Morgunblaðið - 25.04.2008, Page 27

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. APRÍL 2008 27
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
BRYNHILDUR HARALDSDÓTTIR,
Mýrargötu 20,
Neskaupstað,
verður jarðsungin frá Norðfjarðarkirkju laugardag-
inn 26. apríl kl. 14.00.
María Hjálmarsdóttir,
Konráð Hjálmarsson, Arndís Kristinsdóttir,
Ragnhildur Hjálmarsdóttir, Benedikt Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
AGNES ÁRNADÓTTIR,
Kópavogsbraut 1b,
sem lést á Landspítalanum í Fossvogi miðvikudag-
inn 9. apríl, verður jarðsungin frá Egilsstaðakirkju
laugardaginn 26. apríl kl. 14.00.
Árni Þórhallsson,
Amalía Þórhallsdóttir,
Ingibjörg Þórhallsdóttir,
Kristín S. Þórhallsdóttir,
Herdís Þórhallsdóttir, Þorsteinn N. Ingvarsson,
Þórarinn Þórhallsson, María R. Ólafsdóttir,
Lárus Þ. Þórhallsson, Hildur E. J. Kolbeins,
Þórhildur Þórhallsdóttir, Reynir Sturluson,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
EINAR A. EVENSEN,
sem andaðist á Heilbrigðisstofnuninni á Blönduósi
föstudaginn 18. apríl, verður jarðsunginn frá
Blönduóskirkju laugardaginn 26. apríl kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á að leyfa
Orgelsjóði Blönduóskirkju eða Parkinson-samtökunum að njóta þess.
Anne Jóhannsdóttir,
Erla B. Evensen, Guðmundur Haraldsson,
Þorvaldur I. Evensen, Charlotta Evensen,
Jóhann K. Evensen, Elísabet Jónsdóttir,
afabörn og langafabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
RAGNHILDUR SVEINBJARNARDÓTTIR,
Lambey,
Fljótshlíð,
lést á Landspítalanum laugardaginn 19. apríl.
Útför hennar fer fram frá Breiðabólstaðarkirkju í
Fljótshlíð laugardaginn 26. apríl kl. 11.00.
Jón Kristinsson,
Guðbjörg Jónsdóttir, Jón Þorvaldsson,
Þórhildur Jónsdóttir,
Kristjana Jónsdóttir, Guðjón E. Ólafsson,
Sveinbjörn Jónsson, Jaana Rotinen,
Kristinn Jónsson, Guðbjörg Júlísdóttir,
Katrín Jónsdóttir, Helmut Grimm,
Þorsteinn Jónsson, Ásta Brynjólfsdóttir,
Sigrún Jónsdóttir, Jón Valur Baldursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, amma, dóttir og tengdamóðir,
SIGRÍÐUR KRISTINSDÓTTIR,
lést sunnudaginn 20. apríl.
Útför fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
þriðjudaginn 29. apríl kl. 15.00.
Kristinn S. Sæmundsson, Verity Sharp,
Gunnar S. Sæmundsson, Sigríður G. Ásgeirsdóttir,
Hörður Sæmundsson, Margrét Lárusdóttir,
Jóhanna Svanhvít Júlíusdóttir
og barnabörn.
spyrnudeildarinnar í Víking og loks
var hann leikmaður í liðinu, sem fór
upp í efstu deild knattspyrnunnar í
fyrsta skipti í sögu félagsins. Von-
andi má sú fullyrðing hans sjálfs
verða fólkinu hans einhver huggun í
minningunni. Þeim hjónum varð
tveggja barna auðið og lifa þau föð-
ur sinn. Þeim öllum, sérstaklega
aldraðri móður, og fjölskyldum
þeirra eru sendar samúðarkveðjur
við fráfall Arnar Guðmundssonar.
Við Víkingarnir hans og skólafélag-
arnir munum varðveita í huga okkar
minninguna um frábæran félaga og
hinn stóra og stæðilega miðvörð
sem var alltaf til staðar.
Hafðu þökk fyrir allt og allt, kæri
vinur, hvíl í friði.
Ólafur Þorsteinsson.
Hverfulleiki lífsins minnti
óþyrmilega á sig mánudaginn 14.
apríl þegar sú harmafregn barst að
æskufélagi okkar, Örn Guðmunds-
son, hefði orðið fyrir alvarlegu áfalli
um morguninn. Við brynjuðum okk-
ur með voninni, von sem varð að
rætast en brást fimm dögum síðar
þegar Örn kvaddi fyrir aldur fram.
