Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1949, Síða 1

SJÓMAIUIMABLAÐIÐ
UIKIHBUR
ÚTGEFANDI: FARMANNA- OG FISKIMANNASAMBAND ÍSLANDS
XI. árg. 6.-8. tbl. Reykjavik, júní—júli—ágúst 1949
Afköst íslenzkra sjómanna
Á sjómannadaginn 11. júrií s. I. flutti Emil Jónsson siglingamálaráöherra snjalla rœ'óu og
athyglisveróa, og fer vel á því, aó þjó&in í heild, og þá ekki sízt stjórnmálamennirnir, festi sér
sum atriói hennar vel í minni. RaSherrann komst me&al annars svo ati orói:
„ViS höfum fiskimiöin nœr verksmiöjum og vinnustoSvum en flestar þjóöir aörar, viö
höfum sennilega nú betri skipakost til þessara veiHa en nokkur þjó‘8 önnur, og viS höfum sjó-
mannastétt, sem hefur sannafi yfirhurói sína fram yfir aSra á svo eftirminnilegan hátt, a8 þar
veróur ekki um villzt. A ég þar viö, aó me'Salaflinn á íslenzkan sjómann er ekki einasta liærri
— og langtum liœrri — heldur en rneóalafli nokkurs dnnars sjómanns, uokkurs staftar í heim-
tnum, heldur hefur þaö nú komiö í Ijós, vió athugun á aflaskýrslum og mannfjölda þeim,
sem fiskivei'öar stunda viSs vegar um heim, aS íslenzkur sjómaSur dregur aS landi sjö sinnum
nieira aflamagn aS meSaltali heldur en sá, sem nœstur honum kemur í röSinni. Svo miklir eru
yfirburSir íslenzkra fiskimanna, meS þeim tœkjum, er þeir liafa til sinna utnráSa, aS hver
tslenzkur sjómaSur er sjöfaldur eSa sjögildur, ef ég má orSa þaS svo, á viS þann, sem ncest
honum kemst. Hversu margfaldur hann er á viS þá, sem neSar standa í röSinni, man ég ekki
Kjörla, en þaS skiplir áreiSanlega tugum.
Fyrit þessa glœsilegu útkomu, og raunar ekki síSur fyrir starfiS viS erfiSari skilyrSi áSur,
fyrir allt, sem sjómannastéttin íslenzka hefur veriS landi sínu og þjóS, færi ég henni hinar inni-
higustu þakkir.
íslenzk sjómannastétt hefur sannaS, svo aS ekki verSur um villzt, aS liún á skiliS aS fá aS
stuncla sín fiskimiS í friSi og auka starfsemi sína eftir því, sem geta hennar og vil leyfir. ÞaS er
'deS aukinni framleiSslu og hagnýtum vinnubrögSum — og þar tneS lækkuSutn framleiSslu-
hostnaSi — setn viS eigum aS byggja upp stöSugt batnandi afkotnu, og í því eigum viS fyrst og
fvemst á sjómannastéttina aS treysta. Þess vegna á þjóSin aS búa vel aS þessari stétt, láta henni
1 té tæki til aS starfa og friS til starfa á landsins eigin miSutn.
— Og aS því verSur unni8“.
Vonandi er, aS ráSamenn þjóSarinnar minnist þessara athyglisverSu orSa ráSherrans,
°kki áSeins viS hátíSleg tœkifæri, heldur í hvert skipti sem þeir hafa tækifœri til aS efla hag
°g starfsskilyrSi þeirrar stéttar, sem skilar slíkum afköstum, vinnur þvílíkt þjóSnytjastarf.
v í K I N □ U R 141