Morgunblaðið - 12.08.2008, Blaðsíða 4

„TROÐIÐ á rétti barna! Frumvarp
Daggar úr allsherjarnefnd og til
umræðu!“ Þessi orð voru skrifuð á
stéttina fyrir framan Héraðsdóm
Norðurlands Eystra í gær. Það er
Félag ábyrgra foreldra á Akureyri
(FÁFAK) sem stendur fyrir mót-
mælunum. Meðlimir félagsins eru
ósáttir við að frumvarp Daggar
Pálsdóttur til barnalaga hafi ekki
verið afgreitt í allsherjarnefnd Al-
þingis í vor.
Helstu nýmæli lagafrumvarpsins
eru þau að dómurum verði gert
kleift að dæma sameiginlega forsjá.
„Þetta er réttlætismál fyrir börnin
okkar. Auk þess tel ég þann dóm-
ara ekki öfundsverðan sem verður
að velja milli tveggja hæfra for-
eldra,“ segir Jóhann Kristjánsson,
formaður félagsins.
Félag ábyrgra foreldra á Akureyri stendur fyrir mótmælum
Morgunblaðið/Hjálmar S. Brynjólfsson
„Réttlæt-
ismál fyrir
börnin“
GUNNAR Smári
Egilsson, fyrr-
verandi forstjóri
Dagsbrúnar, hef-
ur verið ráðinn
til að gera heild-
arúttekt á upp-
lýsingamálum
Reykjavík-
urborgar.
Gunnar Smári
hóf störf um
mánaðamótin og er ráðning hans
tímabundin til sex vikna. Að sögn
Regínu Ásvaldsdóttur, skrif-
stofustjóra á skrifstofu borg-
arstjóra, hefur staðið til í nokkurn
tíma að láta gera úttekt á upplýs-
ingamálum borgarinnar og styrkja
upplýsingamiðlun og almanna-
tengsl almennt.
Gunnar Smári hefur m.a. verið
ritstjóri Fréttablaðsins. Hann var
einnig forstjóri Dagsbrun Media í
Danmörku, sem hleypti Nyhedsav-
isen af stokkunum. haa@mbl.is
Úttekt gerð
á upplýs-
ingamálum
Gunnar Smári
Egilsson
UTANRÍKISRÁÐUNEYTIÐ ráð-
leggur Íslendingum eindregið frá
því að ferðast til Georgíu vegna
ófriðarins, sem þar ríkir. Ráðu-
neytið óskar jafnframt eftir upplýs-
ingum um þá Íslendinga sem kunna
að vera í landinu.
Þeir sem vita um Íslendinga í
landinu geta haft samband við
borgaraþjónustu utanríkisráðu-
neytisins í síma 545-9900.
Varað við
ferðalögum
HVALKJÖTIÐ sem Hvalur hf. flutti
til Japans fyrr í sumar hefur ekki
enn verið tollafgreitt. Ekkert inn-
flutningsleyfi hefur fengist frá jap-
önskum stjórnvöldum fyrir nærri
80 tonnum af hvalkjöti.
Um er að ræða afurðir af lang-
reyðum, sem veiddar voru árið
2006. Kjötið var sent til Japans í
maí á þessu ári og hefur verið í
frystigeymslu síðan. Þá sendu
Norðmenn 5 tonn af hrefnukjöti
með sömu sendingu. Íslendingar
hafa ekki selt hvalkjöt til Japans
frá því í byrjun tíunda áratugar síð-
ustu aldar. thorbjorn@mbl.is
Hvalkjötið
enn í tollinum
Eftir Andrés Þorleifsson
andresth@mbl.is
„ÉG var bara á heimferð,“ segir
Fjólmundur Fjólmundsson, sem
komst lífs af þegar trilla sem hann
var á sökk í Skagafirði aðfaranótt
sunnudags. „[Þá] kom högg og eins
og hár brestur á bátinn. Ég var þá
aftarlega í bátnum að gera að fiski
sem ég hafði fengið. Ég fór fram í og
sá [strax] að það var kominn leki að
honum,“ útskýrir Fjólmundur, sem
telur líklegt að um rekavið hafi verið
að ræða.
Fyrstu viðbrögð sjómannsins
voru þau að sækja síma sinn. Hann
hafði kastast til af hillu og fann Fjól-
mundur hann ekki í myrkrinu. „Það
var óvenjulega dimmt.“
Kveikti á neyðarsendinum
Því næst fór hann að huga að því
að koma björgunarbátnum út.
Kveikti hann þá strax á neyðar-
sendinum. „Það er bæði sterkt ljós á
honum og píp líka. Auk þess þarf
maður að taka öryggi af honum,“
lýsir Fjólmundur, en sem kunnugt
er fékk Landhelgisgæslan ekki boð-
in fyrr en 4 til 5 tímum seinna.
„Ég var alveg viss um að þetta
tæki ekki langan tíma,“ segir hann
og bætir við að meðan hann beið hafi
hann hafi gert sér vonir um að
björgunarmenn yrðu komnir innan
hálftíma og hægt yrði að bjarga trill-
unni.
En enginn kom.
