Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1949, Qupperneq 3

heimilar þingið stjórninni að ráðast í sérstaka
blaðaútgáfu, ef henni þykir það tiltækilegt og
nefndin leggur það til“.
Ólafur Þórðarson baðst eindregið undan því,
að vera áfram í nefndinni, og var í hans stað
kjörinn Henry Hálfdanarson.
Bárður Jakobsson,
fyrsti ritstjóri Víkings.
Blaðnefnd og sambandsstjórn unnu nú aðj
Því eftir föngum, að hrinda máli þessu í fram-
bvæmd. Sambandsfélögum var skrifað, og
voru undirtektir þeirra yfirleitt góðar. Lofuðu
bau að útvega hinu væntanlega blaði útsölu-
ttienn, hvert á sínum stað. Um borð í nokkr-
Uni skipum söfnuðu áhugamenn myndarlegri
Óárupphæð til styrktar blaðinu. Vélstjórafé-
'a& íslands samþykkti, að leggja niður blað
sitt, Vélstjóraritið, og taka virkan þátt í út-
Sáfu hins fyrirhugaða málgagns F. F. S. I.
. nais önnur félög og einstaklingar hétu stuðn-
1IJgi sínum, og hvatningarorð bárust víðs veg-
ar að. Tók sambandsstjórn þá ákvörðun vorið
^39, að hleypa blaðinu af stokkunum. Eftir
nána athugun var ákveðið, að ritið kæmi út
^nu sinni á mánuði, og yrði stærð hvers blaðs
síður. Ritstjóri var ráðinn Bárður Jakobs-
son cand. jur. Blaðið hlaut nafnið Víkingurinn.
, ^yldi það hefja göngu sína í júnímánuði, en
b° eigi fyrr en síðari hluta mánaðarins, til
bess að það spillti ekki fyrir sölu Sjómanna-
.j*gsblaðsins. Þegar Farmannasambandsþing-
l b°m saman hinn 5. júní hafði fullnaðar-
f. vörðun verið tekin um þetta mál, og lagði
Plngið blessun sína yfir aðgerðir stjórnar-
ínnar.
Sérstök blaðnefnd var kjörin, er vera skyldi
fitstjóra til samráðs og aðstoðar. Skipuðu
ana þessir fjórir menn: Hallgrímur Jónsson,
^ f K I N □ Ll r
vélstjóri, Þorvarður Björnsson, hafnsögumað-
ur, Henry Hálfdanarson, loftskeytamaður, og
Konráð Gíslason, áttavitasmiður.
Fyrsta blað Víkings sá dagsins ljós seint í
júnímánuði 1939. Tryggvi Magnússon hafði
teiknað kápu blaðsins. Grunnur kápunnar var
landabréf, en neðst sást skrautlegt víkinga-
skip sigla fyrir fullum seglum. Blaðið var í
þetta fyrsta skipti aðeins 16 síður, og brot þess
nokkru minna, en síðan hefur jafnan verið.
það var prentað í Isafoldarprentsmiðju.
Ritstjórinn, Bárður Jakobsson, fylgdi blað-
inu úr hlaði með stuttu ávarpi, og segir þar
meðal annars:
„Ein er sú stétt manna, sem þrátt fyrin,
brýna þörf,, hefur ekki ennþá ráðizt í að gefa
út málgagn að staðaldri, áhugamálum sínum
til framdráttar, en það er sjómannastéttin.
Með tilliti til þess, hve hafið og þeir, sem sjó-
mennsku stunda, er stór og sterkur þáttur í
íslenzku þjóðlífi, má það nærri einstakt heita,
að jafn lengi hefur dregizt og raun er á orð-
in, að þessi þáttur þjóðlífsins eignaðist sitt
eigið málgagn. Að vísu er það nokkur afsök-
un, að engin stétt á eins erfiða aðstöðu til þess
að fylgjast með og til sameiginlegra átaka,
eins og sjómannastéttin. En einmitt því frem-
ur hefur verið þörf á málgagni,. sem beinlínis
væri til þess ætlað, að gefa sjómönnum kost
á því að fylgjast með, ekki sízt í málefnum,
sem snerta þá sjálfa. Mörgum þeim, sem um
þessi efni hafa hugsað, hefur verið það ljóst,
Guðmundur H. Oddsson,
ritstjóri 1940—1941.
að sjómannastéttin yrði fyrr eða síðar að fá
sitt eigið málgagn, sem starfaði án sérstakrar
stjórnmálaafstöðu og væri eingöngu helgaði
málefnum sjómannastéttarinnar. því var það,
143