Morgunblaðið - 25.04.2008, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. APRÍL 2008 29
✝ Guðrún ÁgústaMagnúsdóttir
fæddist í Reykjavík
11. nóvember 1947.
Hún andaðist á
Landspítalanum
Fossvogi 19. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hennar eru
Magnús Nikulásson,
f. 20. júlí 1923, d. 25.
maí 2005 og Elín
Þorsteinsdóttir, f. 6.
desember 1926.
Systkini Guðrúnar
eru Kristín, f. 1949,
Þóra, f. 1955, og Magnús, f. 1968.
Hinn 29. júlí 1967 gekk Guðrún
að eiga Vigni H. Benediktsson múr-
arameistara, f. 1. september 1947,
Lukka Miriam, f. 2001. 3) Andri
Reyr, f. 21. janúar 1982, unnusta
Sandra Brynjólfsdóttir, f. 8. ágúst
1984. Börn þeirra eru Alexander
Ágúst, f. 2005 og Oliver Aron, f.
2007.
Unnusti Guðrúnar er Gísli Sig-
urgeirsson, f. 15. ágúst 1956.
Guðrún ólst upp í Laugarnesinu.
Hún lauk gagnfræðiprófi frá Aust-
urbæjarskóla 1964, og stundaði síð-
ar nám við öldungadeild Mennta-
skólans við Hamrahlíð. Á yngri
árum spilaði Guðrún handbolta
með Ármanni, varð hún Reykjavík-
ur- og Íslandsmeistari með þeim.
Hún var mikil áhugamanneskja um
golfíþróttina og stundaði hana af
miklu kappi, hérlendis sem erlend-
is. Gegndi hún einnig hinum ýmsu
félagsstörfum og var í mörgum
nefndum. Guðrún vann ýmis skrif-
stofustörf og nú síðast hjá Kenn-
araháskóla Íslands.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Seljakirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.
d. 11. apríl 2002. For-
eldrar hans eru Þór-
dís Jónsdóttir, f. 5.
desember 1926 og
Benedikt B. Björns-
son, f. 20. febrúar
1918, d. 26. júlí 2006.
Börn Guðrúnar og
Vignis eru 1) Vigdís
Elín, f. 11. nóvember
1970 gift Bjarna Þór
Ólafssyni, f. 28. júlí
1969. Börn þeirra eru
Sandra Dís, f. 1993,
Vignir Hans, f. 1996
og Anton Örn, f. 2005.
2) Davíð Örn, f. 25. nóvember 1975,
unnusta hans er Sunna Miriam Sig-
urðardóttir, f. 28. apríl 1977. Börn
þeirra eru Tinna Líf, f. 1998 og
Elsku Guðrún mín.
Lífsglöð varstu allt frá okkar
fyrstu kynnum. Jákvæð og alltaf til í
það sem mér datt í hug að gera, hvort
sem það var göngutúr, leikhúsferð,
tónleikar – svo ekki sé minnst á golf-
ferðir.
Það er svo gaman að gera þetta
saman, sagðir þú og njóta þess að
vera til og njóta lífsins.
Golfið var það sem dró okkur sam-
an og áhugamál númer eitt hjá okkur
báðum. Þú varst meira að segja með
lægri (betri) forgjöf en ég þegar við
kynntumst. Það voru meira að segja
tvær golfferðir á döfinni hjá okkur.
Stefnan hafði verið sett á heimavöll
Guðrúnar á erlendri grund, Islantilla
á Spáni, og mikil tilhlökkun að kom-
ast út á golfvöll nú á vormánuðum til
að komast í gírinn eins og sagt er.
Mikið yndi hafði Guðrún af tónlist
og síðustu tónleikar sem farið var á
voru í London á skírdag þar sem hin
fræga hljómsveit Eagles var með
tónleika. Þeir fluttu hvert lagið af
öðru og Guðrún tók hressilega undir
af mikilli innlifun og kunni nánast
hvern einasta texta. Í sömu ferð var
fórum við á söngleikinn Mamma Mia
og hún geislaði af gleði eftir þá sýn-
ingu.
Guðrún hafið mikið dálæti á Eric
Clapton og okkar ágæta Björgvin
Halldórssyni.
