Morgunblaðið - 19.07.2008, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. JÚLÍ 2008 31
Elsku langalangafi,
ég þakka þér fyrir tím-
ann sem við áttum saman. Það er
ótrúlega dýrmætt að vera aðeins
tveggja ára og eiga afa sem er 98
árum eldri. Það eru ekki allir sem
fá að upplifa það. Ég er alltaf að
biðja mömmu um að kíkja í heim-
sókn til þín en hún segir að þú sof-
ir nú rótt og sért kominn á góðan
stað. Ég trúi því og kveð þig með
miklum söknuði. Mamma samdi
ljóð handa mér til minningar um
þig.
Eitt lítið líf sem bráðum vex úr grasi
og naut svo góðs af visku afa síns.
Að ekkert fæst með röflinu né þrasi
ég ávallt man öll góðu orðin þín.
Nú ertu farinn en minningin er
fögur, elsku afi, ég sakna þín
ávallt.
En mamma mín mun segja sög-
ur um þig svo lifi áfram þessi
minning mín. Svo dýrmætt er að
muna sögur saman og ófáar þær
eru til af þér. Ég mun þó minnast
hvað við höfðum gaman um jólin er
þú hlóst svo dátt með mér.
Góða nótt, afi minn.
Þín,
Rebekka Rut.
Elsku langi minn, ég á svo erfitt
með að trúa því að þú sért farinn.
Það er kannski ekkert skrítið að
ég hafi verið farin að taka þér sem
sjálfsögðum hlut, þú orðinn 100
ára og frískari en við hin til sam-
ans. Ég leyfði mér að trúa að þú
yrðir alltaf hjá okkur.
Það verður einmanalegt án þín,
ekki síst hjá ömmu Ljótunni sem
fór til þín alla daga, og það mynd-
ast ákveðið tóm sem erfitt verður
að fylla. Ég hef alltaf verið svo
stolt af því að eiga þig fyrir afa,
svona merkilegan og kláran kall
sem hafði upplifað meira en fólkið
sem ég las um í skólabókunum. Við
lærðum um gamla skólann og
heimakennsluna í sveitunum og þú
hafðir upplifað það, við lærðum um
vesturfarana, fólkið sem flykktist
til Ameríku í leit að nýju lífi og þú
hafðir upplifað það. Þú meiri að
segja ferðaðist um í hestakerrum
og í Ameríku varstu ekki með bur-
berry’s-töskusett heldur koffort.
Þú hafðir yndi af ættfræði og
eftir þig liggur ógrynni af fróðleik
sem fáir aðrir búa yfir, safnið hér á
Húsavík á eftir að njóta góðs af
allri vinnunni sem þú og langa-
langafi unnuð. Þá var ekki sendur
tölvupóstur til að afla upplýsinga,
heldur farið á milli staða á hestum
eða fótgangandi og gat það tekið
fleiri daga.
Amma Sólveig stóð ætíð við bak-
ið á þér og ég veit að þið eruð að
bralla eitthvað saman núna. Ekki
yrði ég hissa þó þú værir farinn að
búa til ættartré fólksins þarna hin-
um megin. Það var mér ótrúlega
mikils virði þegar þú komst, 98 ára
gamall, á leiksýninguna mína. Það
skipti mig auðvitað miklu máli
hvað þér fyndist þar sem þú hefur
alltaf haft áhrif á mig þegar kemur
að því að semja. Þú varst auðvitað
voða stoltur af mér og það gladdi
mig mikið.
Við munum minnast þín þegar
við fáum okkur saman pítsu í fram-
tíðinni því að pítsur voru það besta
sem þú fékkst. Hundrað ára af-
mælisdagurinn þinn var yndislegur
og við áttum svo góða stund sam-
Indriði
Indriðason
✝ Indriði Indriða-son ættfræðingur,
rithöfundur og múr-
ari fæddist á Ytra-
Fjalli í Aðaldal í Suð-
ur-Þingeyjarsýslu 17.
apríl 1908. Hann lést
á dvalarheimilinu
Hvammi á Húsavík
föstudaginn 4. júlí síð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá Foss-
vogskirkju 17. júlí.
