Morgunblaðið - 10.12.2007, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. DESEMBER 2007 27
Félagslíf
MÍMIR 6007101219 I° jf
I.O.O.F. 19  18812108 
I.O.O.F. 10  18812108  Jv.
HEKLA 6007121019 VI/V
GIMLI 6007121019 lll
Tilkynningar
Auglýsing um skipulag
í Kjósarhreppi
Tillaga að deiliskipulagi á frístunda-
svæði, Vindás 5 úr landi Vindáss.
Hreppsnefnd Kjósarhrepps auglýsir hér með
tillögu að deiliskipulagi fyrir Vindás 5 skv. 25.
grein laga nr. 73/1997 m.s.br. Skipulagssvæðið
tekur til 7,4 ha lands norðan Laxár, neðan
Vindáshlíðar og er m.a. gert ráð fyrir 6 lóðum
undir frístundahús.
Tillaga að deiliskipulagi á frístunda-
svæði, Vindás 7 úr landi Vindáss.
Hreppsnefnd Kjósarhrepps auglýsir hér með
tillögu að deiliskipulagi fyrir Vindás 7 skv. 25.
grein laga nr. 73/1997 m.sbr. Skipulagssvæðið
tekur til 9,1 ha lands norðan Laxár, neðan
Vindáshlíðar og er m.a. gert ráð fyrir 3 lóðum
undir frístundahús.
Ofangreindar tillögur sem voru samþykktar í
hreppsnefnd Kjósarhrepps þann 11. janúar
2007 verða til sýnis á skrifstofu Kjósarhrepps í
Ásagarði frá 10. desember 2007 til 20. janúar
2008. Þeim sem eiga hagsmuna að gæta er
gefinn kostur á að gera athugasemdir við
tillögurnar til og með 25. janúar 2008. Skila
skal skriflegum athugasemdum til skipulags-
fulltrúa Kjósarhrepps, Ásgarði Kjós, 270 Mos-
fellsbær. Þeir sem ekki gera athugasemdir við
tillögurnar teljast þeim samþykkir.
Skipulagsfulltrúi Kjósarhrepps,
Jón Eiríkur Guðmundsson.
Raðauglýsingar
Fundir/Mannfagnaðir
Sjálfstæðisfélögin í
Hafnarfirði
Fulltrúaráðsfundur
Sjálfstæðisfélaganna í Hafnarfirði verður
haldinn fimmtudaginn 13. Desember n.k. í
sjálfstæðishúsinu í Hafnarfirði, Strandgötu
29 og hefst hann kl. 20.00.
Dagskrá:
1. Fjárhagsáætlun Hafnarfjarðarbæjar 2008.
2. Málefni Hitaveitu Suðurnesja.
3. Önnur mál.
Stjórn fulltrúaráðs
sjálfstæðisfélaganna í Hafnarfirði
Atvinnuauglýsingar
Vélstjóra vantar!
á 160 tonna beitningarvélabát í Súðavík.
Vinnsamlega hafið samband í 8493883.
Portúgal, Spánar og Florida. Ólöf
ferðaðist mikið og sérstaklega með
fjölskyldunni. Ég á því skemmtileg-
ar minningar af fjölmörgum ferðum-
með henni á áhugaverðum stöðum
víðsvegar um heiminn.
Ég minnist margra góðra stunda
frá ferðalögum okkar og ekki síst á
jörð okkar að Reykjarfirði á Strönd-
um. Ég og tengdamóðir mín vökn-
uðum oftast fyrr en aðrir í slíkum
ferðum og marga ógleymanlega
morgunstundina áttum við og rædd-
um lífið og tilveruna. Ég minnist sér-
staklega morgunstundar þegar við
horfðum út spegilsléttan Reykjar-
fjörðinn og dáðumst að sköpunar-
verkinu. Þar dáðumst við að falleg-
ustu fjallasýn á Íslandi, fjallinu
Kambi milli Reykjarfjarðar og Veiði-
leysufjarðar, og ræddum jarðvistina.
