Skinfaxi - 01.04.1927, Blaðsíða 30

62
SKINFAXI
Æsku-hvöt.
pið munið að sagan á fullhuga flokk,
sem fæddist í íslenskri sveit.
}?ið munið að hetjurnar stigu á stokk
og strengdu ’in göfugu heit.
peir töluðu’ ekki orð út í veður og vind.
peir vildu og framkvæmdu í senn.
peir forsmáðu lyddunnar lesti og synd.
peir lifðu og dóu sem menn.
peir leituðu frægðar með samhuga sál
og sórust í fóstbræðralag.
peir sigruðu, elskuðu, sátu að skál
og sungu þar víkingabrag.
J?eir kneyfðu af hornum við konunga borð
og kváðu um lietjur og vif.
peir dáðu og virtu hvert drengskapar orð.
þeir dýrkuðu iþróttalíf.
Já, sögunnar himinn er stirndur og stór,
því störum vér undrandi nú,
og spyrjum, hvort alt þetta frá okkur fór
með feðranna heiðingja-trú.
En auðvitað sjáum vér skuggaleg ský,
með skelfingar, hatur og kvöl.
Vér vitum að til voru þrælar og þý
— í þögninni nagandi böl.
Vér áttum hér vaska og ónýta menn,
og eigum að sjálfsögðu nú,
því lífið fær gagnstæðar gjafir í senn,
og guði í sérhverja trii.
pað hentar á stundum að halda þess taum
sem heimurinn álítur stærst.