Skinfaxi - 01.04.1946, Blaðsíða 37

SIvINFAXI
37
þjóð sína upp til meiri framfara og dáða. Æsku, sem
staðráðin var i því að fegra lifið og auðga og binda þjóð
sína traustum böndum við sögu sína og uppruna. Æsku,
sem vildi vekja þjóðina og fá liana til að liugsa hátt.
Þessi „heiti blær“ æskunnar meðal þessara tveggja
frændþjóða liefir margvísleg áhrif, sem bér verða ekki
rakin. Aðeins skal á það bent, að mjög urðu þessi sam-
tök æskunnar til þess að berða á sjálfstæðisbaráttu
þjóðanna beggja. Hitt mun þó meira virði, hversu á-
hrif þeirra urðu lieilladrjúg lil þess að glæða þjóðernis-
vitund og félagsþroska fólksins og efla þar með þá eig-
inleika, sem frjálsri þjóð eru nauðsynlegir. Og þetta
starf takmarkast ekki við neitt og neiriur aldrei staðar,
lieldur vex með þjóðinni, sem þáttur i lífi fólks á með-
an frelsi og menningu er unnað.
íslenzku ungmennafélögin eru stolt af því að vera
afspringi þeirra norsku, með sama markmið og til-
gang, á sama liált og Islendingar telja sér til ágætis að
vera afkomendur liinna liraustu, norsku víkinga. Frum-
herjar islenzku Umf. höfðu dvalið í Noregi, hrifist þar
af þessari þjóðernisvakningu æskunnar og vildu gjarn-
an tendra þennan eld meðal íslenzkrar æsku.
íslenzk ungmennafélög eiga því margt að þakka
norsku ungmennafélögunum á hálfrar aldar afmæli
þeirra. Þau senda þeim innilegustu kveðju og árnaðar-
óskir og fagna af alliug, að þau skuli geta minnzt af-
mælisins í „frjálsum Noregi“, og skilja vel þær tilfinn-
ingar, sem fram koma í bréfi, sem ritari, Noregs Ung-
domslag sendir U.M.F.Í., þar sem liann segir „að það
sé þeim mikið ánægjuefni að sjá sem flesta æskumenn
frá hinurn Norðurlöndunum heimsækja þá, eftir hin
mörgu og erfiðu ár.“
Margþætt starf er því enn framundan fyrir æsku
Noregs, eftir öll þessi erfiðleika ár. Megi henni ganga
vel að græða þau sár, sem landið og þjóðin hafa hlotið.