kópavogi. 5)
Karl Magnús leigubifreiðar-
stjóri, f. 1970, hann á tvö börn
með fyrrverandi konu sinni, þau
eru Lena Björg, f. 1992 og
Björgvin Már, f. 1996. Karl býr í
Reykjavík.
Karl ólst upp í foreldrahúsum
á Framnesvegi 14 en þau Svan-
laug fóru ung að búa og fyrstu
búskaparárin vann Karl við
skrifstofustörf hjá Rafmagns-
veitu Reykjavíkur en gerðist svo
leigubifreiðarstjóri og starfaði
sem slíkur þar til heilsan brást á
liðnu sumri. Í um 17 ár og sam-
hliða akstrinum rak Karl efna-
laug sem fjölskyldan starfaði
við. Karl var félagslyndur og var
jafnan virkur í því félagsstarfi
sem hann var þátttakandi í.
Útför Karls verður gerð frá
Grafarvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Karl giftist Svan-
laugu Friðþjófs-
dóttur, f. á Ísafirði
15. mars 1943. For-
eldrar hennar voru
Anna María Mar-
íanusdóttir, f. á Ísa-
firði 14. maí 1919,
d. 18. júlí 1997, og
Friðþjófur Þor-
bergsson, f. 29. nóv-
ember 1915, d. 17.
ágúst 1972. Börn
Karls og Svanlaug-
ar eru. 1) Anna
Ágústa, starfar við
skrifstofustörf, f. 1959 gift Pétri
Júlíussyni framkvæmdastjóra,
búsett í Reykjavík. Börn þeirra
eru Arnór Davíð, f. 1986, Svan-
dís Nanna, f. 1989, og Sindri
Freyr, f. 1996. 2) Eygló, heima-
vinnandi listakona, f. 1961 gift
Ársæli Þórðarsyni, húsasmið og
umsjónarmanni hjá HÍ, búsett í
Reykjavík. 3) Bjarni Friðjón
leigubifreiðarstjóri, f. 1962, býr í
Reykjavík, dóttir hans og
Hrefnu Hugadóttur er Hugrún
Elsku pabbi minn, er virkilega
komið að þessum tímamótum? Ég
trúi því ekki og get svo illa sætt mig
við það. Þú varst yndislegur maður,
þú gerðir allt sem í þínu valdi stóð
til að hjálpa okkur börnunum þínum
hvenær sem þú gast og ekki síst ef
eitthvað bjátaði á hjá okkur í lífsins
ólgusjó. Þá stóðst þú á bak við okk-
ur eins og klettur. Þú varst bara
þannig ef þú hefðir átt tvö hundruð
kall og við hefðum verið í kröggum
þá hefðir þú lánað tvöhundruðkall-
inn. Æ, pabbi minn, það er svo
margt sem maður fer að rifja upp á
svona stundu eins og t.d. þegar ég
var lítil og þú varst að raka þig, þá
söngst þú með þinni einstöku rödd
að mér fannst. Mér fannst alltaf að
þú ættir að vera einsöngvari með
karlakór. Þú varst félagslyndur,
hress og kátur og í æsku elskaðir þú
að spila fótbolta, en vegna fötlunar
þinnar gastu það ekki, því miður,
því læknavísindin voru ekki komin
með þá þekkingu sem komin er í
dag og kannski hefði verið hægt að
laga þess konar fötlun í dag. En þú
elskaðir að spila og þá sérstaklega
bridds og ekki varstu síðri í taflinu.
Ég man alltaf eftir þér að tefla við
vini þína þegar þeir kíktu í heim-
sókn.
Þú fylgdist alltaf vel með bolt-
anum og var KR þitt lið og í ensku
var það Manchester United og fór
það ekkert á milli mála þegar þú
varst að fylgjast með þínum liðum
ef þau skoruðu.