Ekki má gleyma hversu Guðrún
hafði gaman af því að setja saman
stöku, sem hún gerði með miklum
sóma og fengi hún senda stöku var
hún fljót að svara á sama hátt.
Elsku Guðrún, takk fyrir að fá að
vera í nálægð þinni og þiggja frá þér
allt það góða sem þú hafðir fram að
færa.
Elsku Vigdís, Davíð, Andri og fjöl-
skyldur, megi Guð ávallt vera með
ykkur.
Gísli Sigurgeirsson.
Elsku mamma mín, ég sakna þín,
og ég vildi óska að við hefðum haft
meiri tíma saman.
Ein af mínum sterkustu æsku-
minningum er þegar ég er svona 6-7
ára gamall. Það var þegar pabbi fór í
vinnuna og ég kom upp í rúm til þín
eða fram í eldhús. Áður en ég fór í
skólann, þú nýttir tímann fram að há-
degi að kenna mér að ríma og fara
með stuðla og höfuðstafi. Læra ljóð
með því að syngja þau. Þó stundum
hafi mér fundist það tilgangslaust eru
þær minningar mjög dýrmætar í dag.
Þú kenndir mér að vera ég sjálfur,
og ekki láta aðra segja mér hvernig
ég ætti að vera. Það tók ég heldur
betur bókstaflega á unglingsárunum
og hætti að hlusta á þig, sem ég betur
hefði ekki gert.
Við vorum alltaf bestu vinir, þó við
rifumst og þrættum eins og gömul
hjón var það bara af því að okkur
þótti svo vænt um hvort annað, og að
okkur var ekki sama. Við vorum svo
lík í hegðun, við sáum það ekki sjálf,
þrátt fyrir að allir aðrir í kringum
okkur tækju eftir því.
Þegar pabbi dó þurftir þú að taka
það hlutverk að þér að vera bæði
mamma og pabbi, sem þú gerðir með
stakri prýði. Þú passaðir að allir yrðu
saman á afmælis- og dánardegi hans
pabba, jafnt og öðrum hátíðisdögum.
Ætla ég mér að heiðra minningu þína
á sama hátt. Ég vona að þér líði bet-
ur, komin til pabba og ég óska þess að
þið getið verið stolt af mér.
Ég finn til með öllum sem þekktu
og kynntust þér, þú hafðir góða nær-
veru og góð áhrif á fólk.
Þú skilur eftir þig stórt sár sem á
eftir að vera lengi að gróa.
Mér finnst sárast að börnin mín og
systkina minna, þau sem eru það lítil
og þau sem ófædd eru, fái ekki að
kynnast þér, því þú varst góð fyrir-
mynd, glæsileg kona, sem gott var að
hafa hjá sér.
Við sem sitjum eftir reynum að
feta í fótspor þín og finna það sem
mestu máli skiptir, ást og umhyggju
hvert í garð annars.
Ég elska þig.
Andri Reyr.
Elsku tengdamamma.
Þegar þessi orð eru skrifuð er erf-
itt að átta sig á því að þú sért farin frá
okkur, þú sem varst í blóma lífsins og
áttir eftir að gera svo margt. Við höf-
um öll fjölskyldan verið að rifja upp
yndislegar stundir sem við áttum
með þér þegar við vorum öll saman.
Þær stundir voru ekki ófáar hvort
sem það var í Hléskógum, í Súlu-
höfðanum eða í Sumó, en upp úr
stendur þó ferðin okkar allra til Te-
nerife síðasta haust þar sem þú hélst
upp á 60 ára afmælið þitt með öllum
þeim sem þú elskaðir mest. Mér er
svo minnisstæður afmæliskvöldverð-
urinn þegar þú bauðst öllum út að
borða og þar varst þú við borðend-
ann, svo glöð að þú geislaðir af ham-
ingju og sagðir við okkur hvað þetta
væri yndisleg fjölskylda sem þú ætt-
ir. Síðustu daga höfum við verið að
skoða myndir af þér saman með ung-
unum okkar sem hefur ekki verið
auðvelt, það er ekki auðvelt að skilja
að ástvinur sé farin og enn erfiðara er
að útskýra það fyrir börnunum sem
þú elskaðir svo mikið að amma Guð-
rún sé ekki lengur hjá okkur, en það
gleður þau þó að afi skuli taka á móti
þér. Það er svo skrýtið með þetta líf
að þegar sorgin er mest þá hlæjum
við, þegar gleðin er mest þá grátum
við, tilfinningarnar eru svo flókið fyr-
irbæri að ekki er hægt að skilja þær.