Dagar sorgar og minninga um kær-
an vin tóku við.
Lífið er undarlegt ferðalag, kvað
Tómas. En það var ekkert undar-
legt við það að eignast vináttu Arn-
ar, hvort sem þau vináttubönd
tengdust í Sogamýrinni og Bústaða-
hverfinu meðal Víkinga eða á Grett-
isgötu Framara. Örn var þannig
gerðar að það varð ekki hjá því
komist að þykja vænt um hann og
verða vinur hans ævilangt. Og ævi-
langt átti að verða miklu lengra.
Hann var hluti af okkur, okkar lífs-
göngu.
Kynni Atla og Arnar spanna 54
ár. Frá fyrsta skóladegi í Háagerð-
isskóla, forvera Breiðagerðisskóla,
11. desember 1954. Við fórum á mis
við þrjá mánuði í upphafi skóla-
göngu okkar vegna tafa á bygginga-
framkvæmdum en vorum jafn gáf-
aðir fyrir það. Síðan bekkjarbræður
allan barnaskólann, tvo vetur í
gaggó, Réttarholtsskóla, og í fót-
boltanum öll árin út í eitt með Egg-
erti Jóhannessyni, Þjálfara með
stórum staf. Edda, sem ól okkur
upp og hafði alltaf trú á okkur, jafnt
í mótbyr sem meðbyr. Með honum
urðum við haustmeistarar árið 1959
og Örn bikarmeistari með 2. deildar
liði Víkings árið 1971. „Those were
the days, my friend“ og öll árin síð-
an.
Ragnar kynntist Atla og Erni
þegar þeir komu í Gagnfræðaskól-
ann við Vonarstræti til að þreyta
landspróf haustið 1962. Það var stór
hópur sem laðaðist að Erni á þess-
um árum, hópur sem átti mörg sam-
eiginleg áhugamál. Þetta voru glað-
værir, áhyggjulausir drengir af
68-kynslóðinni svokölluðu sem
stunduðu íþróttir og aðrar skemmt-
anir af krafti. Þetta voru hin dásam-
legu Glaumbæjarár – órofavinátta
alla tíð síðan, þrátt fyrir breytta
hagi og breytta hegðan. Ekki alls
fyrir löngu hittumst við þrír til að
gera áætlanir um golf næsta sumar,
en Örn stundaði þá íþrótt af sömu
keppnishörku og allt annað sem
hann tók sér fyrir hendur.
Örn var með myndarlegri mönn-
um, hávaxinn, grannur og hnarreist-
ur, með fallegan og bjartleitan
augnsvip og bar af sér góðan þokka.
Víkingur í húð og hár og jákvæður
ljúflingur. Hans er gott að minnast.
Við vottum Esther, Emelíu móður
hans, Arnari, Helenu, Svövu, barna-
börnunum og fjölskyldunni allri
okkar hjartans samúð.
Atli Gíslason og Ragnar
Steinarsson.
Látinn er góður félagi og vinur
langt um aldur fram.
Leiðir okkar Arnar lágu aðallega
saman í störfum fyrir Knattspyrnu-
félagið Víking um áraraðir. Örn var
mikill félagsmálamaður, kappsamur
jafnt á leikvelli sem í öðrum störfum
fyrir félagið og forustumaður um
margs konar uppákomur. Alltaf
hlýr, bjartur og manna best klædd-
ur við
öll tækifæri. Genginn er góður
drengur. Mínar dýpstu samúðar-
kveðjur til Estherar og barnanna og
ekki síst til aldraðrar móður hans,
frú Emelíu Helgadóttur.
Anton Örn Kærnested.
Hvað væri lífið án gleði, hláturs og
góðra drengja? Hvað væri hið dag-
lega líf án vináttu og leikbræðra?
Hvers konar samfélag væri það, sem
ekki ætti einstaklinga sem skilja
gildi félagsskapar í leik og starfi og í
sínu nánasta umhverfi? Allt þetta
var að finna hjá Erni Guðmundssyni.
Hann gaf af sér, naut lífsins og smit-
aði út frá sér í brosum og vinarþeli.