Pabbi minn, þú hafðir alltaf svo
mikla trú á mér og stóðst alltaf með
mér. Ég man þegar ég var orðin
sautján ára og fékk bílprófið og þá
varst þú orðinn leigubílstjóri, og
fórst með mér í smábíltúr til að at-
huga hvort stelpan gæti eitthvað
keyrt og það var nú ekkert smáhrós
sem ég fékk. Þú sagðir: „Þú keyrir
bara eins vel og ég.“ Eftir það var
ekkert mál að fá bílinn lánaðan hve-
nær sem hægt var. Svona var allt og
auðvitað reyndi maður að standa
undir þessu hrósi. Þú treystir og
trúðir líka á það besta í öllum. Það
var þitt markmið í lífinu að sjá
sómasamlega fyrir fjölskyldunni og
var það töluvert basl með stóra fjöl-
skyldu því við börnin komum fjögur
á fimm árum og það fimmta fimm
árum síðar. Þannig að það var nóg
að gera hjá stórri fjölskyldu. Það
var mjög oft farið í sunnudagsbílt-
úra og alltaf vestur á Framnesveg
þar sem þú ólst upp og þú sagðir
stoltur og ánægður hver bjó hér og
ég var meira að segja allt í einu far-
in að keyra vestur á Framnesveg
sjálf með mína krakka á sunnudög-
um og segja þeim að þarna hafi afi
Kalli búið.
Og nú á mamma eftir að eiga erf-
itt því þótt þú hafir ekki getað farið
með henni í langar gönguferðir eða
á gönguskíði taldir þú það nú ekki
eftir þér að keyra hana út um allar
trissur og bíða eftir henni ef það
gleddi hana. Og ykkur fannst gam-
an að fara í útilegur með barnabörn-
in og fara með þeim að veiða og þau
elskuðu það.
Það var frábært að við skyldum
fara hringinn í sumar og þú fórst
með okkur í Borgarfjörð eystri þar
sem mamma þorði alls ekki því hún
er svo bílhrædd blessunin. En í
þessari ferð sáum við reyndar hvað
þú varst orðinn þreyttur. Við vorum
svo ánægð með þessa ferð. Það var
allt svo fallegt því það var sól og
blíða allan tímann. Nú kveð ég þig,
elsku pabbi minn, og veit að það
hafa orðið fagnaðarfundir hjá þér og
þinni fjölskyldu þegar þú hittir þau í
sumarlandinu.
Þín dóttir
Anna.
Nú þegar þessi stund er komin
sem mætir okkur á lífsleiðinni, að
missa sína nánustu og hjá mér hann
pabba minn, sem hefur verið svo
mikill hluti af mér alla ævi mína, þá
myndast við það mikið tómarúm.
Hann hefur yfirgefið þessa jörð,
eins og allir gera einn daginn, og
fara þá til annarra heimkynna, og
ég trúi því að Jesús Kristur hafi
tekið við honum inn í ríki sitt, því
pabbi trúði á hann.
Hann sá ekki bara fyrir þungu
heimili á meðan við börnin voru lítil,
heldur veitti einnig hjálp þegar við
urðum fullorðin, hann og mamma
hjálpuðu okkur öllum mjög mikið.
Það var þeim báðum að þakka að ég
gat stundað nám úti í Svíþjóð í þrjú
ár. Pabbi gekk einnig með mér upp
að altarinu þegar við Ársæll giftum
okkur. Hann hafði alla tíð yndi af
náttúrunni, við fjölskyldan fórum
oft saman í ferðalög á sumrin, og
hann keyrði okkur oft um bæinn á
helgidögum. Og við fjölskyldan höf-
um alltaf safnast saman á sunnu-
dögum og ýmsum öðrum hátíðisdög-
um. Pabbi elskaði fótbolta mest af
öllu fyrir utan mömmu eða börnin
sín og barnabörnin.
Hann varð samt að láta sér það
nægja að horfa á íþróttir á skjánum,
og oft heyrðist í honum – ,,Já, það
var mark!“ Sérstaklega þegar,
,,Manchester United“ sigraði í bolt-
anum.
Núna verð ég víst að kveðja þig,
pabbi minn, þú færð núna að upplifa
þá ró og þann frið sem er í nátt-
úrunni, ég trúi því að þú sért að
njóta hennar núna, og sitjir í mak-
indum í kærleiksólinni á grænum
engjum himinsins, þar er engin
þjáning né sorg, eða getur hlaupið
frjáls um hin gullnu stræti.
Ekki má gleyma mömmu, því hún
hefur staðið eins og klettur við þína
hlið, og bjó okkur fallegt og gott
heimili, hún á heiður skilið. Ég
myndi vilja segja það að lokum, að
trúfesti og hollusta, sem þið hafið
alltaf sýnt hljóti einnig sín laun hjá
Guði.