Ég kynntist þér fyrst fyrir rétt um
18 árum síðan, á þeim tíma höfum við
átt góðar stundir saman og þá sér-
staklega þegar ég kom í kaffi til þín
og við spjölluðum bara tvö um lífið og
tilveruna og allt þar á milli. Eftir að
Vignir dó þá urðu tengslin enn sterk-
ari og þú komst oft til mín og ég til þín
til þess að leysa eða skipuleggja hin
ýmsu mál. Eitt af okkar sameiginlegu
áhugamálum var matargerð og þar
áttum við margar góðar og minnis-
stæðar stundir saman þegar verið
var að skipuleggja veislu fyrir fjöl-
skylduna hvort sem það var um jól,
áramót eða bara kvöldverð í bústaðn-
um sem þér var svo kær.
Elsku Guðrún tengdamamma mín,
mikið sakna ég þess að hafa þig ekki
lengur hérna hjá okkur, eftir svo
langan tíma saman í þessari fjöl-
skyldu er erfitt að segja bless, erfitt
að skilja tilgang lífsins og erfitt að
hugsa til þess að við munum ekki eiga
jól, áramót, afmæli eða lambalæri í
bústaðnum saman aftur, en eins og
við sögðum oft, við verðum að njóta
lífsins því það er ekki sjálfsagður
hlutur að vera til á morgun eða vera
heilbrigður.
Eitt af því mikilvægasta sem ég
lærði af samveru við þig og Vigni var
að fjölskyldan er það besta sem við
eigum í þessu lífi og ég hef reynt að
tileinka mér það, ég mun reyna eins
og ég get að halda áfram því starfi
sem er mér kærast en það er að halda
utan um fjölskylduna okkar.
Ég vona að sú ferð sem þú hefur nú
hafið verði þér farsæl, á meðan mun-
um við hin njóta lífsins þangað til við
setjumst öll til borðs á ný og hlæjum
saman.
Elsku tengdamamma, ég sakna
þín.
Þinn tengdasonur,
Bjarni Þór.
Elsku besta og sætasta amma okk-
ar. Við söknum þín og afa mest. Þeg-
ar við heyrðum fréttirnar grétum við
og grétum, við trúðum þessu bara
ekki. „Þú, amma okkar“ nei, þú varst
alltaf svo hress og kát. Okkur fannst
svo gaman á Tenerife með þér og fjöl-
skyldunni. Við elskuðum þig og afa
svo mikið, og gerum það enn. Þú og
afi verðið alltaf í hjartanu okkar.
Það var alltaf svo gaman í matar-
boði í Hléskógunum, þá skemmtu all-
ir sér vel. Við og allir krakkarnir
fengum alltaf sleikjó og rúsínur hjá
þér. Þú varst alltaf svo dugleg að gefa
krökkunum rúsínur og hnetur eftir
að afi dó. Það er ekki eins gaman að
lifa án þín og afa.
Takk fyrir samveruna,
Tinna Líf og Lukka Miriam.
Elsku amma mín
Það er skrýtið að hugsa til þess að
amma Guðrún sé farin og muni ekki
koma aftur, það er mjög sárt. Það eru
svo margar frábærar minningar sem
ég hef átt með þér. Ég minnist þess
sérstaklega þegar ég var 6 ára og þú
komst alltaf á miðvikudögum og sótt-
ir mig í skólann. Við fórum þá saman í
bakaríið og gerðum eitthvað
skemmtilegt saman. Þessa daga köll-
uðum við Dúlludaga.
Ég gleymi því heldur aldrei, þegar
ég sá í hverju þú ætlaðir að vera í
brúðkaupinu hjá mömmu og pabba.
Þú varst í bleikum síðum kjól sem
mér fannst gullfallegur og vildi helst
vera í honum sjálf. Ég bað þig síðan
alltaf um að koma í bleika kjólnum
þegar ég átti afmæli. Ég skil núna af
hverju það var ekki hægt að amma
kæmi í síðkjól í afmælið mitt.