an. Ég man svo vel
eftir svipnum á þér
þegar við skoðuðum
myndirnar á skjá-
varpanum. Þú hafð-
ir mikið yndi af
myndum og það var
alltaf svo gaman að
hlusta á sögurnar
þínar við hverja
mynd. Mamma mun
halda minningunum
á lofti og segja okk-
ur fullt af sögum,
þið höfðuð eitthvað
sérstakt samband
sem enginn annar skildi. Þú varst
henni svo góður vinur og leitaðir
oft til hennar þegar þig vantaði
eitthvað. Bæði voruð þið mikið fjöl-
skyldufólk og höfðuð mikinn áhuga
á ættfræðinni. Ég veit að mamma
hefur misst mikið núna þegar þú
ert farinn og enginn kemur til með
að fylla skarð þitt í hennar hjarta,
þú varst þeim systrum meira en
bara afi og þær munu njóta góðs af
því áfram.
Minningarnar um þig, afi minn,
munu ætíð lifa, góðsemi þín og
endalaus húmor, viska og glæsi-
menni eru orð sem minna mig á
þig. Ég sakna þín meira en orð fá
lýst. En þú skilur mig eftir með
svo mikla visku sem þú hefur gefið
mér í nesti og ég er þakklát fyrir
það. Ég kveð þig nú, elsku langi
minn, með þessum orðum:
Nú hefur slokknað lífsins ljósið bjarta
þú hefur kvatt mig nú í hinsta sinn.
Minningar lifa ávallt í mínu hjarta
ég kveð þig með söknuði elsku afi minn.
Þín,
Kristjana María.
Ein er vor ættjörð
einn vor himinn
vor ósk og trú
þegar á herðir.
(I.Þ.)
Nú hefur Indriði Indriðason frá
Fjalli kvatt, sá seinasti af sínum
stóra systkinahóp. Það vekur
hvorki undrun né harm þegar sá
sem lifað hefur hundrað ár fellur
frá, en eftirsjá og hryggð kemur
upp í vitund manns, það er svo
mikið misst. Hugur minn leitar til
bernskudaga þegar foreldrar mínir
voru að kenna mér vísurnar sem
afi minn og faðir Indriða orti um
börn sín. Og þar sem ég ólst upp á
sama stað og þau meira að segja í
sama bænum þótti mér sem ég
hefði mjög ákveðin og náin kynni
af þeim. Þannig var t.d. með vís-
una sem þeir áttu saman bræður
Úlfur og Indriði:
Aftur láta hurð á hjörum
held ég enga þraut
Úlfur hespar, enn við förum
Indriði litli á braut.
Þegar ég man eftir mér var
Indriði fluttur til Reykjavíkur. Ég
hitti hann því ekki oft á bernskuár-
um mínum. Það voru færri ferðir
milli Reykjavíkur og Norðurlands í
þá daga. En það fóru mörg bréf á
milli bræðranna Ketils og Indriða.
Samband þeirra var afar hlýtt og
innilegt enda féllu áhugamál þeirra
mjög saman. Unglingurinn frá
Fjalli sem fór til Ameríku 1926
kom aftur og ætlaði að feta í fót-
spor feðra sinna og frænda að
yrkja jörðina á heimaslóðum. Þá
var tekið undir orð skáldsins „Fag-
ur er dalur fyllist skógi, frjálsir
menn þegar aldir renna“ og lifað
eftir því. Að vísu olli heilsubrestur
því að búskapur Indriða og Sól-
veigar konu hans varð skemmri en
skyldi en þá hófst ræktun talaðs
orðs og síðar ættfræðistörf hans,
þar sem hann tók upp merki föður
síns með söfnun og útgáfu Þing-
eyskra ætta. Þar er óbrotgjarn
minnisvarði meðan fólk lætur sig
einhverju varða um uppruna sinn
og vert er að minnast þess að allt
það starf var unnið samhliða full-
um vinnudegi.
Það breytist margt á hundrað
árum og þarf ekki svo langan tíma
til. Indriði Indriðason hélt sinni
lífssýn og viðmiðunum óbreyttum
til æviloka, um það vitna blaða-
viðtöl sem birtust við hann í tilefni
hundrað ára afmælisins 17. apríl sl.
Við bróðir minn og mágkona kom-
um til hans 31. mars nú í vor.