Við sjáumst á himnum, og ég bið
að heilsa öllu okkar fólki sem þú
sérð þar.
Þín dóttir
Eygló.
Kalli minn, mig langar að minnast
þín með fáum orðum. Þó verða öll
orð fátækleg og smá í sniðum þegar
ég hugsa til baka. Sársaukinn og
veikindin eru nú að engu orðin og
þú kominn á betri stað og það opn-
ast örugglega himnarnir þegar
fréttist að von sé á þér.
Það eru margar minningarnar
sem koma upp í hugann og allar eru
þær góðar, en þó stendur það upp
úr að Kalli var góður maður og oft
kom það honum í koll hvað hann
trúði á það góða í öðrum. Kalli hafði
stórt og mikið hjarta og mátti ekk-
ert aumt sjá og það var líka hjartað
sem hélt þegar að allir aðrir líkams-
hlutar voru búnir að gefa eftir.
Læknarnir töluðu um að þeir tryðu
varla hvað hjartað þitt væri sterkt
og þó að það færi yfir 140 slög, þá
sló það ekki feilpúst. Þú máttir aldr-
ei kynnast neinum án þess að tala
um að þig langaði að hjálpa honum.
Þrátt fyrir þína líkamlegu fötlun
heyrði ég þig aldrei kvarta og oft
hugsaði ég með mér að aðrir ættu
að taka þig til fyrirmyndar hvað það
varðaði. Á spítalanum sagðir þú öll-
um að ekkert væri að þér og þér liði
bara nokkuð vel og allt væri í þessu
fína, þrátt fyrir að öllum mátti vera
ljóst að þú kvaldist á hverjum degi.
Það eru margar minningar sem
koma upp í huga mér, Kalli minn og
þá sértaklega að stuttu eftir að ég
kynntist Önnu, þá eignaðist þú
Chevrolet Novu og bauðst mér í bíl-
túr. Í stuttu máli þá þurfti ég að
halda mér í öllum beygjum og þú
fórst í 3 stafa tölu en aldrei varð ég
smeykur. Þú varst einn öruggasti
bílstjóri sem ég hef setið í bíl hjá.
Þarna uppgötvaði ég að það bjó
laumutöffari í þér og leit ég alltaf á
þig þannig eftir það. Það var alltaf
gaman að ræða stjórnmál við þig
þar sem við vorum yfirleitt ekki
sammála um nokkurn skapaðan
hlut. En það er til vitnis um tryggð
þína að þú kaust Alþýðuflokkinn til
að byrja með og varst ekkert að
hafa þetta flókið heldur kaust hann
og það sem tók við af honum eftir
það. Eitt vorum við þó sammála um
og það var Man. U. og þú varðst
aldrei þreyttur á að horfa á þá leika.
Hér á Íslandi varstu KR ingur og
fannst mér það nú ekki til mikillar
fyrirmyndar, en þú sagðir mér alltaf
að þú værir líka Víkingur, þar sem
þeir spiluðu í röndóttum búningum.
Þar vorum við sáttir.
Strax í sumar sá maður að þér
leið ekki sem best en mikið er ég
feginn að hafa farið með þér hring-
inn í kring um landið og heimsótt
Kárahnjúka og Borgarfjörð eystra.
Man ég að þegar við keyrðum
brekkurnar þar talaðir þú stans-
laust um Sollu og hvað hún yrði
hrædd við að keyra þessa fjallvegi.
Einnig að þegar við komum til baka
og sáum brekkurnar bláar af berj-
um, þá spurðir þú hvort ekki ætti að
sækja Sollu til Egilsstaða þar sem
hún þorði ekki þessa fjallvegi. Alla
tíð sá maður að þú varst skotinn í
Sollu og varð maður stundum var
við unglingaglampa í vöngum þegar
þú talaðir um hana.
Kalli minn, innilega vona ég að
þér líði vel núna þar sem þú ert og
vonandi færðu sæti við eitt borðið til
að spila bridge eða skák. Þá ertu á
heimavelli.