Við Ólöf vorum sammála um flesta
hluti en náðum þó ekki niðurstöðu
um hvert framhaldið væri að jarðvist
lokinni. Við ræddum þetta oft í
haust. Nú þegar ég horfi yfir fallegt
lífshlaup Ólafar er ég reyndar enn
sannfærðari um að slíkt hlutverk
hljóti að bíða hennar.
Ólöf var stór hluti af fjölskyldulífi
okkar og var mikið hjá okkur, m.a. á
aðfangadag og gamlárskvöld. Tóm-
legt verður án hennar. Við leiðarlok
er einstök vinátta og ræktarsemi við
börnin okkar, Hönnu og Kristján
þökkuð. Þar sem samskiptahæfileik-
ar sonar okkar, sem einhverfs ung-
lings, eru afmarkaðri en jafnaldra
hans kemur í minn hlut að minnast
sérstaklega einlægrar umhyggju
hennar og vináttu við Kristján.
Guð blessi minningu Ólafar.
Halldór J. Kristjánsson.
Mikið er sárt að þurfa að kveðja
þig í hinsta sinn, elsku amma mín.
Mér þykir svo leitt að fá aldrei aftur
að sjá brosið þitt, heyra smitandi
hlátur þinn eða fá stórt hlýtt knús
frá þér. Ég á svo ósköp margar góð-
ar minningar um þig sem ég mun
ávallt geyma í hjarta mér. Öll föstu-
dagskvöldin sem við horfðum á eld-
gamlar hallærislegar kvikmyndir á
RÚV. Allar misheppnuðu rúllutert-
urnar sem ég reyndi að búa til sem
þú lést eins og þér fyndist ægilega
góðar þrátt fyrir að minn matelsk-
andi bróðir hefði ekki einu sinni get-
að komið þeim niður. Allar aðventu-
ferðirnar, með tilheyrandi ferðum í
M&S og óvæntum símtölum frá Jör-
undi og félögum. Öll þau skipti sem
þú baðst mig um að slá á handarbak-
ið á þér þegar þú ætlaðir að kaupa
fleiri kerti þegar þú áttir nú þegar
fulla skápa af kertum.
Samverustundir hjá fjölskyldunni
verða ekki þær sömu án þín og allra
frasanna þinna. Þrátt fyrir að ég
hefði viljað hafa þig hjá mér miklu
lengur þá er ég samt þakklát fyrir að
hafa fengið að eiga átján góð ár með
þér. Þú hefur kennt mér svo margt
og hjálpað mér svo mikið. Ég get
aldrei þakkað þér nógu vel fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir mig. Þú hef-
ur alltaf verið til staðar fyrir mig. Ég
man að það varst þú sem hjálpaðir
mér að búa mig undir fyrstu alvöru
árshátíðina mína. Þú varst sú fyrsta
sem þorðir með mér upp í bíl þegar
ég var nýbúin að fá bílprófið. Það var
alltaf hægt að treysta á þig. Mér
þykir svo óskaplega vænt um þig,
amma mín. Það er erfitt að þurfa að
kveðja ekki einungis dásamlega
ömmu heldur einnig frábæra vin-
konu.
Guð styrki fjölskyldu, vini og
vandamenn á þessum erfiða tíma.
Hanna Guðrún Halldórsdóttir.
Það er svo erfitt að kveðja elsku
fallegu ömmu mína. Hún fór alltof
ung og ég átti enn eftir að læra svo
mikið af henni. Mig langar bara svo
mikið að faðma hana og kyssa, taka
sársaukann í burtu og fá hana fríska
til baka. En ég hef ekki völdin til
þess. Það sem ég get gert núna er að
minnast hennar og þeirra gjafa sem
hún gaf mér.
