Skinfaxi - 01.06.1970, Page 10

LITIÐ YFIR
FARINN VEG
Sigurður Ólafsson á Kárastöðum í
Hegranesi sat í stjóm UMSS í rúm 20
ár, þ.e. 1921—1942. Sigurður er nú
safnvörður í byggðarsafninu í Glaumbæ,
og þar hittum við hann að máli til að
fræðast dálítið um starfið í UMSS á
fyrri tíð. Sigurður er heiðursfélagi UMSS.
Hann var einn af stofnendum Umf.
Hegra 1908 og er einnig heiðursfélagi
þess félags.
— Hvað bar hæst í starfi félaganna,
þegar þú manst fyrst eftir, Sigurður?
— Héraðsmótin voru eftirminnileg-
ust þau voru sannkallaðar héraðshátíðir,
sem allir hlökkuðu til. Annars gekk á
ýmsu með starf sambandsins framan af.
Félögin voru fá í fyrstu, og í kringum
1920 lá starf sambandsins niðri að heita
mátti. Svo var það endurreist 1924 með
— Já, ekki dugar annað. Ég treysti
því, að Skagfirðingar allir geri það að
metnaðarmáli sínu að landsmótið verði
sem glæsilegast og héraðinu til sóma. Eg
hef orðið var við góðan áhuga í þá átt
hér í héraðinu og ég er sannfærður um
að við getum gert 14. landsmótið að
stórri og eftirminnilegri hátíð eins og
undanfarin landsmót hafa verið, og
þannig, að það verði bæði UMFÍ og Ung-
mennasambandi Skagafjarðar til sóma.
Siguröur Ólafsson
nýjum kröftum. Þá varð Valgarð Blön-
dal formaður. Eftir það tók starfið mjög
að eflast, og þá fyrst gekk Umf. Tinda-
stóll á Sauðárkróki í sambandið.
— Hver voru helztu dagskráratriðin
á héraðsmótunum?
— Það var föst venja, að einhver val-
inn maður hélt ræðu, en samkomumar
hófust jafnan með útiguðsþjónustu. Upp-
haflega voru mót þessi kölluð „sumar-
mót“ og hófust þau þegar árið 1906, þ.e.
áður en Ungmennasamband Skagafjarð-
ar var stofnað. Fyrsta mótið var haldið
12. ágúst 1906 að Skiphól með samvinnu
ungmennafélaganna Æskunnar og Fram-
farar, en aðalhvatamaðurinn var Jón
Sigurðsson á Reynisstað. Þessi fyrstu
sumarmót tókust vel og voru unga íolk-
inu mikið ánægjuefni. Þau efldu sam-
vinnu félaganna og lögðu gmndvöllinn
að stofnun ungmennasambandsins í hér-
aðinu.
— Hvað finnst þér sérstæðast við
þessi mót áður fyrr?
— Að sjálfsögðu var þá ýmislegt með
öðru sniði en nú er. Til dæmis komust
kappreiðar snemma á dagskrá héraðs-
mótanna og voru lengi fastur þáttur í
þeim. Annars var keppt í frjálsum íþrótt-
um, og þegar mótið fór fram á Sauðár-
króki, var keppt í sundi og synt í sjón-
10
SKINFAXI
um af eyrinni og upp að gömlu hafn-
arbryggjunni.
Þá mætti líka nefna knattspymuna, en
í henni var alltaf keppt á héraðsmótun-
um, og áttust þá við lið ungra manna
austan Héraðsvatna og vestan. Þeir Jón
á Reynisstað og Stefán Vagnsson kenn-
ari voru lengi fræknustu knattspyrnu-
mennirnir vestan Vatna. Síðar fluttist
Stefán að Hjaltastöðum í Blönduhlíð og
efldi þá flokk knattspyrnumanna austan
Vatna. Við, sem höfðum verið á Hólum,
héldum nokkuð saman og æfðum alloft
á G1 júfuráreyrum fyrir neðan Vatnslevsu.
Stundum fórum við heim að Hólum og
kepptum við skólapilta. Voru það stund-
um sögulegar ferðir að vetrarlagi og völl-
urinn oft eitt forarsvað. í sambandi við
knattspyrnuna er mér sérstaklega minn-
isstætt eitt atvik frá héraðsmótinu 1916,
sem háð var hérna á Glaumbæjareyjun-
um. Knattspyrnukeppnin stóð sem hæst,
en mitt í hita leiksins bar þar að Jónas
frá Hriflu á ferðalagi. Allt í einu stóð
hann þarna á línunni og þótti þá ekki
tilhlýðilegt að sveitast lengur á eftir
knettinum. Skipti það engum togum, að
gert var hlé á leiknum, því aðalknatt-
spyrnukappinn, Jón á Reynistað, varð að
ganga til vinar síns og þáverandi sam-
herja og heilsa honum með virktum. Þeir
Jón og Jónas höfðu verið saman í skóla
í Danmörku og voru með þeim kærleik-
ar. Seinna reyndist svo ekki rúm fyrir
^■mieikaflokkur, sem sýndi undir stjórn Jóns 1». Björnssonar á Sauðárkróki 17. júní 1911
Pr aJÍnStrÍ: JÓ” *’ Björnsson- Sigurður Á. Björnsson, Þorbjörn Björnsson, Árni Magnússon,
■ðbjorn Traustason, Jón Þórðarson, Stefán Vagnsson, Friðrik Hansen, Margeir Jónsson,
l a,‘ Jónsson, Magnús Halldórsson.