Tveimur dögum áður höfðum við
fylgt kærum frænda Þorkeli
Þrándarsyni, bróðursyni Indriða,
seinasta spölinn í Grenjaðarstað-
arkirkjugarði. Þá var nístingskalt
og gekk á með snörpum éljum. En
svo hægði og birti og Aðaldalur
var eins fallegur og hann getur
verið að vetrarlagi, hvítar hlíðar
með dökkum skógarblettum, svart
hraunið og Laxá svo fagurblá. Að
heimsókn lokinni fylgdi Indriði
frændi okkur til dyra að gömlum
sveitasið. Svipurinn heiður og hlýr
eins og ævinlega. Það var haldið
upp á hundrað ára afmæli hans og
fjöldi gesta kom. Hann hafði af því
mikla ánægju en eftir það var ekki
að neinu að keppa og mál að hitta
Sólveigu. Við hlið hennar fær hann
að hvíla. Nú er hásumar og þau
voru bæði sólar- og sumarbörn.
Við systkinin frá Ytra-Fjalli
þökkum föðurbróður okkar ára-
löng kynni sem aldrei bar skugga á
og sendum börnum hans og afkom-
endum innilegar samúðarkveðjur.
Ása Ketilsdóttir.
Kveðja frá Ættfræðifélaginu
Með Indriða Indriðasyni er
genginn einn af merkari ættfræð-
ingum þessa lands. Indriði var
heiðursfélagi Ættfræðifélagsins,
einn af stofnendum þess og for-
maður um skeið. Frá blautu barns-
beini og til hinstu stundar, á 100
ára ævi, var ættfræðin hans helsta
áhugamál. Hann átti ekki langt að
sækja þann áhuga, sonur Indriða
Þórkelssonar bónda, skálds og
ættfræðings á Ytra-Fjalli í Aðal-
dal, en það var hann sem lagði
grunninn að Ættum Þingeyinga,
því mikla riti, sem enn er verið að
fullvinna og gefa út undir styrkri
stjórn Brynjars Halldórssonar.
Sjálfur helgaði Indriði Indriðason
því allar frístundir sínar áratugum
saman. Í 20-30 ár safnaði hann
fróðleik í verkið og vann á Þjóð-
skjalasafninu dag hvern eftir vinnu
og eyddi þar flestum laugardögum
og sumarfríum. Seinustu árin helg-
aði Indriði sig samantekt á Þing-
eyingum sem fluttu til Vestur-
heims. Áhuginn var ótrúlegur,
minnið gífurlegt og þekkingin ein-
stök.
Með Indriða er lokið merkum
kafla í sögu ættfræðinnar á Ís-
landi. Hann var samtíða öðrum
stórmennum ættfræðinnar eins og
Pétri Zophaníassyni, Guðna Jóns-
syni og Einari Bjarnasyni og sam-
an áttu þeir Pétur hugmyndina að
stofnun Ættfræðifélagsins. Indriði
hugsaði stórt og fáir hafa lýst gildi
ættfræðinnar betur en hann: „Ætt-
fræðin, þekkingin á ættum okkar
og uppruna, gerir okkur mun
skyggnari á lífið sjálft. Í ættfræð-
inni sjáum við kynslóðirnar renna
fram hverja af annarri, skynjum
lífsbaráttuna og hin kröppu kjör
alþýðunnar, sorgina og gleðina.
Við finnum að við erum öll hlekkir
í langri keðju sem fléttast í sam-
ofið net ættanna. Ættfræðin gerir
okkur víðsýnni, glöggskyggnari og
umburðarlyndari. Ættfræðin gerir
okkur einnig ríkari tilfinningalega
og sýnir okkur að við erum öll
hluti af sögunni og lífinu sjálfu.
Um leið er ættfræðin spennandi
eins og gestaþraut sem aldrei
verður leyst til fulls. Stöðugt bíða
óhnýttir endar sem enginn veit
hvert leiða fyrr en við fikrum okk-
ur eftir þeim á vit nýrra spurning-
armerkja. Ættfræðin heldur til
haga fróðleik og þekkingu og teng-
ir okkur sögunni, þjóðinni og
menningunni.“
Ættfræðifélagið þakkar Indriða
Indriðasyni langa og gæfuríka
samfylgd.
F.h. Ættfræðifélagsins,
Guðfinna Ragnarsdóttir.
