Skinfaxi - 01.10.1927, Qupperneq 23

SIÍINFAXI
119
för, sá andi þinn styrkur þá lctlast stríðsins kjör, sc
nierkið iireint scm iiátt og' djarft þú ber, snýr liindrun
sérliver aftur sem mætir þcr.“
Alþýðumentun er grundvöllurinn undir glæsilcgri
framtið íslensku þjóðarinnar. J?að eru einstaklingarnir
sem þurfa að vita livað þeim er sjálfum fyrir bestu, og
þjóðinni í licild, þeir )?urfa að læra að þekkja það góða
frá liinu illa, og reyna að starfa i bróðerni og einingu,
sveit sinni og þjóð til heilla. J?eir þurfa að verða fyrir
sterkum siðferðisábrifum frá mönnum, sem liafa göfg-
andi áhrif og þeir bera virðingu fyrir. Frá þeim mönn-
um, sem af óeigingjörnum hvötum hafa valið sér þann
starfa að fræða, og glæða J?að besla sem til er í manns-
sálinni, og beina hug og vilja æskumannsins inn á þær
brautir sem bjartastar eru og um siðir til sigurs liggja.
Slíkt mundi bjarga mörgum góðum dreng frá glötun.
J?að dregur iiver dám af sínum sessunaut, segir mál-
tæki og það er ábyggilega satt. Við höfum öll lieyrl
söguna um skemda eplið, sem fljótt var að eyðileggja
öll hin eplin, er hjá því voru; eins er með mennina,
enda segir máltæki, áð ekki þurfi nema einn gikkinn i
hverja veiðistöð. J?að þarf ekki nema einn mann, sem
hefir ýmsa óknytti í frammi, til þess að aðrir staðfestu-
litlir og stefnuvana séu fljótir að taka þá eftir. J?að hlýt-
ur liver fullorðinn maður að finna til þeirrar skyldu,
sem á lionum hvílir gagnvart þeim, sem yngri eru, og
minni þekkingu og lifsreynslu liafa; þeim hlýtur að
skiljast að það er þeirra að ganga á undan með góðu
eftirdæmi, og varast að hafa það fyrir liinum yngri, er
miður má fara. Við þurfum að reyna að þekkja sjálfa
okkur og finna það út, hvar það er, og í livaða stöðu það
er, sem við getum unnið sveit okkar og þjóð sem mest
gagn. „Störfum, því aldrei aftur, ónotuð kemur stund.“
J?að segir margur eldri maðurinn, að hann sjái eftir,
hversu illa hann liafi varið sínum æskuárum, og hann
vildi feginn mega lifa þau upp aflur, en öðruvísi, og