Fyrsta minningin mín um ömmu
er koddinn hennar. Þegar amma fór
fram úr á morgnana flýtti ég mér
upp í rúmið hennar og setti andlitið í
koddann. Það var svo góð lykt af
henni og koddanum. Alltaf tók hún á
veseninu í mér með jafnaðargeði.
Leit upp úr garðvinnunni þegar ég
kom heim með skurð eftir að hafa
dottið og þvoði andlitið á mér í bað-
vaskinum. Fór með mig á slysó þeg-
ar ég klemmdi puttann á bílhurðinni.
Stökk út í sundlaugina á Spáni í
fjólubláa pilsinu sínu þegar ég var
komin út í djúpu laugina án þess að
vera með kút og bjargaði lífi mínu.
En hún sinnti ekki bara hrakfalla-
bálknum mér, hún var líka vinkona
mín. Við spjölluðum saman, dönsuð-
um í stofunni, ég fékk lánuð föt hjá
henni, hún kom á danssýningarnar
mínar, tók þátt í lífi mínu. Verandi
mitt á milli þess að vera dóttir og
dótturdóttir, fékk ég allt það besta
sem amma mín hafði að gefa, frelsi
og umburðalyndi sem barnabarni er
gefið, og ást, umhyggju og vernd
sem dóttur er gefið.
Ég vona að hún sé á góðum stað.
Hún á aðeins skilið það besta. Ég
sakna hennar svo mikið.
Ólöf G. Söebech.
Elsku Ólöf, mikil var sorg mín
þegar andlát þitt bar að.
Sjúkdómur þinn sem greindist í
júní, og þú barðist þinni hetjulegu
baráttu við, sigraði að lokum.
Leiðir okkar hafa legið saman síð-
astliðin 23 ár, og vinátta okkar verið
mjög náin.
Með þinni hjálp og dugnaði var
sumarbústaðurinn í Skorradal
stækkaður, og áttum við þar ógleym-
anlegar stundir saman. Vinátta ná-
granna okkar í þessari paradís gat
ekki verið betri.
Ekki skemmdi nærveran við golf-
völlinn á Hamri, sem var okkur mjög
kær, og voru heimsóknir okkar
þangað mjög tíðar.
Golfferðirnar okkar sem við fórum
í saman, bæði til Ameríku og Evr-
ópu, voru ógleymanlegar ferðir með
góðum vinum, og ekki hægt að fá
betri ferðafélaga en þig.
Kæra Lollý, mig langar að þakka
þér fyrir öll skemmtilegu kvöldin í
Haukanesinu og Krókamýrinni, með
þér og fjölskyldu þinni, ásamt öllum
öðrum samverustundum okkar.
Blessuð sé minning þín.
Innilegar samúðarkveðjur til fjöl-
skyldu þinnar.
Andrés Kristinsson.
Kveðja frá starfsmönnum Inn-
heimtustofnunar sveitarfélaga
Ólöf G. Guðmundsdóttir kom til
starfa hjá Innheimtustofnun sveitar-
félaga seint á árinu 1987. Hún vann
við almenn skrifstofustörf fyrsta ár-
ið, en 1988 tók hún við gjaldkera-
stöðu stofnunarinnar og gegndi því
til loka ársins 2006 er hún fór á eft-
irlaun að eigin ósk. Gjaldkerastarfið
hjá Innheimtustofnun er erfitt og
umfangsmikið.
Þegar Ólöf kom til Innheimtu-
stofnunar höfðu orðið miklar breyt-
ingar á högum hennar. Eiginmaður
hennar Sigurður Söebech, kaupmað-
ur var fallinn frá langt um aldur
fram. Þau hjónin höfðu lagt hart að
sér um margra ára skeið, við að
byggja upp atvinnurekstur, þ.e.
verslun þeirra, og byggt glæsilegt
húsnæði í því sambandi. Þau eign-
uðust 6 dætur sem allar bera for-
eldrum sínum gott vitni. Ólöf var því
vön mikilli vinnu sem móðir, hús-
móðir og verslunarmaður.
