Skinfaxi - 01.04.1946, Blaðsíða 6

G
SKINFAXI
drætti“, eins og þeir komust að orði í útskýringu hinna
fjæstu laga sinna. Þeim tókst nokkuð að vekja starf-
andi ættjaðarrást, en flokkadrættirnir hafa magnazt.
Og því miður er nú mikið reynt af stjórnmálaflokkum
landsins að vekja flokkstrú æskumanna, og nú virðisl
bera meira á flokksást en ættjarðarást, en lítt hirt um
að sannleikurinn og réttlætið skipi öndvegi.
En þólt ungmennafélögin á þessu 40 ára aldursskeiði
sínu í sumu liafi beðið ósigur, þá liafa þau samt unnið
marga sigra. „En sefur logn að boða baki“. Ósigur
þarf ekki að vera ævarandi. Ósigrar ungmennafélag-
anna eiga að magna þau til nýrrar sóknar. Nú er ekki
síður þörf á vakningu æskulýðsins en 1906. Og þegar
ég nú, einn þessara fyrstu ungmennafélaga, hugsa um
þessi mál, þá finnst mér, að eg myndi feginn vilja
kasla ellibelgnum, og þá fyrst og fremst til þess að
geta tekið þátt í nýrri þjóðlegri menningarsókn. íslandi
og íslendingum er það nú lifsnauðsyn, að æska lands-
ins kveiki hugsjónaeld í brjóstum sínum; Imgsjónaeid,
sem logi enn betur en lmgsjónaeldur sá logaði, er hin-
ir fyrstu ungmennafélagar kveiktu. íslenzk æska þarf
að eíla guðsneistann i hrjósti sér, til þess að berjast á
móti alls konar spilltri tízku. Hún þarf að berjast gegn
vindrykkjuósómanum, hún þarf að temja sér heiðar-
leík í viðskiptum, sannsögli og drengskap í orðum og
athöfnum. Hún þarf að vekja fornar dyggðir, svo sem
iðujsemi og hófsemi í meðfcrð fjármuna. En um fram
alla muni þarf hún að temja sér að vera sjálfstæð i
hugsun og þar með forðast múghugsun þá, sem sýn-
ist vera hættulegur faraldur bæði liér á landi og viða
annars staðar. Þessi faraldur hcfir oft áður valdið
rnannkyninu óhælanlegu tjóni og gerir enn. Múghugs-
unin er nú aðalhjálparlyf flokkstrúarbragðanna eins
og hún var áður trúarbragðaofsókna og galdrabrennu-
æðis. Eg þori að fullyrða, að flokkstrú og múghugsun
sviflir marga nútíma íslendinga andlegu frelsi sínu.