Skinfaxi - 01.02.1960, Blaðsíða 17

SKINFAXI
17
gat stappað liótfyndni eða smámunasemi.
En fyrir Tómasi var jafnsjálfsagt að gefa
gaum að þvi, sem litið var og liirða um
það eins og um mikilsverð efni.
Ég veit ekki hvort Tómas hefur verið
nokkuð þekktur á meðal ungmennafélaga
utan sins héraðs. En áreiðanlega voru fáir
eyfirzkir ungmennafélagar, sem ekki
vissu deili á honurn. Kom það meðal ann-
ars til, að liann var um áraraðir fulltrúi
á héraðsþingi, og mun að líkindum eng-
inn eyfirzkur ungmennafélagi hafa setið
fleiri héraðsþing. Hann tók jafnan virkan
þált í þingstörfum. Hann var raunar ekki
glæsilegur ræðumaður, tamdi sér ekkert
málskrúð, en kom beint að efninu og
heitti skýrum rökum. Þess vegna var á
hann hlustað og skoðanir hans teknar til
athugunar.
Síðustu æviár Tómasar var heilsan tekin
að bila, og að sjálfsögðu dró þá úr starfs-
getu hans. Þó sinnti hann alltaf einhverj-
um störfum fyrir félag sitt og þá af sama
áliuga og kostgæfni sem fyrr. Og þótt
Ungmennnafélag Svarfdæla gerði hann að
heiðursfélaga, hlífði hann sér i engu, en
notaði þau ár, sem liann átti ólifuð, til
þjónustu við félagið eins og kraftar leyfðu.
Tómas andaðist i Fjórðungssjúkraliús-
inu á Akureyri. Lík lians var flutt heim
i dalinn og jarðsett að Tjörn. En á þeirri
leið var staldrað við í liúsi Ungmenna-
félags Svarfdæla og flutt þar kveðjuat-
höfri. 1 henni fólst þakklæti félagsins til
látins vinar.
Það varð tómlegt við tivarf Tómasar.
Þessi hógværi og festulegi maður gekk
nú ekki framar í liús Ungmennafélags
Svarfdæla eða sal fundi þess, eins og
hann hafði ætíð gert. Dagsverki lians var
lokið. En lionum tókst að skilja eftir sig
spor í félagsmálum Svarfdælinga. Það var
af þvi, að liann geklc ungur á vit hug-
sjóna og helgaði þeim mikið af starfs-
orku sinni. Hann unni ungmennafélags-
skapnum heils hugar, og félagi sinu ósk-
aði hann sóma og vegsauka í hvívetna.
Hann sparaði heldur ekki sjálfan sig til
átaka, og einlæg var gleði hans, þegar
vel gekk. En elja hans, áhugi og starfs-
löngun hlutu að valda þvi, að hann stækk-
aði með verkum sínum. Mér er nær að
álita, að Tómas hafi fundið ósvikna nautn
í því að vinna fyrir Ungmennafélag Svarf-
dæla og mesta lífshamingja hans hafi ver-
ið í því fólgin að helga hugsjónamálum
krafta sína.
Að leiðarlokum þakka ég Tómasi sam-
skipti okkar og vináttu lians. Og við, sem
störfuðum með honum að ungmennafé-
lagsmálum, minnumst hans með hlýjum
liuga og virðingu.
Ritað í febrúar 1960.
Helgi Símonarson.
☆
Þeir voru bágir.
„Þeir voru bágir i gærkvöldi eftir ball-
ið, hann Pési og hann Óli,“ sagði Jói rauð-
nefur, þegar hann hitti Bjössa, vin sinn
og þeirra, um liádegi daginn eftir.
„Nú?“ sagði Bjössi, sem hafði verið
á sjó.
„Já, maður! Heldurðu þeir hafi ekki
misst mig tvisvar úr höndunum út i skurð,
])egar þeir báru mig heim!“ svaraði .Tói.
☆