Ég vissi alltaf að ég gat leitað til
þín og gat treyst þér alveg fullkom-
lega. Ég talaði við þig um svo margt
og vissi að þú myndir ekki segja nein-
um frá því. Við vorum svo góðar vin-
konur og áttum okkar góðu stundir.
Þú varst svo góð og gullfalleg kona,
og áttir það besta skilið.
Það sem var svo gott við þig, var að
þegar það var eitthvað að hjá mér. Þá
gat ég alltaf leitað til þín. Þetta var
líka svona með marga hluti, amma
náði alltaf að redda öllu, alveg sama
hvað það var. Ef eitthvað skemmdist,
eða bilaði, þá gat amma reddað því.
Ekki má nú gleyma því að þú ert og
verður alltaf öryggisfulltrúi númer 1.
Amma, þú passaðir alltaf upp á allt.
Allir væru vel klæddir, ekki gleyma
að slökkva á kertunum, hvort maður
væri með lykla o.s.frv. Ég sá alltaf
hvað þú varst stolt af fjölskyldunni
sem þú og afi höfðuð búið til. Þegar
við sátum öll saman við stóra borð-
stofuborðið í Hléskógum. Sast þú
stolt amma við endann á borðinu og
hugsaðir hvað þú ættir stóra og fal-
lega fjölskyldu. Sem var þér svo dýr-
mæt. Það var svo gaman að sjá hvað
þú varst ánægð þegar ég fermdist, þú
varst sko ánægð með þína dúllu. Þá
varst þú í bleikum kjól fyrir dúlluna
þína. Það er ein ferð sem er alveg
ógleymanleg. Það var þegar við fór-
um öll saman til Tenerife í nóvember
sl. í tilefni 60 ára afmælis þíns. Þetta
var alveg frábær ferð og það sem ég
er svo þakklát fyrir er að við fórum í
þessa ferð og létum drauminn um að
fara öll saman til útlanda rætast. Þú
talaðir alltaf um hvað þú varst ánægð
að allir hefðu getað komist með þér til
útlanda og halda upp á afmælið þitt.
Elsku amma það er svo margt sem
mig langar að skrifa hérna en kem
því ekki alveg frá mér. Ég væri svo
mikið til í að þú værir hér ennþá og
við gætum haldið áfram að gera
þessa skemmtilegu hluti sem við
gerðum saman. Núna veit ég að þú
ert á góðum stað, þar sem þú ert með
afa og þið eruð ánægð saman. Ég veit
að þú munt alltaf fylgjast með mér.
Ég elska þig mjög mikið, elsku amma
mín, og óska þess svo innilega að þú
værir hér, hjá mér.
Ég elska þig svo mikið.
Þín dúlla,
Sandra Dís.
Guðrún Ágústa Magnúsdóttir
sveiflaði sér inn í líf Gísla bróður míns
fyrir rétt liðlega einu ári.
Hvort það var hennar fima golf-
sveifla sem vakti áhuga hans eða
hvað hún var glæsileg á velli er ekki
gott að segja en í Tyrklandi hittust
þau og voru óaðskiljanleg síðan.
Glæsileg kona og einstaklega hlý-
leg vann Guðrún hug okkar allra í
fjölskyldunni. Hún hvatti mig óspart í
golfinu og ávallt tilbúin með hvatn-
ingu og hlý orð. Foreldrum okkar
Gísla sýndi hún hlýhug og kom aldrei
tómhent í heimsókn til þeirra á
Grandaveginn. Kannski voru það
kartöflur úr Kolaportinu eða fallegar
servíettur, eða blómakarfa og nú síð-
ast falleg næla sem hún færði móður
okkar í sinni síðustu heimsókn.