Það kom því snemma í ljós er Ólöf
byrjaði að vinna hjá Innheimtustofn-
un sveitarfélaga að hún kunni vel til
verka. Dugnaður og nákvæmni ein-
kenndu vinnubrögðin. Enginn starfs-
maður mætti betur, engar fjarvistir.
Athugasemdir endurskoðenda við
verk hennar voru engar. Ólöf var í
stuttu máli frábær starfsmaður. Hún
var ekki allra, gat verið snögg upp á
lagið og lá ekki á skoðunum sínum.
Kjarkur hennar og einlægni var eðl-
islæg. Í frístundum fannst Ólöfu
skemmtilegt að stunda golf og ætlaði
svo sannarlega að leggja rækt við
golfíþróttina á efri árum. En örlögin
eru oft miskunnarlaus og heilsubrest-
ur kom í veg fyrir þau áform. Komið
var að leiðarlokum. Vinur hennar til
margra ára, Andrés Kristinsson, hef-
ur misst mikið, og ættingjar allir en
missir dætra hennar, tengdasona og
barnabarna er þó mestur.
Við starfsfólk Innheimtustofnunar
sveitarfélaga þökkum Ólöfu sam-
starfið og margar ánægjulegar
stundir. Henni eru einnig þökkuð
frábær störf í þágu stofnunarinnar.
Við munum lengi minnast Ólafar
G. Guðmundsdóttur. Það er von okk-
ar og trú, að sá sem öllu ræður muni
veita fjölskyldu hennar styrk á erf-
iðum tímum. Þeim sendum við sam-
úðarkveðjur um leið og við þökkum
hinni látnu heiðurskonu fyrir allt.
Veri hún Guði falin.
F.h. starfsmanna hjá Innheimtu-
stofnun sveitarfélaga,
Hilmar Björgvinsson.
Kveðja úr Skorradalnum.
Við viljum minnast vinkonu okkar
og félaga með nokkrum orðum. Okk-
ur er í fersku minni fyrir um 20 árum
þegar Andrés félagi okkar kom með
vinkonu sína Ólöfu í Skorradalinn og
kynnti hana fyrir okkur. Má segja að
þá strax hafi hún fallið inn í okkar
litla samfélag. Margt kemur upp í
hugann. Ólöf var mikill gleðigjafi og
drifkraftur og var aldrei nein logn-
molla í kringum hana. Við minnumst
allra gönguferðanna, veiðitúranna á
bátunum um vatnið og matar- og
kaffiboðanna hvert hjá öðru, þar sem
oft var glatt á hjalla. Ólöf var mikill
náttúruunnandi og undi sér vel við
gróðursetningar.
Oft sátum við saman úti á palli á
síðkvöldum og skoðuðum stjörnurn-
ar og reyndum að muna nöfnin á
þeim. Eða horfðum á Norðurljósin,
það stórkostlega og mikilfenglega
sjónarspil sem vart er hægt að lýsa.
Ólöf var einnig mikil golfáhuga-
manneskja og eru ófáar ferðirnar,
bæði innanlands sem og utan, sem
þau Andrés fóru saman. Einn var sá
siður sem okkur var kær, að við
komu og brottför var alltaf heilsað
og kvatt að gömlum íslenskum sið,
hlýtt handartak og koss á kinn. Að
lokum viljum við þakka þér allar
samverustundirnar í Skorradalnum
og við vitum að þú fylgist með okkur.
Missir Andrésar er mikill og biðjum
við Guð um að styrkja hann og varð-
veita í sorginni. Dætrum Ólafar sem
og aðstandendum vottum við okkar
dýpstu samúð.
Allar fagrar minningar,
er okkur ljúft að muna.
Fyllstu þakkir flytjum við þér,
fyrir samveruna.
Lilja og Klemenz,
Inga og Ólafur.
