Skinfaxi - 01.02.1970, Blaðsíða 20

Jóhannes
úr Kötlum
sjötugur
Jóhannes skálci úr Kötlum varð sjötug-
ur 4. nóvember s.I. Ekkert af stórskáldum
okkar hefur verið jafn virkur og einlægur
ungmennafélagi og Jóhannes var á yngri
árum. I Minningarriti UMFÍ á 30 ára af-
mæli samtakanna segir Jóhannes m. a.:
„Ungmennafélagið var mér, hálfgild-
ings útlaga af fjöllum, hið sama og vor-
dagurinn moldu ísalandsins — sál mín
sótti þangað sól og regn og henni þótti
gott að gróa í andrúmi þeirra hugsjóna,
sem þar voru efst á baugi. Ég kann ekki
að telja fram, hvað í veru minni á þangað
rætur að rekja, slík áhrif verða aldrei veg-
in eða mæld — en „himneskt var að
lifa“.“
Kvæði Jóhannesar hafa orðið ástsæl
með þjóðinni, og til þess liggja ríkar
ástæður. Ljóð hans fjalla um margvísleg
efni og eru fjölskrúðug að formi. Ætt-
jarðarástin er þar mjög sterkur þáttur. í
ljóðum sínum hefur hann ætíð verið
traustur málsvari íslenzkrar æsku og ís-
lenzkra alþýðustétta, og fáir hafa ort eins
vel og hann um íslenzka náttúru og ís-
lenzkt atvinnulíf.
Jóhannes
úr Kötlum.
í fyrri ljóðabókum Jóhannesar gætir
beinna áhrifa frá starfi og hugsjónum
ungmennafélagshreyfingarinnar, þar sem
hann var einn ötulasti baráttumaðurinn.
Kvæði hans um Þrastaskóg er lifandi
mynd um þann reit og starfið þar, enda
er mörg hríslan í skóginum komin í
moldina úr höndum Jóhannesar.
Jóhannes hóf ungur baráttuna fyrir
Þjóðfélagslegu réttlæti og hefur fylgt
henni eftir ótrauður síðan. í þeirri bar-
áttu hefur hann átt sterkt vopn, þar sem
ljóðlistin var. Það er stolt Skinfaxa að
hafa þar átt hlut að máli, því einmitt í
20
SKINFAXI