Skinfaxi - 01.02.1960, Blaðsíða 11

SKINFAXI
11
ur í starfi þess. Höfum við þar átl mjög
góða og áhugasama starfsmenn, svo sem
Guðjón Daviðsson, Torfa Össursson og
Yaldimar Össursson, er kenndi sund í
Mýravaðlinum við heldur erfiðar aðstæð-
ur. Jón Þorsteinsson íþróttakennari fór
mikla afreksferð vestur til okkar. Hann
gekk alla leið frá Reykjavík og heim aftur
og kenndi hvarvettna á leið sinni af af-
hurða dugnaði. Feikna fjörkippur færist
í íþróttalífið, þegar Viggó Nathanaelsson
kemur lieim frá Danmörku. Það var sagt,
að allir, jafnvel kerlingar og karlar á Þing-
eyri, hvað þá unga fólkið, væri komið á
loft í leikfimi. Svo fluttist Viggó að
Núpi og gerðist iþróttakennari skólans, og
kona hans, Unnur Kristinsdóttir, gerðist
leiðbeinandi og þjóðdansakennari um
slceið. Frú Sólveig Kristj ánsdóttir kenndi
og á sambandssvæðinu.
Ilin andlega leikfimi kom fram í mælsku
list á fundum og upplestri eflir efni, list-
lestri. Einnig ritlist í greinum í félags-
blaðinu „Viljanum'*. Blaðið var lesið upp á
fundum og var orðið tvær stórar bækur
í arkarbroti. Þá má nefna umferðabókina
„Oddrúnu“, sem ætlað var að ferðast um
allt sambandssvæðið til að fræða og þiggja
efnisviðbætur. Mig minnir, að hún liæfi
göngu sína 1918. Nú er hún löngu útrit-
uð og vonandi geymd á góðum stað. Skíða-
ferðir voru og allmikið stundaðar og höfð
skíðamót. Félögin reistu sér skíðaskála á
Gemlufallslieiði, við vatnaskilin milli Dýra-
fjarðar og Önundarfjarðar og nefndu Vé-
steinsvörðu. Var skálinn og ætlaður sem
sæluhús.
Eigið funda- og samkomuhús hefur fé-
lagið ekki lagt í að byggja sér. Mikið hef-
ur þó verið um það mál rætt, en það mun
hafa hamlað framkvæmd, að alla líð hafa
félaginu staðið opnar dyr. Friðrilc Bjarna-
son hreppstjóri gaf félaginu kost á þing-
húsinu til fundahalda, og svo hafa skóla-
húsin á Núpi jafnan verið félaginu til
reiðu. Kom þetta sér vel, eftir að hið á-
gæta fundahús, Friðheimur í Framnesi,
var úr sögunni.
Árið 1934 sýndi félagið mér þá sæmd,
að kjósa mig heiðursfélaga sinn og heiðra
mig með veglegri gjöf.
Menningarsjóður Vestfirðinga, i minn-
ingu um Jón Sigurðsson, var stofnaður
af sambandinu, og hlaut skipulagsskrá
hans konunglega staðfestingu. Ætlazt var
til, að sjóðurinn fengi tekjur sínar af
minningargjöfum um látna vini og vanda-
menn, og voru í tilefni þess prentuð snot-
ur minningarspjöld. Silfurnæla, með
vangamynd forsetans, var og til sölu í mörg
hundruð eintökum. Loks var ágætasta
mynd forsetans fengin litprentuð í Sviþjóð
í þúsundum eintaka. Mikið er enn óselt af
þeirri mynd, og heiti ég nú á öll umf. og
sambönd að vinna að sölu hennar, því
að nú er 150 ára afmæli forsetans á næstu
grösum. „Sómi Islands, sverð og skjöldur“
á að prýða hvert heimili og liverja skóla-
stofu í landi okkar.
Ég viðurkenni það, að ég hef ekki fylgzt
með starfi félagsins á síðustu árum, og
er þvi ekki fær um að gera grein fyrir
því, en það var mér mikið gleðiefni, að
þegar nokkur linun varð á um bindind-
isheit meðal ungmennafélaganna, fyrir
nokkrum árum, þá hélt Umf. Mýrahrepps
fast við gömlu skuldbindinguna, og vænti
ég og veit, að það sjái sóma sinn í því
að gera það framvegis.