„Það bara tók enginn eftir þessu,“
segir Fjólmundur, sem í örvæntingu
sinni skaut upp tveimur sólum og
notaði tvö handblys. Á meðan horfði
hann á bílljósin í fjarska en hvorki
gæslan né nærstaddir tóku eftir sjó-
manninum í neyð. „Það er ekki hægt
að lýsa henni,“ segir Fjólmundur um
hvernig tilfinning það var að vera úti
í björgunarbátnum, sem rak um
Skagafjörðinn í fimm tíma. „Þetta er
hálfdapurleg tilfinning, í þreifandi
myrkri úti á sjó í smábala.“
Hann óttaðist að illa gæti farið ef
hann ræki að Þórðarhöfða, en þar er
m.a. stórgrýtt. Þegar hann tók að
reka þangað hóf hann að róa ákaft í
um fjóra tíma til að komast hjá höfð-
anum. „Þetta er bara gúmmíbátur
sem hefði getað rifnað á grjóti. Þá
hefði bara sjórinn verið næst.“
Þegar hann skilaði sér ekki til
hafnar hringdi eiginkona hans í
neyðarlínuna og voru björgunar-
sveitir þegar kallaðar út. Fundu þær
Fjólmund um 15 metra frá landi, en
þá var hann hólpinn. „En ég var orð-
inn andskoti uppgefinn,“ segir hann.
„Þú verður að reikna með að þurfa
að bjarga þér sjálfur,“ segir sjómað-
urinn, sem hefur verið viðloðandi sjó
og sjósókn í 45 ár. „Ekki stóla á
aðra.“
Enginn tók eftir honum
 Fjólmundur sá bílljósin í fjarska meðan hann barðist fyrir lífi sínu úti á sjó
 Bjóst við að björgunarmenn kæmu innan hálftíma  „Ekki stóla á aðra“
Morgunblaðið/Björn Björnsson
Einn á báti Fjólmundur hefur aldrei lent í öðru eins á þeim 45 árum sem
hann hefur verið viðloðandi sjó og sjósókn. Hann hafði heppnina með sér.
4 ÞRIÐJUDAGUR 12. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
Eftir Björn Jóhann Björnsson
bjb@mbl.is
BETUR fór en á horfðist þegar Jón Eiríksson,
ferðafrömuður frá Fagranesi á Reykjaströnd í
Skagafirði, betur þekktur sem Jón Drangeyj-
arjarl, féll í sjóinn við eyna á dögunum. Honum
tókst fyrir eigin rammleik að komast í land,
klæddur lopapeysu og fullum skrúða, eftir að
hafa synt á eftir báti sínum en ekki komist um
borð þar sem stigi utan á bátnum virkaði ekki
sem skyldi. Varð honum ekki meint af, utan
marbletta á baki, gleraugun héldust á sínum
stað, úrið virkar áfram en blessaður farsíminn
þoldi ekki volkið.
Jón hafði nýlokið við að skila ferðamönnum
af sér upp á Drangey þegar óhappið átti sér
stað við bryggjuna, sem hann smíðaði á sínum
tíma. „Mér datt í hug að skreppa í sjóstöng að
fá mér í soðið, á meðan fólkið var í eynni. Sneri
bátnum við eftir kúnstarinnar reglum og ætl-
aði að stíga um borð þegar ég rann til á stefn-
inu á bátnum, hlunkaðist fyrst niður á bryggj-
una og þaðan í sjóinn. Þá var báturinn laus og
rak frá bryggjunni. Mér þótti hálfleiðinlegt að
verða þarna eins og glópur með fólk í eynni og
bátlaus, svo ég ákvað að synda á eftir bátnum,“
segir Jón sem komst aftur fyrir bátinn, eina 20
metra leið, og reyndi að fara upp stiga utan á
bátnum. Ekki tókst honum að ná taki á efstu
riminni og handfangi þar fyrir ofan og „hlunk-
aðist“ Jón í sjóinn aftur, eins og hann orðar
það. Ákvað hann að synda í land og var kominn
að kletti í Drangey þegar báturinn var þá kom-
inn á eftir honum. „Báturinn lagði bara kinn-
unginn upp að mér, þar sem ég sat á klett-
inum, og ég gat þá stigið um borð eins og fínn
maður. Þetta var nú fallega gert af honum, það
hefði ekki hvaða skagfirskur gæðingur sem er
gert slíkt hið sama. Ég sigldi svo bátnum aftur
að bryggjunni og var búinn að klæða mig í flot-
galla áður en fólkið kom aftur um borð, eins og
ekkert hefði í skorist,“ segir Drangeyjarjarl-
inn og er ekki í nokkrum vafa um að góðar
vættir hafi fylgt sér þarna eins og svo oft áður í
ferðum sínum í eyna, að meðtöldu bjargsigi og
eggjatöku allt frá árinu 1951. Ósmeykur hélt
hann för sinni áfram, fékk send þurr föt að
heiman fyrir næstu ferð þann daginn út í
Drangey með hóp ferðamanna.
Jarlinn synti sitt Drangeyjarsund
Morgunblaðið/Einar Falur
Jarlinn Jón Eiríksson hefur siglt með ferðamenn út í Drangey til fjölda ára og lætur ekki smá
volk á sig fá, farinn að nálgast áttrætt. Segir góðar vættir hafa fylgt sér í eynni alla tíð.
Í HNOTSKURN
»Jón Eiríksson Drangeyjarjarl kall-ar ekki allt ömmu sína og hefur
með eigin hendi og hjálp góðra manna
reist bryggju bæði í eynni og á Reykja-
strönd, þaðan sem hann siglir með fólk
út í eyna. Ferðin tekur 20 mínútur í
stað 60 mínútna frá Sauðárkróki áður.
»Að sögn Jóns mætti umferðin íDrangey hafa mátt vera meiri í
sumar. Þó er alltaf reytingur af ferða-
mönnum, innlendum sem erlendum.
»Enginn skortur er á lundanumþetta árið, feitum og pattaralegum.
Jón Eiríksson féll í full-
um skrúða í sjóinn og
synti sjálfur í Drangey