Ég var rétt byrjuð að fletta Morg-
unblaðinu og ekki komin að dánartil-
kynningunum þegar síminn hringdi. Á
línunni var Hafsteinn skólabróðir
minn sem flutti mér þau sorgartíðindi
að Ólöf væri dáin. Það tók mig smá-
stund að átta mig á að hann var að tala
um Lollý, vinkonu mína úr Verzló.
Við kynntumst haustið 1953 þegar
við hófum nám í Verzló. Það var jafnt
á komið með okkur. Við þekktum
engan. Því varð úr að við ákváðum að
sitja saman. Þetta varð upphaf vin-
áttu okkar. Næstu 4 árin sátum við
saman, lærðum saman og vorum
mikið saman. Skólann tókum við báð-
ar mjög alvarlega, lærðum alltaf
heima og sátum alltaf framarlega, til
þess að missa ekki af neinu. Auðvitað
voru kennararnir misjafnlega áhuga-
verðir. Minnist ég tímabils þar sem
vinsælt var að lauma fyrripörtum á
milli nemenda í stað þess að hlusta á
kennarann. Þeir sem sátu fyrir aftan
okkur Lollý sendu okkur fyrriparta
og man ég þess hvað Lollý var snögg
og góð í að botna. Ekki veit ég hvort
hún hefur haldið þessu við.
Lollý átti sitt aðalheimili í Búðar-
dal en leigði herbergi vestur í bæ. Í
skólafríunum fór hún heim í Búðar-
dal og á páskum 1957 fór ég með
henni. Við höfðum allar skólabæk-
urnar með því stutt var í lokapróf.
Við lærðum mjög skipulega og þegar
við hittumst í vor, hafði hún orð á því
að hún hefði örugglega ekkert opnað
skólabækurnar ef ég hefði ekki verið
með henni.
Fljótlega eftir 4. bekk í Verzló
skildust leiðir. Lollý giftist og eign-
aðist börn en ég hélt áfram námi.
Það var ekki fyrr en 1972 að við hitt-
umst aftur og þá á Fæðingardeild-
inni. 1. september eignaðist ég barn
númer 2 og daginn eftir lenti Lollý á
sömu stofu og ég. Hún hafði þá eign-
ast 6. dótturina. Eins og nýbökuðum
mæðrum er eðlilegt, höfðum við
samband fyrst á eftir til að bera sam-
an bækur okkar. En það fór eins og í
fyrra skiptið. Sambandið minnkaði.
Sl. vor héldum við skólafélagarnir
úr Verzló upp á 50 ára útskriftaraf-
mæli með rútuferð upp í Borgar-
fjörð. Mikið var gaman að hitta Lollý
aftur. Við settumst auðvitað saman
eins og í gamla daga. Fyrst ræddum
við það sem á daga okkar hafði drifið,
ræddum um börn og barnabörn.
Mestur tíminn fór samt í að rifja upp
árin í Verzló. Mikið var hlegið og
ótrúlega margt kom upp í huga okk-
ar. Ég þori að fullyrða að við höfðum
báðar jafngaman af að hittast og
rifja allt þetta upp. Okkur Lollý þótti
líka skondið að heyra strákana í rút-
unni segja alls konar sögur úr
Verzló. Prakkarasögur sem við
könnuðumst bara alls ekki við. Við
vorum greinilega ekki í þeirri deild.
Í þessari ferð minntist Lollý ekk-
ert á nein veikindi. Ef ég hefði vitað
um hennar veikindi, hefði ég haft
meira samband við hana.
Þrátt fyrir að hafa verið svona
miklar vinkonur þessi 4 ár í Verzló,
kynntist ég aldrei dætrum hennar.
Ég vil þakka Lollý fyrir ákaflega
skemmtilegar samverustundir í
Verzló og votta aðstandendum henn-
ar mína innilegustu samúð.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég yndislega manneskju sem
fór allt of fljótt. Blessuð sé minning
hennar.
Hulda Friðriksdóttir.