Skinfaxi - 01.06.1988, Blaðsíða 28

Jón Guðjónsson f. 17. apríl 1934, d. 25. maí 1988.
t
Kveðja frá UMFÍ
Einn af ötulustu félagsmálamönnum
ungmennafélagshreyfingarinnar er
fallinn frá í blóma lífsins. Við sem eftir
lifum sitjum hljóð og hugleiðum
fallvaltleik lífsins.
Jón Guðjónsson, þessi eldheiti
baráttumaður fyrir hugsjónum ung-
mennafélaganna og velferð æsku-
lýðsins, var svo sannarlega maður með
gott hjartalag, ávallt reiðubúinn að rétta
æskunni örvandi hönd. Hvar sem tekist
var á um málefni ungmennafélaga var
hann hinn baráttuglaðasti af öllum og
það var tekið eftir því þegar hann kvaddi
sérhljóðs. Sanngirni hans, dugnaðurog
réttsýni leyndi sér ekki og gustaði af
honum þegar mikið lá við.
Félagsmálastörf voru hans líf og yndi
og sátu í fyrirrúmi. Ferskleika hans og
hressileik var viðbrugðið, bæði í starfi
og Ieik.
Á Núpi tók hann á móti um 30 manns á
framkvæmdastjóranámskeið UMFI sem
haldið var þar í fyrsta sinn árið 1985 og
stuttu síðar stóð hann fyrir og setti á lag-
gimar ungmennabúðir fyrir samband sitt
og raunar héraðið í heild. Þessum búðum
að Núpi stjórnaði hann af mikilli
röggsemi og var aðaldriffjöðrin í
uppbyggingu þeirra og ýmsum nýmælum
sem hann kom á.
Sem að líkum lætur kom hann víða við
í félagsmálum. Auk þess að sækja öll
þing UMFÍ og framkvæmdastjórafundi
sat hann í stjóm ýmissa félaga. Var lengi
formaður Ungmennafélags Önundar og
um tíma formaður Iþróttafélagsins Grett-
is á Flateyri og mörg ár var hann í stjórn
Héraðssambands Vestur Isafjarðar og
síðustu 14 árin sem formaður HVI.
Þá var hann í stjórn Kiwanis,
hestamannafélagsins og að verka-
lýðsmálum vann hann af sinni alkunnu
elju.
Ungmennafélag Islands má nú sjá á
eftir einum ötulasta málsvara sínum og
er vandfyllt það skarð sem hann skilur
eftir.
Eftirlifandi konu Jóns, Margréti
Hjartardóttur ættaðri úr Strandasýslu
og börnum þeirra, sendir stjóm UMFI
dýpstu samúðarkveðjur og biður guð
að styrkja þau í þeirra miklu sorg.
Stjórn UMFÍ.
höfuðið mæðulega um leið og hann sagði:
Það er nú meira hvað þetta fólk hefur
gaman af að tala.” “Finnst þér ekkert
gaman?” spurði ég. “Það veit ég ekki, ég
er bara orðinn voðalega svangur,” ansaði
hann um leið og hann gekk til félaga sinna
og fór að leika sér.
Líklega hefur honum tekist að senda
veislustjóranum hugskeyti, því þegar ég
laumaðist inn var hann að tilkynna að nú
yrði gert hlé á ræðuhöldunt og gestum
boðið kaffi og meðlæti, enda borð farin að
svigna undan krásunum. Eftir að veitin-
gum höfðu verið gerð góð skil var tekið til
við þar sem frá var horfið og ræðuhöldum
lokið.
Margir ræðumenn komu færandi hendi
og fékk félagið í heild ýmsar góðar gjafir.
Einnig fékk yngri deild félagsins gjafir,
og veitti Hannes Guðmundsson formaður
hennar þeim viðtöku. í tilefni afmælisins
tók félagið í notkun nýjan fána sem
Sigurður Örn Leósson kennari á
Kleppjárnsreykjum hannaði og afhenti
Pétur Pétursson formaður hverjum
ræðumanna einn slíkan borðfána urn leið
og hann þakkaði óskir og góðar gjafir.
Einnig fá allir félagar UMF Reykdæla,
sem komnir eru yfir sextugt og sóttu hófið
afhentan hinn nýja félagsfána.
Það fer vel á því að æskan eigi síðasta
orðíslíkuhófi. Dagskránni lýkurmeðþví
að unglingar 13-16 ára syngja og tveir
drengir 14 og 15 ára , Guðmundur Ingi
Þorvaldsson og Bernhard Þór
Bernhardsson leika undir á gítara. Þessi
hátíð sýnir að æskan er tilbúin til starfa.
Hún réttir fram báðar hendur. Aðra til
starfs, hina til stuðnings. Það er hlutverk
þeirra sem eldri eru að leiða hinar
vinnufúsu hendur inn á réttar brautir.
Takist það, sem ég efast ekki um, er
framtíð UMF Reykdæla tryggð. Við
tökum því heils hugar undir með skáldinu
sem segir:
“Ef æskan vill rétta þér örvandi hönd þá
ertu á framtíðar vegi.”
Jón Þórisson.
28
Skinfaxi