Skinfaxi - 01.04.1927, Blaðsíða 1

Alþingishvöt.
Einhver mesta blessun fyrir hvem mann er að eiga
eitthvað, sem honum er lieilagt, eitthvað sem hugur
hans nálgast með lolningu, en þó gleði.
Og eins og það er blessun fyrir líf einstaklinganna,
svo er það og blessun fyrir þjóðirnar sem heild.
Islenska þjóðin á þvi láni að fagna, að eiga að minsta
kosti einn sfíkan helgidóm, helgidóm, sem allir bera
hlýjan hug til, sem allir virða og elska, sem allir hugsa
til með lotningu. J?essi helgidómur er J^ingvellir. J?eir
eru hinn heilagi reitur, sem þjóðarsálin ann og virðir.
Og liversvegna? Vegna þess að þeir eru höfuðstaður
lands vors um langan aldur. Vegna þess, að við engan
einn stað eru örlög þjóðarinnar jafn nátengd. Vegna
þess, að livergi á landinu getur að líta meiri né stór-
kostlegri náttúrufegurð en einmitt þar. Vegna þess, að
svo má segja, að sá staður sé rúnum ristur og sögn-
um skráður, sé lijartastaður islensku þjóðarinnar.
„Hátt á eldhrauni upp, þar sem enn þá Öxará renn-
ur ofan i Almannagjá, Alþingi feðranna stóð.“
J?að Alþingi, sem vit og drengskapur l'orfeðra vorra
reisti, sem geymir svo margar glæsilegar myndir og
sagnir, um „feðurna frægu og frjálsræðis hetjurnar
góðu“. pað Alþingi, sem við eru bundnar minningarn-
ar um hugþekkustu atburði sögu vorrar — og líka þá
raunalegustu. — J^ingvellir, hinn heilagi staður lands
vors, hinn fegursti staður lands vors, J?ingvellir, elsk-