Solla mín, ég votta þér innilega
samúð mína en eins og þú veist þá
standa dyrnar á Jötnaborgum alltaf
opnar fyrir þér.
Pétur.
Karl tengdafaðir minn var ein-
staklega aðlaðandi maður. Glaðværð
hans og hlýlegt viðmót var það sem
mætti mér strax við okkar fyrstu
kynni og þar bar aldrei skugga á.
Þegar ég kynntist Eygló var hún sú
eina af krökkunum sem bjó í for-
eldrahúsum en þótt ég væri miklu
eldri en hún var mér strax tekið af
foreldrum hennar og systkinum af
mikilli alúð.
Foreldrar Kalla, Margrét og
Gunnar bjuggu á Framnesveginum
og þar ólst Kalli upp með systkinum
sínum og í uppeldi sínu hefur hann
tekið það í arf að vera þrautseigur
og gefast ekki upp þótt móti blési.
Kalli var sannur fjölskyldufaðir
og setti sér strax þau markmið að
sjá sómasamlega fyrir konu sinni og
börnum. Vinnudagurinn var oft
langur en það gekk. Frá fæðingu
bar Kalli líkamlega fötlun sem lýsti
sér í óeðlilega stífum vöðvum og
liðamótum í fótum og höndum.
Læknisaðgerðir sem hann gekkst
undir í bernsku og æsku báru ekki
þann árangur sem vænst var. Það
tók mig tíma að átta mig á að þessi
grannvaxni og spengilegi maður,
virðulegur í fasi, væri háður þessum
krankleika. Vafalaust hefur þessi
reynsla í æsku aukið honum þolgæði
sem kom glöggt fram í því æðru-
leysi sem hann sýndi oft þegar að
kreppti og nú síðast í sínu hinsta
veikindastríði.
Stutt er síðan hann sat í hvíld-
arstólnum sínum heima í stofu og
tók á móti fjölskyldu sinni. Um ára-
bil hefur sú hefð verið í heiðri höfð
að fjölskyldan hittist hjá Kalla og
Sollu á sunnudögum. Dýrmætar
stundir fyrir alla þar sem fjölskyld-
an ræðir málin. Þegar ,,enska bolt-
ann“ bar upp á sama tíma og fjöl-
skyldufundina var eins gott að vera
fimur með fjarstýringuna á sjón-
varpinu því hvorugu var hægt að af-
lýsa en Kalli var snillingur í að gera
einn þátt úr þessu öllu saman svo
allir létu sér vel líka.
Þau Kalli og Solla hófu ung bú-
skap og börnin komu. Kalli gerðist
leigubifreiðarstjóri og í tæpa tvo
áratugi ráku þau hjónin efnalaugina
í Grímsbæ en höfðu áður reynt fyrir
sér með rekstri á söluturni. Fyrstu
árin var nokkrum sinnum skipt um
húsnæði en lengst af bjó fjölskyldan
í Hamrabergi 30 og þaðan flugu
börnin úr hreiðrinu. Undanfarin ár
hafa þau hjónin búið að Hraunbæ
152.
Kalli var mikill áhugamaður um
bíla, var farsæll bílstjóri og eign-
aðist ungur bíl. Að sitja undir stýri
og aka um landið var það sem hon-
um líkaði og hringveginn ók hann í
sumar eins og oft áður.
Kalli tók þátt í kjörum barna
sinna af lífi og sál og þegar við
Eygló keyptum bústaðinn var hann
áhugasamur um allt sem að fram-
kvæmdinni laut, enda athafnamaður
í sér og í síðustu heimsókninni setti
hann saman grillið og tók þátt í öllu
eins og venjulega. Gaman hefði ver-
ið að hann hefði notið þar hvíld-
arstunda í framtíðinni en svona er
lífið og ég bið góðum vini Guðs frið-
ar.
En Kalli var ekki einn, Guð gaf
honum einstaka sómakonu, fjölhæfa
atorkukonu sem stóð með honum í
blíðu og stríðu og það vissi Kalli og
virti hana og mat.
Minning um kæran eiginmann,
föður, tengdaföður, afa og langafa
er okkur öllum aðstandendum dýr-
mæt og við minnumst látins ástvin-
ar með þökk og virðingu.
Ársæll Þórðarson.
