Skinfaxi - 01.06.1970, Side 18

Guðmundur Þórarinsson:
Við þurfum
fjárveitingakerfi til
iþróttastarfsemi i landinu
Það getur ekki hafa farið fram hjá
þeim, sem blöð lesa eða á útvarp hlusta,
að glæsileg íþróttahátíð var haldin nú í
sumar í höfuðborginni og mátti telja
þátttakendur í henni í þúsundum. Sýndi
hún glöggt live öflug íþróttahreyfingin
er hér á landi. Það kom greinilega fram,
að íþróttahreyfingin telur það eitt af að-
alverkefnum sínum að stuðla að því eft-
ir mætti, að allir geti stundað íþróttir sér
til heilsubótar. „íþróttir fyrir alla“ er að
verða að kjörorði ÍSÍ, og er það vel.
En jafnframt kom það oftar en einu
sinni fram, hve íþróttahreyfingin á í
miklum fjárhagsörðugleikum og komu
fram mjög ákveðnar óskir um verulega
aukinn styrk ríkisvaldsins til starfsem-
innar. Er það einlæg ósk mín að ríkis-
stjóm vor og bæjar- og sveitastjórnir
landsins megi bera gæfu til að skilja
nauðsyn þess og bæta þar um öllum
landsmönnum til góðs.
Ég hef heyrt einstaka menn fullyrða,
að fjárhagsvandamálin séu mjög orðum
aukin og benda þeir jafnframt á ýmis
atriði, máli sínu til stuðnings, og sem
þeir vilja telja fjársóun eða algera óþarfa
eyðslu.
Því skal ekki á móti mælt, að finna
megi slík dæmi í jafn fjölmennum og
fjölbreytilegum félagsskap og íþrótta-
hreyfingin er, en henni er að mestu
stjórnað af áhugamönnum í sjálfboða-
vinnu og oft af meiri bjartsýni en hag-
sýni. En þau munu ekki vera mörg á
meðan það telst alger undantekning ef
félag eða deild félags standi þannig fjár-
hagslega, að ekki liggi við vandræðum
eða neyðarástandi oft á ári í þeim efnum.
Vil ég til frekari skýringa á þessu