Ég þekkti svo sem ekki mikið til
Arnar, þegar kom að hinu daglega
brauðstriti. Hann var viðskiptafræð-
ingur að mennt og starfaði víða um
dagana og sjálfsagt hefur hann þurft
að glíma við ýmis ljón á sínum vegi,
berjast við breyskleika og freisting-
ar. En slík vandamál voru ekki á
dagskrá þegar við Örn hittumst eða
töluðum saman. Við vorum leikbræð-
ur í orðsins fyllstu merkingu. Lékum
okkur saman í knattspyrnu og kunn-
ingjahópum, í glaðværum félagsskap
og góðra vina hópi. Þar var Örn í
essinu sínu, kurteis og fágaður fag-
urkeri. Góður maður og grandvar.
Brosmildur og einlægur, bjartur yf-
irlitum og hló með. Hló að allri vit-
leysunni þegar brandararnir flugu.
Tengsl okkar hófust í gegnum fót-
boltann. Hann var Víkingur með
stórum staf. Hann var í kappliði Vík-
inga þegar endurreisnin hófst í því
félagi í kringum 1970. Ungur og efni-
legur og hélt áfram að vera það.
Seinna lékum við saman í Lunch
United, oldboysbolta, fyrst á Mela-
vellinum og síðar í Laugardalnum.
Örn var mikill keppnismaður en um
leið tryggur sínu félagi, enda má
segja að hann hafi verið einn ötul-
asti, ef ekki sá ötulasti, í því góða fé-
lagi Víking í rúmlega þrjátíu ár,
hvort sem hann var kosinn eða ekki
til ábyrgðar. Hann bar félagið á
herðum sér og þau eru ófá tilefnin og
skemmtanirnar sem ég hef sótt um
dagana í Víkinni, fyrir tilstuðlan
Arnar. Ég minnist Arnar vinar míns
sem hróks alls fagnaðar, bróður í
leik, innsta kopps í glaðværð og
uppákomum. Það er eftirsjá að slík-
um mönnum, leikbræðrum og vinum.
Örn deyr langt um aldur fram. Hann
átti margt ógert og kveðjustundin
var ekki runninn upp. Við Örn ætl-
uðum í golf saman. Við áttum eftir
að taka síðustu skálina, síðustu hlát-
ursrokuna.
Takk fyrir allt sem við höfum
brallað saman.
Ég sendi Esther og fjölskyldunni
mínar innilegustu samúðarkveðjur
með þökk fyrir góðan dreng og
skemmtilegan leikbróður. Það er fá-
tæklegra um að litast þegar hann er
horfinn af sviðinu.
Ellert B. Schram.
Við kveðjum í dag góðan félaga úr
Knattspyrnufélaginu Víkingi.
Örn Guðmundsson hefur verið fé-
laginu mikilvægur og finnum við það
sem erum í þessum minni deildum
innan félagsins. Örn stundaði skíði
og kom hann oft til okkar á skíði í
Sleggjubeinsskarð og mætti þá stór-
fjölskyldan hans líka. Örn var með
okkur í Bláfjöllum laugardaginn 12.
apríl er tekin var skóflustunga að
nýjum skíðaskála deildarinnar og
gladdist þar með okkur.
Við í skíðadeild Víkings sendum
fjölskyldu Arnars okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Skíðadeild Víkings,
Jensína Guðrún Magnúsdóttir.
Kveðja frá
Knattspyrnufélaginu Víkingi.
Víkingar kveðja í dag kæran fé-
laga og vin.
Knattspyrnufélagið Víkingur flutti
starfsemi sína á sjötta áratug síðustu
aldar, úr kvosinni í nýtt íbúahverfi
„Smáíbúða- og Bústaðahverfi“ þar
sem því hafði verið úthlutað svæði
við Hæðargarð fyrir starfsemi sína.
Þessi flutningur var gæfuspor sem
færði félaginu fast aðsetur og mögu-
leika til að byggja upp starfsemi sína
á nýjum vettvangi. Mikill fjöldi
drengja sem voru að alast upp í nýju
íbúahverfi tók félaginu fagnandi.
Fótbolti var í hávegum hafður meðal
drengjanna og spilaður nánast frá
morgni til kvölds. Stundum voru töp-
in stór, en sigrunum fjölgaði og
drengjunum óx hugrekki og metn-
aður til að koma Víkingi í fremstu
röð. Úr þessum jarðvegi kemur
harður kjarni Víkinga sem hafa síð-
an stutt félagið með ráðum og dáð á
hverju sem hefur gengið.
