Skinfaxi - 01.12.1990, Side 26

G R E I N
Fullkomin neðanjarðar íþróttahöll
var leyndarmál
í nóvember árið 1989 komu hingað til
lands 10 Austur-Þjóðverjar og dvöldu
hér í vikutíma. Það var Vináttufélag
íslands og Austur-Þýskalands sem stóð
fyrir komu þeirra, en UMFI var beðið
um að taka á móti fólkinu og hafa veg
og vanda af dvöl þeirra hér.
UMFI fékk síðan heimboð frá Austur-
Þýskalandi og hélt fimmtán manna
hópur frá Islandi þann 21. ágúst
síðastliðinn og dvaldi þar til 1.
september. Þessi ferð var á margan hátt
ánægjuleg, en við ferðalangarnir vissum
ekki hvað beið okkar handan
járntjaldsins. Þegar við ókum gegnum
Austur-Berlínblasti viðokkurvíðfrægur
bílafloti Austur-Þjóðverja, Trabantar í
röðum. Húsin virtust öll veraeins, sex
hæðablokkiránsvala. Þegarviðstigum
úr rútunni fyrir framan hótelið í A-
Berlín lá við að menn næðu ekki
andanum vegna mengunar.
Mengunarvarnir í Austur-Þýskalandi
eru mjög skammt á veg komnar, en
ástæðan fyrir hinni miklu mengun þetta
kvöld var sú að lítið hafði rignt síðustu
daga.
Margirmarkverðirstaðirvoru skoðaðir
og eitt er víst að túlkurinn okkar, Susan
Nagel, sem talar góða íslensku, bar
okkur á höndum sér. Við skoðuðum
múrinn, fórum til Sachsenhausen-
fangabúðanna, þar sem Leifur Miiller
þurfti að dvelja og skoðuðum
TómasarkirkjunaíLeipzig. Enátorginu
fyrir framan kirkjuna urðu mótmæli
lýðræðissinna einna áköfust og lögðu
þaugrunninn aðfallialþýðulýðveldisins
að margra áliti.
Rétt utan við Austur-Berlín er
Waldfrieden, sem var bústaður Austur-
Þýsku ríkisráðsmannanna. Við vorum,
að sögn, fyrsti erlendi hópurinn sem var
hleypt inn fyrir múrana, sem umluktu
800 fermetra einbýlishús Erichs
Honeckers og samstarfsmanna hans.
Innan múrveggjanna var sérstakt
sjúkrahús, sérstakt kaupfélag og sérstök
íþróttamiðstöð. I hverju 800 fermetra
húsi, sem búið var betri húsbúnaði en
gengur og gerist, var m. a. sérstök íbúð
fyrir þjónuslufólk og bókasafn, sem ekki
var af verri endanum. Ef að var gáð
mátti þar sjá bækur Nóbelskáldsins,
Halldórs Laxness íhillum. Þessi staður,
Waldfrieden, hefur nú fengið nýtt
hlutverk, þar er nú rekin
endurhæfingarstöð fy rir ýmsa sjúklinga.
Húsin í Austur-Berlín voru mörg hver í
mikilli niðurníðslu. Akveðið hverfi
borgarinnar bar af, enda var það sýnt
gestum og átti að vera til merkis um
yfirburði sósíalismans.
Margirsundáhugamenn voru í hópnum
og rann langþráð sund upp þegar við
fórum í sund í A-Berlín. Þá urðum við
hissa, sundhöllin var hreint út sagt
stórkostleg. Þar varfullkomin æfinga-
og keppnislaug, barnalaugar og pottar,
laug sem framkallaði öldugang með
vissu millibili og var engu líkara en
menn væru úti á rúmsjó. Mikill fjöldi
var af ljósalömpum og gátu hvítir
kroppar legið í friði fyrir luktum dyrum
og einnig í röðum rétt ofan við
laugarbakkann. Eftirsundið vargengið
um íþróttamannvirkið, en af göngum
hússins varhægtaðsjáinn í íþróttasalina.
Greinilegt er að hér var ekki skorið við
nögl.
I Leipzig var skoðaður frægur
íþróttaskóli, Deutsche Hochschule fiir
Körperkultur. Skólinn er vel búinn
tækjum og sérhver íþróttasalureinungis
notaður fyrir ákveðnar íþróttagreinar.
Þá er þar safn ýmissa listmuna og
minjagripa viðkomandi íþróttum. Tveir
Islendingar hafa stundað nám við
íþróttaskólann, þau Ingimar Jónsson og
Helga Alfreðsdóttir.
Við skólann störfuðu 500 kennarar og
voru nemendur um 2000. Ekki er að
undra að A-Þjóðverjar hafi staðið
framarlega í íþróttaheiminum þar sem
kennari var fyrir hverja fjóra nemendur.
Nú er þessi staða hins vegar breytt þar
sem mörgum íþróttakennurum hefur
verið sagt upp störfum vegna
sameiningarinnar.
Rétt utan við A-Berlín uppgötvaðist
nýlega mjög fullkomin íþróttamiðstöð
sem byggð var neðanjarðar. Þar gátu
ólympíufarar æft við beslu hugsanlegu
aðstæður. Iþróttamaður sem átti að fara
hinumegin á hnöttinn til þess að keppa
gat æft við sömu aðstæður og voru á
26
Skinfaxi