Við hjónin eyddum páskunum með
Gísla og Guðrúnu í heimsborginni
Dublin. Þangað komu þau fljúgandi
frá London eftir mikla tónleika og
leikhúsferð. Við héldum áfram í tón-
listinni og næsta upplifun voru írskir
tónleikar á sveitakrá. Á páskadag
fórum við að skoða hótel og golfvelli á
Írlandi sem þau Gísli og Guðrún ætl-
uðu að spila í lok maí ásamt hópi
vinnufélaga Gísla. Allt leit þetta ljóm-
andi vel út og var Guðrún full til-
hlökkunar að mæta með settið til að
kljást við vötn og tré, hallandi flatir
og hvers kyns gildrur sem bíða golf-
ara. Hún hlustaði áhugasöm þegar
golfmeistari vallarins útskýrði hvern-
ig væri best að slá á einhverri braut-
inni undir trén og yfir vatnið og passa
að lenda akkúrat þarna megin en alls
ekki hinum megin. Þarna talaði fólk
saman, sem skildi hvort annað.
En ekki ferðu í þessa golfferð,
Guðrún mín, og í dag hefðir þú átt að
standa keik með kylfuna á heimavell-
inum þínum, Islandtilla á Spáni. En
það var önnur leið, sem lá fyrir þér,
önnur ferð sem þú þurftir að fara og
við Eggert söknum þess að fá ekki
tækifæri til að kynnast þér betur.
Fyrir hönd okkar Eggerts votta ég
fjölskyldu Guðrúnar og Gísla bróður
mína innilegustu samúð og vona að
Guð verði ávallt með ykkur öllum.
Guðrún Sigurgeirsdóttir.
Elsku Guðrún mín, hvað getur
maður sagt á svona stundu?
Mikið á ég eftir að sakna þín, við
vorum nánast í daglegu sambandi og
nú er allt búið.
Þú sem alltaf varst svo mikill gleði-
gjafi.
Ég man þegar ég hitti þig fyrst, ég
hafði ákveðið að fara með Óskari og
Adda til Islantilla í golfferð en með
því skilyrði að þeir spiluðu alltaf með
mér. Þegar við komum út kom Addi
til mín og sagði mér að hér væri kona
sem væri ein, en þá hafðir þú nýlega
misst manninn þinn, og vantaði spila-
félaga hvort hún mætti ekki spila
með okkur jú, jú, auðvitað var það í
lagi.
En það fór svo að eftir þetta spil-
uðum við oftast saman og sáum ekki
strákana, mikið ofsalega var gaman í
þessari ferð og þú talaðir oft um það
að aldrei hefðir þú hlegið jafn mikið í
svona marga daga.
Eftir þessa ferð varð svo til 8
manna hópur sem fór nokkrum sinn-
um saman út í golfferðir og spiluðum
líka saman hér heima ásamt fleiri
uppákomum og alltaf var gaman.
Nú síðast þegar við komum til þín í
janúar til að fagna með þér 60 ára af-
mælinu en þú náðir þeim áfanga í
nóv. sl. og þá fórstu með stórfjöl-
skylduna út til sólarlanda.
Nú er golfvertíðin að byrja og ég
var búin að skrá okkur í fyrsta mótið
en þú verður bara með mér þar á
annan hátt, Guðrún mín.
Nú þegar þú ert farin fyllumst við
þakklæti fyrir að hafa átt þig sem vin-
konu og fyrir allar góðu minningarn-
ar sem við eigum um þig.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Gísli, Vigdís, Davíð, Andri
og fjölskyldur. Við biðjum guð að
gefa ykkur styrk til að takast á við
sorgina og söknuðinn.
Guðrún mín ég kveð eins og við
gerðum alltaf.
Þú skilar svo kveðjunni góðu.
Katrín, Óskar og Andri Már.
Guðrún Ágústa
Magnúsdóttir
 Fleiri minningargreinar um Guð-
rúnu Ágústu Magnúsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
JÓHANNES BJARNASON,
Hólmgarði 25,
Reykjavík,
sem lést föstudaginn 18. apríl á hjúkrunarheimilinu
Skógarbæ, verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju
mánudaginn 28. apríl kl. 13.00.
Dagbjört Guðmundsdóttir,
Jóhanna Jóhannesdóttir,
Þóra Björt Sveinsdóttir, Andri Berg Haraldsson,
Jóhannes Berg Andrason,
Þorsteinn Jóhannesson, Ólöf Erlingsdóttir,
Ingibjörg Sigurðardóttir,
Steinunn Kristjánsdóttir.