Skinfaxi - 01.08.1983, Side 9

Margir landsmenn þekkja orðið rödd fóntnu Benediktsdóttur úr morgunútvarpinu,
þar sem hún stjómar morgunleikfiminni.
Færri vita hins vegar hver hún er t raun og veru.
Þar sem Skinfaxi vissi að Jóntna erfædd og uppalin á Húsavtk
oghefurm.a. keppt fyrir HSÞ á landsmóti UMFÍ, þótti við hæfi að hafa upp á henni
og spyrja hana nokkurra spuminga um hennar feril.
Hvenær fékkst þú fyrst áhuga á
íþróttum?
Fyrst vaknaði áhuginn þegar
ég lærði að synda þá 6 ára. Mátti
segja að næstu árin hafi ég
þrifist í vatninu, því sundið átti
hug minn allan í bamæsku eins
og hjá fleiri bömum og lá við að
okkur færi að vaxa tálkn.
Ég keppti svo í fyrsta skipti 7
ára og man ég það enn þann dag
í dag hvað kvíðin ég var. Ég er
alltaf að reyna að muna hvemig
keppniskvíðinn þróaðist hjá
mér, en það hefur ekki tekist;
hann er örugglega ekki með-
fæddur. Annað hvort var ég
hrædd við að tapa eða þá löng-
unin til að sigra varð svo sterk
að hnén skulfu. En þetta er
veigamikill þáttur í íþróttasál-
fræðinni sem vert er að gefa
gaum. Það að ná árangri í einni
íþróttagrein dregur oft dilk á
eftir sér þannig að 7 ára vildi ég
helst prófa aUar íþróttir. Ég er
ekki fædd íþróttakona þ.e.a.s.
beinabygging, vöðvabygging
og líkamssamsetning hefði
aldrei komið mér á Ólympíu-
pallinn. Okkur er sagt að af-
kastageta í íþróttum sé um 75%
meðfæddir hæfileikar, en
aðeins 25% áunnin geta, ætli ég
hafi ekki snúið dæminu við. Að
áhuginn skyldi haldast þrátt
fyrir aUa erfiðleika má þakka
góðum kennurum eða þjálfur-
um á Húsavík og Laugum í
Þingeyjarsýslu. Vegna þeirra
hef ég enn áhuga á að læra um
íþróttir og stunda þær, hvenær
sem tími gefst. Sérstaklega,
hvað áhugann varðar, þakka ég
hjónunum Vilhjálmi Pálssyni
og Védísi Bjamadóttur á Húsa-
vík, en þau em kennarar sem
kunna að hvetja á jákvæðan og
lærdómsríkan máta og vitna ég
oft í mínu starfi til kennsluað-
ferða þeirra.
Þama er ritstjóri Skinfaxa búinn að króa Jónínu af í setkrók á vinnustad hennar og
viðtalið að hef jast.
SKINFAXI
9