Skinfaxi - 01.04.1946, Blaðsíða 32

32
SKINFAXI
um. En við höfum ekki ráð á þvi að liorfa aðgerða-
lausir á það, að skemmtanalífið nagi sundur þær
sloðir, sem siðað mannfélag verður að byggjast á,-
II.
Ekki dvlst mér það, að menn eru margir hverjir
trúarlitlir á það, að liér verði nokkru um þokað til
siðhótar. Ýmsir halda, að íslendingar verði að gera
sér áð góðu að biða þess, sem verða vill úti i heimi
og taka þegjandi því, sem að þeim er rétt. Á það
verði þeir svo að horfa, livort þeim líkar betur eða
verr.
Mér finnst þetta viðhorf alllof aumingjalegt til þess
að h'ægt sé að sætta sig við það. Ég treysti þvi, að það
sé hægt að koma menningarbrag á kvikmyndarekst-
ur á Islandi. Menn munu yfirleitt vera sammála um,
að það væri æskilegt. Þetta er mál, sem alla varðar.
Þó að ýmis héruð landsins liafi til þessa haft lítið af
kvikmyndum að segja, breytist það óðum með bættum
samgöngum og vaxandi tækni. Viða mun verða liald-
ið uppi föstum kvikmyndasýningum næstu árin, þar
sem þær hafa elcki verið áður. Það má þvi segja að
framvegis verði kvikmyndasýningar fastur liður í
skemmtanalífi íslendinga almennt. Hér er því um
nauðsynjamál allrar þjóðarinnar að ræða.
Ég trúi þvi, að sá stórhugur sé eiginlegur öllum beztu
mönnum okkar unga lýðveldis að sætta sig ekki við
annað en það, að íslenzk kvikmyndahús verði menn-
ingarstofnanir á borð við ríkisútvarpið. Mér finnst,
að hér sé um liliðstæðar stofnanir að ræða. Til eru
þeir bókaútgefendur, sem trúa því að arðvænlegast
sé að gefa út fáfengilegt rusl og freistast til þess að
miða starfsemi sína við það. Eins vitum við það, að
framhaldssögur blaðanna, en þær eru valdar sam-
kvæmt hugmyndum ráðamanna blaðanna um smekk
almennings, eru oft býsna ómerkilegar. Útvarps-