Skinfaxi - 01.10.1927, Qupperneq 13

SKINFAXI
109
ábyggilega heimalitáður, haldast litirnir ágætlega og eru
furðu fagrir og viðfeldnir þó vefnaðurinn hafi verið
þveginn og þvældur í áratugu og slitinn til agna að kalla
má. pannig hefi eg þekt um rúmábreiður, söðuláklæði,
bönd (spjaldofin), einnig margskonar prjón o. s. frv.
Lit, sæmilega lialdgóðan, hlýtur að vera hægt að út-
búa hér, eigi síður en hvar annarstaðar ef vandvirkni er
með og réttar aðferðir notaðar. En eitt er það í þessu,
sem eg hygg að meira verði til skemda þeirri ullariðju
er skreyta á með ýmsum htum, og enn verra er að ráða
bót á. pað er að litsmekkur — litskynjan — fólksins er
þvi miður viða að verða hlálega afbökuð, og beint
skemd frá því sem áður hefir verið. pað er ein af þeim
tisku- (,,moderne“) gönum sem fólk hefir teygt sig
eftir í blindni Væri öll þörf á að taka það atriði, ásamt
ýmsum fleirum af svipuðu tæi, til nánari íhugunar og
mun eg koma að því í öðru sambandi.
Til þess að vefnaðarnámsskeið, vefnaðarkunnátta
geli að fullum notum komið, útheimtast áhöld, eins og
við hverja iðju sem nokkuð kveður að. pað er aðal-
lega vefstóllinn sem mestu skiftir. Hann er stórt áhald
og dýrt og nokkuð vandgerður, svo góður sé. Áður var
það svo þar sem eg þekti, að vefstóll var nálega á liver-
jum sveitabæ og þótti sjálfsagt að flest fólk kynni til
vefnaðar. Vefstólarnir voru auðvitað misjafnlega góðir,
en flestir vel hæfir til þess sem vefa þurfti. Nii mun á
flestum vefnaðarnámskeiðum vera ofinn fjölhreyttari
vefnaður og útheimtir liann að sumu leyti margbrotn-
uri vefstóla. Af þessu, og svo þvi að íslenskir vefstólar
hafa eyðilagst, hefir það leitt, að þeir sem við vefnað
hafa fengist, hafa orðið að fá útlenda vefstóla, marg-
brotna og að sama skapi dýra. Margir, sem læra, hafa
ekki efni á að eignast slika vefstóla og geta þvi hvorki
haldið iðjunni áfram sjálfir né útbreitt kunnáttu sina.
Eg vil nú benda á það, að sæmilega búhagir menn
geta búið til vel nothæfa vefstóla eigi síður en áður