Skinfaxi - 01.06.1988, Blaðsíða 13

Omar, hvað heldur þú?
”Hvað heldurðu” var framhald af
“Spurt úr spjörunum” sem ég datt
eiginlega óvart inn í. “Spurt úr
spjörunum” byrjaði í febrúar í
fyrra og var ákaflega lausleg
hugmynd. Hrafn Gunnlaugs-son
hafði lengi verið að viðra við mig
ýmsar hugmyndir sem ég þurfti
alltaf að vera að segja nei við.
Svo var ég orðinn svo leiður á því
að segja alltaf nei, að ég sagði já,
við þessari spumingakeppni.”
Það er Omar Ragnarsson sem er að tala.
Hann vatt sér inn í þjónustumiðstöð
UMFÍ seint í maí eftir að undirritaður
hafði legið í honum vikum saman um að
ræða svolítið um spumingakeppnina.
Ekki vantaði að Omar væri til í spjall. En
Omar er upptekinn maður. Alltaf var
Ómar á kafi í verkefnum fyrir fréttastofu
Sjónvarps og gat ekkert látið uppi um
hvað næsti dagur bæri í skauti. Ymist var
hann yfir Látrabjargi eða að hann var að
lenda á Vopnafirði þegar hringt var í
bílasímann hans. En þetta hafðist á
endanum með góðum vilja Ómars. Og
hann hefur frá ýmsu að segja um þennan
stórmerkilega spurningaþátt sem sumir
vilja segja að hafi verið eins konar
“Kvöldvaka þjóðarinnar” meðan hann
stóð yfir.
“Eftir að “Spurt úr spjörunum” lauk”,
segir Ómar, “var verið að ræða það á
Sjónvarpinu hvort ekki væri hægt að
halda áfram með eitthvað svipað form
sjónvarpsþáttar. Mér leist satt að segja
ekki á það. Eg fór nú samt í það að
upphugsa einhverjar hugmyndir. Fyrst
datt mér í hug að virkja átthagafélög, fá 16
átthagafélög í svona keppni. I fyrri
þáttunum vorum við búnir að vera með
hjón, síðan stofnanir. Þetta gafst þokka-
lega en ég var ekki ánægður. Eg var t.d.
ekki ánægður með stemmninguna í
sjónvarpssal. Hún varmjögmisjöfn. Svo
sá ég það nú brátt að það var langbest að
láta fólkið sjálft um allt land um að keppa,
frekar en að vera með einhver
"Það var mikð pælt fyrir þessa keppni." Ómar að störfum í Sjónvarpinu.
átthagafélög í Reykjavík.
Mig langaði að finna einhvem grunn
sem gæti hjálpað spumingakeppninni,
jafnvel þótt hún yrði léleg. Maður var sem
sagt að velta fyrir sér þátttöku á landsvísu.
Og hvers vegna þá ekki að fara á staðina
um allt land.”
Ómar lagði grófa hugmynd um þetta
fyrir sína yfirmenn á Sjónvarpinu og fékk
mjög jákvæð viðbrögð.
“Nema að hugmynd um lið úr 32
héruðum var hafnað”, segir hann. “Ein-
faldlega vegna þess að það hefði verið svo
óskaplega löng keppni. Það hefði ekki
endað fyrr en komið væri sumar. Það
hefði hins vegar getað orðið dálítið
skemmtileg keppni. Þá hefðu t.d. verið
þrjú lið úr Reykjavík, eittfrá Bolungarvík,
eitt frá ísafirði. Þessir nágrannabæir
hefðu keppt fyrst. Akur-eyringar við
Siglfirðinga, þar er gamall rígur.
Norðfirðingar hefðu keppt við
Seyðfirðinga. Þar er einnig gamall og
viðurkenndur rígur.
En þetta þótti hins vegar allt of
viðamikið og langt. Og ég er nú hálf
feginn að það skyldi ekki vera farið út í
þetta. Um tíma var keppnin komin á ystu
nöf með að halda athygli landsmanna, það
hefðu ekki mátt vera fleiri þættir. Ég hafði
því skipt landinu niður í 22 hluta. Ég var
með alls konar útgáfur á blaði þá viku sem
ég var að velta þessu endanlega fyrir mér.
Það var tii dæmis spurning hvort
Keflvíkingar með 7000 íbúa ættu að vera
með sérstakt lið. Eins var það með
Akumesinga og Vestmannaeyinga, 5000
manns, hvor staður. En svo var það ljóst
að það var lang mest bilið milli stóru
kaupstaðanna fjögurra og svo þess sem
kom þar á eftir. Það var þannig fall úr
14000 niður í7000 manna kaupstaði. Mér
þótti því verjandi að það yrðu fjórir
stórbæir og allir aðrir kaupstaðir yrðu með
sínu nágrannahéraði.”
“Efra” og “neðra”
“Á endanum lágu dálítið fomar land-
fræðilegar ástæður fyrir skiptingunni.
Skinfaxi
13