Skinfaxi - 01.12.1993, Síða 8

Skrýtið að vera ekki
að fara eitt eða neitt
- segir Pálmi Gíslason eftir 14 ára formannsstarf hjá UMFÍ
Þegar Pálmi lét af formannsstarfi á sambandsþingi UMFl í haust, bárust honum margar
góöar gjafir. Þeirra á meðal var útskorin mynd frá ungmennafélagshreyfingunni, sem
Þórir Haraldsson varaformaður UMFl afhenti honum.
„Vissulega myndast ákveðið tóma-
rúm þegar látið er af svo umsvifamiklu
starfi sem formennska í Ungmenna-
félagi Islands er. Það kemur líklega að
því, þegar hinn hefðbundni fundatími
um helgar rennur upp eftir áramótin,
að mér finnist skrýtið að vera ekki að
fara eitt né neitt.“
Þetta segir Pálmi Gíslason, sem í
haust lét af starfi formanns Ungmenna-
félags Islands. Pálmi hafði raunar gert
tilraun til að standa upp úr formanns-
sætinu fyrir fjórum árum, en af því
varð þó ekki.
„Eg var alveg ákveðinn í að hætta
þá og lýsti því yfir. Ég var alls ekki
orðinn þreyttur en fannst þá að ég væri
búinn að vera formaður nógu lengi og
best væri að hleypa nýjum mönnum
að. í framhaldi af þessu bárust mér
áskoranir úr öllum áttum, þar á meðal
samþykktir frá félögum og héraðssam-
böndum, þess efnis að ég héldi áfram.
Ég ákvað þá að verða við því og þegar
ég hafði tekið ákvörðunina þá var ég
jafnframt ákveðinn í að taka að mér
formennsku tvö tímabil ef allt gengi
vel. Nú er sá tími liðinn og menn vissu
alveg fulla alvöru mína í málinu.“
Það fór því svo, að þau urðu fjórtán,
árin sem Pálrni sat í formannssætinu,
sem hann settist í þann 2. september
1979. Við hverfum aftur til þess tíma.
„Það var ekki mjög langur aðdrag-
andi að því að ég tæki þetta starf að
mér. Einhvern tíma um sumarið höfðu
nokkrir aðilar samband við mig og
spurðu mig hvort ég væri til í slaginn.
Ég tók þessa ákvörðun svo að vel
ígrunduðu máli.“
Vel kunnugur starfinu
Pálmi var vel kunnugur starfi hreyf-
ingarinnar þegar hann varð formaður.
Hans fyrstu kynni af ungmennafélags-
starfinu hófust raunar þegar hann var
14 ára piltur í heimasveit sinni í Aust-
ur-Húnavatnssýslu. Þá, nánar tiltekið
árið 1952, tóku heimamenn sig til og
stofnuðu Ungmennafélagið Húna í
Torfulækjarhreppi.
„Ég gekk í það og starfaði þar með
kröftugu fólki. Síðan llutli ég á
Blönduós þar sem ég keppti og æfði og
varð fljótlega formaður fþróttanefndar
Ungmennasambandsins og var í farar-
stjórn fyrir mitt samband á landsmótið
á Laugum 1961. Næstu tvö árin dvaldi
ég erlendis, kom heim 1963 og gekk
þá strax í Breiðablik þar sem ég starf-
aði í mörg ár og síðan í UMSK þar
sem ég var í stjórn í nokkur ár. Félags-
málin hafa alltaf heillað mig. Ég hafði
lagt stund á frjálsar íþróttir með Ung-
mennasambandi Austur-Húnvetninga,
eins og áður sagði, byrjaði þar sem
unglingur og hafði mikinn áhuga. Ég
keppti þá einkum í 400 metra hlaupi og
stangarstökki. Aðstæðurnar voru ekki
góðar, ég náði aldrei að keppa við al-
mennilegar aðstæður og því voru
afrekin ekkert sérstök. Þegar ég taldi
mig loks vera að komast á góðan skrið
slasaðist ég í stangarstökki, skemmdi á
mér ökkla. Þá varð ég að hætta að
stunda íþróttir nema hvað ég hef
stundað gönguferðir mikið alla tíð. Ég
hef meðal annars gengið á fjölmörg
fjöll og farið í margar skemmtilegar
ferðir.“
Aður en Pálmi tók við formennsku í
UMFI hafði hann setið í varastjórn frá
1969 til 1973.
„Ég sat alla stjórnarfundi á þeim
tíma. Þegar Hafsteinn tók við for-
mennsku fylgdist ég með þeim krafti
sem þá var í starfinu. Ég hafði líka
starfað talsvert að landsmótum og var í
landsmótsnefnd bæði fyrir þau héraðs-
sambönd sem ég hafði verið félagi í,
USAH 1961 og UMSK frá 1965 og
8
Skinfaxi