Skinfaxi - 01.02.1960, Blaðsíða 16

16
SKINFAXT
Þegar Tómas hafði að fullu hætt sjó-
sókn, var það einhverju sinni, að manns
var vant á hát. Varð það úr, að Tómas
lét tilleiðasl fyrir bænarstað kunningja
síns að fara í róður. En þetta var örlaga-
rík ákvörðun, því að í róðrinum missti
Tómas liægri höndina. Þessu tók hann
með stöku jafnaðargeði og æðruleysi. Tók
hann að heita vinstri hendinni til verka,
sem sú hægri Iiafði framkvæmt, og náði
býsna mikilli leikni, t. d. í skrift. Eftir
þetta annaðist Tómas afgreiðlu á olíu og
benzíni.
Tómas kvæntist ekki og átti enga af-
komendur.
Hér liefur verið í stórum dráttum vikið
að starfsferli Tómasar. En ótalin eru af-
skipti hans af ungmennafélagsmálum, sem
ef til vill eru merkasta ævistarf lians, enda
þótti lionum sjálfum áreiðanlega ekki
minnst um þau vert.
Ungmennafélag Svarfdæla var stofnað
30. des. 1909. Var Tómas á meðal stofn-
enda þcss og félagi lil æviloka. Eflir 5 ár
var hann kjörinn gjaldkeri félagsins. Sýnir
það glöggt, hvert traust var til hans bor-
ið, því að félagið hafði þá miklu mann-
vali á að skipa. Gjaldkerstarfinu gegndi
hann í aldarfjórðung. Oft var skijit um
formenn og ritara á jjessu tímabili, en
álit allra félagsmanna var það, að Tómas
mætti ekki missa úr starfinu. En þar kom,
að hann kaus að draga sig i hlé, þó að
traust ætti hann nóg, eins og áður. Af
framansögðu er ljóst, að Tómas var bú-
inn að starfa í stjórn Ungmennafélags
Svarfdæla með mörgum mönnum og ólík-
um. En það ætla ég, að öllum hafi þótt
gotl með honum að vinna. Hann kunni
líka hvort tveggja: að lialda fast á sínu
máli og hliðra þó til, ef um samkomulag
var teflt'.
Ég hygg, að það sé ekki algengt innan
ungmennafélaganan, að sami maður gegni
ábyrgðarstarfi svo lengi sem Tómas, að
minnsta kosli ekki liér við Eyjafjörð, og
naumast með þeim ágætum, sem liér varð
raunin. Dugnaður Tómasar var augljós,
árveknin og samvizkusemin í bezta lagi.
Hann skoraðist aldrei undan erfiði, ef fé-
lagsþörf krafði. Hann aðstoðaði við liverja
samkomu félagsins. Hann stóð ávallt á
verðinum, ef einhvers þurfti með, og sýndi
í verki, að hugur fylgdi máli um hagsæld
félagsins. Hann liafði að sjálfsögðu áhrif
á gang mála innan vébanda þess. En þó
að hann virti hugsjónir ungmennafélag-
anna og væri þeim trúr, þá var Iiann svo
raunsær að láta sér skiljast, að fram-
kvæmdir allar þurfa fjármagn, og því kom
það stundum fyrir, að hann lenti í and-
stöðu við suma félaga sína, þegar honum
fannst þeir ætla að rasa um ráð fram.
Gat þó verið um mál að ræða, sem Tómas
taldi æskilegl að næðu fram að ganga, en
liann leit einnig á fjárhagsgetuna hverju
sinni. Vegna þessara viðliorfa kom það
fyrir, að honum væri borin á brýn íhalds-
semi, þó að það væri mjög ómaklegt.
Tómas var óvenjuskyldurækinn. Hann
gerði fyrst og fremst kröfur til sjálfs sín.
En hann gal heldur ekki þolað vanrækslu
annarra. Fyndist honum einhver félags-
maður hafa sýnt hirðuleysi í trúnaðarstarfi
fyrir félagið, lét hann það óspart í ljós,
einkum ef í Iilut áttu þeir, sem meira
máttu sín. Skorti hann ekki djarfleik og
hreinskilni til að vanda um, þegar hon-
um fannst ástæða til. Var ekki ætíð um
veigamikla hluti að ræða, svo að nærrj