Skinfaxi - 01.06.1988, Blaðsíða 14

Ómar
Ómar og sigurliðið. Lengi vel stóð til að Jóhannes Ágústsson, glímufrömuður og lögregluþjónn væri í liðinu. Hann
hafði hins vegar ekki tíma þegar á reyndi.
Eins og á Austurlandi, að skipta því í
“efra” og “neðra”. Þeir sjálfir skipta sér
þannig þó sýslumörkin séu allt öðruvísi.
Satt best að segja eru sýslumörkin á Aus-
turlandi alveg fáránleg. Þau liggja til
dæmis þannig að Fellabær eru í annarri
sýslu en Egilsstaðir. Það erekki nema400
metra brú á milli. Eg kannaði eitt sinn
þessa skiptingu Múlasýslna og var með
það í Sjónvarpsfréttum. Það kom í ljós að
skiptingin er til dæmis eftir einhverjum
höfðingjadeiium á 18. öld. Enflestirvoru
sáttir við þessa skiptingu mína á Austur-
landi í “Efra” og “neðra”.
Eina skiptingin sem var eitthvert
vandamál, varmeð Skaftfellinga. Austur-
Skaftfellingar og Vestur-Skaftfellingar
vildu bara alls ekki vera saman í liði. Þar
hefur myndast ákveðinn rígur eftir
kjördæmaskiptinguna. Austur- Skaftfel-
lingar vildu vera í “neðra”, með
Fjarðarbúum og Vestur-Skaftfellingar
voru nú bara svo stoltir að þeir vildu vera
sér með lið. Það var auðvitað alveg
óverjandi.”
-Nú gekk “Spurt úr spjörunum” þokka-
lega en “Hvað heldurðu” gerði þessa
stormandi lukku, varð eins konar
“Kvöldvaka Islendinga”. Bjuggust þið
við þessu?
Nú hlær Omar. “Eg var alveg
sannfærður um að fyrsta hugmyndin um
byggðakeppni væri góð hugmynd. En ég
hugsaði nú ekki lengra en svo að þessi
grunnhugmynd myndi fleyta lélegum
þætti gegnum vetrardagskrána. Svo vissi
ég auðvitað að það yrði metingur og
spenna íkringum þessa þætti. Og með því
að “krýna” fjórðungsmeistara teygðum
við á spennunni. Eins var það mikið mál
að allir fengju “heimaleiki”. En þá fannst
mönnum það bara óráð í mér að ætla að
komast um hávetur með 16 tonna
upptökubílinn og þátttakendur á
Patreksfjörð t.d. Og það voru í raun
Patreksfirðingar mikið frekar en
Reykvíkingar sem skildu í raun að það
væri ófært að komast svona um hávetur.
Eg undraðist það á sínum tíma hvað þeir
tóku því vel að ekki yrði mögulegt að
komast. En síðan gekk keppnin öll upp að
þessu leyti. A endanum gat ekkert lið sagt
að það hefði orðið útundan.”
Allir innilokaðir
“Varðandi Patreksfjörð var lítið mál að
koma upptökubílnum á staðinn. Annað
mál varð með keppendur. Að koma
Strandamönnum yfir fjöllin á
Patreksfjörð. Þeir voru allir innilokaðir
daginn sem þeir áttu að keppa. Einn var
það sérstaklega því hann komst ekki einu
sinni á næsta bæ. Það var Guðmundur í
Munaðamesi. Og það er nú eitt dálítið
fyndið við það að Guðmundur í
Munaðamesi er póstur í Arneshreppi á
Ströndum og Munaðames er afskekktasti
bærinn í Ameshreppi. Munaðames er
nánast eini bærinn í Arneshreppi sem er
nánast örugglega lokaður af yfir veturinn,
jafnvel frá öðrum bæjum í sveitinni. Og
Guðmundur er póstur.
Nú, égflaug bara sjálfurnorðurá Stran-
dir. Mér tókst að hitta þama á glennu og
sætti lagi að komast til þeirra. Svo fór ég
norður fyrir og til Patreksfjarðar. En
Guðmundur varð að fara með dráttarvél,
vélsleða og jeppa til að ná til okkar hinna.”
-Nú hljótið þið að hafa fundið fyrir ríg
milli héraða þegar þið voruð að koma til
staðanna um allt land, svona á bak við
tjöldin?
“Jú, mikil ósköp. Og það komu oft
jákvæðir og skemmtilegir hlutir út úr því.
Til dæmis varðandi baulið sem
sjónvarpsáhorfendur urðu varir við þegar
tók að líða á keppnina. Það hófst nú íþætti
á Egilsstöðum. En þar sendi ungur dren-
gur mér Iíka skemmtilega vísu, einmitt
um þetta baul, sem ég fór með og það
hafði góð áhrif.
En við vorum farin að hafa áhyggjur af
þeim fjölda sem mætti á keppnirnar. Það
voru víða slegin aðsóknarmet í
samkomuhúsunum. Það var farið að
14
Skinfaxi