✝ Knútur Haf-steinn Matthías-
son fæddist á
Hólmavík 27. júlí
1933. Hann andaðist
á dvalarheimilinu
Uppsölum á Fá-
skrúðsfirði miðviku-
daginn 10. júlí síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Ingveldur
Jónsdóttir húsfreyja
á Hólmavík, f. 15.
maí 1902, d. 7. mars
1950 og Matthías
Aðalsteinsson verka-
maður, f. 19. desember 1888, d. 29.
janúar 1973. Systkini Knúts eru
Vigdís, f. 1930, Þuríður, f. 1939,
Sigurður, f. 1942, og hálfsystir
Hulda Lilja Sigríður
Þorgeirsdóttir, f.
1925.
Knútur ólst upp á
Hólmavík fram á
unglingsár, þá fór
hann vestur í Æðey,
síðan flutti hann til
Reykjavíkur og
stundaði sjómennsku
og var mikið hjá
Tryggva Ófeigssyni.
Hann var hörkudug-
legur og laginn neta-
maður. Flutti til
Breiðdalsvíkur og
stundaði þar aðallega sjómennsku.
Útför Knúts fer fram frá Hey-
dalakirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Kæri yndislegi bróðir, mig lang-
ar með nokkrum orðum að minnast
þín. Ég hélt að þú hefðir það af að
halda upp á 75 ára afmælið þitt, en
þú heldur upp á það annars staðar
með veislu og fínheitum. Ég er viss
um að þú ert búinn að hitta mömmu
og pabba og þá sem farnir eru á
undan. Ég hélt þegar þú komst í
bæinn síðast til læknis að þetta
hefði breyst og batinn kæmi en
svona er þetta. Ég veit að þér líður
vel núna, elsku vinur.
Ég votta systrum mínum og öðr-
um ættingjum samúð.
Þegar raunir þjaka mig
þróttur andans dvínar
þegar ég á aðeins þig
einn með sorgir mínar.
Gef mér kærleik, gef mér trú,
gef mér skilning hér og nú.
Ljúfi drottinn lýstu mér,
svo lífsins veg ég finni
láttu ætíð ljós frá þér
ljóma í sálu minni.
(Gísli á Uppsölum.)
Ég bið guð að geyma þig og varð-
veita, elsku vinur. Þín systir,
Þuríður.
Elsku Knútur, ég varð leiður og
hryggur, þegar ég fékk þær fréttir
að þú værir látinn. Reyndar kom
það mér ekki svo mikið á óvart, því
þú hafðir verið svo mikið veikur síð-
ustu árin á undan. Og þegar þú
komst á Jósepsspítalann fyrir
nokkru síðan, þá fannst mér og ég
skynjaði að það myndi ekki vera
langt í að þú myndir kveðja þetta
líf. Svona er þetta, það veit enginn
ævina fyrr en öll er. En öll þau árin
sem ég þekkti þig, voru dýrmæt og
lærdómsrík. Þú varst sjómaður alla
þína tíð, dugnaðarforkur, eins hafð-
ir þú alltaf mjög gaman af því að
lesa góðar bækur. Þú talaðir
kannski ekki mikið um þínar til-
finningar, en þú varst góður maður
og ég á eftir að sakna þín. Ég er
þakklátur fyrir þau ár sem ég
þekkti þig. Ég veit og ég trúi að þú
ert nú í faðmi frelsara okkar og
drottins Jesú Krists.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Samúðarkveðja,
Vilhjálmur Matthíasson.
Knútur Hafsteinn
Matthíasson
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
auðsýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför ástkærrar eiginkonu, móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ARNDÍSAR ÁRNADÓTTUR
frá Ísafirði,
sem jarðsungin var frá Fossvogskirkju föstudaginn
4. júlí.
Birgir Finnsson,
Auður Birgisdóttir, Páll Skúlason,
Finnur Birgisson, Sigurbjörg Pálsdóttir,
Arndís Birgisdóttir, Sigmundur Sigurðsson,
Björn Birgisson, Ingibjörg Gunnlaugsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð, vináttu og
hlýhug við andlát og útför mannsins míns, föður,
tengdaföður og afa,
JÓNS ÁRMANNS JAKOBSSONAR
PÉTURSSONAR,
Kringlunni 17,
Reykjavík.
Blessuð sé minning hans.
Hafdís Einarsdóttir,
Pétur H. Jónsson, Oddný Þ. Óladóttir,
Margrét Jónsdóttir, Arnór H. Arnórsson,
Einar Þ. Jónsson, Gina Jónsson
og barnabörn.