Örn Guðmundsson var í þessum
efnum fremstur meðal jafningja. Örn
var góðum hæfileikum búinn og lék
knattspyrnu með yngri aldursflokk-
um félagsins og síðan í meist-
araflokki. Hann var í fræknu liði
Víkings sem sigraði árið 1971 í Bik-
arkeppni KSÍ, sem er eina liðið úr
neðri deild sem sigrað hefur í þeirri
keppni. Hann lék um 100 leiki í
meistaraflokki.
Frá þessum tímum hefur Örn ekki
talið eftir sér verkin, ef Víkingur átti
í hlut.
Lýsa má altækum áhuga Arnar
fyrir framgangi og velferð Víkings
með því að segja, að ekki er þekkt
dæmi þess, að hann hafi ekki tekið
að sér verkefni fyrir félagið, ef eftir
var leitað.
Síðast var hann viðstaddur laug-
ardaginn 11. apríl sl þegar fyrsta
skóflustunga var tekin að nýjum
skíðaskála Víkings og ÍR í Bláfjöll-
um.
Allt frá árinu 1968 hefur Örn verið
kjörinn til setu í fjölda stjórna, ráða
og nefnda fyrir félagið. Þá hefur
hann verið eftirsóttur fundarstjóri
aðalfunda í félaginu og þulur á
heimaleikjum svo önnur dæmi séu
nefnd um störf hans fyrir félagið.
Frá árinu 1994 var hann formaður
Fulltrúaráðs Víkings og hefur á
þessum árum staðið fyrir fjölda
herrakvölda, þorrablóta og golfmóta
í þeim tilgangi að efla félagsanda og
samstöðu Víkinga.
Örn var sæmdur silfurmerki Vík-
ings árið 1973 og gullmerki árið
1998.
Knattspyrnusamband Íslands
sæmdi Örn gullmerki á 60 ára af-
mæli hans árið 2007.
Staðfastur stuðningur, umhyggja
og einlægur áhugi Arnar fyrir fram-
gangi Víkings verður aldrei fullþakk-
aður.
Víkingar þakka Erni samfylgdina
og kveðja hann með virðingu og
söknuði.
Þér, Esther, og fjölskyldunni eru
fluttar hugheilar samúðarkveðjur.
Þór Símon Ragnarsson
Góður andi á vinnustað er dýr-
mætur og birtist ekki hvað síst þeg-
ar gerður er dagamunur. Hjá LSR
taka makar starfsmanna mikinn þátt
í þeim viðburðum sem eru á dagskrá.
Örn Guðmundsson var einn þeirra.
Hann tók fljótt forystu í þeim hópi
og skipaði sjálfan sig formann maka-
vinafélagsins eins og hann nefndi
það. Hann og Esther, samstarfskona
okkar, tóku virkan þátt í golfmótum
og gönguferðum, árshátíðum og öðr-
um uppákomum sem menningar- og
skemmtifélagið stendur fyrir.
Árlegar ræður Arnar á árshátíð-
um okkar lifa nú aðeins í minning-
unni. Þær voru stundum svolítið
langar en skemmtilegar því hann
hafði lag á að sjá skoplegu hliðina á
flestum hlutum. Hans var sárt sakn-
að á síðustu árshátíð en þá voru ekki
færri en fjórir viðburðir á dagskrá
þeirra hjóna það kvöldið. Það segir
sína sögu því Örn og Esther kynntu
sig vel hvar sem þau komu.
Við, sem áttum því láni að fagna
að verða Erni samferða um stund,
skynjuðum fljótt hvern mann hann
hafði að geyma. Mildir, fræknir
menn best lifa, sjaldan sút ala; segir
í Hávamálum. Örn var gleðimaður
og öðlingur í alla staði, hallmælti
engum, gerði ekki mannamun, var
jákvæður og styðjandi í öllum sam-
skiptum, gat sér góðan orðstír.
Það er því með trega sem við
kveðjum nú góðan félaga og vin.
Elsku Esther, þér og fjölskyld-
unni allri sendum við dýpstu sam-
úðarkveðjur.
Samstarfsfólk hjá LSR.
 Fleiri minningargreinar um Örn
Guðmundsson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.