Sporin sem stigin verða í dag að
kveðja kæran vin verða þung. Enn
þyngri verða þau fyrir fjölskylduna
hans. Fjölskyldan hans var honum
allt.
Það eru orðin ansi mörg ár síðan
Kalli treysti mér fyrir bílnum sín-
um, ég leysti hann af. Með okkur
skapaðist mikill vinskapur sem aldr-
ei brá skugga á.
Hann var afskaplega notalegur
vinnufélagi og hvers manns hugljúfi
á vinnustaðnum okkar, málin voru
sko ekki flækt neitt að óþörfu.
Hann lauk oft máli sínu með því
að segja glaðlega við mig í talstöð-
inni; takk fyrir samtalið. Nú er
komið að mér að kveðja og þakka
árin öll. Ég mun sakna hans og aldr-
ei mun hann gleymast. Hann var
vinsæll hjá sínu fólki og sumir báðu
sérstaklega um að hann kæmi að
aka þeim. Ég fylgdist með úr fjar-
lægð þegar Kalli veiktist í sumar, ég
vissi þegar nær dró. Vonin dvínaði
og bæn um líkn fyrir hann tók við.
Nú er hann horfinn okkur í sum-
arlandið, þar munum við hittast síð-
ar.
Dag í senn, eitt andartak í einu,
eilíf náð þín, faðir gefur mér.
Mun ég þurfa þá að kvíða neinu,
þegar Guð minn fyrir öllu sér?
Hann sem miðlar mér af gæsku sinni
minna daga skammt af sæld og þraut,
sér til þess að færa leið ég finni
fyrir skrefið hvert á lífs míns braut.
Hann, sem er mér allar stundir nærri,
á við hverjum vanda svar og ráð,
máttur hans er allri hugsun hærri,
heilög elska, viska, föðurnáð.
Morgundagsins þörf ég þekki eigi,
það er nóg, að Drottinn segir mér;
Náðin mín skal nægja hverjum degi,
nú í dag ég styð og hjálpa þér.
Guð, ég fæ af fyrirheitum þínum
frið og styrk, sem ekkert buga má.
Auk mér trú og haltu huga mínum
helgum lífsins vegi þínum á,
svo að ég af hjartaþeli hreinu,
hvað sem mætir, geti átt með þér
daginn hvern, eitt andartak í einu,
uns til þín í ljóssins heim ég fer.
(Sigurbjörn Einarsson.)
Fjölskyldunni allri sendum við
okkar hlýjustu samúðarkveðjur.
Hinsta kveðja, kæri vinur.
Ragnheiður Hilmarsdóttir,
Steinar Jónsson.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund.
Það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson.)
Elsku afi minn, ég er ekki enn bú-
in að ná því að þú sért virkilega far-
inn. Þetta er allt svo óundirbúið að
þú þurftir að kveðja okkur. En þeg-
ar ég hugsa til þess þá veit ég að
þér líður eflaust mjög vel á staðnum
sem þú ert á núna.
Ég á nú ófáar minningarnar frá
þér afi, ferðalögin á sumrin og svo
allar góðu minningarnar úr Hamra-
berginu. Ég man þegar ég kom einu
sinni í heimsókn og sá skál á borð-
inu frammi í forstofu sem var alveg
troðfull af klinki, ég varð svo hissa
og stolt yfir að ég ætti virkilega rík-
asta afa í öllum heiminum! En ég
verð að viðurkenna að ég var líka
pínu hneyksluð á þér að þú skyldir
þá bara gefa mér 50 kall en ekki
meiri pening fyrir namminu á laug-
ardögum. Ég áttaði mig ekki alveg á
því svona ung að þetta var bara
skiptimyntin fyrir leigubílinn.
En þú varst alltaf tilbúinn að gera
allt fyrir alla, þú varst svo indæll og
með svo stórt hjarta. Ég hugsaði
líka með mér í sumar hvað ég hlakk-
aði svakalega mikið til að gifta mig
eða eitthvað álíka, því þá ætti ég
mesta stuðbolta-afann. Þú varst
alltaf svo hress og skemmtilegur og
þó ég fengi ekki langan tíma með
þér þá minnist ég þín alltaf, elsku
afi minn.
Svandís Nanna Pétursdóttir.
Karl Magnús
Gunnarsson